Ύποπτα παιχνίδια της τρόικας στην πλάτη του ελληνικού λαού

Η κυβέρνηση συμφωνεί. ΟΛΟΙ οι εμπλεκόμενοι συμφωνούν. ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΟ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ, για τη διασφάλιση του υπέρτατου αγαθού, της Υγείας του Έλληνα πολίτη, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υιοθετηθεί η συνταγογράφηση φαρμάκων με μόνο κριτήριο τη δραστική και τη φτηνότερη τιμή.

Η τρόικα, όμως, το χαβά της! Χωρίς καμία αιτιολόγηση, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν, επιμένει στο αδιανόητο: Να συνταγογραφείται μόνο η δραστική, ο γιατρός να μην αναγράφει καν συγκεκριμένο φάρμακο πάνω στη συνταγή και να ταΐζουμε τον Έλληνα ασθενή με το φθηνότερο –και πλέον αμφιλεγόμενο ποιοτικά- φάρμακο παγκοσμίως.

Η τρόικα, με μια συμπεριφορά κονκισταδόρα, δεν επιχειρηματολογεί καν για να δικαιολογήσει την –παντελώς αναιτιολόγητη- επιμονή της στη δραστική ουσία. Δεν απαντά καν στα καταλυτικά επιχειρήματα ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΕΜΠΛΕΚΟΜΕΝΩΝ (κυβέρνηση, υπουργείο Υγείας, γιατροί, φαρμακοποιοί, φαρμακοβιομηχανία):

1. Η συνταγογράφηση με βάση τη δραστική, χωρίς καν να γράφει ο γιατρός επωνυμία συγκεκριμένου φαρμάκου στη συνταγή, θα οδηγήσει –υποχρεωτικά- όλους τους Ελληνες ασθενείς στο φθηνότερο ανώνυμο γενόσημο. Δε θα έχουμε άλλη επιλογή. Θα μας ταΐζουν, δηλαδή, φάρμακα που παράγονται σε τριτοκοσμικές χώρες (όπως η Ινδία, η Κίνα, το Ισραήλ, το Πακιστάν κ.α.), χωρίς ελέγχους και υπό αδιευκρίνιστες ποιοτικές συνθήκες. Τέτοια σκευάσματα, μάλιστα, έχουν συχνά απασχολήσει τις αμερικανικές και ευρωπαϊκές αρχές του φαρμάκου, με σοβαρά προβλήματα, ακόμη και ανεπιθύμητων προσμίξεων!
2. Τα ανεξέλεγκτα αυτά ανώνυμα γενόσημα, που δεν υπόκεινται στους αυστηρούς ποιοτικούς ελέγχους των ευρωπαϊκών και ελληνικών πρωτοτύπων και επώνυμων γενοσήμων, είναι –ουσιαστικά- φάρμακα «περίπου» ίδια με αυτό που πραγματικά θέλει να συνταγογραφήσει ο γιατρός. Δεν έχουν καν την ίδια τη δραστική ουσία σε ακριβώς ίδιο ποσοστό. Ετσι, αφού κάθε ασθένεια και κάθε ασθενής είναι απόλυτα ξεχωριστή περίπτωση (διαφορετικό ιστορικό, διαφορετικές συνθήκες κ.λπ.) τα ανώνυμα αυτά γενόσημα –mage in Bangladesh, για παράδειγμα…- είναι πολύ πιθανό είτε να μην θεραπεύουν την πάθηση, είτε και να προκαλούν ανεπιθύμητες παρενέργειες.
3. Σαν να μην έφτανε ότι ουσιαστικά η τρόικα παίζει με την Υγεία τη δική μας και των παιδιών μας, με την τουλάχιστον περίεργη εμμονή της στη δραστική, ούτε καν ο –υποτιθέμενος- στόχος της για μείωση των δημόσιων δαπανών δεν επιτυγχάνεται. Διότι, με τη δραστική θα επικρατήσουν πλήρως τα ανώνυμα γενόσημα που παράγονται στον Τρίτο Κόσμο, αφού –όταν το μόνο κριτήριο θα είναι η πάμφθηνη τιμή- τα ελληνικά επώνυμα και ποιοτικά γενόσημα δε θα μπορούν να ανταγωνιστούν, καθώς η ελληνική φαρμακοβιομηχανία είναι υποχρεωμένη να πληροί τα αυστηρά ευρωπαϊκά στάνταρ ποιότητας. Ετσι, τα ελληνικά φάρμακα θα είναι ακριβότερα από τα πάμφθηνα και ποιοτικώς αμφιλεγόμενα τριτοκοσμικά και, νομοτελειακά, θα πεταχτούν έξω από τα φαρμακεία. Και η ελληνική φαρμακοβιομηχανία θα κλείσει. Τα τριτοκοσμικά σκευάσματα των ξένων πολυεθνικών θα μονοπωλήσουν άμεσα την αγορά, αφού πια θα παίζουν χωρίς ανταγωνισμό. Και, βέβαια, οι ξένες πολυεθνικές –όταν θα παίζουν μόνες τους στην αγορά- θα εκτοξεύσουν τις τιμές τους στα ύψη, πολλαπλασιάζοντας τελικά τις δημόσιες δαπάνες για το φάρμακο!
4. Επιπλέον, το λουκέτο της ελληνικής φαρμακοβιομηχανίας θα έχει ολέθριες επιπτώσεις σε τρία ακόμη μέτωπα: α) θα μείνουν στο δρόμο οι 20.000 οικογένειες που ζουν σήμερα από τον κλάδο, β) οι νέοι Έλληνες επιστήμονες που θα απολυθούν θα αναγκαστούν να μεταναστεύσουν στο εξωτερικό και η χώρα μας θα χάσει πολύτιμο πνευματικό κεφάλαιο, γ) ο κρατικός προϋπολογισμός –σε μια τόσο κρίσιμη περίοδο για την ελληνική οικονομία- θα επιβαρυνθεί με εκατομμύρια, από τα χιλιάδες επιδόματα ανεργίας και την απώλεια εσόδων από τη φορολόγηση των υγιών μέχρι σήμερα επιχειρήσεων.

