Η όχι και τόσο ανώδυνη ενηλικίωση του ΣΥΡΙΖΑ
Το πέρασμα από την εφηβεία στην ενηλικίωση δείχνει να κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις ζυμώσεις στο εσωτερικό του να είναι πολλές και σίγουρα αρκετές για κρατούν την ηγεσία του σε... εγρήγορση.
Χωρίς να κανείς να μπορεί να ισχυριστεί ότι τέτοιες ζυμώσεις είναι κατ' ανάγκην κακό πράγμα για τον κόμμα του πάλαι ποτέ 4%, το σίγουρο είναι ότι γύρω από αυτές εγείρεται ένα τεράστιο ερωτηματικό που έχει να κάνει με το αν αυτές θα καταλήξουν σε συγκεκριμένα και απτά συμπεράσματα που θα αφορούν την γενικότερη ιδεολογικοπολιτική στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ στον δρόμο προς τις εθνικές εκλογές αλλά και μετά από αυτές.
Οι προσπάθειες που καταβάλλει ο Τσίπρας να "ομογενοποιήσει" τις διαφορετικές και συχνά ετερόκλητες φωνές που ακούγονται στο εσωτερικό του κόμματός του και οι οποίες αφορούν από τον τρόπο λειτουργίας των οργάνων του μέχρι τα περιθώρια συνεργασίας με άλλες πολιτικές δυνάμεις της ευρύτερης Κεντροαριστεράς και υπό ποιες προϋποθέσεις, είναι ένα αναγκαίο βήμα το οποίο όμως χρειάζεται χρόνο μέχρις ότου μπορέσει να ολοκληρωθεί.
Η διαδικασία ενηλικίωσης του ΣΥΡΙΖΑ είναι μεν επίπονη, αποτελεί δε ένα τεκμήριο για την συνειδητοποίηση εκ μέρους της ηγεσίας και των στελεχών του σημαίνοντος ρόλο που έχει ήδη αρχίσει να διαδραματίζει στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.
Ωστόσο η σύγκρουση ανάμεσα στις διαφορετικές γραμμές που υπάρχουν στο εσωτερικό του για τα περιθώρια και τις συνθήκες προεκλογικής και μετεκλογικής συνεργασίας, είναι μία υπόθεση η οποία προκαλεί- όπως είνα φυσικό- τριβές φέρνοντας τον ΣΥΡΙΖΑ για πρώτη φορά αντιμέτωπο με το καθήκον του... "αυτοελέγχου" του.
Αυτήν την ανάγκη αυτοελέγχου την υπονόησε μέσ' τις άκρες και ο Αλέξης Τσίπρας καλώντας τα στελέχη του κόμματος να προσπαθούν να εκφράζονται με ενιαία φωνή με τρόπο ώστε κατ' ουσίαν ο ΣΥΡΙΖΑ να μην θέτει "τρικλοποδιές" στον ίδιο του τον εαυτό.
Αν είναι βέβαιο ότι αυτή είναι μία διαδικασία που θα ωφελήσει μακροπρόθεσμα τον κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, το αβέβαιο στοιχείο είναι το πού θα καταλήξει η όλη ιστορία με τον ιδιότυπο "εμφύλιο" που έχει ξεσπάσει ανάμεσα στους πασοκογενείς και σε εκείνους που επιζητούν έναν ΣΥΡΙΖΑ που θα κρατάει ανόθευτο το... "ιδεολογικό του κρασί".
Η διαφορά των εξελίξεων αυτών που λαμβάνουν χώρα στον ΣΥΡΙΖΑ με τις αντίστοιχες διεργασίες στο εσωτερικό άλλων κομμάτων όπως το ΠΑΣΟΚ και η Ελιά γύρω από το με ποιους θα μπορούσαν να συνεργαστούν, είναι μεγάλη: ενώ στην περίπτωση του ΠΑΣΟΚ/Ελιάς η όλη συζήτηση έχει περισσότερο ως βάση το να μοιραστούν καρέκλες ανάμεσα σε όσους έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ (βλέπε Λοβέρδος) ζητώντας μετέπειτα ανταλλάγματα για να επιστρέψουν, στον ΣΥΡΙΖΑ η συζήτηση περί συνεργασιών διεξάγεται με τελείως διαφορετικούς όρους: όροι οι οποίοι είναι κατά βάση ιδεολογικοπολιτικοί.
