Γιατί η συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ είναι όνειρο θερινής νυκτός;

Ειδικά μετά τις ευρωεκλογές συζητιέται πολύ ένας κοινός δρόμος μεταξύ των κομμάτων που αυτοπροσδιορίζονται στο χώρο της σοσιαλδημοκρατίας, αλλά ταυτόχρονα διαψεύδονται οι επαφές από όλες τις πλευρές.

Ο καθένας βέβαια την έχει φανταστεί διαφορετικά αυτή τη συμπόρευση, ανάλογα με την προσωπική του ατζέντα και αυτό δυσκολεύει ακόμη περισσότερο οποιαδήποτε συνεργασία. Χθες με άρθρο της η εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, Βούλα Κεχαγιά, καλούσε τα κόμματα του προοδευτικού χώρου σε σύμπραξη στο κοινοβούλιο ενάντια στην κυβέρνηση και ταυτόχρονα ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ εξέδιδαν ανακοινώσεις και non paper ότι δεν υπάρχουν επαφές μεταξύ στελεχών των δύο κομμάτων.

Σε κάθε περίπτωση ακόμα και κάποιος που έχει επιφανειακές γνώσεις επί των πολιτικών ζητημάτων καταλαβαίνει πως η συμπόρευση των κομμάτων που βρίσκονται στα αριστερά του πολιτικού φάσματος δεν γίνεται πρακτικά και μάλλον πρόκειται για φαντασιακό ή για μια πολύ δύσκολη εξίσωση.

Όπως εκτιμούν αρκετοί αναλυτές ούτε μια μελλοντική προεκλογική συνεργασία των δυο κομμάτων μπορεί να προσφέρει κάτι, ούτε η συγχώνευσή τους μπορεί να επιτευχθεί έτσι εύκολα. Η «ομοσπονδοποίηση» ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ, την οποία κάποιοι βαυκαλίζονται, δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί πρωτίστως για λόγους δομικής δυσκολίας και δευτερευόντως για ιδεολογικούς. Δυο διαφορετικά κόμματα, με διαφορετικά χρέη, δάνεια, λειτουργικά έξοδα, ισολογι-σμούς, μπλεγμένα ΑΦΜ και περιουσιακά στοιχεία είναι σχεδόν αδύνατον να συνενωθούν.

Τα όσα ακούγονται και γράφονται λοιπόν είναι παιδαριώδη και υπεραπλουστευμένα. Εκτός πραγματικότητας είναι και οι προτάσεις για παράλληλη συμπόρευση ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, ώστε να αντιμετωπιστεί η πολιτική κυριαρχία της ΝΔ με φόντο τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Η δημιουργία ενός συνασπισμού κομμάτων που θα αντιπαρατεθεί στη ΝΔ δεν έχει κάποιο νόημα, αφού για να λάβει αυτός ο συνασπισμός κάποιο μπόνους εδρών θα πρέπει να συγκεντρώσει αθροιστικά ποσοστά άνω του 50%, ώστε ο μέσος όρος να φτάσει ή να ξεπεράσει το 25%. Το μπόνους δεν μετριέται από το άθροισμα των ποσοστών που ενδεχομένως να πιάσουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ αλλά από τον μέσο του αποτελέσματος.

Συνεπώς, μόνο η δημιουργία ενός νέου πολιτικού φορέα από την αρχή, με νέα ιδρυτική διακήρυξη, με νέο σύγχρονο καταστατικό θα μπορούσε ενδεχομένως να σταθεί στο πολιτικά γίγνεσθαι.

Οι σημερινές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνονται να μπορούν να δημιουργήσουν τέτοιες συνθήκες αφού και τα δυο κόμματα δημιουργούν αρνητικούς συνειρμούς στο υποσυνείδητο της ιστορικής μνήμης και επίσης δεν έχουν κάποιο κινηματικού χαρακτήρα ρεύμα στην ελληνική κοινωνία.