Πλέον, ακόμη και ο πιο καλόπιστος αδυνατεί να δικαιολογήσει την εμμονή της τρόικας σε ζητήματα που αποδεδειγμένα μόνο ζημία μπορεί να προκαλέσουν ακόμη και στο ίδιο το –υποτιθέμενο- ζητούμενο των δανειστών μας, τη μείωση των δημοσίων δαπανών. Πόσο μάλλον, αφού με τα μέχρι σήμερα μέτρα στον τομέα του φαρμάκου έχει ήδη προϋπολογιστεί ότι «πιάνουμε» το στόχο και η δαπάνη στο συγκεκριμένο κλάδο περιορίζεται σε ποσοστό πάνω από το 51%! Ένα ποσοστό πολύ μεγαλύτερο από όλους τους άλλους κλάδους της ελληνικής οικονομίας, όπως καταγράφουν τα επίσημα στοιχεία.

Όταν, λοιπόν, ο στόχος περιορισμού της δαπάνης έχει ήδη καλυφθεί, όταν τα επιχειρήματα είναι αποστομωτικά, όταν είναι σαφές ότι τα μέτρα στα οποία επιμένουν οι ξένοι θα θέσουν σε κίνδυνο την ίδια την Υγεία και τη ζωή του Έλληνα πολίτη, θα λειτουργήσουν προς την κατεύθυνση αύξησης και όχι μείωσης της δημόσιας δαπάνης, θα αφήσουν 20.000 οικογένειες στο δρόμο και θα αφανίσουν έναν κλάδο που διεθνείς μελέτες έχουν αναδείξει ως ένα από τα τέσσερα «ανερχόμενα αστέρια» της ελληνικής οικονομίας στα οποία πρέπει να βασιστεί η έξοδος από την κρίση… Όταν συνδυάζονται όλα αυτά τα παράλογα… τότε κάτι άλλο συμβαίνει. Αγνόησαν ακόμη και τη μεγάλη συμφωνία του υπουργείου Υγείας με τη φαρμακοβιομηχανία, βάσει της οποίας η τελευταία δέχτηκε να βάλει πλάτη για ακόμη μια φορά και να προχωρήσει σε σημαντικότατες μειώσεις των τιμών των φαρμάκων, ανακουφίζοντας τόσο τον κρατικό κορβανά, όσο και τον Έλληνα πολίτη. Αλλά ούτε αυτό δε θέλουν, όπως αποδεικνύεται!

