Τατσόπουλος: Η απλή αναλογική οδηγεί στην ακυβερνησία
Σχολιάζοντας τις απόψεις Γλέζου για τον εκλογικό νόμο και ιδιαίτερα την άποψή του πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα παραιτηθεί από το μπόνους των 50 εδρών, ο κ. Τατσόπουλος τόνισε πως η απλή και άδολη αναλογική έχει “μπει στη φορμόλη” τα τελευταία χρόνια και πως δεν κατανοεί τις προτάσεις να... νεκραναστηθεί. Χαρακτηριστικά τόνισε πως εάν σήμερα εφαρμοστεί απλή αναλογική αυτό σημαίνει πως η αυτοδυναμία είναι δύσκολη – εξάλλου τα τελευταία 40 χρόνια το 50% + 1 έχει επιτευχθεί μόνον μία φορά, όταν το πήρε ο Καραμανλής το Νοέμβριο του '74. “Εάν θέλεις λοιπόν απλή αναλογική στην ουσία λες πως η αυτοδυναμία είναι αδύνατη και πως πας σε συμμαχικές κυβερνήσεις. Στην Ελλάδα δεν υπάρχει ανεπτυγμένη κουλτούρα συμμαχικών κυβερνήσεων, παρά μόνον άγριος διπολισμός. Όποιος έχει υπονοήσει συμμαχική κυβέρνηση μεγάλου συνασπισμού έχει φάει πόρτα! Πας σε μια ομηρία των μεγάλων κομμάτων από τα μικρά. Δεν αμφισβητώ τις προθέσεις του Γλέζου αλλά θεωρώ πως η απλή αναλογική είναι σήμερα ο ιδανικός δρόμος προς την Κόλαση, προς την ακυβερνησία”.
Ο κ. Τατσόπουλος πρότεινε να αλλάξει προς το αναλογικότερο ο νόμος για να μην βλέπουμε τερατογενέσεις, βουλευτές με ελάχιστες ψήφους που εκλέγονται από την ποσόστωση, ούτε όποιος έχει στις επόμενες εκλογές το 5% θα μπορεί να επιβάλλει τους όρους του στην κυβέρνηση.
Σχολιάζοντας τα των συνεργασιών και στην ερώτηση του κατά πόσον ο ΣΥΡΙΖΑ προτιμά να μιλάει με τον Καμμένο παρά με το ΠΑΣΟΚ, απάντησε: “Εγώ δεν προτιμώ τον Καμμένο, άλλοι στο κόμμα το λένε, αλλά σκεφτείτε και πόσο “τρυφερά” μιλάει για μας το ΠΑΣΟΚ...”
Μιλώντας στο ραδιόφωνο ΒΗΜΑ Fm και κληθείς να σχολιάσει τις δηλώσεις του Μανώλη Γλέζου περί του προγράμματος του ΣΥΡΙΖΑ και ειδικότερα την άποψη πως το κόμμα δεν έχει πειστικές απαντήσεις στο ερώτημα πού θα βρει τα λεφτά για να καλύψει τις εξαγγελίες του προγράμματός του, τόνισε πως σέβεται τις αγαθές προθέσεις του κυρίου Γλέζου, επανέλαβε πως τα έλεγε και παλιότερα αυτά για τα λεφτά, αλλά η ουσία είναι πως δεν μπορεί να γίνει δραματική αλλαγή στο οικονομικό τοπίο χωρίς ανάλογη δραματική αλλαγή στην φορολογική πολιτική.