Κατάθεση Νικολόπουλου για το σκάνδαλο στα έργα των εθνικών οδών

Διαβάστε ολόκληρη την ανακοίνωση του κ. Νικολόπουλου:

«Ανταποκρινόμενος στη πρόσκληση της Δικαιοσύνης, κατέθεσα σήμερα στην 26η Πταισματοδίκη Αθηνών όσα γνωρίζω μέσα από τον Κοινοβουλευτικό έλεγχο και από το πλήθος των καταγγελιών που φθάνουν στο ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ κόμμα ΑΝΑΤΡΟΠΗΣ.

Αναφέρθηκα στις τέσσερις συμβάσεις για την κατασκευή των έργων των μεγάλων οδικών αξόνων και στις από κοινού συμβάσεις παραχωρήσεις.

Σ’ όλες τις παραπάνω συμβάσεις εφαρμοστό δίκαιο είναι η οδηγία 2004/18/ΕΚ, η οποία ορίζει ότι έχει τα χαρακτηριστικά ακριβώς μιας δημόσιας σύμβασης με τη διαφορά ότι το εργολαβικό αντάλλαγμα συνίσταται στο δικαίωμα εκμετάλλευσης καθιστώντας «καθοριστική την ύπαρξη του κινδύνου εκμετάλλευσης συνοδευμένου με την επένδυση και την μεταβίβαση ευθύνης εκμετάλλευσης από το δημόσιο, στον ανάδοχο»!!!» αυτά δήλωσε μεταξύ άλλων ο επικεφαλής του ΧΡΙ.Κ.Α Νίκος Νικολόπουλος εξερχόμενος από το Πταισματοδικείο Αθηνών.

Αυτό συμβαίνει και στις τέσσερις προαναφερόμενες συμβάσεις. Από τα πάρα πάνω άρθρα προκύπτουν σαφώς και αναμφισβήτητα τα εξής:

1) Η χρηματοδότηση των Συμβάσεων Παραχώρησης, εκτός από τη Χρηματοδοτική Συμβολή του Δημοσίου, στην οποία το Δημόσιο ήταν απολύτως συνεπές, είναι αποκλειστική ευθύνη του Παραχωρησιούχου, ο οποίος, σύμφωνα με το Άρθρο 7.3.1 «είναι υπεύθυνος να διασφαλίζει ότι θα υπάρχει ανά πάσα στιγμή χρηματοδότηση διαθέσιμη για την πλήρη και προσήκουσα εκτέλεση του έργου».

2) Η αδυναμία του Παραχωρησιούχου να χρηματοδοτήσει το Έργο, σύμφωνα με την Υποχρέωσή του εκ του Άρθρου 7.3.1, είναι, σύμφωνα με το Άρθρο 29.1.2, κορυφαίο Γεγονός Αθέτησης Παραχωρησιούχου, το οποίο δίνει το δικαίωμα, σύμφωνα με το Άρθρο 29.2.1, στο Δημόσιο να καταγγείλει τη Σύμβαση.

3) Ως Γεγονότα Ανωτέρας Βίας, κατά την έννοια των Αρχικών Συμβάσεων Παραχώρησης, αλλά και γενικότερα σύμφωνα με τη Νομοθεσία των Δημοσίων Έργων και τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες, νοούνται, σχεδόν αποκλειστικά, εξαιρετικώς δυσμενή και απρόβλεπτα φυσικά φαινόμενα. Η οικονομική κρίση, η πτώση των εσόδων από διόδια κ.λ.π. πως είναι δυνατό να χαρακτηρίζονται ως «Παρατεταμένα Γεγονότα Ανωτέρας Βίας», για να δικαιολογήσουν την «αδυναμία» χρηματοδότησης των Συμβάσεων από τους Παραχωρησιούχους, όταν η αδυναμία του Παραχωρησιούχου να χρηματοδοτήσει το Έργο αποτελεί, σύμφωνα με το Άρθρο 29.1.2, Γεγονός Αθέτησης Παραχωρησιούχου; Έχει ελεγχθεί και διερευνηθεί, αν η ασφάλιση έναντι του κινδύνου δυσμενών εξελίξεων στις παραμέτρους του Χρηματοοικονομικού Μοντέλου των Σ.Π., όπως είναι σύνηθες να γίνεται στη σύναψη τέτοιου είδους δανειακών συμβάσεων από τις τράπεζες, περιλαμβάνεται στις υποχρεωτικές από το νόμο ή στις «Απαιτήσεις Ασφάλισης» του Προσαρτήματος 7 των Σ.Π.; Και, αν δεν περιλαμβάνεται, πως τα παραπάνω δεδομένα χαρακτηρίζονται ως «Παρατεταμένα Γεγονότα Ανωτέρας Βίας», όταν, όπως προκύπτει από το Άρθρο 21, αλλά και από το Άρθρο 22.3 στις «Απαιτήσεις Ασφάλισης» των Σ.Π. περιλαμβάνεται η Ασφάλιση έναντι «Γεγονότων Ανωτέρας Βίας»;

