Η ομιλία του Ν. Δένδια στο ΕΒΕΘ

«Σεβασμιότατε, αγαπητοί κύριοι συνάδελφοι, κύριε Δήμαρχε, κύριοι Πρόεδροι, κύριοι Διοικητές, κυρίες και κύριοι κατ' αρχήν θα μου επιτρέψετε να ευχαριστήσω θερμά τον Πρόεδρο της Κεντρικής Ένωσης Επιμελητηρίων και τον Πρόεδρο του Εμπορικού και Βιομηχανικού Επιμελητηρίου Θεσσαλονίκης αλλά και εσάς όλους για την εξαιρετική τιμή που μου κάνετε να μου επιτρέψετε να απευθυνθώ σήμερα σε αυτή τη συγκέντρωση.

Θα επιχειρήσω να κάνουμε μια ειλικρινή συζήτηση για το που πάμε και που μπορούμε να πάμε, ξεκινώντας κυρίως με μια ειλικρινή εξήγηση για το που είμαστε σήμερα.

Πριν το κάνω αυτό όμως θα ήθελα να πω και κάτι για τον επιμελητηριακό θεσμό. Κυρίες και κύριοι κατ' αρχήν η φιλελεύθερη Παράταξη αλλά και όσοι ανήκουν πέρα της Παράταξης στο φιλελεύθερο ρεύμα σκέψης, οφείλουν ευγνωμοσύνη στον επιμελητηριακό θεσμό. Τα μακρά χρόνια του κρατισμού στην Ελλάδα όταν το μόνο ιδεολόγημα προς την ελληνική κοινωνία ήταν η αντίληψη ότι δια του κράτους και από το κράτος προέρχονται όλα τα καλά και η επιχειρηματικότητα το επιχειρείν ήταν δαιμονοποιημένο, ο μόνος θεσμός ο οποίος στάθηκε αντίπαλος σε αυτό το μοντέλο ήταν τα Επιμελητήρια.

Δεν χρειάζεται να σας πω, αναφέρθηκε επίσης προηγουμένως θα μου επιτρέψετε την προσωπική νότα πως νιώθω εγώ για τα Επιμελητήρια. Είστε ένα κομμάτι της ζωής μου το γνωρίζετε. Γι' αυτό θα μου επιτρέψετε να σας πω μαζί με τον αρμόδιο Υφυπουργό μου τον Μάκη Γιακουμάτο ότι δεν θα βρείτε πιο ευήκοα ώτα από τα δικά από τα δικά μας για να πάμε μπροστά και σας λέω ότι το διάστημα που έρχεται με απόλυτη γνώση της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν τα Επιμελητήρια, θα πορευτούμε μαζί για να βρούμε διέξοδο που θα επιτρέψει στα Επιμελητήρια όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να ακμάσουν.

Έρχομαι τώρα να μιλήσουμε για την ελληνική οικονομία, να σχολιάσουμε τρία νούμερα που τα ξέρουμε όλοι: η χώρα έχει ανεργία της τάξης του 27% και η ανεργία στους νέους ανθρώπους υπερβαίνει το 50% μερικοί φοβούνται ότι ίσως αγγίζει και το 60%. Οι εξαγωγές μας –το είπατε κ. Πρόεδρε προηγουμένως- είναι το 1/3 των εισαγωγών μας, και επίσης η καινοτομία μετέχει στο Ακαθάριστο Εθνικό Προϊόν της χώρας κατά το απίστευτο 0,47%.

Αυτοί οι αριθμοί δεν μπορούν παρά να αποτελούν μέγιστο κώδωνα κινδύνου, ό,τι κι αν έχουμε πετύχει μέχρι τώρα μαζί. Πρέπει να σας πω δε, γιατί δεν υπάρχει κανένας λόγος να υποκρινόμαστε εδώ, ότι και το φορολογικό περιβάλλον δεν είναι φιλικό. Εν μέρει λόγω της μακράς παράδοσης κακών φορολογικών νόμων στη χώρα, πέρα κρίσης και εν μέρει από την ανάγκη του δημοσίου να συλλέξει χρήματα για να πετύχει στόχους που πολλές φορές -όπως έχει πει και ο Πρωθυπουργός- το έκανε αγνοώντας άλλες παραμέτρους.

Θα σας πω ένα παράδειγμα γιατί ξαναλέω είναι καλό να συνεννοούμαστε ευθέως: εγώ δεν ξέρω καμία άλλη πολιτισμένη χώρα του κόσμου, στην οποία να ποινικοποιείται η μη καταβολή του βεβαιωμένου φόρου. Όχι το ΦΠΑ. Πηγαίνω δηλαδή, υποβάλλω τη δήλωσή μου, καταλογίζεται ο φόρος και κατόπιν δεν έχω να τον πληρώσω. Τον φόρο τον δήλωσα, το εισόδημα το δήλωσα δεν υφίσταται παράδειγμα όπου αυτό να συνιστά αξιόποινη πράξη, η αδυναμία καταβολής.

