Ο Πολύδωρας ζητά απαντήσεις από τον Στουρνάρα σε 7 ερωτήματα

Όπως αναφέρει, μεταξύ άλλων ο βουλευτής της ΝΔ: «η άποψη περί της «δικαίας» φορολόγησης των ακινήτων είναι, σύμφωνα με την έρευνα που έχω κάνει, μάλλον τραγικά εσφαλμένη και ιστορικά απορριμμένη ήδη από τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, η διακήρυξη της οποίας φώτιζε την προάσπιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας (proprieté) ισότιμα με τις αρχές της ελευθερίας (liberté), ισότητας (egalité) και αδελφότητας (fraternité)».

Αναλυτικά η ερώτηση που κατέθεσε ο βουλευτής της ΝΔ έχει ως εξής:

«Θέμα : Φορολογία ακινήτων στην Ευρώπη και στην Ελλάδα

Ο Υπουργός Οικονομικών ισχυρίστηκε και στη Βουλή κατά τη συζήτηση της πρότασης δυσπιστίας του ΣΥΡΙΖΑ (10.11.13) ότι «όλες οι προηγμένες χώρες και ακόμα περισσότερο οι αγγλοσαξωνικές που είναι “η Μέκκα του καπιταλισμού”, στηρίζονται σε τέτοιους φόρους». Δηλαδή, στον φόρο ακίνητης περιουσίας και στους ομοίους του. Χαρακτήρισε δε τον φόρο ακίνητης περιουσίας ως τον «πιο δίκαιο».

Επειδή μια τέτοια τοποθέτηση, πέραν του ότι είναι παντελώς ανακριβής και αβάσιμη, κρύβει και μια ιδεολογική στάση Λενινιστικού τύπου (όπως φαίνεται στο διάταγμα «περί γης» ή «περί απαλλοτρίωσης γαιών» του Συνεδρίου των Σοβιέτ στο Σμόλνι της Πετρούπολης της 8ης Νοεμβρίου 1917), πράγμα απαράδεκτο υπό συνθήκες δημοκρατίας και ελεύθερης οικονομίας, έστω και υπό κρίσιν.

Επειδή, ταυτόχρονα, μια τέτοια θέση ισοδυναμεί προς τιμωρία των δύσμοιρων «νοικοκυραίων» δημιουργών-πολιτών, των «μερμηγκιών», κατ’ αντίθεση προς τους «τέττιγγες» της διασκέδασης, της σπατάλης και κραιπάλης.

Επειδή ακόμη, σε μια τέτοια προσέγγιση ενυπάρχει και μια ανήθικη σκέψη, εντελώς συκοφαντική για την μεσαία τάξη εν τω συνόλω της, ότι δηλαδή αυτό που έχτισαν ή αυτό που απέκτησαν από κληρονομιά ή γονική παροχή οι εν λόγω ιδιοκτήτες είναι προϊόν φοροκλοπής ή φοροδιαφυγής ή άλλης παράνομης και αθέμιτης συμπεριφοράς. Ενώ, τουναντίον, εκείνοι απέκτησαν πληρώνοντας τους φόρους μεταβιβάσεως (δωρεάς, κληρονομίας, αγοραπωλησίας) και έχτισαν προσφέροντας δουλειά σε μαστόρους και εργάτες, πληρώνοντας ΦΠΑ και εισφορές ΙΚΑ, και δίνοντας μ’ έναν λόγο παλμό και ώθηση στην εθνική οικονομία. Ως γνωστόν, η οικοδομή υπήρξε πάντα ένας βασικός μοχλός κίνησης και ανάπτυξης της εθνικής οικονομίας, δεδομένου ότι σ’ αυτόν στηρίζονται και από αυτόν ζουν περίπου 150 συναφή επαγγέλματα.

Επειδή, τέλος, η άποψη αυτή περί της «δικαίας» φορολόγησης των ακινήτων είναι, σύμφωνα με την έρευνα που έχω κάνει, μάλλον τραγικά εσφαλμένη και ιστορικά απορριμμένη ήδη από τη Γαλλική Επανάσταση του 1789, η διακήρυξη της οποίας φώτιζε την προάσπιση του δικαιώματος της ιδιοκτησίας (proprieté) ισότιμα με τις αρχές της ελευθερίας (liberté), ισότητας (egalité) και αδελφότητας (fraternité).

Για πάντα τα ανωτέρω ερωτάται ο Υπουργός Οικονομικών:

1) Θα μπορούσε να ενημερώσει επακριβώς τη Βουλή σε ποιές χώρες της ΕΕ ή της Ευρωζώνης ή του ομοιοπαθούς Νότου (δηλαδή, ποιά χώρα «αντιγράφουμε»;), επιβάλλεται φόρος ακίνητης περιουσίας με μόνο κριτήριο την «απλή κατοχή-κυριότητα», την μηδέν εισόδημα αποφέρουσα; Σημειώνεται πλεοναστικά πως άλλο φορολογία εισοδήματος εξ ακινήτων και άλλο φορολογία ακίνητης (και ανεκμετάλλευτης, και μόνον «κατεχομένης») περιουσίας.

