NΥ Times: Ο Σαμαράς είναι ένας φιλοευρωπαϊστής και εθνικιστής
Με την ελληνική οικονομία σε στασιμότητα, οι Ευρωπαίοι ηγέτες είναι αβέβαιοι για το μέλλον της χώρας. Ο Σαμαράς είναι ένας φιλοευρωπαϊστής και εθνικιστής, γνωστός για το πείσμα του, καθώς και για την πονηριά του στην τακτική, αλλά αναλαμβάνει την εξουσία χωρίς πολύ χώρο για ελιγμούς, και με ελάχιστες πιθανότητες για να βοηθήσει τον λαό.
Ο νέος ρόλος του 61χρονου Σαμαρά θα απαιτήσει σημαντικούς πολιτικούς ακροβατισμούς, προκειμένου να πετύχει παραχωρήσεις από πλευράς της ΕΕ, ώστε να χαλαρώσουν οι σκληροί όροι της ελληνικής διάσωσης. Παράλληλα, θα πρέπει να προχωρήσει σε ριζικές αλλαγές στην αρτηριοσκληρωτική οικονομία της Ελλάδας, καθώς και στην δυσλειτουργική κυβέρνηση, προκειμένου η Γερμανία, αλλά και οι υπόλοιποι δανειστές να συνεχίζουν να χρηματοδοτούν την Ελλάδα.
Όλα αυτά πρέπει να τα πετύχει, προεδρεύοντας ενός απείθαρχου κυβερνητικού συνασπισμού, που συμπεριλαμβάνει τους αιώνιους αντιπάλους του, το σοσιαλιστικό Πασόκ, και ένα μικρότερο αριστερό σχήμα, που δεν έχει κανέναν κοινό σημείο πλην της βαθιάς διάθεσης να αποφευχθεί η κατάρρευση της Ελλάδας.
Την ώρα που οι Ευρωπαίοι ηγέτες μιλούσαν δημόσια υπέρ της επιθυμίας τους για νίκη της ΝΔ, επί του ΣΥΡΙΖΑ (που ήθελε να καταγγείλει την δανειακή συμφωνία), σε ιδιωτικό επίπεδο κάποιοι απ αυτούς επέμεναν πως ο Σαμαράς θα πρέπει να προσπαθήσει σκληρά για να ξανακερδίσει την εμπιστοσύνη τους, με δεδομένη την επίμονη αντίθεσή του στην πρώτη συμφωνία διάσωσης της χώρας, και την ολιγωρία του μέχρι να αποδεχτεί την δεύτερη το περασμένο φθινόπωρο.
«Πρόκειται για έναν άβολο πελάτη, που πιο πολύ ενδιαφέρεται για τον εαυτό του, παρά για την επίλυση της κρίσης», λέει ένας αξιωματούχος των Βρυξελλών, που ήθελε να παραμείνει ανώνυμος. «Τώρα όμως θα πρέπει να συνεργαστούμε μαζί του, Τον συμφέρει να μην κάνει την ήδη άσχημη κατάσταση ακόμη χειρότερη», καταλήγει.
Πολλοί Έλληνες άλλαξαν κόμμα, ώστε να στηρίξουν τον Σαμαρά, ως την τελευταία τους ελπίδα για να μην φύγει η χώρα από το ευρώ.
Ο Σαμαράς έχει υποσχεθεί κάποια πράγματα, αλλά δεν έχει πείσει όσον αφορά στο που ακριβώς θα μπορέσει να βρει χρήματα, σε μια χώρα που θα ξεμείνει από ρευστό μέσα σε έναν μήνα.
Ως ένα βαθμό ο Σαμαράς έχει δικαιωθεί. Από την αρχή επέμενε πως η Ελλάδα χρειάζεται ανάπτυξη, και πως η συνταγή της λιτότητας που επέβαλλε η τρόικα, απλά χειροτερεύει την κατάσταση.
Όπως λέει ο στενός του σύμβουλος και βουλευτής Χ. Λαζαρίδης, «αν και είναι συντηρητικός και ανήκει στην ΝΔ, ο Σαμαράς έχει ανοιχτό μυαλό προς όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος», προσθέτοντας πως «ως οικονομολόγος, ο Σαμαράς προτιμά να αφήνει τις δυνάμεις της αγοράς να κάνουν την δουλειά τους, χωρίς όμως να βλάπτουν την κοινωνική συνοχή».
Οι αντίπαλοί του θεωρούν πως ο Σαμαράς αποσταθεροποίησε την χώρα, επιμένοντας σε εκλογές αντικατάστασης της τεχνοκρατικής κυβέρνησης Παπαδήμου, που είχε αναλάβει την υπογραφή του δεύτερου πακέτου διάσωσης.