Αντιλαμβανόμαστε πολύ καλά το δυσχερές περιβάλλον στο οποίο καλείστε να λειτουργήσετε. Το ερώτημα είναι τι κάνουμε από εκεί και πέρα πως μπορούμε αυτή τη δύσκολη πραγματικότητα τη στιγμή που με τις θυσίες τις δικές σας και της ελληνικής κοινωνίας ετοιμαζόμαστε να βγούμε από αυτό το βαθύ σκοτάδι της εξάχρονης κρίσης, τι μπορούμε να κάνουμε για να πάμε πολύ πιο μπροστά. Διότι ξέρω και τους αριθμούς κ. Πρόεδρε πολύ καλά τους ξέρω, δυστυχώς τους έχω απομνημονεύσει: 220.000 μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις έκλεισαν, 470.000 άνθρωποι έμειναν άνεργοι από αυτές τις επιχειρήσεις, άλλες 260.000 άνεργοι έμειναν από τις άλλες επιχειρήσεις που δεν έκλεισαν. Οι αριθμοί αυτοί για τα μεγέθη της ελληνικής οικονομίας είναι τραγικοί αριθμοί.
Τι μπορούμε να κάνουμε; θα μου επιτρέψετε να το διατάξω σε δυο διαφορετικά επίπεδα. Κατ' αρχήν είναι προφανές από αυτά που είπαμε πριν ότι η χώρα χρειάζεται επιχειρήσεις, χρειάζονται επιχειρηματίες και χρειάζεται νέα καινοτόμα προϊόντα.

Τι μπορούμε να κάνουμε για να βοηθήσουμε αυτό το περιβάλλον, ώστε να δημιουργηθούν νέες επιχειρήσεις, να δημιουργηθούν νέα προϊόντα; Ξεκινάμε με την καινοτομία αυτό το 0,47% εάν αναλυθεί από μόνο του σημαίνει δυο πράγματα: ή ότι κάνουμε κάτι τελείως λάθος, ή ότι η ελληνική κοινωνία έχει ένα σημαντικό διανοητικό πρόβλημα. Δεν είναι δυνατό να δεχτούμε το δεύτερο, άρα είναι προφανές ότι κάτι κάνουμε τελείως λάθος.

Όλη η λογική κυρίες και κύριοι που υπάρχει στην Ευρώπη και στον κόσμο για τις νεοφυείς επιχειρήσεις, για όλα τα χρηματοδοτικά εργαλεία τα οποία μπορεί να χρησιμεύσουν ώστε η ιδέα του φοιτητή που βγαίνει από το Πανεπιστήμιο, να μπορεί μέσα από ένα transfer office να μετατραπεί σε αρχικό προϊόν με ένα μικρό κεφάλαιο αυτό που λέγεται seed capital της τάξεως των 10-15.000 ευρώ να πάρει στο επόμενο στάδιο να ελεγχθεί η δυνατότητά του να βγει στην αγορά με μια επιπλέον χρηματοδότηση από ένα venture capital, να πάει στο επόμενο στάδιο με τους γνωστούς επαγγελματικούς αγγέλους business angels για τους οποίους υπάρχει ένα διαφορετικό φορολογικό καθεστώς, όλο αυτό το οποίο έχουν όλες οι χώρες του κόσμου, στην Ελλάδα δεν υφίσταται. Δεν υφίσταται καν σαν έννοια στην αντίληψη του δημόσιου τομέα.

Αυτό θα το αλλάξουμε. Και δεν θα το αλλάξουμε στα τυφλά, έχουμε πάρει ό,τι καλύτερο υπάρχει στον κόσμο. Κατ' αρχήν ζητήσαμε την βοήθεια του ισραηλινού Οργανισμού YΟΖΜΑ, ο οποίος πέτυχε να μετατρέψει το κράτους του Ισραήλ από μια πρωτόλεια αγροτική οικονομία των «Κιμπούτ» στη δεκαετία του '70, στην πιο σύγχρονη εξαγωγική προηγμένη βιομηχανία σήμερα.

