Το ΠΑΣΟΚ είμαι… Εγώ!

Για να βάλουμε τα πράγματα στη θέση τους, ξεκινάμε από ένα βασικό αξίωμα: Ο Παπανδρέου δεν θα έφτανε ποτέ να «υπονομεύσει» το κόμμα που έστησε ο πατέρας του για πολλούς και διαφόρους λόγους, ένας εκ των οποίων είναι ότι γεννήθηκε, μεγάλωσε και ανδρώθηκε στη σκιά του πατέρα του. Άρα το σενάριο περί νέου κόμματος και μάλιστα πριν από τις ευρωεκλογές, πάει περίπατο...

Οι Παπανδρέου είχαν ανέκαθεν ένα ζήτημα με αυτό που λέμε «κτητικότητα» ... κάτι σαν ιδιότυπη γονιδιακή και κληρονομική ιδιότητα. Δεν είναι τυχαίο ότι όλα τα μέλη της οικογένειας και ιδιαίτερα η μητέρα του πίεζαν αφόρητα τον Γιώργο ακόμα και μετά τις εκλογικές ήττες από τον Καραμανλή να μην εγκαταλείψει το κόμμα γιατί είναι γιος και εγγονός πρωθυπουργού.

Άνθρωποι που είναι χρόνια στο ΠΑΣΟΚ λένε ότι «οι Παπανδρέου έχουν το σύνδρομο Καντάφι, δεν εγκαταλείπουν εύκολα την εξουσία». Ας μην ξεχνάμε ότι ο μακαρίτης ο Ανδρέας Παπανδρέου μέχρι και την ύστατη στιγμή της ζωής του κυβερνούσε με φαξ μέσα από το Ωνάσειο.

Άλλωστε ο ίδιος ο ΓΑΠ δεν θεωρεί ότι έφυγε από το κόμμα, αλλά ότι τον έδιωξαν. Όταν τον ρωτούν αν θα επιστρέψει, ο ίδιος απαντά: «Δεν έφυγα ποτέ». Θεωρεί ότι οι ηγεσίες θα πρέπει να αποδοκιμάζονται πρώτα από τον λαό και όχι να ανατρέπονται όπως έγινε με τον ίδιον.

Λόγω των αποτυχημένων προσπαθειών του Βενιζέλου και άλλων παραγόντων για την συνένωση της κεντροαριστεράς, αλλά και της δημοσκοπικής κατρακύλας του κόμματος, πολλοί είναι αυτοί που εισηγούνται στον Γιώργο να επιστρέψει και να αναλάβει το κόμμα.

Κάτι τέτοιο βέβαια, αν γίνει, θα γίνει μετά το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του Μαΐου και ανάλογα με την έκταση της αποτυχίας.
Άνθρωποι που τον γνωρίζουν καλά ισχυρίζονται ότι ο Γιώργος ευελπιστεί να βγει η χώρα από το τέλμα και στη συνέχεια μετά τις επικείμενες εθνικές εκλογές - όποτε κι αν γίνουν - να αναλάβει ο ίδιος και ως εγγυητής μιας νέας κυβερνητικής σταθερότητας, αλλά και ως εγγυητής για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς βάζοντας τη δική του σφραγίδα.

Οι υποστηρικτές αυτής της άποψης έχουν ως επιχείρημα ότι ο Παπανδρέου διατηρεί καλές επαφές με τον Φώτη Κουβέλη σε αντίθεση με τον Βενιζέλο, ενώ σαφώς καλύτερες είναι οι σχέσεις του και με τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι άνθρωποι δηλαδή πίσω από τον ΓΑΠ βλέπουν λίγο πιο μακριά και ευελπιστούν ότι ο πρώην πρωθυπουργός θα μπορέσει να διαδραματίσει έναν ρόλο ακόμα και σε κυβερνητικό σχήμα με κορμό την αριστερά.
Αυτό που δεν υπολογίζουν σωστά οι σύμβουλοι του κ. Παπανδρέου είναι ότι στη λαϊκή βάση του ΠΑΣΟΚ όχι μόνο δεν είναι λαοφιλής, αλλά αντίθετα είναι εξόχως μισητός από το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού και αυτό δύσκολα ανατρέπεται.

Σύσσωμη η ελληνική κοινή γνώμη - και όχι μόνο οι ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ - θεωρεί πως είναι ο άνθρωπος που μας οδήγησε στην καταστροφή, ο άνθρωπος που παρέδωσε τη χώρα του στα χέρια των ξένων funds και στη συνέχεια εγκατέλειψε παριστάνοντας τον τουρίστα.
Οι συμβουλάτορες του κ. Παπανδρέου ποντάρουν όμως στην... απώλεια μνήμης του ελληνικού λαού. Και για να είμαστε πιο σαφείς αξίζει σε αυτό το σημείο να υπενθυμίσουμε ότι τον παππού του τον Γεώργιο Παπανδρέου μέχρι το 1961 τον αποκαλούσαν «παπατζή», ενώ αργότερα... βαπτίστηκε «Γέρος της Δημοκρατίας». Αντίστοιχα, τον πατέρα του μέχρι το 1981 τον αποκαλούσαν «πράκτορα των Αμερικανών» και αργότερα «Ηγέτη της Αλλαγής».

Βεβαίως ένα από τα βασικά ερωτήματα που επίσης προκύπτουν είναι το ακόλουθο:
Από πού ορμώμενος ο κ. Παπανδρέου επιθυμεί διακαώς να αποκτήσει ρόλο στο πολιτικό σκηνικό της επόμενης ημέρας; Κοινώς ποιοι βρίσκονται από πίσω του;

Εδώ βρίσκεται βεβαίως το «ζουμί» της όλης υπόθεσης η οποία όμως αγγίζει και ξεπερνά τα όρια της συνωμοσιολογίας. Θα επανέλθουμε στο θέμα αυτό όταν θα έχουμε περισσότερα στοιχεία... Το μόνο βέβαιο είναι πως ο πρώην πρωθυπουργός έχει πολύ καλές σχέσεις με το αμερικανικό λόμπυ και δεν είναι διόλου τυχαίες οι τακτικές επισκέψεις του στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού.

Ας μην ξεχνάμε ότι η οικογένεια Παπανδρέου είχε παραδοσιακά άριστες σχέσεις με τις ΗΠΑ.

Διαβάστε επίσης:

Βενιζέλος: Ο Γ. Παπανδρέου έχει εκκρεμότητες με το ΠΑΣΟΚ