Κασσελάκης: «Εγώ Πρόεδρος υπό προθεσμία δεν γίνομαι»
«Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία που έχουν ανάγκη οι καιροί είναι ένα κόμμα που θα λειτουργεί 365 μέρες τον χρόνο, 24 ώρες το 24άωρο για να μην πάει χαμένη ούτε μία δημοκρατική συμβολή, ούτε μία άποψη μέλους και ψηφοφόρου μας. Αυτό εννοώ αδιαμεσολάβητη σχέση. Καθήκον μου είναι να το διασφαλίσω αυτό και στους λίγους μήνες που είμαι Πρόεδρος, έχω προσπαθήσει να το κάνω πράξη. Όχι πάντα χωρίς λάθη.
Συνομιλώντας απευθείας με όλα μας τα όργανα. Με όλα μας τα Τμήματα. Με την νεολαία μας. Με τους Αυτοδιοικητικούς μας. Με τους συνδικαλιστές μας. Με τους Πανεπιστημιακούς μας.
Αλλά σας το είπα. Δεν μπορώ μόνος. Κάνεις δεν μπορεί μόνος. Χρειάζεται μία δομή κόμματος που να υπηρετεί την κουλτούρα του άμεσου και συνεχούς διαλόγου όλων με όλους. Να λειτουργήσουμε με τόλμη τα νέα Think Tanks του κόμματος, που θα προσθέσουν γνώση και εμπειρίες στην προγραμματική μας δουλειά», υπογράμμισε μεταξύ άλλων ο Στέφανος Κασσελάκης κατά την ομιλία του, στο τέταρτο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία.
Ακόμη, επεσήμανε ότι «πρέπει να στηρίξουμε ολόψυχα την ανασυγκρότηση της Νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ σε νέα βάση, απαλλαγμένη από τους μικρομεγαλισμούς και την αυτοαναφορικότητα του παρελθόντος.
Ο νέος ΣΥΡΙΖΑ – Προοδευτική Συμμαχία πρέπει να γίνει πραγματικά ένα κόμμα που εξελίσσεται και επανιδρύεται εν κινήσει, χωρίς να περιορίζεται στις ταμπέλες, χωρίς να χειραγωγείται από εξωγενείς παράγοντες ή να επηρεάζεται από την τοξικότητα της παραπολιτικής που καθημερινά εξαπολύουν εναντίον μας τα περισσότερα ΜΜΕ.
Ένα κόμμα δημοκρατικό, που θα υπερβαίνει τη νοσηρή κατάσταση των παραλυτικών ισορροπιών των τάσεων και των α λα καρτ κανόνων. Ένα κόμμα που τα στελέχη του θα σέβονται τις συλλογικές αποφάσεις στη δημόσια παρουσία τους.
Ένα κόμμα εξουσίας που καταφέρνει να ενώσει ανθρώπους με διαφορετικές ιδεολογικές και πολιτικές προελεύσεις –από τη ριζοσπαστική Αριστερά ως το προοδευτικό κέντρο– σε ένα κοινό πολιτικό σχέδιο. Ένα κόμμα – καταλύτης για την ενότητα των αριστερών και προοδευτικών δυνάμεων σε Ελλάδα και Ευρώπη.
Να μην φοβηθούμε τη συζήτηση, χωρίς ταμπού και καχυποψία, για όλα τα σημαντικά ζητήματα και διλήμματα. Αλλά να προχωρήσουμε με διαφάνεια, συντροφικότητα και αλληλεγγύη. Να επικεντρώσουμε όλη μας την ενέργεια στη συλλογική δράση, στην εναλλακτική πρόταση, στο θετικό παράδειγμα.
Γιατί, ναι! Πρέπει να ξανασυστηθούμε ως κόμμα! Όχι μεταξύ μας. Στην κοινωνία. Και να ανακτήσουμε την εμπιστοσύνη του κόσμου μέσω της αξιοπιστίας μας. Για το κοινό καλό!
Για να γίνουν όλα τα παραπάνω πρέπει να υπάρχει ένα προαπαιτούμενο: Ομοψυχία. Θέλετε να συνεχίσουμε να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας; Δεν υπάρχει, φίλες και φίλοι.
