Γιατί ο Παπακωνσταντίνου θα πάει δύσκολα ''στον πάγκο''
Μέρα με τη μέρα πληθαίνουν οι επιθέσεις εντός και εκτός ΠΑΣΟΚ εναντίον του οικονομικού επιτελείου και ιδιαίτερα κατά του ίδιου του υπουργού Οικονομικών κ. Γιώργου Παπακωνσταντίνου.
Τα νέα μέτρα, που όπως φαίνεται θα ανακοινωθούν την Παρασκευή κατά τη διάρκεια του υπουργικού συμβουλίου έχουν βαρύνει περισσότερο το κλίμα και ο κ. Παπακωνσταντίνου αναζητεί πλέον σύμμαχο σε κόμμα και κυβέρνηση και τον μόνο, τον οποίο βρίσκει, είναι τον πρωθυπουργό.
Η σχέση των δυο ανδρών δείχνει να είναι αδιατάρακτη παρά τις «φουρτούνες», που έχει περάσει η κυβέρνηση, από την υπογραφή του μνημονίου και μετά.
«Είναι το πρόσωπο του πρωθυπουργού στην Ευρώπη» λένε με απογοήτευση πολλοί κυβερνητικοί παράγοντες και συμπληρώνουν: « Ο Γιώργος (Παπακωνσταντίνου) δύσκολα θα πάει στον πάγκο».
Με αυτό τον τρόπο οι εν λόγω παράγοντες θέλουν να επισημάνουν τη στενή σχέση των δυο ανδρών αλλά και την εμπιστοσύνη, που εξακολουθεί να απολαμβάνει ο κ. Παπακωνσταντίνου από την πλευρά του πρωθυπουργού.
Ήδη έχουν πέσει στο τραπέζι σενάρια απομάκρυνσης μεν του υπουργού από το υπουργείο Οικονομικών, αλλά όχι από την κυβέρνηση ή τουλάχιστον όχι από το στενό κύκλο συνεργατών του πρωθυπουργού.
Ας μην ξεχνάμε ότι, ενάμισι χρόνο τώρα ο κ. Παπακωνσταντίνου έχει σηκώσει τις δυσκολότερες αποφάσεις της κυβέρνησης, έχει υπομείνει τις τουλάχιστον κακόγουστες παρεμβάσεις της τρόικα ενώ υπήρξε και πρόσωπο-κλειδί στις εκλογές του 2009
Αν και η οικονομική πολιτική, που έχει ακολουθήσει τον τελευταίο ενάμισι χρόνο θεωρείται πλέον εντός και εκτός κυβέρνησης αποτυχημένη, ωστόσο δύσκολα ο κ. Παπανδρέου θα έβρισκε μια εναλλακτική λύση. Άλλωστε οι όποιες αποφάσεις πάντοτε λαμβάνονταν σε συλλογικό επίπεδο.
Τέλος αυτό, που δεν θα ήθελε αυτή τη στιγμή το Μέγαρο Μαξίμου, θα ήταν έναν απασφαλισμένο πρώην υπουργό Οικονομικών στα πρότυπα Αλογοσκούφη.
Η περίπτωση οποιουδήποτε μέλους του οικονομικού επιτελείου, που όταν απομακρυνθεί θα αρχίσει να δημοσιεύει εσωτερικές πληροφορίες έστω και σε επίπεδο παραπολιτικών τη δεδομένη χρονική στιγμή και για τη συγκεκριμένη κυβέρνηση, θα ισοδυναμούσε με «εφιάλτη».