Κασσελάκης: Δε θα αφήσω τους «νοικοκύρηδες» στη Δεξιά - Τρέχει να «μαζέψει» τις δηλώσεις του

«Το νέο που φέρνω είναι η επιστροφή στην παλιά νοικοκυρεμένη Ελλάδα. Στην Ελλάδα που ο νοικοκύρης είχε το σπίτι του καθαρό, τηρούσε τους κανόνες, του νόμους, είχε ενδιαφέρον για τον γείτονά του», είπε χθες ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Η φράση αυτή, πολλοί αριστεροί και προοδευτικοί πολίτες την εξέλαβαν ως μια ακραία συντηρητική τοποθέτηση, η οποία ουδεμία σχέση είχε με την ελληνική πραγματικότητα του δεύτερου μισού του 20ου αιώνα. Για την ακρίβεια, υπήρχε μόνο σε ορισμένες ελληνικές ταινίες και στην προπαγάνδα του μετεμφυλιακού κράτους.

Μάλιστα, υπήρξαν αντιδράσεις και μέσα στο κόμμα, με τον Γιάννη Ραγκούση να εξαπολύει βολές κατά του Στέφανου Κασσελάκη. «Δεν ξέρω όμως πόσοι Έλληνες ονειρεύονται να γυρίσουν σε μια παλιά Ελλάδα, νοικοκυρεμένη, που είπε ο Στέφανος Κασσελάκης. Ξέρω πολλούς Έλληνες κι Ελληνίδες, ιδίως νέους, που ονειρεύονται μια Νέα Ελλάδα που θα τους κάνει υπερήφανους.

Προφανώς τα δικά μου λόγια περνούν από κόσκινο, την ώρα που για τους πολιτικούς μου αντιπάλους υπάρχει απόλυτη μιντιακή στήριξη ή ανοχή. Ευπρόσδεκτο», σημείωσε σε άρθρο του στο News247 ο πρώην υπουργός.

Μετά τη «θυέλλα», ο Στέφανος Κασσελάκης προσπάθησε να μαζέψει την τοποθέτηση του. Αρχικά, σημείωσε ότι αναφέρονταν στη δεκαετία του ‘80 και του ‘90 - ασχέτως αν δεν υπήρχαν ούτε τότε αυτά που υποστήριξε. Στη συνέχεια, προσπάθησε να το πολιτικοποιήσει, γράφοντας πως «Όχι. Δε θα αφήσω τους «νοικοκύρηδες» στη Δεξιά, την ώρα που οι αληθινοί μπαχαλάκηδες είναι αυτοί που μας κυβερνούν και αποσυνθέτουν την κοινωνία».

Αναλυτικά η ανάρτηση του Στέφανου Κασσελάκη

«Έχω μιλήσει από την πρώτη στιγμή για τη νέα Ελλάδα και το Ελληνικό Όνειρο που οραματίζομαι. Όμως όχι. Δε θα αφήσω τους «νοικοκύρηδες» στη Δεξιά, την ώρα που οι αληθινοί μπαχαλάκηδες είναι αυτοί που μας κυβερνούν και αποσυνθέτουν την κοινωνία. Την ώρα που Αριστερά είναι πρώτα απ’ όλα οι άνθρωποι του μόχθου και της ανθρωπιάς. Η Αριστερά του ήθους και της ευθύνης. Τα στερεότυπα που έχτισε η προπαγάνδα τόσων ετών θα σπάσουν. Κρατάω κάτι καλό από τα παλιά για να φύγουμε προς τα μπρος, κι αυτό είναι μία ενσυναίσθηση, μία αλληλεγγύη που κάποια στιγμή -στα χρόνια του ‘80 και του ‘90- είχε κατακτήσει ως ένα βαθμό η κοινωνία μας. Τότε που τον Παύλο δεν θα «τον σκότωναν για το ποδόσφαιρο».

Τότε που δήθεν νοικοκυραίοι δεν θα δολοφονούσαν τον Ζακ. Τότε που συμμαθητές μίας 13χρονης μαθήτριας δε θα βιντεοσκοπούσαν τον ξυλοδαρμό της. Ναι, κάποια στιγμή σε αυτή τη χώρα φτάσαμε σε έναν βαθμό αλληλεγγύης που ήταν μία καλή βάση για το μέλλον. Ύστερα ήρθε η κρίση, η διάλυση του κοινωνικού ιστού, η άνοδος κάθε μορφής Ακροδεξιάς, το μίσος προς τους μετανάστες, η διακυβέρνηση μίας παρέας που παρακολουθεί, υποκλέπτει και κάνει μπίζνες. Είναι ζητούμενο για μένα εκείνη η αφετηρία, για να χτίσουμε το αύριο: Ένα κράτος δικαιοσύνης, ισότητας, θεσμών που να λειτουργούν, και κοινωνικής προστασίας για όλους».