Το μετέωρο βήμα του Φώτη Κουβέλη

Ρυθμιστικό ρόλο θα κληθεί να διαδραματίσει η Δημοκρατική Αριστερά στις μετεκλογικές εξελίξεις. Η συμμετοχή του κ. Φώτη Κουβέλη κρίνεται απαραίτητη τόσο σε μια κυβέρνηση της ΝΔ, όσο και σε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, η Κουμουνδούρου απορρίπτει το ενδεχόμενο να στραφεί προς το ΠΑΣΟΚ, την ώρα που οι Ανεξάρτητοι Έλληνες βρίσκονται σε δεύτερο ρόλο και με τη Χρυσή Αυγή ουδείς δεν πρόκειται να σκεφτεί να συνεργαστεί.

Όμως, το γεγονός αυτό προκαλεί προβληματισμό στον κ. Κουβέλη, το κόμμα του οποίου βάσει μετρήσεων, θα εκλέξει 17-20 βουλευτές.

Το σενάριο συνεργασίας με τη ΝΔ

Σε περίπτωση που ο κ. Κουβέλης κληθεί να συμπράξει στο σχηματισμό κυβέρνησης με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ, θεωρείται βέβαιη η καταγγελτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στο ρόλο της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Την ίδια ώρα, η Αγίου Κωνσταντίνου εκφράζει ανησυχία για την φθορά που αναμφίβολα θα έρθει από μια συμμετοχή σε ένα τέτοιο κυβερνητικό σχήμα. Ο κίνδυνος της φθοράς ήταν και η αιτία που ο κ. Κουβέλης έθεσε ως προϋπόθεση για το σχηματισμό κυβέρνησης και τη συμμετοχή του ΣΥΡΙΖΑ, στη διαδικασία των διερευνητικών εντολών μετά τις εκλογές της 6ης Μαΐου, ενώ ο ίδιος απέρριψε και την πρόταση να αναλάβει τη θέση του πρωθυπουργού.

Άλλωστε, ο επικεφαλής της Δημοκρατικής Αριστεράς γνωρίζει ότι τυχόν σύμπραξή του με Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ θα προκαλέσει έντονες αντιδράσεις στους κόλπους των πρώην συντρόφων του, στο ΣΥΡΙΖΑ, που λίγο μετά τις 6 Μαΐου τον χαρακτήριζαν «Καρατζαφέρη της Αριστεράς» και «Δεκανίκι του Μνημονίου».

Το σενάριο συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ

Σε περίπτωση κυβέρνησης της Αριστεράς, ο κ. Κουβέλης θα μετάσχει υπό την προϋπόθεση ότι θα εξασφαλίσει δεσμεύσεις ότι η χώρα θα παραμείνει στο ευρώ. Ωστόσο, ο ίδιος γνωρίζει πολύ καλά ότι οι δεσμεύσεις αυτές εξασφαλίζουν περισσότερο τον ίδιο, παρά το ΣΥΡΙΖΑ που θα πρέπει να τις δώσει. Επίσης, γνωρίζει ότι εφόσον υπάρξει ρήξη του ΣΥΡΙΖΑ με τους δανειστές και την Ευρώπη, θα αναγκαστεί να άρει την εμπιστοσύνη του προς το κυβερνητικό σχήμα και να έρθει σε οριστική ρήξη με το ΣΥΡΙΖΑ. Όμως, σε αυτήν την περίπτωση, θα δεχθεί επιθέσεις ότι στηρίζει τα συμφέροντα των δανειστών.

Εξάλλου, ο κ. Κουβέλης είναι γνώστης των ισορροπιών στο ΣΥΡΙΖΑ και είναι σχεδόν σίγουρος ότι η έλλειψη ευελιξίας θα οδηγήσει σε σύγκρουση της Ευρώπης με μια κυβέρνηση της Αριστεράς. Στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου κυριαρχούν απόψεις, σύμφωνα με τις οποίες η ευρωζώνη θα διαλυθεί και μια κυβέρνηση της Αριστεράς δεν θα μπορούσε να διαχειριστεί μια χώρα που θα περιορίζεται από τις επιταγές των δανειστών και της Ε.Ε.

Η τακτική της ΔΗΜΑΡ

Σαφώς, ο κ. Κουβέλης γνωρίζει πολύ καλά ότι τυχόν σύμπραξή του σε κυβερνητικό σχήμα με τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ απαιτεί ειδικούς χειρισμούς, που αφορούν την ίδια την ανάγκη να υπάρξει κυβέρνηση, αλλά και θέματα που αφορούν τη μορφή της και την πολιτική της κατεύθυνση.

Ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς θα θελήσει το ρυθμιστικό του ρόλο και να αναδείξει το κόμμα του ως την πολιτική δύναμη που θα εγγυηθεί την πρόοδο και τη σταθερότητα, περιορίζοντας ωστόσο το βαρύ πολιτικό κόστος μιας τέτοιας επιλογής.

Ως εκ τούτου, έχει διαμορφώσει μια στρατηγική που στηρίζεται σε πέντε άξονες:

1. Στήριξη και όχι συμμετοχή στελεχών της ΔΗ,ΜΑΡ σε μία τέτοια κυβέρνηση.

2. Απαίτηση να μην είναι πρωθυπουργός ο Αντώνης Σαμαράς και να μην μετέχουν στελέχη του ΠΑΣΟΚ που διετέλεσαν Υπουργοί κατά το παρελθόν.

3. Πλαίσιο κοινής συμφωνίας για την επαναδιαπραγμάτευση με τους δανειστές, το οποίο θα εμπεριέχει και τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ.

4. Κυβέρνηση με ορίζοντα 24 μηνών, με στόχο την ανάκαμψη της χώρας εντός ευρωζώνης, τη Συνταγματική Αναθεώρηση, την καθιέρωση της απλής αναλογικής αλλά και την εφαρμογή ενός σταθερού και δίκαιου φορολογικού συστήματος, με ισχύ 10ετίας.

5. Κανένα μέτρο που θα επιβάλλει νέες οριζόντιες μειώσεις σε μισθούς και συντάξεις και νέους φόρων στους κοινωνικά αδύναμους.

Εάν το πλαίσιο αυτό δεν τηρηθεί, τότε η Δημοκρατική Αριστερά θα άρει την εμπιστοσύνη της από την κυβέρνηση.

Βέβαια, μακροπρόθεσμα ο κ. Κουβέλης θα επιδιώξει και σύγκλιση με το ΠΑΣΟΚ, ούτως ώστε να δημιουργηθεί ένας τρίτος ισχυρός πόλος, που θα διαδραματίσει σταθεροποιητικό ρόλο για τη χώρα.