Ο Σημίτης, ο Βενιζέλος και το μπρος πίσω στο χώρο της Κεντροαριστεράς

Με κάποιο τρόπο όλες αυτές οι ζυμώσεις των τελευταίων ημερών γύρω από τα πασοκογενή think tank συνδέονται προφανώς μεταξύ τους υπό την έννοια ότι το κενό που υπάρχει στο χώρο του Κέντρου δεν φαίνεται να καλύπτεται ούτε από τον ΣΥΡΙΖΑ του Κασσελάκη, ούτε από το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη.

Η εκδήλωση και η ολική επαναφορά του Σημίτη στο προσκήνιο η οποία διοργανώθηκε από το ΔΙΚΤΥΟ για τη Μεταρρύθμιση στην Ελλάδα και την Ευρώπη, το Ινστιτούτο Ζακ Ντελόρ και το περιοδικό Μεταρρύθμιση με την υποστήριξη του Οικονομικού Φόρουμ των Δελφών, δεν είναι καθόλου τυχαία. Ούτε βεβαίως η ενεργοποίηση της Άννας Διαμαντοπούλου σε ρόλο συντονίστριας η οποία έτσι κι αλλιώς έχει πάρει αποστάσεις από το ΠΑΣΟΚ του Νίκου Ανδρουλάκη. Τις ίδιες αποστάσεις κρατάει βεβαίως και ο Βαγγέλης Βενιζέλος το think tank του οποίου αναζητεί για το πώς θα «εκφράσει» τους κεντρώους…

Το παρόν και το μέλλον του πολιτικού συστήματος και της δημοκρατικής λειτουργίας της χώρας είχαν ως αντικείμενο οι συζητήσεις κατά την πρώτη μέρα του συνεδρίου του e-kyklos με τίτλο «Ασυμμετρίες και Εθνική Ατζέντα». Συνοψίζοντας τις συζητήσεις ο Ευάγγελος Βενιζέλος ανέφερε ότι «Εμείς φτιάχνουμε τώρα τη μαγιά. Διανοητικά επεξεργαζόμαστε το σχέδιο της επόμενης μέρας».

Νέο κόμμα «βλέπει» η Άννα Διαμαντοπούλου

Η Άννα Διαμαντοπούλου σημείωσε ότι το κυρίαρχο κόμμα στην Ελλάδα ήταν διαχρονικά το Κέντρο και οι Κεντρώοι είναι πια πάρα πολλοί και δανείζουν τη ψήφο τους. Την δίνουν και την αναιρούν. Παρατήρησε πως υπάρχει πρόβλημα στο δυτικό πολιτικό σύστημα με διαχωριστική γραμμή των πολιτικών συστημάτων ήταν το Δεξιά - Αριστερά και συμπλήρωσε: «Σήμερα υπάρχει ανάγκη για μια νέα πολιτική πρόταση. Τα φιλελεύθερα κόμματα διατηρούν ένα βασικό πλαίσιο και σ΄ ορισμένα θέματα προσεγγίζει τα θέλω της κοινωνίας αλλά απαιτείται να διαμορφωθεί ένα νέο κόμμα που θα έχει στοιχεία φιλελευθερισμού με σύγχρονη ατζέντα της νέας εποχής (Κλιματική αλλαγή, Δημογραφικό , Μεταναστευτικό)».

Η κυρία Διαμαντοπούλου υπογράμμισε ότι «το πολιτικό σύστημα, τα κόμματα θα δώσουν απαντήσεις κι αυτές θα γίνουν με ρήξεις του παρελθόντος. Με μεταρρυθμίσεις που ξεβολεύουν. Ο άλλος πόλος δεν θα είναι μια νέα καλύτερη ΝΔ αλλά μια νέα φωνή. Η σημερινή αντιπολίτευση αν δεν πιάσει αυτό το νόημα δεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί. Το πολιτικό προσωπικό που απαιτείται επωάζεται αλλά δεν ξέρουμε ακόμη πώς και πότε θα εκφραστεί».

Το κενό αυτό στο χώρο της κεντροαριστεράς δημιουργεί συνθήκες παντοδυναμίας για τη ΝΔ και ταυτόχρονα επιχειρείται να καλυφθεί αυτό το κενό με παλαιά «τοτέμ» του ΠΑΣΟΚ που όμως είναι αμφίβολο αν μπορούν να εμπνεύσουν εν έτει 2023. Τα πρόσωπα αυτού του παλαιού ΠΑΣΟΚ, όχι μόνο έχουν ξεπεραστεί από τις εξελίξεις, αλλά έχουν κυβερνήσει και αρκετοί από αυτούς έχουν αφήσει αρνητικές εντυπώσεις στο εκλογικό σώμα για πολλούς και διαφόρους λόγους.

Είναι άλλο πράγμα η ανάγκη ενός πολυεπίπεδου εκσυγχρονισμού και μεταρρυθμίσεων στην Ελλάδα και άλλο πράγμα η επιστροφή στο παρελθόν. Οι νέες γενιές δεν γνωρίζουν ούτε τον κ. Σημίτη, ούτε τον κ. Βενιζέλο. Μπορεί να επέλθει κάτι νέο με παλιά υλικά; Η απάντηση είναι προφανής. Η «αγιοποίηση» μιας εποχής επίπλαστης ευημερίας δεν είναι πυξίδα προόδου. Δυστυχώς η αποτυχία κυρίως του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και του σημερινού ΠΑΣΟΚ να αλλάξουν και να προσαρμοστούν στα δεδομένα της νέας εποχής, αναγκάζει πολλούς να αναζητούν «σκελετούς από την ντουλάπα» για να πουλήσουν κάποιο πολιτικό αφήγημα, όποιο κι αν είναι αυτό.