Όμως όσο άγνωστη είναι η κατάληξη αυτής της διαμαχης στο εσωτερικό του κόμματος του Αλέξη Τσίπρα για το με ποιους πρέπει να πάνε και ποιους να αφήσουν, άλλο τόσο οδυνηρή είναι. Είναι η πρώτη φορά που τα στρατόπεδα εντός του ΣΥΡΙΖΑ βάλλουν πλέον ανοιχτά το ένα κατά του άλλου: από την μια πλευρά έχουμε στελέχη που ανήκουν στην αριστερή πλατφόρμα κυρίως και τα οποία έκαναν λόγο για "απολοιφάδια του ΠΑΣΟΚ και των Μνημονίων" τασσόμενοι ενάντια στο να ανοίξει ο ΣΥΡΙΖΑ τις πόρτες του σε στελέχη του ΠΑΣΟΚ τα οποία -όπως λένε- "είδαν στον ΣΥΡΙΖΑ φως και θέλουν να μπουν".
Στον αντίποδα, μία ομάδα στελεχών- τα λεγόμενα "πασοκογενή- με επικεφαλής τον Αλέξη Μητρόπουλο καρφώνουν όσους τους ενάντιώνονται χαρακτηρίζοντάς τους ούτε λίγο ούτε πολύ ως τους "δραχμοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ"!.
Σίγουρα πρόκειται για ένα κλίμα το οποίο μόνο αντιθέσεις και αντιπαραθέσεις αναδεικνύει. Η άποψη όμως που δείχνει να κυριαρχεί αρχής γενομένης από την κορυφή της ηγεσίας του είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χρέος να διαμορφώσει μία πλατιά κεντροαριστερή συμμαχία, η οποία θα διασφαλίζει την άσκηση της εξουσίας στο μέλλον με όρους όχι συγκυριακούς αλλά ιδεολογικούς και πολιτικούς.
Πάντως όπως σημειώνουν σειρά πολιτικών αναλυτών, όσο η αντιπαραβολή ανάμεσα στο μνημόνιο και το αντιμνημόνιο ατονεί και εξασθενίζει, η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ πρέπει το ταχύτερο δυνατόν να θέσει για το μέλλον τα κριτήρια που θα καθορίζουν το πλαίσιο και το φάσμα των συνεργασιών του.
Ένα από αυτά τα κριτήρια που αρχίζει πάντως να "αχνοφαίνεται" είναι το ποιες πολιτικές δυνάμεις θέλουν να φύγει ή όχι αυτή η κυβέρνηση.
Και εδώ είναι που παίζεται το σκληρό παιχνίδι των πολιτικών συσχετισμών στη Βουλή απέναντι σε όσους βουλευτές θα ψηφίσουν ή θα καταψηφίσουν σε κάθε περίπτωση τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας που θα προτείνει η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Στην βάση αυτού του σκεπτικού, ο Αλέξης Τσίπρας το επόμενο διάστημα αναμένεται να εντείνει την επίθεση φιλίας του προς τους βουλευτές της ΔΗΜΑΡ βλέποντας σε αυτούς και το εκλογικό τους ακροατήριο μία εν δυνάμει πολιτικό σύμμαχο.
Αυτό φαίνεται πως θα είναι και το επιχείρημα με το οποίο ο Αλέξης Τσίπρας θα προσπαθήσει να πείσει τους "αντιδρώντες" της πολιτικής πλατφόρμας και άλλων αντίστοιχων ιδεολογικοπολιτικων ρευμάτων εντός του κόμματος, ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να απομονωθεί αν θέλει να πείσει πως δεν ζητά απλά εκλογές, αλλά κάνει ότι μπορεί για να τις επισπεύσει διασφαλίζοντας ότι την επόμενη μέρα ενδεχόμενης νίκης του δεν θα είναι απομονωμένος.
