Βενιζέλος: Απαιτείται ευρεία συναίνεση για επίτευξη των στόχων

Ο κ. Ευ. Βενιζέλος, αναφερόμενος στις τελευταίες αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου και τις επιπτώσεις που αυτές μπορεί να έχουν σε σχέση με την Ελλάδα, έκανε την ακόλουθη δήλωση:

«Οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου προκάλεσαν και πάλι τις γνωστές εύκολες και επιπόλαιες συζητήσεις στην Ελλάδα. Οι αποφάσεις όμως αυτές είναι η κατάλληλη ευκαιρία να θυμηθούμε τι έλεγε το κάθε κόμμα προεκλογικά, για να δούμε επιτέλους τι πρέπει να κάνουμε μετεκλογικά ως Έθνος.

Δύο είναι οι κρίσιμες πτυχές: η δυνατότητα απευθείας ανακεφαλαιοποίησης τραπεζών από το EFSF/ESM και η φιλική προς την ανάπτυξη δημοσιονομική προσαρμογή.

Στην επιστολή που έστειλα στις 10.6 στους αρχηγούς των κομμάτων για τη διακυβέρνηση εθνικής ενότητας, συνέδεα ρητά το στόχο της παράτασης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής της Ελλάδας, με το στόχο να διατηρηθεί και μετά την παράταση, η βιωσιμότητα του δημοσίου χρέους, όπως αυτό προβάλλεται το 2020. Προκειμένου να επιτευχθεί αυτό, τόνιζα ότι πρέπει να επιδιωχθεί, μεταξύ άλλων, η απευθείας ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών από το EFSF.

Αυτό ήταν πάγια και επίμονη πρόταση μας στην πρώτη φάση της διαπραγμάτευσης. Στην επιστολή μου έλεγα πως η πρόταση αυτή μπορεί να γίνει δεκτή, εφόσον αλλάξουν οι ευρωπαϊκοί συσχετισμοί, αρκεί εμείς, ως χώρα, να είμαστε μέσα στην Ευρώπη.

Αυτό έγινε τώρα δεκτό από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, λόγω του όγκου του ισπανικού προβλήματος, αλλά και των αντίστοιχων προβλημάτων άλλων χωρών -μελών.

Εφόσον από το μέτρο αυτό μπορεί να επωφεληθεί η Ιρλανδία, που εφαρμόζει με επιτυχία το πρόγραμμά της, θα μπορέσει να επωφεληθεί και η Ελλάδα .Αρκεί να εντάξουμε το θέμα αυτό σε ένα συνολικό Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης, όπως αυτό που έχει προτείνει το ΠΑΣΟΚ και ελπίζουμε ότι, εκ των πραγμάτων, θα υιοθετήσει η νέα κυβέρνηση και η κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Το κρίσιμο σημείο είναι το EFSF να μπορεί να ανακτήσει μετά από κάποια χρόνια τα κεφάλαια του, διαθέτοντας τις μετοχές των ελληνικών τραπεζών, χωρίς να πρέπει τότε να μεταφερθεί το βάρος στο δημόσιο.

Ανάλογης σημασίας είναι και η τεκμηρίωση του τρόπου με τον οποίο μπορεί να χρηματοδοτηθεί ο επιπλέον χρόνος δημοσιονομικής προσαρμογής, κατά προτίμηση χωρίς να χρειαστεί νέος κύκλος εγκρίσεων από τα κοινοβούλια των κρατών μελών.

Το πώς μπορεί να γίνει αυτό το έχουμε επίσης παρουσιάσει προεκλογικά.

Η χρηματοδοτική κάλυψη της παράτασης και η διατήρηση της βιωσιμότητας του χρέους είναι τα δύο κρίσιμα στοιχεία, προκειμένου να επιτευχθεί η επιδιωκόμενη και αναγκαία αυτή παράταση.

Μετά τις αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου έχουμε συνεπώς σημαντικά νέα επιχειρήματα για την ίδια τη βάση της αναθεώρησης του ελληνικού προγράμματος.

Η δεύτερη πτυχή είναι η επίσημη παραδοχή του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου πως η δημοσιονομική προσαρμογή πρέπει να είναι φιλική προς την ανάπτυξη.

Στην επιστολή που είχα στείλει πριν τις εκλογές της 6.5, στον κ. Μπαρόζο, παρουσίασα τις συγκεκριμένες παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν ώστε οι πολιτικές διακηρύξεις του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου για ένα ειδικό αναπτυξιακό πακέτο για την Ελλάδα να καταστούν εφαρμόσιμες και αποδοτικές.

Τώρα μπορούμε να επιμείνουμε αυτές οι παρεμβάσεις να γίνουν αντικείμενο συμφωνίας με τους εταίρους μας.

Και τις δυο αυτές πτυχές είχα την ευκαιρία να τις συζητήσω διεξοδικά, πριν τις εκλογές, με τον Φρανσουά Ολαντ και τον Μάριο Μοντι,τους δυο πρωταγωνιστές της τελευταίας συνόδου του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.

Και οι δυο αυτές πτυχές έχουν άμεση σχέση με τα καθημερινά, πρακτικά προβλήματα νοικοκυριών και επιχειρήσεων στην Ελλάδα . Με την έλλειψη ρευστότητας, τζίρου και επενδύσεων, με τον κίνδυνο κλεισίματος επιχειρήσεων, με την ανεργία, με τη μείωση του εισοδήματος. Κάνοντας θετικά βήματα σε δημοσιονομικό και αναπτυξιακό επίπεδο, ενισχύουμε τη δυνατότητά μας να δώσουμε απαντήσεις στις αγωνίες των πολιτών.

Το θεμελιώδες είναι όμως, να αντιληφθούμε ότι τίποτα δεν γίνεται εύκολα και αυτόματα. Ότι για να πέτυχουμε τους στόχους μας, πρέπει πρώτα να τους θέσουμε εσωτερικά και να τους στηρίξουμε με ευρεία συναίνεση, εξηγώντας στο λαό με ειλικρίνεια το σχέδιο που ακολουθούμε και είναι καλύτερο και ασφαλέστερο από οποιοδήποτε άλλο.

Όλα τα άλλα απλώς επιδεινώνουν την κατάσταση σε βάρος των πιο αδύναμων, που ναι μεν γίνονται επιρρεπείς στην δημαγωγία και τις φρούδες ελπίδες, είναι όμως και έτοιμοι να στραφούν εναντίον αυτών που τις εμπορεύονται, μόλις αντιληφθούν την αλήθεια».