Οικονόμου στο Συμβούλιο της Ευρώπης: H Ελλάδα προστατεύει τα ευρωπαϊκά σύνορα

Ο Γιάννης Οικονόμου, μιλώντας στην Ολομέλεια της Κοινοβουλευτικής Συνέλευσης του Συμβουλίου της Ευρώπης, στο Στρασβούργο, τόνισε ότι η Ελλάδα προστατεύει τα ευρωπαϊκά σύνορα από τις παραβιάσεις των λαθροδιακινητών, σώζοντας ταυτόχρονα ανθρώπινες ζωές

Συζητάμε δύο εκθέσεις για το μεταναστευτικό, το οποίο αποτελεί τη μεγαλύτερη πρόκληση που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η Ευρώπη τόσο για την πίεση που ασκεί στην κοινωνία και την οικονομία, όσο και για τη θεσμική κρίση που προκαλεί εντός Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού αρκετές χώρες φαίνεται να υπαναχωρούν από τις προβλέψεις της Συνθήκης Σένγκεν, η οποία είναι κομβικής σημασία όχι μόνο για τη λειτουργία της Ε.Ε., αλλά και για την ίδια την ύπαρξή της.

Οι ροές των μεταναστών αυξάνονται συνεχώς εξαιτίας ποικίλων παραγόντων: Της φτώχειας, του υπερπληθυσμού, της επισιτιστικής κρίσης στην Ασία και την Αφρική, τους πολέμους, την επικράτηση αυταρχικών καθεστώτων, την κλιματική κρίση. Τεράστιοι πληθυσμοί είτε στερούνται τα αναγκαία είτε διαβιούν μια ζωή κάτω από το επίπεδο της ανεκτής διαβίωσης και αυτό τους οδηγεί να θέλουν να έρθουν στην Ευρώπη στην αναζήτησης μιας καλύτερης μοίρας.

Η κατάσταση αυτή επιδεινώνεται πολύ περισσότερο από τη δράση κυκλωμάτων λαθροδιακινητών, οι οποίοι σε συνεργασία με άλλα εγκληματικά δίκτυα, τρομοκρατικές οργανώσεις, μυστικές υπηρεσίες -συχνά και με ΜΚΟ- έχουν στήσει μία από τις πλέον κερδοφόρες εγκληματικές παγκόσμιες επιχειρήσεις, εκμεταλλευόμενοι τον ανθρώπινο πόνο και θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές.

Η Ευρώπη βρίσκεται σε πρωτοφανή πίεση. Πληθυσμοί μεταναστών από την Ασία και την Αφρική δυσκολεύονται πολύ περισσότερο ως προς κοινωνική και οικονομική τους ένταξη σε σχέση με τα ρεύματα μεταναστών που γνώρισε η Ευρώπη, προερχόμενα από την Ανατολική Ευρώπη στη δεκαετία του 90.

Οι εντάσεις προκαλούν δευτερογενώς την άνοδο της επιρροής της Ακροδεξιάς, κάτι που οφείλουμε να προσέξουμε ιδιαίτερα. Από την άλλη, η οικονομία της Ευρώπης δεν διανύει μία από τις πιο ανθηρές περιόδους της, με συνέπεια να είναι δύσκολη η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών και με οικονομικούς όρους.

Συχνά, μάλιστα, οι Ευρωπαίοι πολίτες θεωρούν τη μετανάστευση ως το κύριο, βασικό αίτιο των οικονομικών τους δυσκολιών. Η λογική ορίζει ότι η αντιμετώπιση ενός προβλήματος επιτυγχάνεται όταν δουλέψεις πάνω στις αιτίες και αυτό οφείλουμε να πράξουμε.

Πρέπει να βρεθεί τρόπος να μην φθάνουν οι μεταναστευτικές ροές στην πόρτα μας. Όταν φθάσουν, είναι πια αργά και η πίεση που ασκείται στις χώρες της περιφέρειας, όπως για παράδειγμα στην Ελλάδα, την Ιταλία, τη Μάλτα, είναι τεράστια και πρακτικά πολύ δύσκολο να την διαχειριστεί κανείς.

Δεν είναι μοναδική λύση η διαχείριση των ροών. Το μείζον είναι να σταματήσουν οι ροές και για αυτό χρειάζεται συνεργασία και ένα μεγάλο σχέδιο, σαν το Σχέδιο Μάρσαλ για την πολιτική, κοινωνική, οικονομική ανασυγκρότηση των χωρών προέλευσης: εκεί που οι άνθρωποι υποφέρουν ώστε να μείνουν εκεί και να μην φθάσουν να φύγουν.

Παράλληλα, ακούγεται πολύ η συζήτηση ότι εξαιτίας της δημογραφικής κρίσης χρειάζεται αυξημένη ροή μεταναστών στην Ευρώπη αρκεί να είναι αυστηρά επιλεγμένη. Εδώ, όμως, υπάρχει μία δυσκολία και οφείλουμε να είμαστε ειλικρινείς. Τα καλύτερα ταλέντα προτιμούν να πηγαίνουν στη Βόρεια Αμερική, την Αυστραλία, ακόμη και σε ορισμένες χώρες της Ανατολικής Ασίας.

Μάλιστα, τα μεγαλύτερα ευρωπαϊκά ταλέντα φεύγουν από την ήπειρό μας γιατί εκεί βρίσκουν καλύτερες ευκαιρίες και περισσότερα χρήματα από την Ευρώπη. Το πλήγμα στους λαθροδιακινητές πρέπει να είναι βαρύ και αυτά δεν γίνονται μονομερώς. Η λύση δεν είναι οι μονομερείς αποφάσεις κατάργησης του ευρωπαϊκού κεκτημένου και της ελεύθερης μετακίνησης, αλλά οι συντονισμένες ενέργειες στηρίζοντας τις χώρες της πρώτης γραμμής. Και αυτό η Ελλάδα, μια χώρα που προστατεύει τα ευρωπαϊκά σύνορα από τις παραβιάσεις που επιχειρούν οι λαθροδιακινητές, σώζοντας ταυτόχρονα ανθρώπινες ζωές, το γνωρίζει καλά.