Όταν δεν υπάρχει λογική εξήγηση, όταν η εμμονή είναι αδικαιολόγητη, τότε όπως είπαμε –πολύ απλά- κάτι άλλο συμβαίνει. Και αυτό το άλλο είναι ύποπτό. Και αυτό το άλλο παραπέμπει στο χτεσινό δημοσίευμα του Spiegel, που ζητούσε –ακόμη και το ίδιο το γερμανικό περιοδικό!- τη διάλυση της τρόικας, γιατί παίζει περίεργα πολιτικά παιχνίδια.

Δεν υπάρχει πιο τρανή απόδειξη για το συμπέρασμα του Spiegel από αυτά που συμβαίνουν με το φάρμακο στην Ελλάδα. Με βάση τα όσα περιγράψαμε και παραπάνω, άλλη εξήγηση δεν υπάρχει. Η τρόικα, είτε εξυπηρετεί ξένα συμφέροντα πολυεθνικών που επιθυμούν να κλείσουν την ελληνική φαρμακοβιομηχανία και να αλώσουν την αγορά, είτε χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως πειραματόζωο, αντιμετωπίζει το λαό της σαν αναλώσιμο: ανθρώπους που δεν νοιάζει την τρόικα ακόμη κι αν πεθάνουν (ακόμη κι αν πεθάΝΟΥΜΕ), αρκεί να κάνουν αυτοί τα πειράματά τους και να τα εφαρμόσουν στην επόμενη χώρα που θα έχει την ατυχία να πέσει στα νύχια τους.

Ο,τι από τα δύο και να ισχύει, τώρα είναι η ώρα της ευθύνης. Μέχρι στιγμής, τόσο ο υπουργός Υγείας Ανδρέας Λυκουρέντζος, όσο και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έχουν κρατήσει –απαρέγκλιτα- στάση υπέρ των συμφερόντων του ελληνικού λαού. Έχουν βάλει μοναδική τους προτεραιότητα τη διασφάλιση της Υγείας, της δικής μας και των παιδιών μας, και –μπροστά στο υπέρτατο αγαθό- δεν έχουν υποχωρήσει σπιθαμή απέναντι στις παράλογες απαιτήσεις της τρόικας. Οπως οφείλουν, δηλαδή.

Τώρα, όμως, που το πράγμα οδηγήθηκε σε αδιέξοδο, στις διαπραγματεύσεις υπουργείου Υγείας και τρόικας (εξαιτίας της παράλογης εμμονής της τελευταίας), τώρα είναι η πιο κρίσιμη στιγμή.

Ο κ. Σαμαράς έχει, ως σήμερα, σταθεί απολύτως στο ύψος των περιστάσεων και όλα δείχνουν ότι δε θα υποκύψει στις πιέσεις των ξένων, θυσιάζοντας την ίδια την Υγεία ενός ολόκληρου λαού. Όμως, επειδή ακριβώς οι στιγμές είναι τόσο κρίσιμες, ο πρωθυπουργός γνωρίζει καλά ότι, αν επιτρέψει αυτό τον Αρμαγεδδώνα που φέρνει η τρόικα για να εξυπηρετήσει ξένα συμφέροντα, θα είναι και η κυβέρνησή του υπόλογη απέναντι στον ελληνικό λαό.