ΔΑΠ-ΝΔΦΚ: Το χρονικό μιας προδιαγεγραμμένης κατάρρευσης

Η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ από την αρχή της όλης έκρυθμης κατάστασης στην παιδεία, μιλούσε για τον σοβαρό κίνδυνο να χαθεί το εξάμηνο για τους φοιτητές και επί της ουσίας, τις συνέπειες της αντιδικίας του Υπουργού και των Διοικητικών Υπαλλήλων, να τις υποστούν οι ίδιοι οι φοιτητές οι οποίοι θα ήταν για ακόμα μία φορά τα θύματα της Ανώτατης Εκπαίδευσης και των κινητοποιήσεων ισχνών μειοψηφιών.

Παρατίθεται το Δελτίο Τύπου της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ:

Από την πρώτη στιγμή ως ΔΑΠ-ΝΔΦΚ είχαμε εκφράσει την ανησυχία μας για το γεγονός, ότι όσο οι σχολές παραμένουν κλειστές, τόσο πιο ορατός γίνεται ο κίνδυνος να χαθεί το εξάμηνο. Ύστερα από τρεις μήνες στασιμότητας, ήρθε η απόφαση της κοσμητείας της Νομικής Σχολής για απώλεια του εξαμήνου να επιβεβαιώσει αυτό που απευχόμασταν. Τότε, πολλοί μας κατηγόρησαν για κινδυνολογία. Με την απόφαση αυτή, οι φόβοι μας επιβεβαιώνονται και πλέον κινδυνεύει να απαξιωθεί το εκπαιδευτικό σύστημα συνολικά, με θύματα να είναι για μια ακόμα φορά οι φοιτητές και οι οικογένειές τους.

Την κύρια ευθύνη για την κατάσταση αυτή φέρουν συντεχνίες, υποστηριζόμενες από μειοψηφίες του ΣΥΡΙΖΑ και της εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς, που κρατούσαν εδώ και 14 εβδομάδες τα πανεπιστήμια κλειστά, προκειμένου να παίξουν μικροκομματικά παιχνίδια κρατώντας όμηρο μια ολόκληρη κοινωνία. Είναι οι ίδιοι που, ενώ το Πανεπιστήμιο Αθηνών επανήλθε σε κανονική λειτουργία, επιμένουν να κρατούν κλειστές κάποιες σχολές με παράνομες και αντιδημοκρατικές μεθόδους. Είναι πια ξεκάθαρο ότι από την αρχή προσπαθούσαν να προκαλέσουν αποσταθεροποίηση της πανεπιστημιακής κοινότητας και πλέον, η επιδίωξή τους έγινε πράξη. Ωστόσο, ευθύνη φέρει και η διοίκηση του Πανεπιστημίου Αθηνών που όλες αυτές τις εβδομάδες αρνήθηκε επιδεικτικά να εκπληρώσει το καθήκον της και να ανοίξει τις σχολές όπως έπραξαν άλλα ιδρματα﷽﷽﷽﷽﷽﷽ιπαζαιυτικογία. Με την απύματα,ντας ﷽﷽﷽﷽﷽αλειτουργοποι παρέχοντας έτσι πλήρη κάλυψη σε αυτούς που τελικά, προκάλεσαν ανεπανόρθωτη καταστροφή.

Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να καταδικάζει σε τέλμα χιλιάδες οικογένειες, χαρακτηρίζοντάς το συνδικαλιστική δράση, χωρίς να υποστεί τις συνέπειες των πράξεών του. Οι υπαίτιοι για την κατάσταση αυτή είναι υπόλογοι απέναντι στην ακαδημαϊκή κοινότητα, τους φοιτητές και την κοινωνία και οφείλουν να αναλάβουν άμεσα τις ευθύνες τους.