Τα πέντε σενάρια ανασύνθεσης της Κεντροαριστεράς - Το νέο πολιτικό σχήμα και ο Αλέξης Τσίπρας

Το τελευταίο διάστημα έχει χυθεί πολλή μελάνη για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς και ο καθένας υποβάλλει τα δικά του σενάρια τα περισσότερα εκ των οποίων είναι μάλλον θνησιγενή.

Ο καθένας βέβαια την έχει φανταστεί διαφορετικά αυτή τη συμπόρευση, ανάλογα με την προσωπική του ατζέντα και αυτό δυσκολεύει ακόμη περισσότερο οποιαδήποτε συνεργασία.

Οι σημερινές ηγεσίες του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ δεν φαίνονται να μπορούν να δημιουργήσουν τέτοιες συνθήκες αφού και στα δυο κόμματα τα εσωτερικά τους προβλήματα είναι τόσο μεγάλα που αντί για συνενώσεις, ακόμα μιλάμε για διασπάσεις!
Ποιες είναι όμως οι βασικές ιδέες που έχουν πέσει στο τραπέζι;

1η Ιδέα. Η πρόταση για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς που κατέθεσαν προ ημερών ο Διονύσης Τεμπονέρας και ο Αντώνης Κοτσακάς με κοινή δήλωσή τους, με φόντο τα τελικά αποτελέσματα των ευρωεκλογών. Ουσιαστικά πρότειναν τα κόμματα του ευρύτερου αριστερού και προοδευτικού χώρου να παραμείνουν στο status που ευρίσκονται σήμερα διατηρώντας την ιδεολογική, πολιτική, οργανωτική και προγραμματική τους αυτοτέλεια και να συγκροτηθεί ένα συντονιστικό όργανο με τη συμμετοχή εκπροσώπησης από όλους τους πολιτικούς φορείς, αναλογικά με τη δύναμη που κατέγραψαν στις πρόσφατες εκλογές. Στο συντονιστικό όργανο επιβάλλεται να συμμετέχουν και εκπροσωπήσεις από τα μαζικά κινήματα και τις τριτοβάθμιες οργανώσεις.

2η Ιδέα. Κοινό ψηφοδέλτιο ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ και κοινό υποψήφιο πρωθυπουργό έχει προτείνει ο Παππάς. Όπως ανέφερε ο Νίκος Παππάς, «υπάρχει ανάγκη να ξεκινήσει μια προγραμματική συζήτηση η οποία να έχει ορίζοντα την εκλογική διαδικασία». «Υπάρχει τρόπος να υπάρχει συνδυασμός που θα εμπίπτει στις πρόνοιες του νόμου», επισήμανε και πρόσθεσε για μια κατά τον νόμο «ένωση κομμάτων, όχι διάλυση», φέρνοντας ως παράδειγμα το «λαϊκό μέτωπο» της Γαλλίας.

3η Ιδέα. Άλλο σενάριο που έχει πέσει στο τραπέζι είναι ένας κοινός φορέας όλης της Κεντροαριστεράς στα πρότυπα του Épinay-sur-Seine όπως έγινε από τον Μιτεράν στο γαλλικό σοσιαλιστικό κόμμα ή όπως το έκανε ο Γεώργιος Παπανδρέου στις αρχές του ’60 με συνένωση των δυνάμεων του Κέντρου. Στις 19 Σεπτεμβρίου 1961 ιδρύθηκε η Ένωσις Κέντρου με την ένωση πολλών κομμάτων του κέντρου και συγκεκριμένα από τα πρώην κόμματα: Κόμμα Φιλελευθέρων του Γεωργίου Παπανδρέου, Λαϊκόν Κοινωνικόν Κόμμα του Στέφανου Στεφανόπουλου, Κόμμα Προοδευτικών του Σπύρου Μαρκεζίνη, Προοδευτικόν Εργατοτεχνικόν Κόμμα του Παυσανία Κατσώτα, Εθνική Προοδευτική Ένωσις Κέντρου του Σάββα Παπαπολίτη, Δημοκρατική Ένωσις του Ηλία Τσιριμώκου, Φιλελευθέρα Δημοκρατική Ένωσις του Σοφοκλή Βενιζέλου, ένα μικρό δεξιό κόμμα του Θεόδωρου Τουρκοβασίλη και το Κόμμα Αγροτών και Εργαζομένων (ΚΑΕ) υπό τον Αλέξανδρο Μπαλτατζή. Η Ένωση Κέντρου διοικούνταν από οκταμελή επιτροπή της οποίας πρόεδρος ανέλαβε ο Γεώργιος Παπανδρέου.

4η Ιδέα. Άλλο σενάριο είναι αυτό που ξεκίνησε η αείμνηστη Φώφη Γεννηματά, μια συμπαράταξη δυνάμεων της κεντροαριστεράς από το 2017, όπως είχε γίνει από το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ, το Ποτάμι, τον Καμίνη και είχε στην καρδιά του το ΠΑΣΟΚ, το οποίο δεν προχώρησε με υπαιτιότητα του Αλέξη Τσίπρα ο οποίος προτίμησε την σύμπραξη με τον Πάνο Καμμένο.

5η Ιδέα. Το τελευταίο σενάριο είναι, αφού αποτύχουν όλα τα παραπάνω να γίνουν εναλλακτικός κυβερνητικός πόλος, να επανέλθει ο κ. Τσίπρας εμφανιζόμενος με ένα νέο πολιτικό σχήμα που θα μπορέσει να απορροφήσει στελέχη από όλα τα υπόλοιπα κόμματα.