Ι. Καλαντζάκου-Τσατσαρώνη: Λύσεις στην Ευρώπη,αποτελέσματα στην Ελλάδα
«Συνειδητή πολιτική επιλογή που εναρμονίζεται με την κρισιμότητα της συγκυρίας», χαρακτηρίζει την απόφασή της να είναι υποψήφια Ευρωβουλευτής της ΝΔ η γνωστή δικηγόρος και επικεφαλής της Ελληνικής αντιπροσωπείας στο συμβούλιο των Δικηγορικών συλλόγων της Ευρώπης Ιωάννα Καλαντζάκου-Τσατσαρώνη.
Μιλώντας αποκλειστικά στο Newsbomb.gr, η καταξιωμένη δικηγόρος εξηγεί τους λόγους, για τους οποίους αποδέχθηκε την πρόσκληση να μετάσχει στο «γαλάζιο» Ευρωψηφοδέλτιο, ενώ παράλληλα μιλά για το όραμά της για την Ευρώπη, τονίζοντας την «ανάγκη ενίσχυσης των ομοσπονδιακών δομών, χωρίς απώλεια της εθνικής ταυτότητας, πάντοτε με κοινωνικό προσανατολισμό και έμφαση στον άνθρωπο».
Προερχόμενη από τον κόσμο της μάχιμης επαγγελματικής ζωής, η υποψήφια Ευρωβουλευτής αναφέρει ότι ευελπιστεί να κομίσει την εμπειρία της στο επίπεδο της συναπόφασης και του συγκερασμού κλαδικών συμφερόντων με διαφορετική εθνική προέλευσης.
«Πιστεύω στο δόγμα "λύσεις στην Ευρώπη, αποτελέσματα στην Ελλάδα"», δηλώνει όσον αφορά στις προτεραιότητες της εφόσον εκλεγεί, υπογραμμίζοντας ότι πρέπει να αποφευχθούν συλλογικά και ατομικά τα λάθη του παρελθόντος και τα ενωσιακά κονδύλια να παύσουν να αποτελούν εργαλείο βραχυπρόθεσμης εκλογικής σκοπιμότητας, αλλά να τροφοδοτήσουν μακρόπνοη ανάπτυξη σε στέρεες υποδομές.
«Στις εποχές που διανύουμε δεν νοείται μη πολιτική ψήφος», επισημαίνει η έγκριτη νομικός, σχολιάζοντας το παραδοσιακά υψηλό ποσοστό αποχής στις Ευρωεκλογές.
«Καλούμαστε να συμμετάσχουμε, όχι μόνο για να διαμορφώσουμε την πορεία της Ευρώπης, αλλά και για να αποφασίσουμε ποιος μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα για τα συμφέροντα της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό επίπεδο», επισημαίνει χαρακτηριστικά.
Όσον αφορά τη δύναμη που μπορεί να έχει ένας Έλληνας Ευρωβουλευτής, ως εκπρόσωπος μίας μικρής χώρας, η κα Καλαντζάκου-Τσατσαρώνη δηλώνει ότι «με τις κατάλληλες συμμαχίες και με την ορθή ιεράρχηση προτεραιοτήτων» οι αντιπρόσωποι της Ελλάδας στον Ευρωκοινοβούλιο μπορούν να προωθήσουν αποτελεσματικά τα συμφέροντα της χώρας.
Συνεχίζοντας, αναφέρεται στην ανάγκη να ανακτήσει η Ευρώπη τη χαμένη της αίγλη, η οποία όπως υπογραμμίζει θα πληρωθεί μόνο με απτά αποτελέσματα στις εθνικές κοινωνίες.
Τέλος, σχολιάζοντας το έλλειμμα εμπιστοσύνης των Ελλήνων στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης, σημειώνει αφενός πως πρόκειται για τη σημαντικότερη παράπλευρη απώλεια της κρίσης και αφετέρου πως ο κλονισμός αυτός ήταν αμοιβαίος, δηλαδή και από την πλευρά των Ευρωπαίων προς τους Έλληνες.
«Έχουμε λοιπόν μια μεγάλη πρόκληση. Να αναβιώσουμε δημιουργικά την ευρωπαϊκή ιδέα στην Ελλάδα και να αποκαταστήσουμε αμφιμερώς τη διαρραγείσα εμπιστοσύνη», καταλήγει η κα Καλαντζάκου-Τσατσαρώνη.
