Τσίπρας: Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει μια χώρα που βγαίνει από πόλεμο

«Η Ελλάδα σήμερα θυμίζει μια χώρα που βγαίνει από «πόλεμο», μια χώρα με κατεστραμμένη την εργασία, με καταρρακωμένους κοινωνικούς θεσμούς, με εξαθλιωμένους κρατικούς λειτουργούς, με κουρασμένους ψυχικά ανθρώπους» είπε ο Αλέξης Τσίπρας.

Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ τόνισε ότι το «λάθος» του ΔΝΤ στο ελληνικό πρόγραμμα στήριξης «υπήρξε ο οδικός χάρτης της μεγαλύτερης και βιαιότερης νεοφιλελεύθερης αναδιάρθρωσης οικονομικών και κοινωνικών σχέσεων που έγινε ποτέ σε ολόκληρο τον κόσμο».

«Καμία, όμως, πολιτική τέτοιας ακραίας αναδιάρθρωσης υπέρ των πλουσίων, καμία επίθεση σε οικονομικά και κοινωνικά δικαιώματα δεν μπορεί να υλοποιηθεί αν ταυτόχρονα δεν αμφισβητηθεί η ίδια η Δημοκρατία και οι ίδιοι οι θεσμοί της επίσημης νομιμότητας» είπε ο Αλέξης Τσίπρας και ξεκαθάρισε ότι «είναι αδύνατον μια τόσο ωμή ταξική επίθεση να μην δημιουργήσει οξύτατο πρόβλημα πολιτικής νομιμοποίησης της εξουσίας».

«Η σημερινή ηγετική ομάδα της ΝΔ και οι επικοινωνιακοί της σύμβουλοι, επιφανείς ακροδεξιοί αναλφάβητοι είναι ένας τρίτος πρωταγωνιστής. Οι μικροί Γκέμπελς του συστήματος, που έχουν άμεσα στοχοποιήσει όλα τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και κάθε ανεξάρτητο πολίτη, έντυπο, βιβλίο, διανοούμενο» τόνισε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Ο Αλέξης Τσίπρας έκανε λόγο για «μνημονιακό τόξο» που έχει ως στόχο καταρχήν να πετύχει την αυταρχική θωράκιση του κράτους, την περιστολή των δημοκρατικών εγγυήσεων, τη νομιμοποίηση μιας ακραίας καταστολής που θα αμφισβητεί, προληπτικά μάλιστα, όλα τα ατομικά και δημοκρατικά κατακτημένα δικαιώματα. «Νεοφιλελευθερισμός και ακροδεξιά συγκατοικούν στον τύπο της κυβερνητικής εξουσίας σήμερα στην Ελλάδα. Νεοφιλελευθερισμός και ακροδεξιά βαδίζουν χέρι-χέρι σε όλο το καθεστωτικό πολιτικό, κρατικό και μηντιακό φάσμα. Είναι οι δύο όψεις του μνημονιακού νομίσματος» είπε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ.

Επιπλέον, εκτίμησε ότι «η στρατηγική της έντασης αλά ελληνικά θα είναι πιθανόν σκληρότερη του αναμενομένου. Και συντηρούμενης της κρίσης δεν είναι απίθανο να δούμε να εκφράζεται με ακραίες μορφές, όπως μας υποψιάζει άλλωστε η πρόσφατη πρακτική τοποθέτησης βομβών σε μεγάλους χώρους συνάθροισης».