Μία απάντηση - ανάλυση για τις σκέψεις περί πρόωρων εκλογών
Η δική μας ανάλυση καταλήγει, δυστυχώς, σε διαφορετικά συμπεράσματα από αυτά που θέλει το Μαξίμου.
1ον) Η προσφυγή σε πρόωρες εκλογές ισοδυναμεί με χαρακίρι και για τους τρεις κυβερνητικούς εταίρους.
ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜ.ΑΡ, μετά τα μέτρα, θα κινηθούν στο μεταίχμιο μεταξύ της κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης και της εξαέρωσης.
Η Νέα Δημοκρατία από που θα ξεκινήσει και με τι στόχο - έχοντας ταυτιστεί και με τα μέτρα εξαθλίωσης των πολιτών - τις οριζόντιες περικοπές και μειώσεις;
Η εκκίνηση θα γίνει από το 29,7% που πήρε τον Ιούνιο και υπό το κράτος πανικού, υποσχέσεων και κινδυνολογίας ή από το 18,8% που πήρε, πραγματικά, στις εκλογές του Μαϊου;
Δεν βάζουμε τον πήχη στο 33,5% που πήρε, υπό εξαιρετικά αντίξοες συνθήκες, ο Κώστας Καραμανλής το 2009, γιατί αποδεικνύεται πολύ υψηλό εμπόδιο για αυτή τη Νέα Δημοκρατία.
Άρα το αποτέλεσμα των εκλογών είναι αβέβαιο. Τα τρία κόμματα που συγκέντρωσαν πάνω από 48% στις εκλογές του Ιουνίου, ζήτημα είναι αν θα ξεπεράσουν το 32% με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις.
2ον) Ευφυής η ιδέα για τη δημιουργία ενός νέου φορέα, ενός νέου συνασπισμού με πρωτοβουλία του κ. Αντώνη Σαμαρά που δικαίως θεωρεί τη Νέα Δημοκρατία φθαρμένη.
Ευφυής και η ιδέα της διεύρυνσης προς δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ ή και όσων βρίσκονται εκτός πολιτικής στην παρούσα φάση.
Σε ποιες δυνάμεις του ΠΑΣΟΚ όμως; Στα πρόσωπα που αποδοκιμάσθηκαν και τέθηκαν στο περιθώριο από τους πολίτες;
Στον κ. Χρυσοχοϊδη, υπουργό του Α. Παπανδρέου, του Κ. Σημίτη, του Γ. Παπανδρέου, που δεν διάβασε το μνημόνιο και που η μόνη διαφορά του με τον κ. Βενιζέλο είναι ότι δεν τον πρότεινε για υπουργό στην κυβέρνηση Σαμαρά;
Τα ίδια ισχύουν και για τα άλλα ρετάλια του ΠΑΣΟΚ που έχει κατά νου να στρατολογήσει στο νέο ευρωπαϊκό κόμμα ο κ. Σαμαράς.
3ον) Επειδή τα κόμματα πρέπει να εξυπηρετούν υπαρκτές κοινωνικές δυνάμεις και ανάγκες, έχει σαφή προσανατολισμό αυτό το νέο κόμμα των φιλοευρωπαϊκών δυνάμεων που φιλοδοξεί να κάνει τη φυγή προς τα εμπρός;
Γνωρίζει ο κ. Σαμαράς ότι το 73% είναι σταθερά απέναντι στην πολιτική του Μνημονίου και μάλιστα πριν ανακοινωθούν τα νέα μέτρα;
Ποια δημοκρατική αποδοχή και νομιμοποίηση θα έχει αυτό το νέο πολιτικό σχήμα;
Πού και σε ποιες κοινωνικές δυνάμεις θα στηριχθεί; Γνωρίζει το κλίμα που υπάρχει στις ηλικίες 18-45 και είναι συντριπτικά αντίθετο στις επιλογές του;
Γνωρίζει ότι οι νέες μειώσεις στους συνταξιούχους δημιουργούν ανάλογο κλίμα;
4ον) Το νέο δεν φτιάχνεται ποτέ με παλιά και φθαρμένα υλικά. Διεύρυνση με κοινωνική και λαϊκή αποδοχή δεν γίνεται με στελέχη του καθεστωτικού ΠΑΣΟΚ, όπως προετοιμάζει το Μαξίμου. Με ανθρώπους που αποδοκίμασε η κοινωνία και αναζητούν πολιτική στέγη για να επιβιώσουν.