Εμείς προσπαθήσαμε να ερευνήσουμε το θέμα, αλλά, δεδομένου ότι δεν είχαμε πρόσβαση στο Προσάρτημα 7 και στις Ασφαλίσεις των Σ.Π., δεν τα καταφέραμε. Ωσαύτως, πότε και πως έγινε επίκληση από τους Παραχωρησιούχους « Παρατεταμένου Γεγονότος Ανωτέρας Βίας»; Τηρήθηκαν οι διαδικασίες και οι προθεσμίες του Άρθρου 22 ή η επίκληση έγινε εκ των υστέρων, με τη συναίνεση και την κάλυψη του Δημοσίου, για να δικαιολογηθεί η τροποποίηση των Σ.Π.; Και, μετά, πως είναι δυνατό να γίνει δεκτό το επιχείρημα της «ΑΙΤΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΚΘΕΣΗΣ», ότι « η έλλειψη ρευστότητας των τραπεζών και η μεγάλη άνοδος στο κόστος χρηματοδότησής τους, λόγω της διεθνούς χρηματοπιστωτικής κρίσης, οδήγησαν στην αδυναμία περαιτέρω δανειοδότησης των Έργων επί τη βάσει των υφιστάμενων δανειακών συμβάσεων και κατά συνέπεια στην διακοπή των κατασκευαστικών εργασιών των Έργων, ελλείψει των απαιτούμενων προς τούτο κεφαλαίων», όταν στην πέμπτη Σύμβαση Παραχώρησης, αυτή δηλαδή του «Μωρέα», δεν είχαμε την ίδια συμπεριφορά τραπεζών και Παραχωρησιούχου, τη στιγμή μάλιστα που στην εν λόγω Σ.Π. οι Ελληνικές τράπεζες είχαν μεγαλύτερη συμμετοχή στο Δανεισμό του Παραχωρησιούχου(περίπου 62,5% έναντι 39,2% του Αυτοκινητοδρόμου Κεντρικής Ελλάδος (Ε65), 47,60% της «Ολυμπίας Οδού», 57,60% της «Ιονίας Οδού» και 52,78% της «Μαλιακός-Κλειδί») ;

4) Γιατί για την επικαιροποἱηση του Χρηματοοικονομικού Μοντέλου δεν ακολουθήθηκαν τα όσα προβλέπει το Άρθρο 27, αλλά αυξήθηκε η Χρηματοδοτική Συμβολή του Δημοσίου και εφευρέθηκε ο «Μηχανισμός Ανακύκλωσης», που ανατρέπουν σε μεγάλο βαθμό την οικονομική ισορροπία των Συμβάσεων υπέρ των Παραχωρησιούχων και σε βάρος του Δημοσίου, το οποίο, σύμφωνα με τις εκθέσεις που συνοδεύουν το σχέδιο νόμου για την τροποποίηση των Σ.Π., θα έχει, πέρα από τη πρόσθετη Χρηματοδοτική Συμβολή του 1,1 δις ευρώ, απώλεια εσόδων 7,5 δις ευρώ και επιπροσθέτως εγγυάται για δάνεια των Παραχωρησιούχων και θα πρέπει να εξεύρει και πόρους για τα τμήματα των Σ.Π., των οποίων η κατασκευή «αναβάλλεται»;

5) Πως είναι δυνατό να περιμένουμε, ότι όλα αυτά θα γίνουν τελικά δεκτά από τα αρμόδια όργανα της Ευρωπαϊκής Επιτροπής; Είναι σύμφωνα με τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο; Δεν υπάρχει θέμα αθέμιτου ανταγωνισμού και Κρατικών Ενισχύσεων, λαμβανομένων υπόψη και των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, που δόθηκαν στους Παραχωρησιούχους ως «αποζημιώσεις», με καταστρατήγηση των προβλέψεων των Σ.Π., όταν οι διατάξεις περί αποζημιώσεων για Γεγονότα Καθυστέρησης του Δημοσίου είναι πασιφανές, ότι χρησιμοποιήθηκαν ως μηχανισμός παραγωγής αθέμιτων αποζημιώσεων προς τους Παραχωρησιούχους; Μήπως, οδηγηθούμε τελικά σαν χώρα, όπως τόσες φορές μέχρι σήμερα, στην επιστροφή ευρωπαϊκών κονδυλίων δισεκατομμυρίων ευρώ, που στη δυσμενέστατη οικονομική συγκυρία που περνάμε θα είναι ένα δυσβάστακτο βάρος για την εθνική μας οικονομία;