Αναλυτικά η συνέντευξη της υποψήφιας Ευρωβουλευτού στο Newsbomb.gr
-Πώς αποφασίσατε να είστε υποψήφια Ευρωβουλευτής;
Αποδέχθηκα πράγματι την τιμητική πρόσκληση να μετάσχω στο ευρωψηφοδέλτιό της ΝΔ, της παράταξης που υλοποίησε και υπηρέτησε έμπρακτα στην Ελλάδα τον ευρωπαϊκό προσανατολισμό. Είναι μια συνειδητή πολιτική επιλογή που εναρμονίζεται με την κρισιμότητα της συγκυρίας. Ένιωσα ότι όφειλα να συστρατευθώ στη μεγάλη προσπάθεια για την αποκατάσταση της διεθνούς εμπιστοσύνης στην αξιοπιστία της χώρας μας και να θέσω όλες μου τις δυνάμεις στην υπηρεσία αυτού του σκοπού.
-Ποιο είναι το όραμά σας για την Ευρώπη;
Το ιστορικά πρωτόγνωρο εγχείρημα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης είναι μια σύνθετη και μακρά διεργασία που δεν μπορεί να κρίνεται με όρους τρέχουσας πολιτικής επικαιρότητας. Έχει θεσμικές εντάσεις, παλινδρομήσεις και πιθανώς αστοχίες, αλλά αποτελεί αναγκαιότητα που υπερβαίνει το στενό χρονικό πλαίσιο μιας γενιάς.
Πρώτιστο μέλημα οφείλει να είναι η θεσμική εμβάθυνση, που εσφαλμένα υποτάχθηκε στην προτεραιότητα της γεωγραφικής διεύρυνσης. Αν έπρεπε να περιγράψω αδρομερώς την κατεύθυνση, θα μιλούσα για την ανάγκη ενίσχυσης των ομοσπονδιακών δομών, χωρίς απώλεια της εθνικής ταυτότητας, πάντοτε με κοινωνικό προσανατολισμό και έμφαση στον άνθρωπο.
-Τι πιστεύετε ότι μπορείτε να προσφέρετε στην Ευρωβουλή;
Ένας από τους ιδρυτικούς πυλώνες του ευρωπαϊκού οικοδομήματος είναι η μόνιμη συμβολή των κοινωνικών εταίρων και των παραγωγικών τάξεων. Προέρχομαι απευθείας από τον κόσμο της μάχιμης επαγγελματικής ζωής, της ενεργού δικηγορίας. Έχοντας εκπροσωπήσει επί σειρά ετών τον Δικηγορικό Σύλλογο Αθηνών, τον μεγαλύτερο επιστημονικό και επαγγελματικό σύλλογο της χώρας, ως επικεφαλής της Ελληνικής Αντιπροσωπείας στο Συμβούλιο των Δικηγορικών Συλλόγων της Ευρώπης (CCBE) που εκπροσωπεί πάνω από 1 εκατομμύριο Ευρωπαίους Δικηγόρους και έχοντας μετάσχει στο διαρκή διάλογό της με την Κομισιόν, αισθάνομαι ότι μπορώ να κομίσω αυτήν ακριβώς την εμπειρία μου στο επίπεδο της συναπόφασης και του συγκερασμού κλαδικών συμφερόντων με διαφορετική εθνική προέλευση. Δεν είναι μόνο τεχνογνωσία, είναι μια ολόκληρη νοοτροπία που αποτελεί τη βάση του τρόπου λήψης των αποφάσεων στην Ευρώπη.
-Πού πιστεύετε ότι πρέπει να δώσει έμφαση η Ελλάδα; Ποιες θα είναι οι προτεραιότητές σας εφόσον εκλεγείτε;
Η απάντηση και στα δύο σκέλη είναι το τρίπτυχο ανάπτυξη-απασχόληση-κοινωνική συνοχή. Πιστεύω στο δόγμα «λύσεις στην Ευρώπη, αποτελέσματα στην Ελλάδα». Η προσεχής θητεία του Ευρωκοινοβουλίου θα συμπέσει με τη σταδιακή αποκατάσταση του διεθνούς κύρους της χώρας.
