«Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους;» - Ο Κασσελάκης αλλάζει γραμμή
Να δείξει ένα διαφορετικό πρόσωπο από εκείνο του εξοργισμένου νεαρού, που έπεσε θύμα «συνομωσιών» και «πραξικοπήματος» επιχειρεί ο Στέφανος Κασσελάκης.
Μέσω άρθρου του στην εφημερίδα Documento, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ δείχνει να αποδέχεται την απόφαση της Κεντρικής Επιτροπής να τον αποπέμψει από την ηγεσία του κόμματος, «αδειάζοντας» επί της ουσίας τους οπαδούς του, που χρησιμοποιούν όλη αυτή τη επιχειρηματολογία.
Αποδοχή του αποτελέσματος
Το άρθρο του Στέφανου Κασσελάκη στο Documento, έφερε την υπογραφή «πρώην πρόεδρος ΣΥΡΙΖΑ». Το μεσημέρι της Κυριακής και αφού είχαν ήδη περάσει -περίπου- 15 ώρες από την κυκλοφορία της εφημερίδας, οι συνεργάτες του εξ Αμερικής ορμώμενου επιχειρηματία διευκρίνιζαν ότι ο τελευταίος υπέγραψε ως «Στέφανος Κασσελάκης» και όχι ως «πρώην πρόεδρος» - ιδιότητα που του απέδωσε η εφημερίδα, ορθά, μετά τις αποφάσεις των οργάνων του κόμματος.
Η ουσία, όμως, δεν αλλάζει. Δεν υπέγραψε ως «πρόεδρος», επομένως, εύλογα γίνεται κατανοητό ότι αποδέχεται την επιλογή της Κεντρικής Επιτροπής. Αν είναι μια κίνηση τακτικής προκειμένου να μην έχει πρόβλημα με την υποψηφιότητα του ή όντως δέχεται ότι έγιναν όλα σύννομα, θα φανεί το επόμενο διάστημα. Σημασία έχει ότι αναγνωρίζει και ο ίδιος ότι δεν είναι πρόεδρος.
«Άδειασμα» στους «κασσελίστας»
Από μόνο του αυτό το γεγονός, συνιστά ένα μεγαλειώδες «άδειασμα» προς τους υποστηρικτές του, οι οποίοι όπου σταθούν και όπου βρεθούν, τον χαρακτηρίζουν «νόμιμο πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ». Στα κανάλια και στα ραδιόφωνα, οι βουλευτές και τα στελέχη που τον υποστηρίζουν, χρησιμοποιούσαν αυτή τη γραμμή.
Επαναλάμβαναν διαρκώς τα περί «πραξικοπήματος» και για «κουκουλοφόρους», τα οποία ο Στέφανος Κασσελάκης δεν αποδέχεται στο άρθρο του – αν και εκείνος τα χρησιμοποίησε, μιλώντας ενώπιον της Κεντρικής Επιτροπής, μετά την ψηφοφορία «εκπαραθύρωσης» του από τη θέση του προέδρου. Είναι σαφές ότι, πλέον, δεν μπορούν να τα χρησιμοποιήσουν ξανά…
Νέα γραμμή
«Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους; Οι άνθρωποι αυτοί ήταν κάποια λύσις», έγραψε ο Κώστας Καβάφης στο ποίημα του «Περιμένοντας τους Βαρβάρους». Εύλογα μπορούν να αναρωτηθούν το ίδιο και οι οπαδοί του τέως προέδρου.
Διότι εδώ και έναν χρόνο, ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ επιβίωνε πολιτικά χάρη στην κατασκευή «βαρβάρων». Πρώτα ήταν η «Ομπρέλα» και τα στελέχη που συσπειρώνονταν γύρω από την Έφη Αχτσιόγλου. Οι «υπονομευτές» του Αλέξη Τσίπρα, που τώρα «υπονόμευαν» εκείνον. Στη συνέχεια, τον ρόλο αυτό τον φόρτωσαν σε όσους δεν αποδέχονταν άνευ αντιλογίας τα λεγόμενα και τις πράξεις του Στέφανου Κασσελάκη και στη συνέχεια, στον ίδιο τον Αλέξη Τσίπρα!
Από την ημέρα που η Κεντρική Επιτροπή προχώρησε στην πρόταση και στην έκπτωση του κ.Κασσελάκη, τα πράγματα έγιναν χειρότερα. «Κουκουλοφόροι», «πραξικοπηματίες» και «νομενκλατούρα», μπήκαν στην ημερήσια διάταξη. Η συνταγή, πάντα, η ίδια. Η κατασκευή «εσωτερικού εχθρού».
Πλέον, όμως, μετά την καταφανέστατη επιλογή του Στέφανου Κασσελάκη να αναγνωρίσει τη νομιμότητα των όσων συνέβησαν τον τελευταίο μήνα, το ερώτημα του Καβάφη επανέρχεται. «Και τώρα τι θα γενούμε χωρίς βαρβάρους;»…
Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Η λογική λέει ότι η πλευρά Κασσελάκη θα πρέπει να στραφεί σε μια κατεύθυνση την οποία ως τώρα αγνοούσε. Στην παραγωγή πολιτικής. Το αν θα το καταφέρουν, θα φανεί στο χειροκρότημα.