Και ξέρετε υπάρχει η αντίληψη στον κόσμο την είχα κι εγώ πρέπει να σας πω, ότι το Ισραήλ τα κατάφερε αυτά για δυο λόγους: το πρώτο είναι διότι είχε τα κεφάλαια των Εβραίων που ζούσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και το δεύτερο διότι είχε τη μεγάλη αγορά του ισραηλινού στρατού. Και τα δύο δεν είναι ακριβή. Δεν επενδύθηκαν, αποδεικνύεται αυτό. Δεν επενδύθηκαν στο Ισραήλ κεφάλαια από τους Εβραίους των Ηνωμένων Πολιτειών, μάλιστα έχουν το εξής αστείο ρητό. Λένε στις Ηνωμένες Πολιτείες: πως μπορείς να καταλήξεις με μια μικρή περιουσία; Να έχεις μια μεγάλη περιουσία και να πας να την επενδύσεις στο Ισραήλ».

Και επίσης δεν είναι ο ισραηλινός στρατός που είναι ο κύριος πελάτης, ούτε καν ο σημαντικός πελάτης ιδίως τα πρώτα στάδια και εν πάση περιπτώσει κι εμείς έχουμε πολύ μεγάλες αμυντικές δαπάνες σα χώρα. Άρα δεν είναι αυτή η αιτία. Η αιτία είναι το μοντέλο.

Έχουμε πάρει επίσης τα παραδείγματα από τα transfer offices και από το Harvard και από το ΜΙΤ και από το Cambridge και έχουμε συνεννοηθεί και με τους Γερμανούς για το πώς μπορούμε αυτό το σχήμα να το κάνουμε να λειτουργήσει. Πως μπορούμε επίσης να κατευθύνουμε τα κονδύλια από το «Επανεκκίνηση» του ΕΣΠΑ –το είπατε πάλι κ. Πρόεδρε πριν- όχι πλέον στη λογική των grants των επιδοτήσεων, που δημιουργούσαν πλατείες, παρτέρια τελικά θηριώδη 4x4 που όργωναν την Ελλάδα, αλλά με τη λογική της μετρημένης επέμβασης και με τη διατήρηση των royalties να μπορούμε να δώσουμε στους νέους ανθρώπους που έχουν τις νέες ιδέες, τη δυνατότητα να φτιάξουν ένα καινοτόμο προϊόν για να πάμε μπροστά.

Και πρέπει να σας πω ότι με ελάχιστα χρήματα μπορείς να βοηθήσεις ένα νέο άνθρωπο ή μια νέα επιχείρηση. Και επίσης κρατώντας τα royalties από αυτή την επιχείρηση και βοηθώντας την να κατοχυρώσει την πατέντα, μπορείς τελικά και μια στις χίλιες ιδέες να λειτουργήσει και να βγει στην αγορά, να επαναχρηματοδοτήσεις τον κύκλο ολόκληρο. Όλα αυτά σαν στατιστικά στοιχεία υπάρχουν σε όλες τις προηγμένες οικονομίες του κόσμου.

Όπως ξέρετε στην Ελλάδα ακόμη και η κατοχύρωση της πατέντας είναι κάτι το εξαιρετικά δύσκολο και αντιμετωπίζεται το ασύλληπτο φαινόμενο νέοι Έλληνες ταλαντούχοι Έλληνες να κατοχυρώνουν τις πατέντες στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής, γιατί εκεί είναι φτηνότερα και απλούστερα από ό,τι είναι στην Ελλάδα. Έτσι εξηγείται αυτό το 0,47%.
Αλλά δεν μπορεί να είναι μόνο η καινοτομία. Οφείλουμε γενικά να ενθαρρύνουμε το επιχειρείν.

Αδειοδότηση. Το ξέρουμε όλοι, όλοι που είστε σε αυτή την αίθουσα έχετε επιχειρήσει να πάρετε μια άδεια από το ελληνικό κράτος από το ελληνικό δημόσιο και είναι απολύτως βέβαιο ότι έχετε όλοι υποφέρει. Αυτό δεν μπορείς να το έχεις ως καθεστώς όταν επιδιώκεις να δημιουργήσεις μια νέα τάξη επιχειρηματιών.

Κάνουμε μια καινοτόμα προσέγγιση. Χωρίζουμε την αδειοδότηση σε τρεις διαφορετικούς τομείς με την βοήθεια της Διεθνούς Τράπεζας και στη βάση του νόμου – πλαισίου που εισηγήθηκε στη Βουλή και ψηφίστηκε ο προκάτοχός μου ο Κωστής Χατζηδάκης ο Νόμος 4262/2014.

