Σύγκρουση Μιχαλολιάκου με συμφέροντα και δυνάμεις οπισθοδρόμησης

Στις μνήμες όλων μας είναι καρφωμένες οι εικόνες με άρχοντες της αυτοδιοίκησης να διαμαρτύρονται για την "κρατική ανυπαρξία" πάνω στα αποκαΐδια των πόλεων που εκλέχθηκαν για να υπηρετούν.

Λες και αυτοί δεν εκπροσωπούν το κράτος αλλά κάτι άλλο, ακατάληπτο που μόνον αυτοί που τους δίνουν βήμα μπορούν να κατανοήσουν.

Αυτή η εικόνα στον Πειραιά έχει παρέλθει ανεπιστρεπτί.

Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος με πολιτική αποφασιστικότητα έχει επιλέξει τον δρόμο του αγώνα χωρίς την επίκληση δαιμονίων και από μηχανής Θεών. Αποδεικνύοντας ότι η αφοσίωση στην προάσπιση της κοινωνίας επιφέρει μία ισχυρή συμμαχία που μπορεί να ανατρέψει την λερναία ύδρα της διαπλοκής που τρέφεται από την συνδιαλλαγή, την ανοχή και την ατολμία.

Ο Δήμαρχος Πειραιά έπεισε τους συμπολίτες του με πράξεις και όχι με κούφιες υποσχέσεις, αφού είναι ο μοναδικός πολιτικός των τελευταίων χρόνων που πριν το μέσο της θητείας του υπερέβη τις προεκλογικές του εξαγγελίες, με αποτέλεσμα οι πρωτοβουλίες του να έχουν ισχυρό σύμμαχο τον Πειραϊκό λαό.

Το δόγμα Μιχαλολιάκου αποδεικνύει ότι το απόλυτο πλειοψηφικό ρεύμα της κοινωνίας έχει αποφασίσει να συγκρουστεί με την διαφθορά σε όλα τα επίπεδα. Από τα μεγάλα σαλόνια των εθνικών εργολάβων, έως τα κυκλώματα του δουλεμπορίου, του εμπορίου ναρκωτικών και το λαθρεμπορίου που αποτελούν συγκοινωνούντα δοχεία. Η δημοτική αρχή του Πειραιά δεν περίμενε το "κράτος" να προασπίσει τις γειτονιές του Πειραιά.

Έθεσε τις υποδομές χτυπώντας το παρακράτος του παρεμπορίου, που ουδείς τολμούσε να αγγίξει γνωρίζοντας ότι η σύγκρουση με μαφιόζικα κυκλώματα δεν είναι μία απλή πολιτική αντιπαράθεση αλλά πραγματικός πόλεμος. Το ίδιο έγινε με την ανεξέλεγκτη κατάσταση που επικρατούσε στις παραλίες του Πειραιά, όπου τις νύχτες μετατρέποντο σε γκέτο παραβατικότητας και εμπορίας λευκού θανάτου. Πακτωλοί βρώμικου χρήματος ικανοί να εξαγοράσουν συνειδήσεις επίορκων λειτουργών που ανέχοντο την αργή δολοφονία των παιδιών του Πειραιά, την εξάρτηση της ελπίδας στα ίδια συμφέροντα που κρατούν εξαρτημένο και υπόδουλο μέρος του πολιτικού συστήματος, όπως ακριβώς οι βαλίτσες του Χριστοφοράκου.

Ο Βασίλης Μιχαλολιάκος τόλμησε και μέσα σε λίγους μήνες με μία αριστοτεχνική κίνηση καθάρισε τις παραλίες με ανηλεή πολιτική σύγκρουση. Οι παραλίες του Πειραιά είναι οι μόνες στην Αττική που πλέον είναι προσβάσιμες, καθαρές κυριολεκτικά και μεταφορικά, χωρίς να γίνουν σιδηρόφρακτες και αβάσταχτες για τον δημότη που πλέον μπορεί να τις απολαύσει δωρεάν και με ασφάλεια. Προάγοντας την υγιή, κοινωνικά υπεύθυνη επιχειρηματικότητα απέναντι στην διαπλοκή της σήψης και των εγκληματικών συμμοριών που έκαναν τα αδύνατα δυνατά να αποτρέψουν αυτή την εξέλιξη.

Τα έσοδα πλέον της διαχείρισης επιστρέφουν στον πολίτη και όχι στους εχθρούς του. Αυτούς που καταπατούσαν την περιουσία του με συνεργούς την πολιτική αναισθησία.

Την ίδια στιγμή οι ''εργολάβοι της διαπλοκής'' σέρνονται στη δικαιοσύνη με την προσωπική επιστασία του ίδιου του δημάρχου, καταλαβαίνοντας ότι οι "δημόσιες σχέσεις" τους δεν έχουν κανένα αντίκρισμα στον Πειραιά αφού οι σχέσεις Δημοτικής αρχής και πολίτη δεν χρειάζονται μαρκουτσοφόρους μεσάζοντες.

Και όπως ο ίδιος ο Δήμαρχος Πειραιά είπε από μικροφώνου Δημοτικού Συμβουλίου απευθυνόμενος σε όλους εκείνους που θέλουν τον Πειραιά κολλημένο στο παρελθόν...

''Μου θυμίζετε τον Ανδρέα Παπανδρέου, που την ίδια στιγμή που υπέγραφε την παραμονή των αμερικάνικων βάσεων στην Ελλάδα, εκείνη τη στιγμή δήλωνε στον ελληνικό λαό ότι οι αμερικάνικες βάσεις φεύγουν από τη χώρα!".

Οι πολιτικοί συνειρμοί είναι εύκολοι...