Τρία χρόνια από το έγκλημα του Καστελόριζου!
Ήταν 23 Απριλίου του 2010 όταν ο τότε πρωθυπουργός κ. Γιώργος Α. Παπανδρέου όντας σε «εντεταλμένη υπηρεσία» για τη σωτηρία(;) της Ελλάδος, παρέδιδε τη χώρα στην αγκαλιά του ΔΝΤ.
Με φόντο το πανέμορφο ακριτικό νησί και τις βαρκούλες να αρμενίζουν στα νερά του Αιγαίου, ο τότε πρωθυπουργός ανακοίνωνε το αίτημα για την υπαγωγή της χώρας μας στο Μηχανισμό Στήριξης.
«Είναι ανάγκη, ανάγκη εθνική και επιτακτική, να ζητήσουμε επισήμως από τους εταίρους μας την ενεργοποίηση του μηχανισμού στήριξης, που από κοινού δημιουργήσαμε στην Ε.Ε.», ανέφερε στο διάγγελμά του ο «πρωθυπουργός της τρόικας».
Αν οι Έλληνες γνώριζαν εκείνη την ημέρα τι ακριβώς σήμαινε η ένταξή μας στο Μηχανισμό Στήριξης και τι θα επακολουθούσε, τότε είναι βέβαιο πως ο κ. Παπανδρέου δεν θα γυρνούσε ποτέ στην Αθήνα. Αν ο ψαράς που φαίνεται στο video γνώριζε τι έλεγε ο τότε πρωθυπουργός είναι δεδομένο πως δεν θα ψάρευε αμέριμνος, αλλά ενδεχομένως να πετούσε τον κ. Παπανδρέου στη θάλασσα για να αποτρέψει το «έγκλημα».
Πέρασαν τρία χρόνια από την 23η Απριλίου του 2010. Τρία χρόνια που φάνηκαν για τους Έλληνες αιώνας. Τίποτα πια δεν είναι ίδιο. Η χώρα μας υποχρεώθηκε να υπογράψει τρία Μνημόνια, αρκετά Μεσοπρόθεσμα Προγράμματα και πολλά πολυνομοσχέδια «σκούπα», που περιελάμβαναν βάρβαρα, αντιλαϊκά μέτρα.
Πιέσεις, απειλές και εκβιασμοί από τους υπαλλήλους της τρόικας που έβαζαν κάθε τόσο το μαχαίρι στο λαιμό των Ελλήνων, ζητώντας νέα σκληρά μέτρα. Το κάθε Eurogroupαποτελούσε εφιάλτη. Ο άβουλος Έλληνας υπουργός Οικονομικών τότε, κ. Γιώργος Παπακωνσταντίνου, αντί να υψώσει ανάστημα έναντι στους εκβιαστές Ευρωπαίους, έσκυβε το κεφάλι σαν «ραγιάς» λέγοντας σε όλα «ναι». Το ίδιο και οι διάδοχοί του, όπως ο σημερινός υπουργός Οικονομικών κ. Γιάννης Στουρνάρας. Άβουλα όντα μπροστά στους εκβιαστές.
Οι δανειστές πλέον ελέγχουν τα πάντα στην Ελλάδα. Έχουν λόγο για το κάθε τι, ενώ η Γερμανία της Μέρκελ και του Σόιμπλε επεμβαίνει ακόμα και για τα εθνικά μας θέματα.
Οι υποσχέσεις για έξοδο της χώρας στις αγορές και θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης από το 2012 διαψεύστηκαν δραματικά, ενώ η ανεργία που αγγίζει το 26% αποτελεί μάστιγα για τη νέα γενιά που βλέπει τα όνειρά της να χάνονται.
Η εικόνα της Ελλάδας μέσα σε τρία χρόνια άλλαξε δραματικά. Εκατοντάδες άστεγοι στους δρόμους των πόλεων, χιλιάδες συμπολίτες μας αναζητούν τροφή στα συσσίτια της Μητρόπολης και των Δήμων, φτώχεια, ανέχεια και εξευτελισμός κάθε έννοιας αξιοπρέπειας για τον περήφανο ελληνικό λαό.
Παρά το γεγονός ότι ακόμα και οι ίδιοι οι «εμπνευστές» αυτής της πολιτικής έχουν παραδεχτεί ότι η συνταγή είναι λανθασμένη, οι ελληνικές κυβερνήσεις συνεχίζουν το καταστροφικό έργο που ξεκίνησε πριν τρία χρόνια ο Γ. Παπανδρέου στο Καστελόριζο.
Βάρβαρα μέτρα, άγρια λιτότητα, σαρωτικές αλλαγές στα εργασιακά, «μαχαίρι» σε μισθούς και συντάξεις, καταστρατήγηση εργασιακών δικαιωμάτων.
Επιπλέον επιβλήθηκαν σκληρά φορολογικά μέτρα με την θέσπιση ειδικής εισφοράς αλληλεγγύης, ο λεγόμενος «κεφαλικός» φόρος, έκτακτο (που έγινε μόνιμο) ειδικό τέλος στα ακίνητα μέσω της ΔΕΗ, 4 αυξήσεις στους συντελεστές ΦΠΑ, εξίσωση του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης σε πετρέλαιο θέρμανσης και κίνησης που υποχρέωσε φέτος τα νοικοκυριά να «παγώσουν», κατάργηση του αφορολογήτου ορίου και των περισσότερων φοροαπαλλαγών από φέτος, επαναφορά των τεκμηρίων και επιβολή τέλους επιτηδεύματος για τους ελεύθερους επαγγελματίες. Οι Έλληνες σε απόγνωση!
Δεν είναι λίγοι αυτοί που δεν άντεξαν το βάρος της οικονομικής κρίσης. Περισσότερες από 3.500 αυτοκτονίες σε όλη τη χώρα από την αρχή της κρίσης μέχρι σήμερα, αποτυπώνουν με τον πιο δραματικό τρόπο την καταστροφική πολιτική που επέλεξε ο Γιώργος Παπανδρέου και η παρέα του.
Αναπάντητο παραμένει το ερώτημα αν ο Γιώργος Παπανδρέου γνώριζε που οδηγούσε την Ελλάδα εκείνη την ημέρα και πόσο θα κόστιζε στον ελληνικό λαό εκείνη η μοιραία απόφαση.
Ήταν άγνοια ή συνειδητή επιλογή; Εξ ανάγκης απόφαση ή εντολή ξένων δυνάμεων στην οποία έσκυψε το κεφάλι ο κ. Παπανδρέου; Αφέλεια, ή σχεδιασμένη πολιτική κίνηση;
Η απάντηση ενδεχομένως να μην είναι μία. Όποια και αν είναι όμως, αποτέλεσε ένα τεράστιο λάθος. Ο Γ. Παπανδρέου στις 23 Απριλίου 2010 έβαλε τη χώρα σε μια πορεία προς το άγνωστο, σε ένα δρόμο με μεγάλο κοινωνικό, οικονομικό και εθνικό κόστος.
Οι ευθύνες για τον ίδιο είναι πολλές και πρέπει επιτέλους να λογοδοτήσει στη Δικαιοσύνη και στο ελληνικό λαό για το «έγκλημα του Καστελόριζου».