Μ. Ανδρουλάκης: Ξεχάσαμε την άλφα – βήτα της πολιτικής

«Όλοι προσποιούμαστε στα κανάλια τους παντογνώστες, υπερβέβαιοι για τον εαυτό μας, το κόμμα μας και τις απόψεις μας, πανεπιστήμονες, μεταπτυχιακοί, διδακτορικοί μόνον που ξεχάσαμε τα στοιχειώδη μαθήματα της πρωτοβάθμιας πολιτικής εκπαίδευσης», υποστηρίζει ο Μίμης Ανδρουλάκης σε άρθρο του με τίτλο «Ξεχάσαμε την άλφα - βήτα!».

Αφού εξηγεί τι ορίζει η «άλφα-βήτα», ο κ. Ανδρουλάκης τονίζει ότι αν δεν την ξαναμάθουμε εν θερμώ «οι επιλογές μας μετά την 18η Ιουνίου θα είναι παραλλαγές ανάμεσα στο μαύρο και το γκρι».

Συγκεκριμένα, ο κ. Ανδρουλάκης αναφέρει:

«Η άλφα-βήτα ορίζει: πολιτική είναι η επιστήμη και η τέχνη διαχείρισης της αβεβαιότητας. Δεν ξέρουμε πότε, πού, πώς και αν θα σταθεροποιηθεί η κινούμενη άμμος στην Ευρωζώνη. Πριν λίγες μέρες δώσανε μπόλικο σχοινί στην Ισπανία να κρεμαστεί μόνη της. Αύριο ίσως χτυπήσει η ''διάσωση'' την πόρτα της Κύπρου ή της Ιταλίας. Μπλα-μπλα στην Ευρωζώνη για ευρωομόλογο, πανευρωπαϊκή ασφάλιση καταθέσεων, bank union, δημοσιονομική ένωση, πολιτική ένωση δίχως να ξέρουν πότε, πόσο, πώς και ποιος θα πληρώσει. Εμείς όμως είμαστε 100% σίγουροι ότι τα ταμεία είναι στεγνά, ότι η κλεψύδρα τελειώνει κι αν από μια στραβή κοπεί η δανειοδότηση της χώρας θα ζήσουμε το Μαύρο Καλοκαίρι του 2012, το ολικό κραχ και θα κόψουμε χαρτούρα για να πληρώσουμε μισθούς και συντάξεις. Όταν δεν έχεις τουλάχιστον το 70% των αναγκαίων γνώσεων και αξιολογήσεων, όταν έχεις υψηλό βαθμό αβεβαιότητας δεν παίζεις κορώνα γράμματα την τύχη της χώρας σου, προχωρείς θαρρετά αλλά επιφυλακτικά, ζυγίζεις, καιροφυλαχτείς να αδράξεις τις νέες ευκαιρίες, πατάς υποχρεωτικά και γερά σ’ ένα ισχυρό εσωτερικό εθνικό λαϊκό μέτωπο.

Η άλφα-βήτα υπογραμμίζει: πολιτική είναι η επιστήμη και η τέχνη των δυνητικών εναλλακτικών λύσεων σε συγκεκριμένη κατάσταση, σε συγκεκριμένο συσχετισμό δυνάμεων. Χρειάζεσαι μέσα στην καταιγίδα μια κυβέρνηση ισχυρή με τόλμη και φρόνηση, με όπλο την εθνική λαϊκή ενότητα η οποία θα μπορεί να διακρίνει ανά πάσα στιγμή το θέλω και μπορώ από το θέλω αλλά δεν μπορώ ενώ θα αγωνίζεται μέσα κι έξω από τη χώρα να διευρύνει τα όρια των επιλογών της δίχως να δένει προκαταβολικά τα χέρια της. Όταν είσαι στην τραγική θέση να έχεις ένα και μόνο δανειστή έσχατης ανάγκης με 17 πρόσωπα, όταν ξέρεις πως αν σε αποσυνδέσει έχεις αιφνίδιο θάνατο, ζυγίζεις, διερευνάς, τραβάς το σχοινί μέχρι τα ακρότατα διαπραγματευτικά όρια αλλά δεν το σπάζεις.