Αυτό χωρίζεται κατ' αρχήν εκεί που το κράτος δεν έχει κανένα λόγο και κανένα συμφέρον να επιβάλλει οποιαδήποτε προϋπόθεση. Υπάρχουν πάρα πολλές μικρές επιχειρήσεις που το κράτος δεν έχει λόγο να ανακατεύεται. Φανταστείτε την πώληση παραδείγματος χάριν εφημερίδων τα news stand. Τι μας ενδιαφέρει εμάς ως κράτος; Εκεί το κράτος δεν πρέπει να έχει καμία επέμβαση, δεν έχει κανένα λόγο να μαζεύονται φάκελοι με χαρτιά.

Η δεύτερη κατηγορία, είναι εκεί όπου το κράτος θέτει προϋποθέσεις τις οποίες ελέγχει αν τηρούνται κατά τη λειτουργία της επιχείρησης. Αυτός είναι ένας πολύ μεγάλος όγκος επιχειρήσεων. Η επιχείρηση δηλαδή αρχίζει και εργάζεται και από εκεί και πέρα το κράτος ελέγχει δειγματοληπτικά ποια επιχείρηση πληροί τους όρους ή σε περίπτωση που κάτι πάει στραβά.

Χρειαζόμαστε γρήγορη είσοδο ανθρώπων και επιχειρήσεων στο γίγνεσθαι. Δεν μπορούμε να περιμένουμε τους αργούς γραφειοκρατικούς μηχανισμούς του ελληνικού Δημοσίου.

Και το τρίτο είναι εκεί που πραγματικά το κράτος οφείλει να έχει λόγο και δεν μπορεί να λειτουργήσει κάτι πριν να λάβει την κρατική άδεια. Δεν υπάρχει στην Ελλάδα, αλλά το κλασικό παράδειγμα είναι ο πυρηνικός αντιδραστήρας. Δεν είναι δυνατό βεβαίως να επιτραπεί ποτέ πουθενά, αν δεν υπάρχει απόλυτη κατοχύρωση. Το ρίσκο της ζημιάς είναι πάρα πολύ μικρό ποσοτικά, αλλά αν συμβεί είναι τεράστιο.

Αντιλαμβάνεστε ότι αυτό είναι κάτι το οποίο θα βοηθήσει εξαιρετικά. Και θα μου πείτε «δεν βλάπτεται έτσι το συμφέρον του δημοσίου;» να σας πω ότι κατ' αρχήν δεν βλάπτεται το συμφέρον του δημοσίου καθόλου. Το συμφέρον του δημοσίου είναι να απελευθερώσει ανθρώπους και να τους βάλει σε χρήσιμες δουλειές.

Αλλά επίσης υπάρχει και κάτι άλλο στην Ελλάδα που κάνουμε λάθος, γιατί μοιάζουν οι λέξεις. Το συμφέρον του δημοσίου, δεν ισούται με το δημόσιο συμφέρον. Είναι κάτι τελείως διαφορετικό και πρέπει να σας πω ότι πολλές φορές στη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα είναι και αντίθετο. Υπερασπίζουμε όχι το συμφέρον του δημοσίου, υπερασπίζουμε το δημόσιο συμφέρον.

Αλλά δεν είναι μόνο η αδειοδότηση. Κεφάλαιο. Ήδη έχει γίνει πολύ μεγάλη προσπάθεια μείωσης του κεφαλαίου των εταιρειών. Ήδη η ΥΚΕ την ξέρετε είναι ένα χρήσιμο εργαλείο, προσδοκούμε σε μεγάλη βοήθεια από τα Επιμελητήρια κύριοι Πρόεδροι στο θέμα των ΓΕΜΗ δουλεύουμε με τον Μάκη Γιακουμάτο, δουλεύουμε με τα Επιμελητήρια να μπορέσουμε τα ΓΕΜΗ να είναι γρήγορα και αποδοτικότατα.

Πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε για να επιτρέψουμε στους ανθρώπους να μπουν στο επιχειρείν. Και από την άλλη πλευρά πρέπει να κάνουμε ό,τι μπορούμε -και ήδη δόθηκε από τον Υφυπουργό τον κ. Μηταράκη ένας αρχικός νομοθετικός σχεδιασμός στη δημοσιότητα- να βοηθήσουμε τις εξαγωγές. Η στόχευση είναι να μειωθεί κατά 50% ο χρόνος σε πρώτη φάση και κατά 20% η γραφειοκρατία.

Όταν έχεις εξαγωγές που είναι το 1/3 των εισαγωγών σου, σε ποια ανθρώπινη λογική είναι δυνατό να υφίσταται το πλαίσιο το οποίο δυσκολεύει τον εξαγωγέα να εξάγει; Αυτά τα πράγματα δεν είναι νοητά, ή εν πάση περιπτώσει αν ήταν νοητά στην εποχή που νομίζαμε ότι τα χρήματα φυτρώνουν στα δέντρα. Δεν μπορεί να είναι νοητά σήμερα.

