Χατζηδάκης: «Και τώρα να φύγω απ' την πολιτική, είμαι πλήρης»

«Και τώρα να φύγω απ' την πολιτική, είμαι πλήρης. Δεν θα το 'θελα, γιατί εξακολουθώ ν' αγαπώ την πολιτική, να μ' εμπνέει, να θέλω να συμβάλω στο ν' αλλάξουν τα κακώς κείμενα στην Ελλάδα. Αλλά και τώρα να φύγω, έχω να διηγούμαι αρκετά πράγματα απ' αυτά που έκανα, όχι ως αλάθητος, αλλά ως ένας πολιτικός που 'χει επιχειρήσει να κάνει κάποιες παρεμβάσεις σε πολλά, δύσκολα θέματα».

Αυτό αναφέρει, μεταξύ άλλων, σε συνέντευξή του στο «Βήμα Talks» ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών Κωστής Χατζηδάκης, προσθέτοντας ότι «βασική μου φιλοδοξία όσο μένω στην πολιτική είναι δύο πράγματα. Το ένα είναι να συνεχίσω να κάνω παρεμβάσεις, συγκεκριμένα πράγματα, όχι θεωρίες, προς όφελος των πολλών ανυπεράσπιστων Ελλήνων- ό,τι κι αν λένε συντεχνίες και οργανωμένα συμφέροντα. Και το άλλο να μην ακουστεί τίποτα για μένα για ζητήματα ηθικής τάξεως».

Λέει δε, επίσης, ότι η «η πιο μεγάλη μου δυσκολία ήταν με την υιοθέτηση ή μη του πρώτου μνημονίου - τότε ακολούθησα για λόγους κομματικής πειθαρχίας κι επειδή πίστευα ότι δεν έπρεπε ν' αποτελέσει αφορμή για τη διάλυση της Νέας Δημοκρατίας. Αλλά και τότε προσπάθησα να εκφράζω τις απόψεις μου με τέτοιο τρόπο ώστε να μην προκαλώ πρόβλημα στη Νέα Δημοκρατία αλλά ούτε στον εαυτό μου με τις απόψεις μου».

Ερωτηθείς για το θέμα της ακρίβειας, ο κ. Χατζηδάκης αναφέρει ότι «ο πληθωρισμός και η ακρίβεια επανήλθαν κι εδώ και σ' άλλες ευρωπαϊκές χώρες - φαινόμενο εξ ορισμού ενοχλητικό αλλά και πρωτόγνωρο, ιδιαίτερα για τους νέους. Επιχειρούμε να το αντιμετωπίσουμε. Είναι σε αποκλιμάκωση. Δεν ισχυρίζομαι ότι οι τιμές θα γυρίσουν εκεί που ήταν. Αλλά ωστόσο το μέσο διαθέσιμο εισόδημα στην Ελλάδα αυξήθηκε ως το τέλος του '23, 7,7% απ' το '19 και μετά, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν 3,3%. Αυτό το 7,7% είναι αύξηση αν λογαριάσει κάνεις και την αρνητική επίδραση του προϋπολογισμού».

Ενώ, για τη φοροδιαφυγή αναφέρει, μεταξύ άλλων, ότι «τόσο αποφασιστικά βήματα για την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής δεν έχουν γίνει ποτέ από καμιά προηγούμενη ελληνική κυβέρνηση και ακόμα πιο αποφασιστικά έχουν γίνει απ' τις εκλογές του '23 μέχρι σήμερα. Γι' αυτό βλέπετε και αρκετές αντιδράσεις. Αλλά για 'μένα είναι και θέμα συνειδησιακό. Δεν μπορεί ένας εργαζόμενος που αμείβεται με τον κατώτατο μισθό να δίνει περισσότερους φόρους απ' ό,τι το αφεντικό του. Κι αυτό πρέπει να το σκεφτούν όλοι, σ' όποιο κόμμα κι αν ανήκουν. Αν είναι έτοιμοι να συνεχίσουν να υποστηρίζουν τέτοιου είδους παθογένειες».