Στο πλαίσιο πάντοτε της δημοσιονομικής υγείας που επιτυγχάνεται με τις θυσίες του ελληνικού λαού, η Ευρώπη θα αποτελέσει τη δεξαμενή άντλησης λύσεων για την καταπολέμηση της ανεργίας, την περιφερειακή σύγκλιση και την άρση των κοινωνικών ανισοτήτων. Προτίθεμαι να εργαστώ σκληρά με αυτές τις προτεραιότητες. Οφείλουμε όμως να αποφύγουμε συλλογικά και ατομικά τα λάθη του παρελθόντος. Δεν πρέπει τα ενωσιακά κονδύλια να γίνουν εργαλείο βραχυπρόθεσμης εκλογικής σκοπιμότητας, αλλά να τροφοδοτήσουν μακρόπνοη ανάπτυξη σε στέρεες υποδομές.
-Στις Ευρωεκλογές παρατηρείται μεγάλο ποσοστό αποχής. Ποιο επιχείρημα θα χρησιμοποιούσατε για να πείσετε έναν πολίτη να ασκήσει το εκλογικό του δικαίωμα;
Μία από τις αιτίες της κρίσης είναι ότι προσεγγίσαμε διαχρονικά τη σχέση μας με την Ευρώπη ως πολυτελές πάρεργο, με όρους εξωπολιτικούς. Καθιερώσαμε στις Ευρωεκλογές τη «χαλαρή» ψήφο, με την ψευδαίσθηση ότι δεν υπάρχει πολιτικό διακύβευμα. Η επίδραση της Ευρωπαϊκής Ένωσης στην καθημερινότητά μας είναι όμως καθοριστική: από την κατεύθυνση του ΕΣΠΑ μέχρι την προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, η Ένωση αποτελεί πηγή ρυθμίσεων και αναπτυξιακών εργαλείων.
Ειδικά λοιπόν στις εποχές που διανύουμε δεν νοείται μη πολιτική ψήφος. Καλούμαστε δηλαδή να συμμετάσχουμε όχι μόνο για να διαμορφώσουμε την πορεία της Ευρώπης, αλλά και για να αποφασίσουμε ποιος μπορεί να διαπραγματευτεί καλύτερα για τα συμφέροντα της Ελλάδας σε ευρωπαϊκό επίπεδο.
-Πολλοί είναι αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται από τις ισχυρές χώρες και ότι οι μικρές χώρες ουσιαστικά δεν έχουν λόγο στα τεκταινόμενα. Κατά πόσο πιστεύετε ότι ισχύει αυτό; Κατά πόσον δηλαδή το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έχει λόγο και ρόλο; Θεωρείτε ότι ο Ευρωβουλευτής, ειδικά μιας χώρας μικρής και αδύναμης, όπως είναι εν προκειμένω η Ελλάδα, έχει τη δύναμη να παρέμβει ουσιαστικά σε κρίσιμα ζητήματα;
Η αναγωγή στο μέγεθος των χωρών, χωρίς να στερείται πολιτικής σημασίας, παραμένει ανεπαρκής και απλοϊκή μέθοδος για να αποτυπώσει τη σύνθετη θεσμική αρχιτεκτονική της Ένωσης, όπου η διαδικασία της απόφασης εδράζεται σε θεσμική διαπλοκή οργάνων, πλειοψηφιών και νομικών βάσεων, δηλαδή στη διαρκή ένταση ανάμεσα στο διακυβερνητικό και το υπερεθνικό.
Βρισκόμαστε στη φάση εκείνη όπου η πρόκληση είναι να πληρωθεί το δημοκρατικό έλλειμμα της Ένωσης, να στοιχειοθετηθεί δηλαδή η αίσθηση της απευθείας συμμετοχής σε μια ευρωπαϊκή πολιτική κοινωνία.
Ο ρόλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ενισχυμένος ήδη από τη Συνθήκη της Λισσαβώνας, είναι κομβικός προς αυτήν την κατεύθυνση. Οφείλουμε να τον κατανοήσουμε και να αξιοποιήσουμε. Ασφαλώς λοιπόν και δεν συμμερίζομαι τη μοιραλατρία ως προς τη θέση του Έλληνα Ευρωβουλευτή. Υπάρχουν εξάλλου λαμπρά παραδείγματα και από την απερχόμενη Ευρωβουλή που αποδεικνύουν ότι η τεχνογνωσία, η προσήλωση στο στόχο και η κατανόηση των συσχετισμών καρποφορούν εντυπωσιακά. Με τις κατάλληλες συμμαχίες, εντός και εκτός της μεγάλης πλειοψηφικής πολιτικής οικογένειας του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος, και με την ορθή ιεράρχηση προτεραιοτήτων, είμαστε σε θέση να προωθήσουμε αποτελεσματικά τα συμφέροντα της Ελλάδας. Τα αριθμητικά μεγέθη δεν αποτυπώνουν πολιτικά μεγέθη.