Πέρα όμως αυτού θα μου επιτρέψετε να σας πω ότι υπάρχει και το ζήτημα της ρευστότητας. Θέμα τεράστιο, το οποίο δεν μπορούμε καθόλου να το αγνοήσουμε. Ζούμε όλοι σε αυτή την αγορά, συναλλασσόμαστε με το ίδιο τραπεζικό σύστημα, ξέρουμε πάρα πολύ καλά τις δυσκολίες.

Κυρίες και κύριοι εδώ θα χωρίσω την προσέγγισή μας σε τρία διαφορετικά κεφάλαια.

Πρώτον, τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια, αυτό που τις τελευταίες μέρες στη δημοσιότητα στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων με κάτι μεγάλα γράμματα αναφέρεται ως «τα κόκκινα δάνεια».

Υπάρχουν δυο τρόποι να αντιμετωπίσεις το θέμα των κόκκινων δανείων, αναφέρομαι στα κόκκινα επιχειρηματικά δάνεια κατ' αρχήν. Το πρώτο είναι αυτό που γίνεται μέχρι τώρα, να το αγνοήσεις να πεις δεν υπάρχει θα έρθει κάποτε η ανάπτυξη στην Ελλάδα, θα περάσει, το βάζεις κάτω από το χαλί και δεν κάνεις τίποτε.

Το δεύτερο είναι, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε τώρα να το αντιμετωπίσουμε. Πως προσπαθούμε να το αντιμετωπίσουμε; Ποια είναι η στόχευσή μας; Θα είμαι απέναντί σας σαφής στις στοχεύσεις μας. Το πρώτο, το οποίο προσπαθούμε να προστατεύσουμε είναι τις πολύ μικρές επιχειρήσεις, δηλαδή 1 έως 9 εργαζόμενοι. Αυτές οι επιχειρήσεις που σε ευρωπαϊκό επίπεδο είναι σχετικά λίγες, στην Ελλάδα είναι 100.000 τέτοιες επιχειρήσεις οι οποίες έχουν πρόβλημα με κόκκινα δάνεια. Το συνολικό ποσό για να ξέρετε που οφείλουν στο τραπεζικό σύστημα, είναι 4,5 δις ευρώ.

Η πρώτη προσέγγιση είναι να επιτρέψουμε σε αυτές τις επιχειρήσεις εφόσον είναι βιώσιμες να μείνουν στην αγορά. Να μείνουν στην αγορά, γιατί οι επιχειρήσεις αυτές απασχολούν ένα πολύ μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Παράγουν λίγο λιγότερο από το 5% του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος και επίσης λίγο λιγότερο από το 7% των εξαγωγών.

Ξεκαθαρίζω γιατί αυτό το λέω πάντοτε για να είμαστε καθαροί και 'ξηγημένοι: προσπαθούμε πάντοτε να βοηθήσουμε τον έντιμο επιχειρηματία. Δεν νοείται φτωχή επιχείρηση και ζάμπλουτος επιχειρηματίας. Αυτό δεν είναι ανέκδοτο. Η λαϊκή έκφραση «μπαταχτσής» ισχύει στην περίπτωσή μας. Θα προσπαθήσουμε να βοηθήσουμε αυτόν που εξ αιτίας της κρίσης, χωρίς καμία ευθύνη δική του, δραματικά μειώθηκε η ζήτηση και κατά συνέπεια δεν έχει ευθύνη, αντιθέτως πάλεψε μέσα στην κρίση και κατάφερε μέχρι στιγμής να επιβιώσει με δυσκολίες και είναι βιώσιμος.

Από εκεί και πέρα στις μεγαλύτερες επιχειρήσεις δίνουμε ένα πλαίσιο -δεν αναφέρομαι στον κανονισμό της Τράπεζας της Ελλάδος αυτό είναι κάτι διαφορετικό, εδώ θα υπάρξει νόμος- με το οποίο η επιχείρηση θα μπορεί να συνεννοηθεί με το τραπεζικό σύστημα και να απαλλαγεί από ένα μέρος του δανεισμού της, υπό την προϋπόθεση βεβαίως ότι είναι βιώσιμη, υπό την προϋπόθεση ότι μπορούν να βρεθούν νέα κεφάλαια και τα λοιπά.

Σε αυτή την περίπτωση πρέπει επίσης να γίνει κατανοητό κάτι άλλο: θα πρέπει και στο τραπεζικό σύστημα να δοθεί ενθάρρυνση προς αυτή την κατεύθυνση. Εάν το τραπεζικό σύστημα φοβάται ότι για την οποιαδήποτε υπογραφή θα μετατραπεί αύριο αυτός ο οποίος υπέγραψε σε κατηγορούμενο, τότε δεν μπορούμε να πάμε μπροστά. Πρέπει και αυτό να το αντιμετωπίσουμε. Θα το αντιμετωπίσουμε.

