Σιακαντάρης στο Newsbomb.gr: Τοξικά κόμματα ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ, ποια γραμμή τους δεν πείθει
Το μέλλον της Κεντροαριστεράς στην Ελλάδα ανέλυσε στο Newsbomb.gr ο διδάκτωρ Κοινωνιολογίας, Γιώργο Σιακαντάρη μετά τις εκλογές στο ΠΑΣΟΚ και την επεισοδιακή συνεδρίαση της Κεντρικής Επιτροπής του ΣΥΡΙΖΑ.
Σύμφωνα με τον κ. Σιακαντάρη η γραμμή του «ανάλγητος Μητσοτάκης» δεν είναι πειστική.
Χαρακτήρισε δε «τοξικά κόμματα» ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, επισημαίνοντας ότι για να υπάρξει οποιαδήποτε συζήτηση για την εναλλακτική πρόταση στο trickledown effect, πρέπει να υποχωρήσουν οι «κομματικοί πατριωτισμοί» των δύο προαναφερομένων κομμάτων.
Σημειώνει μάλιστα για το μέλλον της Κεντροαριστεράς ότι περισσότερο χρειάζεται ένα άλλο Κόμμα παρά συνένωση μηχανισμών.
Γιατί νίκησε ο Ανδρουλάκης, γιατί έχασε ο Δούκας
«Οι εκλογές στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ είχαν μεγάλο και αδιαφιλονίκητο νικητή τον Νίκο Ανδρουλάκη. Τ’ ό,τι ο Χάρης Δούκας κτυπήθηκε, πολλές φορές με αθέμιτα μέσα, δεν είναι δικαιολογία για την ήττα του, αν και είναι, φυσικά, παράγοντας που συνέβαλε σ’ αυτήν. Αυτός όμως δεν πρέπει να σταθεί σ’ αυτό, αλλά να ξεκινήσει μια προσπάθεια ανανέωσης του λόγου του και των μηχανισμών του. Αυτός δεν ηττήθηκε επειδή έκανε «αριστερή στροφή», αλλά επειδή δεν έπεισε πως μπορεί να κάνει την υπέρβαση στο χώρο. Η προσκόλληση του στο «πατριωτικό» ΠΑΣΟΚ δεν τού επέτρεψε να εκπροσωπήσει και την απέχουσα νεωτερική κοινωνία», ανέφερε ο κ. Σιακαντάρης στο Newsbomb.gr.
Κατόπιν ανέλυσε πού μπορεί- και όχι πρέπει- ο Νίκος Ανδρουλάκης και το κόμμα να βάλει τον πήχη. «Στο να μειώσει τη διαφορά και να βγει δεύτερο κόμμα ή στο να νικήσει τον Μητσοτάκη; Αυτοί που τον στήριξαν αλλά και αυτοί που τον ψήφισαν περιμένουν αυτός να νικήσει τον Μητσοτάκη. Ο Παύλος Γερουλάνος, στη συγχαρητήρια ανάρτησή του, έθεσε ως στόχο για το ΠΑΣΟΚ τη νίκη του στις επόμενες εθνικές εκλογές και το τέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη. «Δεν έχουμε ούτε λεπτό για χάσιμο», είπε. Αν ο Νίκος Ανδρουλάκης θέσει ένα τέτοιο στόχο- θα έλεγα το ίδιο και για τον Χάρη Δούκα, αλλά και για οποιονδήποτε και οποιαδήποτε άλλον/η από τους υπόλοιπους τέσσερεις υποψηφίους- θα διευκολύνει την αμφισβήτησή του, όχι μετά τις επόμενες εκλογές, αλλά με τις πρώτες δημοσκοπήσεις. Αν ήμουν συνομωσιολόγος, θα έλεγα πως θέτοντας του αυτό το στόχο, τού την “έχουν στημένη”», εξήγησε ο κ. Σιακαντάρης.