«Απλά ήθελε να γίνει πρωθυπουργός», λέει ο Θάνος Βερέμης, που ψήφισε την ΝΔ ως την τελευταία ελπίδα. «Είναι καθαρά θέμα φιλοδοξιών. Έτσι απλά. Ακόμη και την ώρα της κατάρρευσης ήθελε να είναι Νέρων, παίζοντας την άρπα του».
Κάποιοι από αυτούς που τον γνωρίζουν, λένε πως ο Σαμαράς δεν έχει τα εφόδια για να ηγηθεί μιας κυβέρνησης συνασπισμού.
Σύμφωνα με τον Γιώργο Κύρτσο, παλιό συμμαθητή του Σαμαρά και υποψήφιου του ΛΑΟΣ, «είναι πεισματάρης, δεν ελίσσεται, και δεν είναι καλός διαπραγματευτής… αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει. Ο σημερινός Σαμαράς είναι εντελώς διαφορετικός από αυτόν που ήταν πριν από δυο μόλις εβδομάδες. Τότε ήταν εντελώς αρνητικός, και δεν ήθελε συνεργασία με το Πασόκ…».
Ο Σαμαράς, όπως και πολλοί Έλληνες πολιτικοί, σπούδασε σε ελιτίστικα σχολεία, και ασχολείται με την πολιτική σε ολόκληρη την ζωή του, χωρίς καμιά εμπειρία εκτός κυβερνητικών θέσεων. Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής σε ηλικία 26 χρόνων το 1977, έχοντας αποκτήσει M.B.A. από το Harvard Business School, και πτυχίο οικονομικών από το Amherst College.
Από την πτώση της δικτατορίας το 1974, η ελληνική πολιτική σκηνή κυριαρχείται από τρεις οικογένειες. Τους σοσιαλιστές Παπανδρέου, και τους Νεοδημοκράτες Μητσοτάκηδες, και Καραμανλήδες, οι οποίες εναλλάσσονται στην εξουσία. Εδώ και καιρό, ο Σαμαράς παίζει τον ρόλο του φιλόδοξου αουτσάιντερ.
Το 1992, ως υπουργός Εξωτερικών, ο Σαμαράς υπέγραψε την συνθήκη του Μάαστριχτ, που έθεσε την βάση για το ευρώ. Στη συνέχεια αποπέμφθηκε από την τότε κυβέρνηση Μητσοτάκη, επειδή αντέδρασε σθεναρά στο δικαίωμα της FYROM να αυτοπροσδιορίζεται ως Μακεδονία (ένα θέμα που ακόμη δεν έχει επιλυθεί).
Για περισσότερα από δέκα χρόνια έμεινε στο περιθώριο της πολιτικής σκηνής, δημιουργώντας και ένα δικό του κόμμα, πριν τελικά επανέλθει στην ΝΔ το 2004.
Το 2009 νίκησε την κόρη του Μητσοτάκη Ντόρα, και έγινε ο αρχηγός της ΝΔ. Πέρσι την διέγραψε από το κόμμα, επειδή στήριξε την δανειακή συμφωνία, αλλά τα ξαναβρήκε μαζί της μετά τις εκλογές της 6ης Μαίου.
Αν και στην πολιτική του ρητορική είναι εμπρηστικός, σε προσωπικό επίπεδο ο Σαμαράς είναι γλυκομίλητος, ακούει, και είναι ολίγον τι εσωστρεφής.
Είναι απόγονος δυο παλιών και γνωστών ελληνικών οικογενειών. Ο πατέρας του ήταν καθηγητής καρδιολογίας, και η μητέρα του ήταν η εγγονή της συγγραφέως Πηνελόπης Δέλτα, που αυτοκτόνησε στις 27 Απριλίου του 1941, την ημέρα που οι ναζί μπήκαν στην Αθήνα.
Ο Γερμανός πρόεδρος του ευρωπαϊκού κοινοβουλίου Martin Schulz, απηχεί την επιφυλακτικότητα της Ευρώπης απέναντι στον νέο πρωθυπουργό, λέγοντας πως « δεν είναι γνωστός για την φερεγγυότητά του… στο παρελθόν ήταν απ αυτούς που απέρριπταν όλες τις μεταρρυθμίσεις που πρότεινε ο Γ. Παπανδρέου».
Πάντως, ο Schulz πιστεύει πως ο Σαμαράς θα μπορέσει τελικά να συνεργαστεί με τους Ευρωπαίους ηγέτες. «Τον εμπιστεύομαι ότι θα γίνει ένας υπεύθυνος εταίρος», λέει.
ΑΠΟΔΟΣΗ: antInews