2) Γνωρίζει ο Υπουργός, καθώς οι σχετικές φήμες και πληροφορίες οργιάζουν, εάν έχει ατύπως τεθεί σε εφαρμογή ένα σχέδιο σύμφωνα με το οποίο έχουν εντοπισθεί πολλά «κρυμμένα» δισεκατομμύρια € από ιδιοκτήτες ακίνητης περιουσίας, τα οποία επιδιώκεται από την βαρειά φορολογία ακινήτων να κατασχεθούν (ως ένα είδος αφανούς και εκβιαστικού «κουρέματος») προ της τελικής «δήμευσης» των περιουσιών λόγω οφειλών φόρου προς το Δημόσιο; Τί από τα διαθρυλούμενα είναι αληθές;

3) Τί ποσά προβλέπει το Υπουργείο Οικονομικών να εισπράξει με το επικαιροποιημένο «χαράτσι»:

α) Από αστικά ακίνητα;

β) Από αγροτικά ακίνητα;

γ) Από καλλιεργήσιμες γαίες;

δ) Από ακαλλιέργητα χωράφια;

Έχει γίνει καμμία σχετική μελέτη; Και αν ναι, παράκληση να κατατεθεί ως έγγραφο στη Βουλή.

4) Και πώς δεν επισπεύδεται η είσπραξη των φορολογικών και «ποινικών» εσόδων από πηγές όπως η λίστα Lagard και άλλες λίστες εξαγωγέων συναλλάγματος ή από τις διαβόητες offshore; Γιατί εκεί υπάρχει τόση προκλητική βραδύτητα, αδράνεια, ακινησία και αβελτηρία των διωκτικών αρχών και των αρμοδίων υπηρεσιών, κατ’ αντιδιαστολήν προς την εύκολη και ταχύτατη εφόρμηση των φοροεισπρακτόρων εναντίον των ιδιοκτητών; Γιατί δεν αντιπροτείνονται αυτά τα δυνητικά εκ των λιστών έσοδα κατά συμψηφισμό ή ως ισοδύναμα προς την τρόϊκα; Για παράδειγμα, ένας μόνον «καταθέτης» στη λίστα Lagard έχει καταθέσει 500 εκ. €. Όλα τα προσδοκώμενα έσοδα (έστω και άνευ μελέτης υπολογιζόμενα) από τα «χωράφια» ανέρχονται σε 300 εκ. €!

5) Έχει υπολογισθεί πόσοι εκ των ιδιοκτητών αστικών ακινήτων τυγχάνουν ταυτόχρονα και ιδιοκτήτες ακαλλιέργητων χωραφιών, καθώς και ακατοίκητων (ούτε καν παραθεριστικών) σπιτιών, των καλουμένων «πατρικών», τα οποία διατηρούν δαπανώντας ουχί ευκαταφρόνητα ποσά ως έξοδα συντηρήσεως, μόνον για συναισθηματικούς και παραδοσιακούς λόγους; Υπάρχουν ή χωρούν τέτοιες σκέψεις και τέτοια κριτήρια στους λογιστικούς υπολογισμούς των «φορομπηχτών» της τρόϊκας και του Υπουργείου σας; Δεν πρόκειται, για όσους γνωρίζουν την Ελληνική πραγματικότητα για κάποιους άλλους και διαφορετικούς φορολογούμενους, οι οποίοι χρησιμοποιούνται ήδη για την εφαρμογή του τεχνάσματος, δηλαδή του πονηρού ισχυρισμού, ότι το ίδιο φορολογικό βάρος μοιράζεται σε περισσοτέρους, άρα και ελαφρύνεται. Όχι κύριοι, στους ίδιους φορολογούμενους προστίθεται σαν σε υποζύγια περισσότερο φορολογικό βάρος! Αυτή είναι η πικρή αλήθεια! Η οποία (δηλαδή, οι θιγόμενοι κάτοικοι των πόλεων να πολεμούν τους επίσης πληττομένους κατοίκους της επαρχίας, τους γεωργοκτηνοτρόφους, και αντιστρόφως) δεν επιτρέπει καμμιά συζήτηση περί «κοινωνικού αυτοματισμού», όπως επιχειρείται από διάφορους προπαγανδιστικούς μηχανισμούς προς αποπροσανατολισμό!

6) Απασχολεί το Υπουργείο και την Κυβέρνηση ευρύτερα η πιθανότητα, αν όχι η βεβαιότητα, ότι σε λίγα χρόνια οι πολίτες θα έχουν χάσει τις όποιες αποταμιεύσεις τους και τις ιδιοκτησίες τους, καταβάλλοντας τους δυσβάσταχτους φόρους (υποτελείας πλέον), και θα έχουν μεταταγεί έτσι στην τάξη των ακτημόνων και αστέγων, των περιπλανωμένων και ανεστίων (όχι πλέον πολιτών αλλά δουλοπαροίκων); Ποιό το όφελος οικονομικό, κοινωνικό, εθνικό τότε;

7) Με το να «πάρει» τις περιουσίες των πτωχών ή νεοπτώχων πλέον πολιτών του το κράτος γίνεται δυνατότερο, πλουσιότερο, ευδαιμονέστερο; Ή μήπως αποτελεί στρατηγική επιλογή της κυβέρνησης να προωθηθεί ένα είδος «ανάπτυξης» μέσω των distress funds (κεφαλαίων απελπισίας), που θα «επενδύουν», αρπάζοντας τις περιουσίες των Ελλήνων ως γνήσια «vultures» («αρπακτικά»), όπως ακριβώς και με κυνισμό αυτοαποκαλούνται στη σύγχρονη τραπεζική ορολογία;»