Ερχόμαστε τώρα σε μια άλλη ομάδα επιχειρήσεων οι οποίες υπηρετούν τα δάνειά τους, έχουν δυσκολίες και οι δυσκολίες αυτές οφείλονται σε ένα πράγμα το οποίο εσείς ξέρετε πολύ καλά: τα επιτόκια. Οι ελληνικές επιχειρήσεις πληρώνουν (οι ενήμερες ελληνικές επιχειρήσεις) επιτόκια τα οποία είναι κατά αρκετές μονάδες υψηλότερα από τους Ευρωπαίους ανταγωνιστές τους. Αυτό θα τις καταστήσει μη βιώσιμες αυτονόητα στο ορατό μέλλον.

Εδώ επίσης οφείλουμε να παρέμβουμε. Δεν λέμε ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα παραδεισένιο κόσμο, λέμε όμως ότι έχουμε τη δυνατότητα να βοηθήσουμε με την επιδότηση του επιτοκίου τους. Η αρχική ιδέα η οποία υπήρχε είναι να χρησιμοποιήσουμε τα ευρωπαϊκά κονδύλια, αυτά που λέγονται structural funds.

Εδώ πρέπει να σας πω ότι όταν πρωτοπήγα στο Υπουργείο εδώ και επτά εβδομάδες περίπου βρήκα μια επιστολή του κ. Χάαν απαντητική στον Κωστή Χατζηδάκη, που του έλεγε ότι αυτό είναι εκτός ευρωπαϊκών κανονισμών και κατά συνέπεια πρέπει να το ξεχάσουμε. Είχα την ευκαιρία να συναντήσω τον κ. Χάαν τρεις φορές από τότε, εκτός από τον κ. Χάαν όπως καλά ξέρετε είδα τον κ. Σόιμπλε στο Βερολίνο και τον κ. Γκάμπριελ, τον κ. Σαπέν στην Αθήνα και τον κ. Μοσχοβισί στην Αθήνα.

Όπως είπε και ο Πρωθυπουργός από το βήμα της Δ.Ε.Θ. πριν από λίγη ώρα, νομίζουμε ότι έχουμε μια ισχυρή συμμαχία πια δημιουργήσει ώστε να γίνει κατανοητό στην ευρωπαϊκή γραφειοκρατία το αυτονόητο: ότι δεν μπορούμε να αφήσουμε να μας κλείσουν γύρω στις 60.000 επιχειρήσεις και μετά να χρησιμοποιήσουμε τα χρήματα της Επανεκκίνησης του ΕΣΠΑ για να δημιουργήσουμε τότε νέες επιχειρήσεις και νέες θέσεις εργασίας, όταν οι επιχειρηματίες αυτοί δεν έχουν την παραμικρή ευθύνη. Ανταγωνίζονται τους Ευρωπαίους εταίρους υπό δυσμενέστατους όρους και είναι αυτονόητο και λογικό να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα δικά μας χρήματα, των δικών μας διαρθρωτικών Ταμείων για να μπορέσουν αυτές οι επιχειρήσεις να μείνουν στην αγορά και να επιβιώσουν.

Μέχρι να ελαττωθεί ακόμη πιο κάτω το όποιο ρίσκο έχει η χώρα και κατά συνέπεια τα επιτόκια στις ελληνικές επιχειρήσεις να είναι ίσα με τα επιτόκια που έχουν οι επιχειρήσεις των άλλων χωρών. Θα είναι μια προσπάθεια δύσκολη, σας το ξαναλέω διότι είναι περίεργο πόσο αγκυλωμένη είναι η ευρωπαϊκή γραφειοκρατία. Αλλά είναι μια προσπάθεια στην οποία πλέον έχουμε ισχυρότατους συμμάχους και πιστεύω ότι θα μπορέσουμε να το καταφέρουμε.

Έρχομαι τώρα στα νέα δάνεια. Πάλι έκανε στο Υπουργείο Ανάπτυξης ο κ. Πρωθυπουργός τη μεγάλη τιμή να αναφερθεί και σε αυτό στον λόγο του προηγουμένως στη Δ.Ε.Θ.

Εκεί κυρίες και κύριοι κατ' αρχήν αντιλαμβανόμαστε τις όποιες δυσκολίες του τραπεζικού συστήματος. Δεν έχει έννοια τώρα να το συζητήσουμε αυτό, το ξέρουμε όλοι. Προσπαθούμε να αυξήσουμε τη ρευστότητα. Πως το κάνουμε; Με δυο τρόπους.

