Πάγκαλος: Ο Ανδρέας εκνεύριζε τη Θάτσερ πολιτικά και προσωπικά

«Ο Ανδρέας αποτελούσε για εκείνη τη συμπύκνωση σε ένα πρόσωπο όλων των ιδιοτήτων που απεχθανόταν και καταδίκαζε στη ζωή της», αναφέρει ο πρώην υπουργός και στενός συνεργάτης του Ανδρέα Παπανδρέου.

«Την εκνεύριζε όχι μόνον η πολιτική του συμπεριφορά αλλά και η προσωπική του», συνεχίζει ο κ. Πάγκαλος, προσθέτοντας ότι «η Θάτσερ τον θεωρούσε μαρξιστή, αμφιβόλου πολιτικής και προσωπικής ηθικής και εν πάση περιπτώσει ουδεμία σχέση έχοντα με τη βρετανική αντίληψη περί ανθρωπίνων σχέσεων».

«Σε κάποια ευρωπαϊκή σύνοδο η Θάτσερ είχε εκνευριστεί από τη συζήτηση και, θέλοντας να αποπροσανατολίσει τη συζήτηση που δεν τη συνέφερε, στράφηκε προς τον Ανδρέα Παπανδρέου. «Ανδρέα, μην ετοιμάζεσαι να χρησιμοποιήσεις αυτό το μαγνητόφωνο. Σε έχω δει να μαγνητοφωνείς τις συνεδριάσεις, αλλά εδώ είμαστε μόνοι μας με τους υπουργούς Εξωτερικών και οι συζητήσεις είναι απόρρητες». «Ποιο μαγνητόφωνο;» είπε ο Παπανδρέου κατάπληκτος. «Αυτό που έχεις σ' αυτό το δερμάτινο τσαντάκι που παίρνεις πάντα μαζί σου» του είπε η Θάτσερ, δείχνοντας μπροστά στο πιάτο του Παπανδρέου ένα δερμάτινο τσαντάκι το οποίο περιείχε δύο πίπες, όργανα καθαρισμού και μια ποσότητα καπνού. Ο Ανδρέας άνοιξε το τσαντάκι, έδειξε το περιεχόμενο εις τη μαινόμενη Θάτσερ και της είπε: «Μάργκαρετ, δεν είναι αυτό μαγνητόφωνο και επιπλέον μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι τα έχω αγοράσει στο Λονδίνο και οι πίπες και το τσαντάκι και ο καπνός είναι Dunhill», αναφέρεται στο βιβλίο.

Σε άλλο σημείο, ο Θ. Πάγκαλος γράφει: «Αφού φθάσαμε στο Λονδίνο και εγκατασταθήκαμε στο πολυτελέστατο Grosvenor Palace, ειδοποιηθήκαμε ότι το πρωί της πρώτης ημέρας της συνάντησης κορυφής η Thatcher είχε καλέσει τον Παπανδρέου μόνο του σε tete-a-tete breakfast στο σπίτι του πρωθυπουργού της Αγγλίας -το περίφημο 10 Downing Street- στις 8 η ώρα. Το ίδιο πρωί ξύπνησα αρκετά νωρίς, πριν τις 6.30. Έσπευσα να κατέβω στην είσοδο για να περιμένω τον Παπανδρέου... Τα λεπτά περνούσαν και κατά τις 7.30 ο Άγγλος συνοδός ήρθε και μου είπε ότι θα έπρεπε να φύγουμε, αν δεν θέλαμε να καθυστερήσει ο κύριος Παπανδρέου στο ραντεβού...Πήγα πράγματι στο διαμέρισμα του Παπανδρέου και παρακάλεσα τον φρουρό, να μου ανοίξει... Αφού του έκανα σαφείς τις ευθύνες του, αναγκάστηκε να μου πει με μπερδεμένο ύφος ότι ο Παπανδρέου δεν ήταν στο δωμάτιό του. Στις πιεστικές μου ερωτήσεις, τελικά μου είπε ότι μόνο ο κύριος Μαχαιρίτσας γνώριζε. Πήγα αμέσως και χτύπησα την πόρτα. Μου άνοιξε ο Μαχαιρίτσας... Φόρεσε πρόχειρα πρόχειρα ένα παντελόνι, ένα πουκάμισο και δύο παπούτσια και πήγαμε στο ασανσέρ, όπου πάτησε το κουμπί του τρίτου πατώματος. Όταν άνοιξε η πόρτα στον τρίτο όροφο του ξενοδοχείου, είδαμε μπροστά μας τον Παπανδρέου φρεσκοξυρισμένο, ντυμένο και χαμογελαστό με ύφος μεγάλης ευεξίας. «Κύριε Πρόεδρε» του είπα, «έχετε αργήσει τρομερά, η Θάτσερ θα σας περιμένει τουλάχιστον είκοσι λεπτά». «Δεν βαριέσαι», μου απάντησε με εκείνο το αμέριμνο και ατάραχο ύφος του «εγώ την περίμενα έξι μήνες, ας περιμένει κι αυτή ένα τέταρτο».