Επίσης και ο κ. Σαμαράς έχει μία εμφανή αδυναμία να ταυτιστεί με το νέο. Βλέπετε, είναι από τους πιο παλιούς βουλευτές του Ελληνικού Κοινοβουλίου, εκλέγεται από το 1977 (πολιτικό τέκνο του Ε. Αβέρωφ) με μόνη διακοπή την περίοδο 1996-2005. Δεν θα υπήρχε και αυτή η διακοπή αν ο κ. Σαμαράς είχε αποφύγει το εγχείρημα της Πολιτικής Άνοιξης..
5ον) Ο κ. Σαμαράς πρέπει να αντιληφθεί ότι οι πολίτες δεν πάσχουν από συλλογική αμνησία και ιδιαίτερα για ότι συνέβη πριν 2-3 χρόνια.
Γιατί όλοι θυμούνται τα «Ζάππεια» και δεν ήταν ούτε ένα ούτε δύο...
Τι έχει απομείνει από όλα αυτά;
Όλοι θυμούνται τα περίφημα ισοδύναμα που θα παριέκοπταν σπατάλη 10 δισ. ευρώ και σήμερα αυτά τα ισοδύναμα αποτελούν το πιο σύντομο ανέκδοτο.
Και σήμερα βλέπουν όλοι τον κ. Σαμαρά να χρησιμοποιεί τα ίδια επιχειρήματα με τον κ. Παπανδρέου για τη δόση... και μετά για την επόμενη δόση...
6ον) Ο κ. Σαμαράς αισθάνεται ευφορία και σιγουριά από τη στήριξη συγκεκριμένων ΜΜΕ που άλλοτε τον επέκριναν με σφοδρότητα για το γεγονός ότι δεν στήριζε την πολιτική του Μνημονίου.
Ας προσέξει όμως μήπως ένα Κυριακάτικο πρωινό διαβάσει σε κάποια εφημερίδα την ιστορία με τα τρία γράμματα που παρέδιδε κάθε Πρωθυπουργός στο διάδοχό του.
Και ίσως αυτή η Κυριακή δεν είναι μακριά... Και είναι άβυσσος η ΨΥΧΗ του ανθρώπου.
7ον) Ένας στενός συνεργάτης του κ. Σαμαρά έχει γράψει βιβλίο με τίτλο «Το Τέλος του Εφιάλτη».
Αν δεν το έχει διαβάσει, αρκεί ο τίτλος.
Συμπέρασμα: Τα παιδιά του Μαξίμου, δεν ξέρουμε για τον κ. Σαμαρά, παίζουν, εκτός από τις πρόωρες εκλογές, και με τα σπίρτα σε ένα ιδιαίτερα εύφλεκτο πολιτικό σκηνικό. Και με δεδομένο ότι η στρατηγική τους και οι προβλέψεις τους ουδέποτε αποδείχθηκαν σταθερές ή δικαιώθηκαν, έχουμε κάθε λόγο να τις αμφισβητούμε,
Κάποιοι Ρηγάδες, μιας φθαρμένης τράπουλας, φαντασιώνονται ότι μπορούν να τραβούν άσσους.
Με τη διαφορά ότι δεν έχουν τραβήξει κανένα στη ζωή τους... όσο και αν έπαιξαν, όσο και αν προσπάθησαν.
Οι Ρηγάδες όμως είναι έτοιμοι να κάνουν τα πάντα.
Να αλλάξουν τη φανέλα του αντιμνημονιακού με αυτήν του μνημονιακού και να μην συμβεί τίποτα.
Είναι σαν κάποιος που έφαγε ψωμί και αναδείχθηκε από τον Παναθηναϊκό ή τον Ολυμπιακό να προδίδει αυτούς που τον ευεργέτησαν...
Διαβάστε επίσης: