Η σκληρή στάση των δανειστών πυροδοτεί πολιτικά σενάρια

Βρυξέλλες, Βερολίνο και ΔΝΤ κλιμακώνουν την πίεση προς την ελληνική πλευρά, λίγες ημέρες πριν την αναμενόμενη, πλην όμως όχι οριστικοποιημένη, νέα άφιξη της τρόικας στην Αθήνα.

Ο κ. Αντ. Σαμαράς αλλά και ο αντιπρόεδρός του Ευ. Βενιζέλος, οι θέσεις του οποίου για την τρόικα προκάλεσαν την οργή του Βερολίνου και διόλου τυχαία τα αιχμηρά δημοσιεύματα του γερμανικού τύπου, βρίσκονται κυριολεκτικά στη μέγγενη καθώς οι δανειστές μοιάζουν να αδιαφορούν πλήρως για την εξάντληση των πολιτικών αντοχών της κυβέρνησης, της υπέρβασης των ορίων της κοινωνίας και του, πολύ πιθανού σεναρίου, στις επικείμενες ευρωεκλογές η Ελλάδα όχι μόνον να αναδείξει το ΣΥΡΙΖΑ ως πρώτο κόμμα αλλά και τη Χρυσή Αυγή ως αποδέκτη σημαντικού τμήματος της οργής των πολιτών.

Ο ένας μετά τον άλλο, οι ξένοι παράγοντες που επισκέπτονται την Ελλάδα ναι μεν μιλούν θερμά για τον... ηρωισμό του ελληνικού λαού ωστόσο επί της ουσίας κτυπούν όχι απλώς το κουδούνι αλλά καμπάνες προς την κυβέρνηση ότι δεν πρόκειται να αποδεχθούν παρέκκλιση από την γραμμή του μνημονίου.

«Κάντε τη δουλειά σας μέχρι το τέλος της θητείας σας και ποντάρετε στα θετικά αποτελέσματα που θα υπάρξουν» διεμήνυσε, σχεδόν με αυτά τα λόγια, χθες ο Γερμανός υπουργός Εξωτερικών Σταϊνμάγερ κατά τη συνάντησή του με τον Ευάγγελο Βενιζέλο, διαψεύδοντας εμφατικά όσους, εντός του Μαξίμου, ανέμεναν τις γερμανικές εκλογές και μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης προκειμένου να μεταβληθεί η στάση του Βερολίνου. Αυτή όχι μόνον δεν άλλαξε αλλά, αντιθέτως, η Καγκελαρία παρέχει πλήρη στήριξη στην τρόικα, αδιαφορώντας για τις... δημοκρατικές ευαισθησίες όσων θέλουν να την ελέγχει και το ευρωκοινοβούλιο και δίνοντας... θάρρος στους ελεγκτές να απαιτήσουν νέες θυσίες από τον ελληνικό λαό. Την ίδια στιγμή, το ΔΝΤ βάζει μπροστά το πολυπαιγμένο έργο «έρχεται δεν έρχεται η τρόικα», ποντάροντας στον πανικό της ελληνικής κυβέρνησης προκειμένου να αποσπάσει διαβεβαιώσεις για την εφαρμογή των συμφωνηθέντων.

Εφόσον οι ελεγκτές εμμείνουν σε ανελαστικές θέσεις και, συνεπώς, η νέα διαπραγμάτευση οδηγηθεί σε τέλμα τότε η ελληνική κυβέρνηση όχι μόνον δεν θα μπορέσει να εκμεταλλευτεί την ελληνική Προεδρία προκειμένου να μεταβάλλει το κλίμα για την Ελλάδα, αλλά αντιθέτως θα βρεθεί αντιμέτωπη ισχυρών διλημμάτων και, κυρίως, πολιτικών αποφάσεων. Μία εμπλοκή με την τρόικα θα καταστήσει αυτομάτως την Ελλάδα στόχο επιθέσεων και δηλητηριωδών δημοσιευμάτων, όπως αυτά των τελευταίων ημερών.

Παράλληλα, θα ακυρώσει de facto την οποία ισχύ του πολιτικού διλήμματος «ναι ή όχι στην Ευρώπη» που έσπευσε να θέσει, ενόψει εκλογών, ο κ. Σαμαράς. Κυρίως, όμως, θα οδηγήσει σε απώλεια ταυτότητας την ίδια την κυβέρνηση, καθώς από εκφραστής της ευρωπαϊκής προοπτικής θα αναγκαστεί να κινηθεί σε αιχμηρές θέσεις έναντι της τρόικας και των ευρωπαίων, των οποίων την ίδια ώρα θα ηγείται ως προεδρεύουσα του Συμβουλίου! Κυρίως, όμως, μία τέτοια εξέλιξη θα ακυρώσει ιστορικά τις κυβερνητικές θέσεις αλλά και την προοπτική εξόδου από το μνημόνιο και θα αποτελέσει την καλύτερη νομιμοποιητική βάση για τον ΣΥΡΙΖΑ!

Ο κ. Σαμαράς γνωρίζει ότι όλο το επόμενο διάστημα θα περπατά στην κόψη του ξυραφιού. Είναι σαφές ότι ο ίδιος δεν επιθυμεί τη ρήξη αλλά είναι βέβαιον ότι δεν επιθυμεί και το πολιτικό του τέλος ταυτιζόμενος πλήρως με τις επιταγές της τρόικας.

Ο ίδιος θα επιδιώξει, πιθανόν, να ετεροχρονίσει τις δύσκολες αποφάσεις για τα δημοσιονομικά και ενδεχόμενα νέα μέτρα προκειμένου αφενός να συμπέσουν χρονικά με την όποια ρύθμιση του χρέους, αφετέρου να έχουν νομιμοποίηση από τον ελληνικό λαό. Αυτή η νομιμοποίηση μπορεί να δοθεί εμμέσως, δια της κάλπης των ευρωεκλογών και των δήμων και περιφερειών, ή αμέσως μέσω εθνικών εκλογών. Ο κ. Σαμαράς εξέφρασε, προχθές, την ελπίδα ότι οι εκλογές θα γίνουν το 2016.

Ουδείς, ωστόσο, αποκλείει ότι αυτές τελικά θα γίνουν δύο χρόνια νωρίτερα...

Διαβάστε επίσης:

Σταινμάγιερ σε Βενιζέλο: Σε καλό δρόμο η Ελλάδα

S.Z.: Ο Βενιζέλος έριξε με πραξικόπημα τον Παπανδρέου και λαϊκίζει

Τώρα αρχίζουν τα δύσκολα για την Ελληνική Προεδρία

Όλα για όλα τα παίζει ο Σαμαράς

Πίσω από τα μπράβο, η ίδια πολιτική