-Από την Ευρώπη των λαών πήγαμε στην Ευρώπη των τραπεζών. Πιστεύετε ότι το ευρωπαϊκό γίγνεσθαι μπορεί να αλλάξει; Μπορεί η Ευρώπη να επανακτήσει τον κοινωνικό της προσανατολισμό;
Έχετε δίκιο στην παρατήρησή σας ότι η Ευρώπη μετακινήθηκε από τα ανθρωποκεντρικά της θεμέλια. Θα έλεγα όμως ότι τη μετατόπιση αυτή δεν ήταν τόσο θεσμική, όσο πραγματολογική. Την επέτρεψαν δυστυχώς και τα καταναλωτικά πρότυπα που επικράτησαν στις εθνικές κοινωνίες, προϊόν ανισοβαρούς παιδείας.
Από την άλλη πλευρά, αυτό δεν σημαίνει ότι δεν όφειλε να έχει προχωρήσει η οικονομική και νομισματική ενοποίηση. Εκεί όμως έγκειται η αντίφαση: ενώ υπάρχει η αιτίαση για «Ευρώπη των τραπεζών», η συστημική κρίση ήταν ενδεχομένως αποτέλεσμα του ελλιπούς θεσμικού πλαισίου τους.
Σε κάθε περίπτωση, η Ευρώπη θα ανακτήσει τη χαμένη αίγλη της μόνο με απτά αποτελέσματα στις εθνικές κοινωνίες. Νέες θέσεις εργασίας και ανάπτυξη βασισμένη στην καινοτομία. Αυτό είναι το στοίχημα. Απαιτείται όμως και ειλικρίνεια, απαλλαγμένη από ψηφοθηρικές λογικές. Να πούμε ευθαρσώς ποιες θετικές μεταβολές στην καθημερινότητά μας, εισοδηματικές ή μη, πιστώνονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και όχι στο εγχώριο πολιτικό προσωπικό.
-Οι Έλληνες, στην πλειονότητά τους, δεν εμπιστεύονται πλέον τους Ευρωπαίους εταίρους, κυρίως λόγω της στάσης που τήρησαν οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες απέναντί μας, αντιμετωπίζοντας μας εν πολλοίς ως παρίες της Ευρώπης. Θεωρείτε ότι αυτό μπορεί να αλλάξει και αν ναι με ποιον τρόπο;
Ο κλονισμός της εμπιστοσύνης των Ελλήνων στο όραμα της ενωμένης Ευρώπης υπήρξε πράγματι η σημαντικότερη παράπλευρη απώλεια της κρίσης. Όπως όμως σωστά επισημαίνετε, η διάρρηξη της εμπιστοσύνης ήταν δυστυχώς αμοιβαία και, για να είμαστε δίκαιοι, οφειλόταν σε εκατέρωθεν λάθη. Ωστόσο, η ομαλοποίηση των κοινωνικών συνθηκών και η βελτίωση της οικονομίας θα επιτρέψουν να αποτιμήσουμε ψύχραιμα το ευτύχημα της αντιμετώπισης της κρίσης εντός και με τα μέσα της ευρωπαϊκής οικογένειας.
Έχουμε λοιπόν μια μεγάλη πρόκληση. Να αναβιώσουμε δημιουργικά την ευρωπαϊκή ιδέα στην Ελλάδα και να αποκαταστήσουμε αμφιμερώς τη διαρραγείσα εμπιστοσύνη.
Η επιτυχής μέχρι στιγμής ελληνική προεδρία αποτελεί βήμα προς αυτήν την κατεύθυνση. Χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά, δημιουργική αυτοκριτική αλλά και εξωστρέφεια, με έμφαση στους προνομιακούς κλάδους της ελληνικής παραγωγής: ερευνητική καινοτομία και νεοφυείς (startups) επιχειρήσεις, εξαγωγικός πρωτογενής τομέας, τουρισμός. Έχουμε τις δυνάμεις, καιρός να αποκτήσουμε και την πραγματική πολιτική βούληση.
Διαβάστε επίσης: