Στυλιανίδης:Αλλαγή γερμανικής κυβέρνησης δεν σημαίνει αλλαγή πολιτικής

Στην τοποθέτησή του ο Ευριπίδης Στυλιανίδης τόνισε ότι το πρόβλημα της Ελλάδας και της ΕΕ είναι πρωτίστως πολιτικό και γεωστρατηγικό και δευτερευόντως οικονομικό. Περιέγραψε την έξυπνη πολιτική των ΗΠΑ που χαρακτηρίζεται από την εξαγωγή των προβλημάτων και την αξιοποίηση των πλεονεκτημάτων συγκριτικά με τη δυσκαμψία, την αργοπορία και την ατέλεια του ευρωπαϊκού μηχανισμού λήψης αποφάσεων. Επεσήμανε ότι το λάθος της Ε.Ε να προχωρήσει σε νομισματική Ένωση χωρίς παράλληλη δημοσιονομική, οικονομική και πολιτική ένωση ενθάρρυνε τη διάθεση εσωτερικών ηγεμονισμών, μείωσε την αποτελεσματικότητα της ΕΕ και έθεσε σε δοκιμασία την ευρωατλαντική σχέση.

Αναφερόμενος στα διαχρονικά λάθη της Ελλάδας αναφέρθηκε:

•στις στρεβλώσεις της ελληνικής οικονομίας,

•στο μεγάλο και σπάταλο κράτος,

•στη στροφή που συντελέστηκε από την πραγματική στην εικονική οικονομία (με την υπόθεση του Χρηματιστηρίου, του πλαστικού χρήματος, του υπερβολικού δανεισμού και των άστοχων επιδοτήσεων),

•στην έλλειψη ουσιαστικής προετοιμασίας για την είσοδο στην Ευρωζώνη,

•στη διεθνοποίηση του ελληνικού εσωτερικού προβλήματος με το Μνημόνιο.

Αναλύοντας το διακύβευμα των γερμανικών εκλογών υποστήριξε ότι «αλλαγή κυβέρνησης δεν σημαίνει ότι θα επέλθει και σοβαρή αλλαγή πολιτικής. Η σύγκρουση στη Γερμανία είναι περισσότερο μέσα στα κόμματα παρά μεταξύ των μεγάλων κομμάτων. Συγκρούεται το δόγμα εξωτερικής πολιτικής που εγκαθίδρυσε ο Χέλμουτ Κολ ότι μία ισχυρή Ευρώπη εγγυάται μία δυνατή Γερμανία με την μεταγενέστερη αντίληψη για τη Γερμανική Ευρώπη. Η αργή στροφή της Μέρκελ προς την πρώτη σχολή σκέψης δημιουργεί τις προϋποθέσεις για περισσότερη Ευρώπη , για αποκατάσταση της ευρωατλαντικής ισορροπίας, για επιστροφή στην πραγματική οικονομία και πιθανότατα για ανάκαμψη της Ελλάδας».

Για την ΕΕ ο Ευριπίδης Στυλιανίδης τόνισε « Η Ελλάδα δηλ. το 2,5% του ευρωπαϊκού ΑΕΠ μπορεί να αναδειχθεί ευκολότερα σε ευρωπαϊκό μοντέλο ανάπτυξης παρά σε αιτία κρίσης». Υποστήριξε ότι δεν πρέπει να πάμε σε κλωνοποίηση των μοντέλων διαχείρισης, αλλά να καταστήσουμε συγκριτικό πλεονέκτημα την πολυμορφία των εθνικών πολιτισμών και να αξιοποιήσουμε τη συμπληρωματικότητα του γερμανικού και του ελληνικού μοντέλου.

Η Ευρώπη χρειάζεται ηγεσία άμεσα εκλεγμένη από τους ευρωπαϊκούς λαούς, ταχύτητα στη λήψη αποφάσεων και κατανομή ρόλων στα κράτη μέλη.

Η Ελλάδα καλείται να απαντήσει στα ερωτήματα:

•Σε ποιους τομείς της πραγματικής οικονομίας θα επενδύσει για να δημιουργήσει πλούτο ( τουρισμό, ναυτιλία, παιδεία, ενέργεια…);

• Πως θα προχωρήσει σε ριζικές μεταρρυθμίσεις μαζί με την κοινωνία και όχι με την κοινωνία απέναντι;

•Πως θα μπορέσει να εντάξει το προσωπικό όνειρο σε ένα συλλογικό εθνικό αναπτυξιακό όραμα ;