Πέραν, όμως, από τις αυθαίρετες και αντισυμβατικές ερμηνείες των διατάξεων των Αρχικών Συμβάσεων Παραχώρησης, που αναφέρουμε παραπάνω, οι ουσιώδεις τροποποιήσεις των Αρχικών Συμβάσεων Παραχώρησης και κυρίως η πρόσθετη Χρηματοδοτική Συμβολή, ο «Μηχανισμός Ανακύκλωσης», η δυνατότητα παράτασης για τρία (3) επιπλέον έτη της ημερομηνίας λήξης και εκμετάλλευσης των Σ.Π. από τους Παραχωρησιούχους και η τροποποίηση του φυσικού αντικειμένου των Αρχικών Συμβάσεων Παραχώρησης συνιστούν αφενός παραβίαση των αρχών διαφάνειας και ίσης μεταχείρισης έναντι αυτών που συμμετείχαν στον αρχικό διαγωνισμό και αφετέρου μη συμμόρφωση τόσο προς τις διατάξεις της εθνικής νομοθεσίας, όσο και προς τις επιταγές της Κοινοτικής νομοθεσίας και νομολογίας (υπόθεση C-496/99 P / Επιτροπή κατά CAS Succhi di Frutta SpA), σύμφωνα με τις οποίες, «το φυσικό και οικονομικό αντικείμενο των δημοπρατούμενων έργων δεν πρέπει να μεταβάλλεται ουσιωδώς κατά τη διάρκεια εκτέλεσης της σύμβασης».

Όλα τα ανωτέρω, μαζί με την παράνομη μεταβολή του φυσικού αντικειμένου των έργων, θα έπρεπε να οδηγήσουν το δημόσιο να καταγγείλει τις παλαιές συμβάσεις κηρύσσοντάς τες άκυρες, να επιβάλλει τις οριζόμενες ποινικές ρήτρες που αναφέρονται ρητά στα κυρωμένα με νόμο του ελληνικού κοινοβουλίου τεύχη των αρχικών συμβάσεων και να δημοπρατήσει την ολοκλήρωση των έργων αυτών σαν δημόσια έργα μέσω πραγματικά μειοδοτικών διαγωνισμών και όχι «σικέ μειοδοτικών» με αποτέλεσμα να κατασκευάζονταν τα έργα κατά πολύ πιο γρήγορα, και κατά πολύ πιο οικονομικά, αφού θα κατασκευάζονταν με τα μισά χρήματα, εάν αναλογισθεί κανείς ότι τα νέα έργα αυτά θα είχαν ενταχθεί στα συγχρηματοδοτούμενα έργα από κοινοτικά κονδύλια και με τον τρόπο αυτό ούτε τις χαριστικές αποζημιώσεις ούτε τα πριμ επανεκκίνησης που δόθηκαν θα επιβάρυναν το ελληνικό δημόσιο και επιπλέον δε το δημόσιο θα εισέπραττε εξ ολοκλήρου για όλα τα χρόνια τα διόδια όλων των έργων.

Όμως, η κυβερνητική πλειοψηφία, χρησιμοποιώντας τη Βουλή σαν πλυντήριο για τα παραπάνω εγκλήματα, προχώρησε τον περασμένο Δεκέμβριο στην έγκριση νέων αναθεωρημένων Συμβάσεων Παραχώρησης, μέσω των οποίων «νομιμοποιήθηκαν» όλες οι παραπάνω παρανομίες και δόθηκαν σκανδαλωδώς στους κρατικοδίαιτους και διαπλεκόμενους επιχειρηματίες που κατασκευάζουν τα έργα επί πλέον δισεκατομμύρια ευρώ, την ώρα που περικόπτονται άγρια οι μισθοί και οι συντάξεις, που οι επιχειρήσεις στενάζουν από έλλειψη ρευστότητας, που οι απλοί Έλληνες γονατίζουν από την υπερφορολόγηση και τα κάθε είδους χαράτσια και που κατεδαφίζεται το κοινωνικό κράτος.

Τελειώνοντας, εκφράζω την ελπίδα, ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη δεν θα κλείσει τα μάτια και θα κάνει το καθήκον της, στέλνοντας στο εδώλιο του κατηγορουμένου όλους τους υπεύθυνους για το τεράστιο αυτό σκάνδαλο των Οδικών Αξόνων».

Διαβάστε επίσης:

Νικολόπουλος: Είναι νόμιμη η «Ελιά»;

Λεφτά υπάρχουν… για τους μεγαλοεργολάβους