Και όμως... ο Σημίτης έχει το θράσος να κάνει και παρεμβάσεις

Με τους υπουργούς των κυβερνήσεών του, Άκη Τσοχατζόπουλο στη φυλακή, Γιάννο Παπαντωνίου και Τάσο Μαντέλη να ελέγχονται και με τον ίδιο υπόλογο για τις πολιτικές του έναντι του ελληνικού λαού και της νεότερης τραγικής ιστορίας του και όμως... ο πρώην πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ Κώστας Σημίτης έχει το θράσος να κάνει και παρεμβάσεις στην πολιτική ζωή του τόπου.

Υποστηρίζοντας ότι η πολιτική διαπραγμάτευση με τους δανειστές εδώ και τώρα για το σύνολο του προβλήματος, όπως το επιδιώκει η κυβέρνηση, δεν είναι δυνατή τώρα, ο Κώστας Σημίτης, με άρθρο του σε εφημερίδα του Σαββατοκύριακου επιχειρεί για άλλη μία φορά την διαμόρφωση συγκεκριμένης πολιτικής ατζέντας, λες και τους ζητήθηκε από κάποιον, πολύ περισσότερο δε από τον πολύπαθο ελληνικό λαό.

«Πρόβλημα δεν αποτελεί μόνο η αδυναμία της Ελλάδας να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της, αλλά και η αδυναμία της Ε.Ε. να γεφυρώσει το χάσμα μεταξύ της περιφέρειάς της και του πυρήνα της, να προωθήσει την ανάπτυξη και την αλληλεγγύη. Υπάρχουν πολλές προτάσεις για την αντιμετώπιση της κατάστασης, αλλά η ευρωζώνη καρκινοβατεί», εκτίμησε μέσω του άρθρου του στην εφημερίδα.

Παράλληλα, χαρακτήρισε «εξωπραγματική» την άποψη ορισμένων πολιτικών κομμάτων, τα οποία, όπως αναφέρει, «θεωρούν ότι μπορούν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση με μονόπλευρη αποδέσμευση της χώρας από τις υποχρεώσεις της προς την ευρωζώνη και με καταγγελία των δανεικών συμβάσεων, ενώ ταυτόχρονα αφήνουν ανοιχτό το θέμα της παραμονής στην ευρωζώνη».

Σύμφωνα με τον πρώην πρωθυπουργό, «ηρωική έξοδος χωρίς σοβαρότατες αρνητικές επιδράσεις για τη χώρα και τους πολίτες της θα ήταν μόνο δυνατή, αν η Ελλάδα είχε την αυτάρκεια των ΗΠΑ ή της Κίνας».

«Η μόνη δυνατή για την Ελλάδα στρατηγική είναι η υποβολή καλά επεξεργασμένων και πειστικών προτάσεων για την υπέρβαση του προβλήματος, η εκπόνηση πολιτικών για την ανάπτυξη με συγχρηματοδότηση της Ένωσης, η εφαρμογή διαρθρωτικών μέτρων για την αύξηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας και η συνεχής επίμονη διαπραγμάτευση», πρόσθεσε.

Σαφώς και σε μία χώρα δημοκρατική, όπως η Ελλάδα, καθένας έχει το δικαίωμα της άποψης, ειδικότερα όταν έχει διατελέσει πρωθυπουργός και μάλιστα την πλέον κρίσιμη για την Οικονομία της χώρας οκταετία (1996 - 2004). Όμως, αποτελεί τουλάχιστον θράσος εκ μέρους του το να κάνει δημόσιες τοποθετήσεις και παρεμβάσεις, σφυρίζοντας αδιάφορα τόσο για τις πολιτικές, μεταξύ των οποίων και οι δικές του, που οδήγησαν την χώρα στο σημερινό της κατάντημα, όσο και για τα ελεγχόμενα από την Δικαιοσύνη μέλη των υπουργικών του συμβουλίων, για τα έργα και για τις ημέρες τους.

Αλήθεια, δεν γνώριζε, δεν άκουσε, δεν είδε;