Κατ' αρχήν αυτό που μου επιτρέπετε να χρησιμοποιήσω τον αγγλικό όρο Institute for Growth. Αυτό είναι ένα καινούργιο εργαλείο στο οποίο συλλέγουμε πόρους αφ' ενός μεν 100 εκατομμύρια από τη γερμανική πλευρά, 30 εκατομμύρια από τη γαλλική πλευρά, 50 εκατομμύρια από το Ίδρυμα Ωνάση, 50 εκατομμύρια από την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και βρισκόμαστε ήδη σε συνεννοήσεις και με ιδιώτες επενδυτές.

Ο σκοπός μας είναι αυτά τα χρήματα να δοθούν με ελάχιστο επιτόκιο στην αγορά, μοχλευόμενα με ισόποσο ποσό από το τραπεζικό σύστημα. Παράδειγμα για να γίνει κατανοητό: εάν υποθέσουμε ότι μια επιχείρηση πάρει 10 ευρώ ως δάνειο, τα 5 ευρώ που θα προέρχονται από IFG θα είναι με μηδενικό επιτόκιο. Τα υπόλοιπα 5 ευρώ που θα πάρει από το τραπεζικό σύστημα θα είναι με κανονικό επιτόκιο. Άρα το μέσο επιτόκιο θα είναι το ήμισυ του τρέχοντος επιτοκίου που υπάρχει αυτή τη στιγμή στην αγορά.

Αυτό σαν πρώτη προσπάθεια αφορά το δανεισμό. Όμως υπάρχουν σε αυτό το αυλάκι δυο νέα ακόμη εργαλεία. Ένα εργαλείο, το οποίο θα αφορά κεφάλαιο για τις επιχειρήσεις, κεφαλαιουχική συμμετοχή διότι θεωρούμε ότι η οικονομία θα βγει από εκεί που είναι και θα αναζητήσει κεφάλαιο και επένδυση η μικρομεσαία επιχείρηση για να σταθεί.

Θυμίζω αυτό που ήδη ξέρετε εσείς ότι στον ορισμό της μικρομεσαίας ευρωπαϊκής επιχείρησης είναι άνω του 93-94% των ελληνικών επιχειρήσεων στο σύνολό τους. Και επίσης ένα δεύτερο το οποίο αφορά τις υποδομές των επιχειρήσεων.

Θεωρούμε ότι με αυτό το πακέτο χρηματοδοτικών εργαλείων θα μπορέσουμε να επέμβουμε σε σύντομο χρόνο, μιλάμε για αριθμό εβδομάδων δεν μιλάμε ούτε για μήνες ούτε για χρόνια. Ο Πρωθυπουργός ήδη είπε ότι υπολογίζουμε ότι το Νοέμβριο θα έχει αρχίσει να λειτουργεί το σύστημα αυτό, έχει μια πολυπλοκότητα διότι καταλαβαίνετε ότι μπλέκονται κατ' ελάχιστο τρεις Κυβερνήσεις, η γερμανική Τράπεζα η KFW και διάφοροι άλλοι ενδιάμεσοι φορείς. Άρα δεν είναι κάτι απλό είναι καινοφανές για τα ελληνικά πράγματα και εξαιρετικά πρωτότυπο για τα ευρωπαϊκά πράγματα.

Όμως εάν δεν σκεφτούμε πως θα μπορέσουμε να καινοτομήσουμε και στην αντιμετώπιση της έλλειψης της ρευστότητας, δεν πρόκειται να πάμε πουθενά.

Κυρίες και κύριοι σας λέω δε το εξής: αν δούμε ότι προχωράει αυτό το οποίο ήδη επεξεργαζόμαστε είναι η δημιουργία μιας ελληνικής αναπτυξιακής Τράπεζας, της μετατροπής του ΕΤΕΑΝ το οποίο εσείς το ξέρετε καλά ξεκίνησε ως ΤΕΜΠΜΕ 1 ΤΕΜΠΜΕ 2 και τα λοιπά, σε μια αναπτυξιακή Τράπεζα με σημαντικά κεφάλαια, με δυνατότητα μόχλευσής τους και επίσης με τον σκοπό να οδηγήσει τις ελληνικές μικρομεσαίες επιχειρήσεις στα πρώτα στάδια της ανάπτυξης. Νομίζουμε ότι κι αυτό είναι κάτι απολύτως εφικτό μέσα σε απόλυτα ορατό μέλλον.

