Φωτιές στην Αττική: Λάθη, ευθύνες και έλλειψη στρατηγικής
Εδώ ισχύει το δις εξαμαρτείν ουκ ανδρός σοφού και δυστυχώς είναι παραπάνω από δις...
Η κριτική απευθύνεται βεβαίως και στην κεντρική κυβέρνηση και στον κρατικό μηχανισμό και στην τοπική αυτοδιοίκηση.
Συντονισμός μηδέν ή στην καλύτερη περίπτωση προβληματικός...
Και δεν μιλάμε βεβαίως για την επικοινωνιακή διαχείριση των πυρκαγιών. Αυτό είναι το έλασσον διότι την ώρα της μάχης δεν έχει νόημα να λες πολλά. Πρέπει να κάνεις. Να είσαι doer και αποτελεσματικός.
Αφήνουμε λοιπόν στην άκρη την κριτική για την επικοινωνιακή διαχείριση και πάμε στην ουσία που είναι η επιχειρησιακή διαχείριση των πυρκαγιών.
Το «δεν είχαμε απώλειες ανθρώπινων ζωών δεν φτάνει». Είναι ένα επιχείρημα ελλιπές εν έτει 2024 και όταν στα ζητήματα της πυρόσβεσης και της πυροπροστασίας έχουμε τόσο πολλές και τραγικές εμπειρίες. Θα έπρεπε προφανώς να ήμασταν πιο προετοιμασμένοι, πιο γρήγοροι και πιο αποτελεσματικοί όχι μόνο στις εκκενώσεις αλλά και στην κατάσβεση, στη διάνοιξη δρόμων και στον καθαρισμό των οικοπέδων και των περιαστικών περιοχών.
Το να κυνηγάς τις φωτιές από πίσω μέχρι οι φλόγες να φτάσουν στην θάλασσα δεν είναι στρατηγική αντιπυρικής προστασίας.
Οι οποίες ευθύνες δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να καταλογιστούν στους εργαζόμενους της πυροσβεστικής, της αστυνομίας ή της πολιτικής προστασίας.
Οι πρόσφατες πυρκαγιές που ισοπέδωσαν την Αττική δείχνουν σοβαρό έλλειμμα διαχείρισης κρίσεων. Κεντρικό έλλειμμα συντονισμού και διασποράς των δυνάμεων.
Λείπει αυτό που λέμε ο «έχων το γενικό πρόσταγμα» κάτι που λειτούργησε καταστροφικά και σε παλαιότερες πυρκαγιές. Δυστυχώς το πάθημα δεν γίνεται μάθημα στην Ελλάδα.
Δεν υπάρχει κουλτούρα crisis management, ούτε τεχνογνωσία προς αυτή την κατεύθυνση.
Το «πάμε όλοι μαζί κι όπου βγεί» δεν βγαίνει πουθενά.
Το «γλιτώσαμε τα χειρότερα», επίσης δεν μπορεί να είναι άλλοθι και να μας καθησυχάζει.
Προφανώς οι εκπρόσωποι της πολιτείας θα μας πουν ότι έχουμε πολύ υψηλά επίπεδα ξηρασίας λόγω της ανομβρίας που υπήρχε τον τελευταίο χρόνο σε όλη την Ελλάδα και αυτό δημιούργησε εξαιρετικά εύφλεκτες συνθήκες.
Θα μας πουν ότι έχουμε να κάνουμε με θερμοκρασίες που βρίσκονται σε πάρα πολύ υψηλά επίπεδα και για ανέμους οι οποίοι έχουν εμφανιστεί πρόωρα στην περιοχή του Αιγαίου και της ηπειρωτικής χώρας, καθώς τα μελτέμια έχουν ξεκινήσει εδώ και ενάμιση μήνα.
Όλα τα παραπάνω είναι αληθή, όμως ήταν γνωστά εδώ και πολλούς μήνες. Δεν στέκει το επιχείρημα ότι το φαινόμενο μας κατέλαβε εξαπίνης.
Τις μορφολογικές συνθήκες που υπάρχουν στις περιοχές που κάηκαν επίσης τις γνωρίζουμε.
Γίνεται σαφές ότι στη χώρα μας δεν υπάρχει μια στρατηγική αντιμετώπισης των λεγόμενων «μεγα-πυρκαγιών» και παράλληλα είναι φανερή η αδυναμία πρόληψης.
Είναι άλλο πράγμα η πυροπροστασία και άλλο πράγμα η κατάσβεση.
Εδώ στην Ελλάδα δεκαετίες τώρα συζητάμε ακόμη σε θεωρητικό επίπεδο για την απουσία καθαρισμών δασών, απουσία συντήρησης του δασικού οδικού δικτύου και δημιουργίας αντιπυρικών ζωνών. Απουσία ζωνών αμιγούς ή μικτούς βλάστησης με άλλα είδη δέντρων που θα μπορούσαν να συμβάλουν σε μια πιο αργή και ελεγχόμενη καύση σε περίπτωση πυρκαγιάς. Ακόμα τα συζητάμε..
Επίσης, παρά το γεγονός ότι όλα αυτά ήταν γνωστά σε όλους μας, ποτέ δεν απομακρύνθηκε η συγκεκριμένη δασική ύλη που αποτελεί την «πυρίτιδα» κάτω από τα πεύκα και τα άλλα δέντρα και δίνει τροφή στις φωτιές.
Δυστυχώς τα γεγονότα της κλιματικής κρίσης μας έχουν ξεπεράσει κι εμείς πηγαίνουμε με τον αραμπά...