Ο κ. Χατζηδάκης δηλώνει, παράλληλα, ότι «από τότε που ήμουν μικρός με τραβούσαν οι αριθμοί, διότι οι αριθμοί βοηθούν στην ποσοτικοποίηση των πολιτικών και επίσης στην ποσοτικοποίηση των επιχειρημάτων της μιας ή της άλλης πλευράς. Ειδικά στην οικονομία δεν είναι δυνατόν να προχωράς χωρίς να λογαριάζεις τους αριθμούς. Γιατί μετά θα πέσουν στο κεφάλι σου, αν τυχόν, με αλόγιστες πολιτικές, οδηγήσεις τη χώρα σε μία ακόμα χρεοκοπία. Επομένως, όταν κανείς κάνει καλό νοικοκυριό, στο τέλος μπορεί να εμπνεύσει ένα αίσθημα ασφάλειας στους πολίτες. Οι πολίτες έχουν κάθε δικαίωμα να πιέζουν για παροχές, και ο υπουργός Οικονομικών να πηγαίνει μέχρι εκεί που επιτρέπουν οι αντοχές της οικονομίας και των φορολογουμένων. Διότι εγώ δεν μοιράζω λεφτά δικά μου, μοιράζω λεφτά των φορολογουμένων».

Για το «πώς μπήκε το μεράκι της πολιτικής» αν προέρχεται απ' την οικογένεια, ο υπουργός απαντά «ναι, αλλά όχι ιδιαίτερα. Ο παππούς μου ήταν βουλευτής της Κρητικής Πολιτείας, ο πατέρας μου, στέλεχος της Νομαρχιακής της Νέας Δημοκρατίας. Εγώ δεν μπορώ να βρω εξήγηση παρά μόνο ότι είχα πέσει στη μαρμίτα της πολιτικής. Μ' ενδιέφερε απ' το σχολείο. Επειδή η εποχή εκείνη ήταν στενά συνδεδεμένη με τον λαϊκισμό, για τον οποίο αισθανόμουν πάντοτε μία απέχθεια, ήταν ένας πρόσθετος λόγος ν' ασχοληθώ απ' την πλευρά την αντιλαϊκίστικη».

Σε ερώτηση σχετικά με τις εσωκομματικές «γκρίνιες», ο κ. Χατζηδάκης αναφέρει ότι «την ώρα που δεν φαίνεται να υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση, θα ήταν κωμικοτραγικό αν η Νέα Δημοκρατία επέλεγε ν' ακολουθήσει μία πορεία αυτοκαταστροφής. Και επειδή είναι πολύ απλός ο συλλογισμός μου, νομίζω ότι γίνεται κατανοητός από κάθε στέλεχος». Και προσθέτει πως «τώρα η πραγματική αξιωματική αντιπολίτευση είναι ο κόσμος που 'χει γίνει αυστηρότερος μαζί μας. Αισθάνεται ότι δεν υπάρχει μία αντιπολίτευση σοβαρά οργανωμένη που να ελέγχει καθημερινά, συστηματικά, την κυβέρνηση».

Τέλος, δηλώνει ότι με τον Κυριάκο Μητσοτάκη «έχουμε αρκετά συναφείς πολιτικές απόψεις, δεν είναι μυστικό», προσθέτοντας έχει συναισθηματικούς δεσμούς «και με τη Ντόρα και με τον πατέρα του, ο οποίος είχε μείνει αρκετά νέος ακόμα και όταν είχε ξεπεράσει τα 90. Άνθρωπος ανοιχτών οριζόντων, παρακολουθούσε τις εξελίξεις και δεν είχε καμία δυσκολία να υιοθετεί απόψεις, πολύ νεότερων από εκείνον, ανθρώπων».