Αυτοκριτική αλλά και αιχμές
Με ξεκάθαρο τρόπο ο Α. Τσίπρας απάντησε στις επικρίσεις που δέχθηκε το προηγούμενο διάστημα. Μιλώντας στην Κ.Ε ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ έκανε αυτοκριτική υποστήριξε πως δεν είναι κανείς άμοιρος των ευθυνών και τόνισε πως δεν πρέπει να κρυφτεί κανένα πρόβλημα κάτω από το χαλί.
«Το κόμμα διαθέτει ένα εξαιρετικό ανθρώπινο δυναμικό, πολιτικοποιημένο, με κοινωνικά αντανακλαστικά και ικανό να παράγει πολιτικά αποτελέσματα. Όμως η λειτουργία των οργανώσεων υπολείπεται και από τις δυνατότητες και από την επιρροή του κόμματος.
Παρά το γεγονός ότι έχουν σχετικά μαζικοποιηθεί, το επίπεδο της πολιτικής τους αποτελεσματικότητας δεν αντιστοιχεί στις τεράστιες σημερινές απαιτήσεις, και είναι εξαιρετικά ευάλωτες στον κίνδυνο της παραλυτικής εσωστρέφειας.
Ενώ φαινόμενα παραγοντισμού άνθισαν τον τελευταίο καιρό για ευνόητους λόγους και πρέπει να βρούμε όλοι μαζί τρόπους για να τα κόψουμε από τη ρίζα τους πριν μας κόψουν αυτά από τις δικές μας ρίζες» είπε χαρακτηριστικά ο Α. Τσίπρας.
Το άνοιγμα “αριστερά και αντιμνημονιακά”
Παρουσιάζοντας τη θέση του για την πολιτική συμμαχιών, που δεν διαφέρει από την πρόταση, όπως διατυπώνεται στην εισήγηση που ενέκρινε η Πολιτική Γραμματεία, ο κ. Τσίπρας υποστήριξε την συγκρότηση ενός νέου συνασπισμού εξουσίας «με ξεκάθαρο προσανατολισμό, ριζοσπαστικά χαρακτηριστικά, σαφείς δεσμεύσεις και ρεαλιστικό εναλλακτικό σχέδιο», τονίζοντας παράλληλα:«Είμαστε καταδικασμένοι να διεκδικούμε την ηγεμονία».
Η πρόταση μιας δημοκρατικής, πατριωτικής, προοδευτικής, ριζοσπαστικής συμμαχίας για την ανατροπή της σημερινής τάξης πραγμάτων, απευθύνεται πρώτα από όλα στην ίδια την κοινωνία, είπε ο κ. Τσίπρας και πρόσθεσε πως παράλλληλα, απευθύνεται στο ΚΚΕ, την ΑΝΤΑΡΣΥΑ στους Οικολόγους Πράσινους, σε δυνάμεις και προσωπικότητες που με ανοιχτή καρδιά στήριξαν την ευρωπαϊκή καμπάνια της Αριστεράς και ενίσχυσαν την υποψηφιότητα της ευρωπαϊκής Αριστεράς για τη προεδρία της Κομισιόν, αλλά και σε όλες τις δυνάμεις που απεγκλωβίζονται από τον μνημονιακό χώρο και στρέφονται προς την αριστερά. Τους ανεξάρτητους βουλευτές, τα ρεύματα και τις ομάδες που αμφισβητούν πλέον ανοιχτά την πολιτική του Μνημονίου.
Διαβάστε επίσης:
«Άνοιγμα» Τσίπρα σε ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και αντιμνημονιακούς
Οι τάσεις και οι... υπο - τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ
ΣΥΡΙΖΑ: Η Πολιτική Γραμματεία υπερψήφισε την εισήγηση προς την Κεντρική Επιτροπή