ΠΑΣΟΚ - Εσωκομματικά βέλη κατά Διαμαντοπούλου: «Περσινά ξινά σταφύλια από μια άλλη εποχή»

Με επιφυλακτικότητα, αιχμές και καυστικά σχόλια υποδέχθηκαν στελέχη του ΠΑΣΟΚ την επιστροφή της Άννας Διαμαντοπούλου στο κόμμα και την ανακοίνωση της υποψηφιότητά της για την ηγεσία. Με την Άννα Διαμαντοπούλου φαίνεται πως συμπληρώθηκε το παζλ των υποψήφιων για την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, με τους σχολιαστές να ανατρέχουν στην ιστορία να βρουν αντίστοιχο παράδειγμα άλλων εσωκομματικών διαδικασιών με 8 υποψήφιους προέδρους.

Η εσωκομματική κριτική εστιάζεται κυρίως στο γεγονός ότι η κ. Διαμαντοπούλου είχε αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ εδώ και περισσότερα από 10 χρόνια. «Το πανελλήνιο γνωρίζει ότι έχει αποχωρήσει από το ΠΑΣΟΚ από το 2013», είχε αναφέρει η Φώφη Γεννηματά για την Άννα Διαμαντοπούλου.

«Δεν είναι κέντρα διερχομένων για να φεύγει κάποιος, να πηγαίνει απέναντι και μετά, με την ίδια ευκολία, να επιστρέφει σα να μη συμβαίνει τίποτα» ανέφερε ο υποψήφιος πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Μιχάλης Κατρίνης μιλώντας στο OPEN λίγες ώρες πριν από την ανακοίνωση της υποψηφιότητας της κ. Διαμαντοπούλου.

Επανερχόμενος λίγες ώρες αργότερα, ο κ. Κατρίνης δήλωσε στο Bluesky είπε πως το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι δεν προσφέρεται για μελλοντικός μπαλαντέρ του Μητσοτάκη, ένας σαφής υπαινιγμός για την κ. Διαμαντοπούλου.

Έμπειρα στελέχη υπενθυμίζουν τη δήλωση της κ. Διαμαντοπούλου πως το ΠΑΣΟΚ είχε κλείσει τον κύκλο του.

Με την υποψηφιότητά της, η Άννα Διαμαντοπούλου εκφράζει μια πτέρυγα του σημητικού εκσυγχρονιστικού ΠΑΣΟΚ, το οποίο στη μεγάλη του πλειονότητα έχει μετακομίσει στη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου Μητσοτάκη. Άλλωστε, ήταν η προσωπική επιλογή του πρώην πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και πριν από ένα χρόνο η εκλεκτή του Κυριάκου Μητσοτάκη για την προεδρία του ΟΟΣΑ. Μια υποψηφιότητα που τελικά δεν κατάφερε να ευδοκιμήσει.

Στο βίντεο δυόμιση λεπτών με το οποίο ανακοινώνει την υποψηφιότητά της, η κ. Διαμαντοπούλο προτάσσει το ζήτημα κυβερνησιμότητας, λες και το ΠΑΣΟΚ δεν ψάχνει για αρχηγό αλλά για πρωθυπουργό.

Οξύτατη επίθεση κατά της υποψηφιότητας της Άννας Διαμαντοπούλου εξαπέλυσε με ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και ο Θεόδωρος Μαργαρίτης, μέλος του Πολιτικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ.

«Δεν ήταν παρούσα στα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, δεν ζούσε την καθημερινότητα του χώρου» επισημαίνει και προσθέτει: «Έχει μόνο ένα πολύ σημαντικό κομματικό παρελθόν από την εποχή με τις “παχιές αγελάδες”».

Περαιτέρω, θέτει το ζήτημα πως η υποψηφιότητά της βάζει το ΠΑΣΟΚ μπροστά σε σοβαρά διλλήματα στρατηγικής. «Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στον πυρήνα των αντιλήψεων της υποψηφιότητας. Σε αυτή την άνευρη εκδοχή περί Κέντρου. Περσινά ξινά σταφύλια -θα έλεγα- από μία άλλη εποχή. Γιατί στις μέρες μας η εκδοχή του Κέντρου έχει χάσει κάθε γοητεία εφόσον βιώνουμε σκληρές ταξικές κοινωνίες» σημειώνει.