Κατάρρευση ΣΥΡΙΖΑ;
«Η, μάλλον χωρίς επιστροφή, κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ- μακάρι να διαψευστώ ως προς αυτή την άποψη- και η προς το παρόν αδυναμία της Νέας Αριστεράς να εκπροσωπήσει τους απογοητευμένους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ μεταφέρει τεράστιες ευθύνες στους ώμους του Νίκου Ανδρουλάκη. Όμως το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. υπό οποιαδήποτε ηγεσία δεν μπορεί ν’ αμφισβητήσει την πρωτιά του Κυριάκου Μητσοτάκη. Τόσο καλός είναι αυτός; Είναι όντως πολύ καλός, αλλά για τον μεγάλο πλούτο. Η γραμμή του «ανάλγητος Μητσοτάκης» δεν είναι πειστική. Κανείς πρωθυπουργός δεν θέλει οι πολίτες του να υποφέρουν. Απλώς έχει διαφορετική αντίληψη για το πώς μπορεί αυτοί να ευημερούν. Για τον Μητσοτάκη η μεταφορά του πλούτου από τις αγορές προς τα κάτω- και όχι από το κράτος- είναι ο μοναδικός τρόπος για να ανακουφιστούν και τα μεσαία με κατώτερα στρώματα. Δυστυχώς αυτή η αντίληψη είναι κυρίαρχη στην ελληνική κοινωνία. Όχι μόνο στους ψηφοφόρους της ΝΔ, αλλά και στους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. Ακόμη και στους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Αυτή η αντίληψη είναι κυρίαρχη και στις υπόλοιπες ευρωπαϊκές κοινωνίες. Ο κωδικός της ιδεολογικής υποχώρησης της πληθυντικής Αριστεράς είναι η εκ μέρους της αποδοχή τού «πρώτα ανάπτυξη και μετά Κράτος Πρόνοιας και αναδιανομή». Αυτήν ακριβώς την ήττα πρέπει να έχουμε υπόψη μας, όταν υποστηρίζουμε πως οι κοινωνίες συντηρητικοποιούνται», επισημαίνει ο κ. Σιακαντάρης.
«Ούτε ο Ούλοφ Πάλμε ή ο Βίλλυ Μπραντ θα είχαν έτοιμες απαντήσεις σ’ αυτές τις εξελίξεις»
Σύμφωνα με τον ίδιο «η σοσιαλδημοκρατία και η υπόλοιπη Αριστερά δεν έχουν πειστική εναλλακτική πρόταση. Κι όπως έχουν διαμορφωθεί οι οικονομικές εξελίξεις με τη μονομερή οικονομική παγκοσμιοποίηση, δεν είναι και εύκολο να έχουν. Ούτε ο Ανδρουλάκης ούτε ο Δούκας αλλά ούτε κι ο Ούλοφ Πάλμε ή ο Βίλλυ Μπραντ θα είχαν έτοιμες απαντήσεις σ’ αυτές τις εξελίξεις».
Επομένως το πρόβλημα, σύμφωνα με τον αναλυτή, δεν είναι οι ηγεσίες, αλλά η απουσία μιας συζήτησης για το τι θα μπορούσε να αμφισβητήσει το νεοσυντηρητικό/νεοφιλελεύθερο trickledown effect.
«Για να ξεκινήσει όμως και στα καθ’ ημάς- στην υπόλοιπη Ευρώπη έχει ήδη ξεκινήσει- μια συζήτηση για την εναλλακτική πρόταση στο trickledown effect, πρέπει να υποχωρήσουν οι “κομματικοί πατριωτισμοί” στο ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝ.ΑΛΛ. και στον ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ. Και οι δυο τους πρέπει να κατανοήσουν πως έτσι όπως είναι σήμερα- με τα ίδια σύμβολα και ονόματα, χωρίς ενδιαφέρον ν’ ασχοληθούν με τις ιδέες και με τους ίδιους μηχανισμούς που βρίσκονται μακριά από τις αγωνίες του ενάμιση εκατομμυρίου πολιτών που από το 2012 απέχουν από τις κάλπες- παραμένουν τοξικά κόμματα για τη Μεγάλη Κοινωνία.
Ένα άλλο Κόμμα χρειάζεται και όχι συνένωση μηχανισμών. Είναι αυτό ουτοπικό; Πάντα η πραγματικότητα πριν πραγματοποιηθεί, θεωρείτο ουτοπία. Αλλά ένα είναι το σίγουρο, οι φανατικοί ένθεν κακείθεν θα αμφισβητήσουν αυτή την “ουτοπία”», καταλήγει.
Γιώργος Σιακαντάρης