ΣΥΡΙΖΑ: Οι χώρες του Νότου πυροβόλησαν τα πόδια τους

Η Κουμουνδούρου εκτιμά ότι η Κύπρος θα μπορούσε να αποφύγει αυτήν την εξέλιξη «αν αυτοί που διαχειρίστηκαν το περήφανο ΟΧΙ του Κυπριακού λαού, δεν ήταν οι ίδιοι άνθρωποι που είχαν υποστηρίξει το ΝΑΙ την περασμένη Παρασκευή. Και κυρίως αν η Κύπρος δεν έμενε απελπιστικά μόνη στο Γιούρογκρουπ».

Σύμφωνα με τον ΣΥΡΙΖΑ, με τη στάση τους στην υπόθεση της Κύπρου οι χώρες του Νότου «πυροβόλησαν τα πόδια τους», καθώς το γενικευμένο κούρεμα στις καταθέσεις, μετά το δεδομένο της Κύπρου, πολύ σύντομα θα αποτελεί επιλογή και για τα δικά τους προγράμματα διάσωσης.

Το κόμμα της αξιωματικής εντιπολίτεσυης αναφερόμενο στη στάση της ελληνικής κυβέρνησης, υποστήριξε ότι η Ελλάδα ήταν αυτή που "άνοιξε την κερκόπορτα¨ της ολικής καταστροφής.

«Η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνο δεν έδωσε στήριγμα στη Κύπρο, αλλά ταυτίστηκε απόλυτα με τους εκβιασμούς των δανειστών. Είναι φανερό ότι η ελληνική τρόικα έχει ταυτίσει τα δικά της πολιτικά συμφέροντα με αυτά των δανειστών. Γι’ αυτό όχι μόνο δεν σκέφτηκε ποτέ να βοηθήσει τη Κύπρο, αλλά μεθόδευσε την παραδειγματική της τιμωρία, προκειμένου να αποδείξει στον ελληνικό λαό ότι δεν υπάρχει άλλος δρόμος από αυτόν της υποταγής, που η ίδια έχει επιλέξει», επισημαινει σε σχετική ανακοίνωση και προσθέτει τα εξής:

«Αρνήθηκε να δώσει στη Κύπρο, 2 μόνο δις από τα 50 της ανακεφαλαιοποίησης των ελληνικών τραπεζών, όταν το ελληνικό PSI κόστισε 4,5 δις στις κυπριακές τράπεζες. Αρνήθηκε ακόμα και τη δυνατότητα να παρέχει προσωρινή ρευστότητα μέσω του ELA, ώστε να ακυρωθεί το εκβιαστικό χρονοδιάγραμμα του Γιούρογκρουπ και να δοθεί χρονικό περιθώριο διαπραγμάτευσης στην κυπριακή πλευρά.

Μάλιστα, οι ηθικοί και φυσικοί αυτουργοί του καταστροφικού PSI για την Ελλάδα και την Κύπρο, μας εγκάλεσαν για ανόητη επιλογή. Προφανώς, η δική τους νοημοσύνη δεν χωρά επιλογές σωτηρίας μιας χώρας και ενός λαού από τη λαίλαπα του νεοφιλελευθερισμού, παρά μόνο επιλογές υποταγής.

Μέρα που είναι σήμερα, ίσως πρέπει να αναλογιστούμε ότι ραγιάδες δεν είναι μόνο όσοι ανέχονται τις αλυσίδες, αλλά και όσοι έχουν αλυσοδέσει τη σκέψη τους στα όρια που βάζουν οι αφέντες».