Αναλυτικά η ανάρτηση:

«Καθαρές κουβέντες. Η υποψηφιότητα της Άννας Διαμαντοπούλου για πρόεδρος στο ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ δεν ήταν αναμενόμενη. Η συγκεκριμένη πολιτικός δεν ανήκει στην νέα γενιά στελεχών. Έχει περάσει από πολλά αξιώματα στο παρελθόν και λογικά δεν θα είχε άλλες αξιώσεις. Άρα, μοιάζει με έκπληξη. Καταλαβαίνω τις αντιδράσεις πολλών φίλων επειδή δεν ήταν παρούσα στα δύσκολα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, δεν ζούσε την καθημερινότητα του χώρου. (Αυτή που γνώρισα εγώ από τον Σεπτέμβρη του 2015). Έχει μόνο ένα πολύ σημαντικό κομματικό παρελθόν από την εποχή με τις “παχιές αγελάδες”. Αναγνωρίζω ότι έχει συγκροτημένη πολιτική αντίληψη. Έτσι η υποψηφιότητα αυτή θέτει το ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ μπροστά σε σοβαρά διλλήματα στρατηγικής. Για τα οποία δεν χωράνε μισόλογα και φιοριτούρες. Ακούω το επιχείρημα περί “πρωθυπουργικού” προφίλ. Το ερώτημα είναι σε ποιά πολιτική κατεύθυνση; Για παράδειγμα, η οποία κριτική της προς την ΝΔ είχε συνήθως διορθωτικό και συμπληρωματικό χαρακτήρα.

Το πρόβλημα λοιπόν βρίσκεται στον πυρήνα των αντιλήψεων της υποψηφιότητας. Σε αυτή την άνευρη εκδοχή περί Κέντρου. Περσινά ξινά σταφύλια -θα έλεγα- από μία άλλη εποχή. Γιατί στις μέρες μας η εκδοχή του Κέντρου έχει χάσει κάθε γοητεία εφόσον βιώνουμε σκληρές ταξικές κοινωνίες. Η περίφημη θεωρία ότι η αναδιανομή εισοδήματος μπορεί να γίνει μόνο όταν μεγαλώσει η πίτα για όλους, έχει ακυρωθεί στη πράξη. Γιατί ακόμα και όταν μεγαλώνει η πίτα την “τρώνε” όλη, οι έχοντες και κατέχοντες. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Τα προβλήματα είναι επομένως αμείλικτα.

Η Κεντροαριστερά θα εκφράζει κοινωνικές πολιτικές ή θα εκφράζει θεωρήματα των κυρίαρχων οικονομικών ελίτ; Θα θέτει στο επίκεντρο τις κοινωνικές ανισότητες; Θα έχει συνείδηση κοινωνικού αντιπάλου ή θα παριστάνει την κοκκινοσκουφίτσα στο δάσος;

Θα ξεκαθαρίζει με σαφήνεια ότι δεν υπάρχει προοπτική κυβερνητικής συνεργασίας με την ΝΔ;

Θα θυμηθεί το ιστορικό παρελθόν του ΠΑΣΟΚ που έφερε τις λαϊκές τάξεις στο προσκήνιο ή θα ταυτιστεί με το κοινωνικό ρήγμα του ΠΑΣΟΚ από εκείνες τις κυβερνητικές πολιτικές με τις οποίες έχασε τα λαϊκά στρώματα και την μεσαία τάξη;

Οι ανακοινωσεις της Α.Διαμαντοπούλου περιλαμβάνουν αναφορές σε αυτή την ατζέντα. Λογικό στην έναρξη μιας προεκλογικής εκστρατείας. Λογικό, όταν μιλάμε για τον /την επικεφαλής Σοσιαλιστικού κόμματος! Αλλά πόσο πειστικές μπορεί να ειναι όταν τα πολιτικά αποτυπώματα προς αυτή την κατεύθυνση απουσίαζαν τόσο καιρό; Σχεδόν “κόντρα-ρόλος”. Το ζήτημα δεν ειναι να μιλάς για τις ανισότητες χωρίς να μιλάς για τον καπιταλισμό. Δεν μπορεί η κριτική στον επιθετικό χρηματοπιστωτικό καπιταλισμό να ηχεί ως παραδοξότητα από το παρελθόν. Δεν μπορεί να μην αναφέρεσαι στις κυρίαρχες τάξεις. Τα φαινόμενα των ανισοτήτων δεν είναι καιρικά φαινόμενα. Είναι στοιχεία της ταξικής αντιπαράθεσης. Και από εκεί προκύπτει και η στρατηγική επιλογή για εναλλακτική λύση προς την κυβερνηση της Δεξιάς. Εκτός αν θέλουμε να μιλάμε σαν να παίζουμε “τσάι με συμπάθεια”.

Στον Ευρωπαϊκό Νότο τα Σοσιαλιστικά κόμματα αναζητούν πιο προοδευτικές θέσεις. Στη χώρα μας έχουμε πάντως σοβαρή νεοφιλελεύθερη επίθεση. Αυτή είναι η περιβόητη “κανονικότητα”. Και εδώ δεν χωράνε συναινέσεις. Στην ζωή οι συγκρούσεις δεν είναι πάντα χρήσιμο πράγμα. Αλλά υπάρχουν φορές που χωρίς συγκρούσεις η πολιτική δεν έχει κανένα νόημα. Και τώρα είμαστε μπροστά σε μία τέτοια κατάσταση».