Τα -κατά Ζουράρι- «βέβηλα κίβδηλα σκύβαλα»…

(άλλωστε με το δικό της τρόπο είναι σαφής και σε ό,τι αφορά στις γενοκτονίες των Ποντίων, των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και τελειωμό δεν έχουν τα απαυγάσματα της... σοφίας της!) τι θυμηθήκαμε;

Ότι ο Κώστας Ζουράρις, όταν κυκλοφόρησε το πρώτο πόνημα της κυρίας Ρεπούση με αμφισβητήσεις μεγάλων στιγμών της Ιστορίας μας, το βιβλίο της ΣΤ΄ Δημοτικού, έγραψε ένα εξαιρετικό βιβλίο ως απάντηση στην Ύβριν, το «Βέβηλα Κίβδηλα Σκύβαλα».

Επίκαιρο και σήμερα το βιβλίο αυτό, αφού τελειωμό δεν έχουν οι απόπειρες βιασμού της Ιστορίας από κουστωδίες ασεβών.

Παραθέτουμε εντελώς ενδεικτικά ένα μικρό απόσπασμα, μια παράγραφο απ' το προαναφερθέν έργο του Ζουράρι που τα λέει όλα:

•«No pasaran!... ακόμη κι αν περάσουν, αυτά τα εξαμβλώματα. Αυτή είναι η Παράδοσή μας: δεν αντιστεκόμαστε επειδή είμαστε βέβαιοι πως θα νικήσουμε. Αντιθέτως. Στα τελευταία δύο-τρεις χιλιάδες χρόνια, αντισταθήκαμε ακριβώς επειδή γνωρίζαμε πως θα χάσουμε... Για το «ή ταν ή επί τας»... για το γαμώ το, για το ευ θνήσκειν, που ωραϊζει τελεσιδίκως και υπερφαώς ένα πάντοτε απορούμενον ευ ζην... Αυτή είναι η Παράδοσή μας, από τότε, από «το παλαιόν Ελληνικόν» μέχρι σήμερα, που «η Ρωμανία πάρθεν...» και «τη Ρωμιοσύνη μην την κλαίς...».

Άραγε η κυρία Ρεπούση και συν αυτή γνωρίζουν να διαβάζουν δίχως να τους κατατρύχει ο εθνομηδενισμός; Λέμε τώρα...