ΣΥΡΙΖΑ: Οι πολιτικές πρωτοβουλίες στα χέρια των στελεχών – Αμηχανία στην ηγεσία
Η πρόταση για ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών, αντιμετωπίστηκε από το περιβάλλον του Στέφανου Κασσελάκη με μια διαρροή που προσπάθησε επί της ουσίας να βάλει «φρένο» στην όλη συζήτηση
Πολιτικές πρωτοβουλίες, οι οποίες έχουν στο επίκεντρό τους την προοδευτική παράταξη, συνολικά, λαμβάνουν καθημερινά στελέχη πρώτης γραμμής του ΣΥΡΙΖΑ, προκαλώντας αμηχανία στην ηγεσία, που φαίνεται να βρίσκεται πάντα ένα βήμα πίσω από τις διαθέσεις της βάσης στην οποία απευθύνεται.
Αιφνιδιασμός της ηγεσίας
Η αλήθεια είναι ότι υπήρξε αιφνιδιασμός στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ από την κίνηση των Γιάννη Ραγκούση, Κώστα Ζαχαριάδη και Θανάση Θεοχαρόπουλου. Η πρόταση για ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών, αντιμετωπίστηκε από το περιβάλλον του Στέφανου Κασσελάκη με μια διαρροή που προσπάθησε επί της ουσίας να βάλει «φρένο» στην όλη συζήτηση.
«Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μέλος της Ευρωομάδας της Αριστεράς, ηγέτιδα δε δύναμη. Επανειλημμένα ο πρόεδρος του κόμματος έχει πει ότι “παραμένει στην Αριστερά” και γέφυρα με Σοσιαλιστές και Πράσινους», ανέφεραν συνεργάτες του προέδρου.
Άλλωστε, έχουν περάσει μόλις δύο μήνες από την επίσκεψη του Στέφανου Κασσελάκη, στις Βρυξέλλες, όπου είχε επαφές με την ηγεσία της ευρωομάδας της Αριστεράς. Μάλιστα, εκείνες τις ημέρες, είχε απαντήσει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν, είναι και θα παραμείνει σε αυτή την ευρωπαϊκή οικογένεια. Επομένως, δεν θα μπορούσε σήμερα να πει κάτι διαφορετικό – ακόμα και αν θεωρούσε πως βρίσκεται στη σωστή κατεύθυνση.
Όμως, το θέμα είναι ότι το κόμμα βρίσκεται στην περίοδο του προσυνεδριακού διαλόγου, επομένως κάθε στέλεχος δεν έχει απλά τα δικαίωμα να καταθέσει τις απόψεις του, αλλά οφείλει να το κάνει. Και ας μην αρέσουν στην ηγεσία αυτά που θα πει.
Οι πρωταγωνιστές
Ερμηνεύοντας την κίνηση των τριών, θα πρέπει να δούμε ποιοι ήταν οι πρωταγωνιστές της.
Ο Γιάννης Ραγκούσης, είναι σοσιαλδημοκράτης και δεν το έκρυψε ποτέ. Ήταν επί χρόνια στέλεχος του ΠΑΣΟΚ. Διατέλεσε δήμαρχος, εκπρόσωπος Τύπου, βουλευτής, υπουργός, μέλος όλων των καθοδηγητικών οργάνων και φυσικά, γραμματέας του άλλοτε κραταιού κινήματος.
Ο Θανάσης Θεοχαρόπουλος υπήρξε στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, πρόεδρος της στη συνέχεια και βουλευτής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης (ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ). Δεν είχε ιδεολογική διαφωνία με τον χώρο αυτό. Ρόλο στη μετακίνηση του έπαιξε το «όχι» της αείμνηστης Φώφης Γεννηματά στη λεγόμενη «Συμφωνία των Πρεσπών» και η μετακίνηση προς το Κέντρο, του ΣΥΡΙΖΑ, τα χρόνια της διακυβέρνησης.
Ο δε Κώστας Ζαχαριάδης, πάντα άνηκε στις «δεξιές» τάσεις του κόμματος. Και ποτέ δεν έκρυψε την επιθυμία του για σύγκληση με τη Σοσιαλδημοκρατία, γενικά, με το ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, ειδικά. Μάλιστα, ως υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων, δεν δίστασε από την πρώτη στιγμή να στηρίξει τον Χάρη Δούκα, στον δεύτερο γύρο των εκλογών.
Μάλιστα, η επιτυχία στην Αθήνα θεωρείται από πολλούς προοδευτικούς πολίτες ως ο «φάρος» και «οδηγητής» στην πορεία σύγκλησης των προοδευτικών δυνάμεων στη χώρα.
Κρατάει χρόνια αυτή η «κολόνια»
Η συζήτηση αυτή, πάντως, δεν είναι καινούργια για την Κουμουνδούρου. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο Κώστας Ζαχαριάδης είχε θέσει το ζήτημα στην Κεντρική Επιτροπή του Ιουλίου. Τότε, μάλιστα, του είχε απαντήσει ο Νίκος Βούτσης -που αποχώρησε από τον ΣΥΡΙΖΑ για τη Νέα Αριστερά- λέγοντας του πως διαφωνεί μαζί του, αλλά ήταν ένα θέμα που θα μπορούσε να συζητηθεί στο Συνέδριο. Και η ώρα του Συνεδρίου έφτασε…
Από εκεί και πέρα, οι ρίζες αυτής της συζήτησης για την ένταξη του ΣΥΡΙΖΑ και του προδρόμου του, Συνασπισμού, στην ευρωομάδα των Σοσιαλιστών, κρατάει πολλά χρόνια. Για την ακρίβεια, από τις αρχές της δεκαετίας του ’90, όταν και το θέμα είχε θέσει ο αείμνηστος Μιχάλης Παπαγιαννάκης -την εποχή που ήταν ευρωβουλευτής- και μαζί του συμφωνούσε ο Λεωνίδας Κύρκος.
Όσο για τον Αλέξη Τσίπρα; Είχε δεχθεί εισηγήσεις από συνεργάτες του για να προχωρήσει σε αυτή την πολιτική μετατόπιση, αλλά και πιέσεις από ηγέτες της ευρωπαϊκής Σοσιαλδημοκρατίας – των οποίων ήταν βασικός συνομιλητής.
Ο ίδιος, πάντως, απέφυγε αυτή την ενέργεια, καθώς επέμενε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί και πρέπει να παραμείνει ο δίαυλος επικοινωνίας ανάμεσα στις ευρωπαϊκές προοδευτικές δυνάμεις (Σοσιαλιστές, Πράσινους, Αριστερά) και να ενισχύσει των διάλογο, αλλά πάντα ως τμήμα της ευρωπαϊκής Αριστεράς – στην οποία κατέχει ρόλο πρωταγωνιστή.