Απέναντι στη δική σας ανιδιοτέλεια, που αφήνετε τις δουλειές σας, τα σπίτια σας, τις οικογένειές σας για να είστε από σήμερα ως και την Κυριακή εδώ, υπάρχουν δυστυχώς ορισμένα τεράστια “εγώ” που θέτουν τους εαυτούς τους πάνω από το “εμείς” και βάζουν προθεσμίες ευρωεκλογών σε έναν Πρόεδρο εκλεγμένο με 56% πριν από τέσσερις μήνες.
Και περιμένουν την αποτυχία μου ξεχνώντας τα απλά μαθήματα πολιτικής Ιστορίας που παρέδωσε ο κόσμος του ΣΥΡΙΖΑ πριν από τέσσερις μήνες: Πού κατέληξαν οι υπονομευτές του Αλέξη Τσίπρα;
Στα αζήτητα, να παρακαλούν το ΠΑΣΟΚ να τους πάρει μήπως αποκτήσουν ξανά καριέρα. Μήπως στις επόμενες εκλογές ανταλλάξουν τις κλεμμένες τους έδρες με πράσινες έδρες. Ας το καταλάβουν όλοι καλά: Στην Αριστερά οι υπονομευτές δεν εκλέγονται αρχηγοί. Δεν το επιτρέπει η ηθική του κόσμου της Αριστεράς.
Αν δεν είμαι εγώ απέναντι στους νέους επίδοξους υπονομευτές, θα είναι κάποιος άλλος. Εκείνοι θα τον λένε «ουρανοκατέβατο», όμως θα τον έχει φέρει η κοινωνία, όπως έφερε εμένα. Κάποιοι νομίζουν ότι με συνεχείς αντιπαραθέσεις, διαφοροποιήσεις και διαρροές στα κοράκια της μιντιακής προπαγάνδας, θα καταφέρουν τη συντριβή μου στις ευρωεκλογές για να έρθουν ως σωτήρες.
Καταλάβατε λάθος. Στην Ελλάδα έχουμε προεδρευομένη κοινοβουλευτική δημοκρατία. Οι πολίτες ψηφίζουν κόμματα υπό την ηγεσία προσώπων, όχι πρόσωπα υπό την τρικλοποδιά του κόμματός τους. Αν ήταν διαφορετικά, ο Αλέξης Τσίπρας θα ήταν ακόμη στο 32%, όχι στο 18% και θα ήταν τώρα εδώ, στη θέση από την οποία σας μιλώ.
Ποιος θα ψηφίσει ηγέτη χωρίς κόμμα; Ποιος θα ψηφίσει έναν χωρίς το όλον; Νομίζουν ότι βυθίζουν εμένα. Βυθίζουν το καράβι, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι είναι συνεπιβάτες, την ίδια ώρα που θέλουν να γίνουν καπετάνιοι. Σε ποιο πλοίο, φίλες και φίλοι; Σε αυτό που θα έχουν βυθίσει;
Τους δικαιολογώ, ως ένα βαθμό. Κάποιοι νόμιζαν ότι θα έχουν τον «ξένο», τον «μικρό» του χεριού τους. Ότι θα έχουν έναν Πρόεδρο – αχυράνθρωπο. Ότι θα εξουσιάζουν δι’ αντιπροσώπου. Ότι θα ζητάει ο εκλεγμένος Πρόεδρος την άδεια για το πότε θα συνομιλήσει με τα μέλη του κόμματος.
Ότι ο Πρόεδρος που είπε στα μέλη “θα σας δώσω φωνή” και “δε θα σας προδώσω ποτέ” θα αθετήσει τις υποσχέσεις που τους έδωσε. Λάθος πρόσωπο ψάχνατε. Σ’ εμένα δε θα το βρείτε. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάει σε καταστατικό συνέδριο. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα γίνει κόμμα σύγχρονο, ψηφιακό, ευρωπαϊκό, με εσωτερική δημοκρατία. Τα όργανα δεν είναι πάνω από τα μέλη. Ο πρόεδρος δεν είναι πάνω από τα μέλη. Όλοι είμαστε εδώ όσο είμαστε φωνή δική σας.