Ολοκληρώνοντας θεωρώ ότι έχουμε ένα συνολικό αναπτυξιακό σενάριο το οποίο σας προτείνουμε για τις επιχειρήσεις, τουλάχιστον όσον αφορά το Υπουργείο Ανάπτυξης. Ένα σενάριο που αφορά την καινοτομία, ένα σενάριο που αφορά την ευκολότερη είσοδο και παραμονή στο επιχειρείν, ένα σενάριο που βοηθά τις εξαγωγές, ένα σενάριο που βοηθά την ρευστότητα, ένα σενάριο που αντιμετωπίζει τα κόκκινα δάνεια, ένα σενάριο που αντιμετωπίζει τα ενήμερα δάνεια και καταλήξω και σε κάτι που δεν είναι ωραίο στα αυτιά επιχειρηματιών ή κανενός, αλλά κι εδώ υπάρχει μια παρεξήγηση και αναφέρομαι στο πτωχευτικό Δίκαιο της χώρας.

Κυρίες και κύριοι το πτωχευτικό Δίκαιο της χώρας παρ' ότι έγινε μια σημαντική αναθεώρησή του το 2007 είναι ένα πτωχευτικό Δίκαιο το οποίο ανατρέχει σε εποχές που η δεύτερη ευκαιρία για τον επιχειρηματία δεν ήταν δικαίωμά του και δεν ήταν κάτι το αυτονόητο, σε εποχές εγώ θυμάμαι φοιτητής στο Πανεπιστήμιο όταν στο πτωχευτικό Δίκαιο προβλεπόταν ως κύρωση η στέρηση των πολιτικών δικαιωμάτων του πτωχού. Αυτά είναι αποκυήματα άλλων καιρών και άλλων εποχών.

Ελπίζω ότι μέχρι τον Οκτώβρη, θα έχουμε δημιουργήσει ένα σύγχρονο πτωχευτικό Δίκαιο το οποίο θα επιτρέπει τη δεύτερη και αν θέλετε για να σας είμαι ειλικρινής και την τρίτη και την τέταρτη ευκαιρία. Διότι χρειαζόμαστε επιχειρηματίες. Δεν είναι δυνατό αυτό το οποίο οι προηγμένες χώρες, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Αγγλία, η Ευρώπη επιτρέπει, εμείς να το καταδικάζουμε και να το απορρίπτουμε. Πρέπει να έχουμε φρέσκο τρόπο που βλέπουμε τα πράγματα, εάν θέλουμε η χώρα να πάει μπροστά.

Κυρίες και κύριοι δεν πρόκειται να σας πω ότι θα είναι εύκολοι οι μήνες και τα χρόνια που έρχονται. Κατανάλωσα αρκετή ώρα και φαντάζομαι και όταν είναι ώρα φαγητού πρέπει να φροντίζεις να τελειώνεις γρήγορα. Είχα Καθηγητή στο Πανεπιστήμιο Αθηνών στο Οικογενειακό το μακαρίτη Κουμάντο, έλεγε λοιπόν το εξής αυτός. Ήταν δυο Καθηγητές οι οποίοι συζητούσαν και έλεγε ο ένας στον άλλον «είναι τρομερό να παραδίδεις και οι φοιτητές σου να κοιτάνε το ρολόι τους» και του αντείπε ο άλλος «το φοβερό δεν είναι να κοιτάνε το ρολόι τους, είναι να κοιτάνε για να δουν αν δουλεύει»!

Επειδή εσείς είχατε την ευγένεια ούτε να κοιτάξετε το ρολόι σας, ούτε να κάνετε έτσι, θέλω να τελειώσω λέγοντάς σας ότι οι εβδομάδες, οι μήνες, τα χρόνια που έρχονται δεν θα είναι εύκολα για την πατρίδα. Έχουμε ένα όμως μεγάλο πατριωτικό καθήκον όλοι μας απέναντι στην κοινωνία, στους ανθρώπους που πέρασαν αυτή την κρίση, στις νέες γενιές των Ελλήνων που έρχονται:

Να συνεχίσουμε αταλάντευτα το δρόμο των μεταρρυθμίσεων. Να μετατρέψουμε ένα αγκυλωμένο κράτος σε ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό μηχανισμό διευκόλυνσης της επιχειρηματικότητας. Και επιτρέψτε μου να σας θυμίσω αυτό που σας είπα και ενδιάμεσα: το συμφέρον του δημοσίου δεν είναι πάντα το δημόσιο συμφέρον. Η δημιουργία επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα σήμερα αυτό είναι το δημόσιο συμφέρον.

Σας ευχαριστώ πάρα πολύ».

Διαβάστε επίσης:

ΔΕΘ: Τα περίπτερα της Αστυνομίας και της Πυροσβεστικής εγκαινίασε ο Κικίλιας