Η άλφα-βήτα επισημαίνει: πολιτική είναι η επιστήμη και τέχνη των συμμαχιών. Αν δεν έχεις συμμάχους στη χώρα σου ούτε σε καμία κυβέρνηση της Ευρωζώνης πας χαμένος και οδηγείς τη χώρα σου στο μοιραίο και ανεπανόρθωτο. Αν ζητήσεις αναθεώρηση των συνθηκών και χρήμα για ανάπτυξη έχεις μαζί σου τον Ολάντ, τους σοσιαλδημοκράτες, τους πράσινους και πάνω από δέκα κυβερνήσεις της Ευρωζώνης. Αν πας σε μονομερή τυφλή ρήξη με λαϊκίστικους ψευτοτσαμπουκάδες οδηγείς σε εθνική καταστροφή είτε είσαι στην κυβέρνηση είτε στην αντιπολίτευση.

Η άλφα-βήτα κατηγορηματικά υπενθυμίζει: πολιτική είναι η επιστήμη και η τέχνη της αξιολόγησης και διαχείρισης κινδύνων. Εκεί απέτυχε το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα, εκεί το Ευρωσύστημα, εκεί και το πολιτικό σύστημα της Ελλάδας σ’ όλο το φάσμα του που δεν ήθελε ν’ ακούσει ότι στον πρώτο διεθνή ''σεισμό'' η ελληνική αντεστραμμένη πυραμίδα με τη στενή, σαθρή και γερασμένη παραγωγική βάση θα τρανταζόταν συθέμελα. ''Κινδυνολογία!'' φωνάζουν πάντα οι ευκολόπιστοι. Η διακυβέρνηση της Ελλάδας μετά τις 18 Ιουνίου θα είναι ακροβασία πάνω από την άβυσσο. Αν σε συνθήκες ασταθούς ισορροπίας τραντάζουν το σχοινί του ακροβάτη αυτός θα πέσει και μαζί του η χώρα. Αρκεί και ένα μικρό σπρώξιμο. Χρειάζεται να κρατήσει το σχοινί το σίγουρο και υποστηρικτικό χέρι της εθνικής λαϊκής ενότητας, της εθνικής συνευθύνης τουλάχιστον μέχρι να διαβούμε το γκρεμό υψηλού κινδύνου.

Η άλφα-βήτα της πολιτικής σε εποχές μεγάλων κρίσεων θέτει το θεμελιώδες ερώτημα: υπάρχει κανείς που μέσα στη σύγχυση, τον πανικό, την απόγνωση έχει τα κότσια να κρατήσει δυνατά το τιμόνι, να εμπνεύσει σιγουριά, εμπιστοσύνη, βάσιμη ελπίδα; Η ιστορία δεν δίνει πάντα θετική απάντηση. Αν δεν έχεις ένα Ρούσβελτ, ένα Αντενάουερ, ένα Ντε Γκωλ ή ένα Ελευθέριο Βενιζέλο -και δεν τον έχεις- τότε σε κατάσταση ισοδύναμη ''πολέμου'' προχωρείς αναγκαστικά σε κυβέρνηση εθνικής συνευθύνης. Βάζουν όλοι πλάτη με τον ένα ή τον άλλο τρόπο. Δεν ξέρω τι θα γίνει τελικά αλλά είμαι βέβαιος ότι ο τρίτος πόλος, το υπό ανασυγκρότηση ΠΑΣΟΚ, στο όνομα μιας Νέας Κεντροαριστεράς, θα γίνει καταλύτης μιας εθνικής συνεννόησης για τα ελάχιστα αναγκαία και τα μέγιστα εφικτά ώστε να επανατοποθετήσουμε με ασφάλεια και τόλμη το ''ελληνικό ζήτημα'' στην Ευρωζώνη».