Είμαστε δικά σας ηχεία. Όχι φωνές του “εγώ” μας. Καθαρά λοιπόν: Όποιος νομίζει ότι μπορεί να ανορθώσει ένα κόμμα που συνετρίβη και διασπάστηκε δύο φορές μέσα σε λίγους μήνες, ας έρθει να αναλάβει.
Ζητούν να λογοδοτήσω για τις κακές δημοσκοπήσεις όσοι δε λογοδότησαν ποτέ για τη συντριβή του ΣΥΡΙΖΑ από το 32 στο 18%. Ντρέτα λοιπόν, όπως πάντα: Χρειάζομαι χρόνο. Χρειαζόμαστε χρόνο. Χρόνο και ομοψυχία.
Χρόνο να ξεπεράσουμε τη συλλογική θλίψη της συντριβής του 2023. Χρόνο να αναστήσουμε ένα παρηκμασμένο, δυσλειτουργικό, γραφειοκρατικό, αναποτελεσματικό κόμμα.
Χρόνο να συνθέσουμε προτάσεις κοστολογημένες –όχι τσιτάτα στον αέρα– για να πούμε στους πολίτες: Αυτοί είμαστε, αυτά πιστεύουμε, τόσο κοστίζουν, δώστε μας τη δύναμη να τα πετύχουμε. Εγώ Πρόεδρος υπό προθεσμία δε γίνομαι, και το δήλωσα ήδη από την Τρίτη. Θα κριθώ –και πολύ σκληρά– στις πρώτες εθνικές εκλογές.
Θα συνεχίσω να βλέπω βιογραφικά, να φέρνω δίπλα μου τους καλύτερους της κοινωνίας, να βρίσκομαι από τη μία γωνιά της χώρας στην άλλη. Θα συνεχίσω να δουλεύω 24 ώρες το 24άωρο για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Θα συνεχίσω να κοιμάμαι ήσυχος τα βράδια έχοντας τη γλυκιά κούραση ότι και σήμερα υπερέβαλα εαυτόν, ότι μία μέρα ακόμα βρέθηκα παντού, στην πρώτη γραμμή, ότι και σήμερα αγωνίστηκα για τον ΣΥΡΙΖΑ.
Όμως ένας ίσον κανένας. Χρειάζομαι τα ικανά στελέχη, τα φωτεινά μυαλά δίπλα μου. Και ευτυχώς υπάρχουν πολλά. Και ευτυχώς προχωράμε μαζί. Απέναντι σε όσους συνεχίζουν και έχουν αυταπάτες, σήμερα εμείς αντικρίζουμε την πραγματικότητα:
Ο ΣΥΡΙΖΑ χρειάζεται επανίδρυση. Η επανίδρυση χρειάζεται ενότητα. Η ενότητα χρειάζεται έναν Πρόεδρο που να μην αμφισβητείται. Όσοι πίστεψαν ότι φυτεύτηκα στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, τώρα θα δουν τις δικές μου ρίζες. Προσφεύγω στις ρίζες μου: Στα μέλη και στον κόσμο του ΣΥΡΙΖΑ.
Με έναν πλήρη οδικό χάρτη για επανεκλογή, επανίδρυση και επάνοδο του ΣΥΡΙΖΑ ως κυβερνώσα παράταξη. Ως τη μόνη απάντηση σε ένα σάπιο, διεφθαρμένο και διαπλεκόμενο πολιτικό σύστημα. Δε με κρατάει κανείς. Μόνο ο κόσμος. Ο κόσμος που στάθηκε στις ουρές.
Και θα ξανασταθεί, για να έχει φωνή και ελπίδα. Είμαι εδώ. Είμαι όρθιος. Είμαι έτοιμος. Να τελειώνουμε με τα μικρά για να αντιμετωπίσουμε τα μεγάλα, τη Δεξιά του Μητσοτάκη. Βρείτε μου αντίπαλο. Βρείτε μου αντίπαλο και πάμε».