Τι πρέπει να (αλλά δεν θα) πει ο Σαμαράς στην Μέρκελ!

Με τον ελληνικό λαό να «στενάζει» και τα γκάλοπ να δείχνουν από τώρα την επερχόμενη συντριβή της Νέας Δημοκρατίας, όποτε και αν διεξαχθούν εθνικές εκλογές, ο Αντώνης Σαμαράς, γίνεται δεκτός σήμερα από την Άνγκελα Μέρκελ, σε μια συνάντηση που η ελληνική πλευρά έχει σπεύσει να χαρακτηρίσει… φιλική, χαμηλώνοντας τον πήχη των προσδοκιών.

Διότι, αυτό που οι πολίτες περιμένουν δεν είναι τίποτα άλλο, απ’ το να ακούσει η κ. Μέρκελ από τα χείλη του Πρωθυπουργού, δηλαδή του ανθρώπου που έχει ορκιστεί στο Σύνταγμα να υπερασπίζεται τα συμφέροντα του ελληνικού λαού, ότι οι Ελληνες δεν αντέχουν άλλο την πολιτική της μακροχρόνιας λιτότητας, της φορολογικής αφαίμαξής τους, που έχει οδηγήσει την πλειοψηφία τους να ζουν κάτω από τα όρια της φτώχειας.

Στο βωμό της… ανάπτυξης, της σωτηρίας της πατρίδας και της εξόδου από την κρίση, που εδώ και χρόνια ακούμε, αλλά ποτέ δεν έρχεται, ενώ παράλληλα οι δανειακές υποχρεώσεις της χώρας ολοένα και αυξάνονται, το χρέος διογκώνεται, αργά αλλά σταθερά, προκειμένου να παραμείνουμε για τα πολλά επόμενα χρόνια, δέσμιοι των ξένων δανειστών, ξεπουλώντας τα πάντα, από τον εθνικό πλούτο της πατρίδας μας.

Και το ερώτημα που προκύπτει δεν είναι άλλο από το αν θα τολμήσει σήμερα ο Έλληνας Πρωθυπουργός να λειτουργήσει ως τέτοιος και να δηλώσει δημόσια, μπροστά στο γερμανικό λαό, στη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου μετά το τέλος της συνάντησης με τη Μέρκελ, ότι το πρόγραμμα… σωτηρίας της χώρας «εξολοθρεύει» τους πολίτες αυτής. Να φωνάξει ένα «φτάνει πια» και να ζητήσει αλλαγή πλεύσης, χαλάρωση της σκληρής πολιτικής λιτότητας και ολοκλήρωση της… πειραματικής χρησιμοποίησης των Ελλήνων στο πρόγραμμα προσαρμογής του ευρωπαϊκού νότου, στα «θέλω» της Γερμανίας και των υπολοίπων χωρών του «σκληρού» οικονομικού Βορρά.

Πολλοί θα ανέμεναν, μετά από δύο χρόνια διακυβέρνησης ο Έλληνας πρωθυπουργός να έχει καταφέρει να πείσει το Βερολίνο και την Άνγκελα Μέρκελ ότι «μπορούμε και μόνοι μας». Αυτό, θεωρητικά, είναι το κλειδί τόσο της σημερινής συνάντησης, όσο βεβαίως και των προηγούμενων συναντήσεων.

Δυστυχώς, μέχρι σήμερα καμία εκ των ελληνικών κυβερνήσεων του μνημονίου δεν κατάφερε να πείσει την τρόικα και τους μηχανισμούς των ευρωπαίων για κάτι τέτοιο. Τα φοβικά σύνδρομα με τα οποία προσέρχονται απέναντι στους ευρωπαίους ηγέτες έχουν αρνητικά αποτελέσματα. Άλλωστε είναι γνωστό πως στην αγορά των διαπραγματεύσεων και του management ισχύει ο νόμος του ισχυρού και ο φόβος της καταστροφής συνήθως αυξάνει την τιμή από την άλλη πλευρά.

Όπως έλεγε κι ο Σάιξπηρ: «οι δειλοί πεθαίνουν πολλές φορές πριν το θάνατό τους» κι αυτό είναι ένα από τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα των μνημονιακών κυβερνήσεων.

Θα είχε λοιπόν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να κωδικοποιήσουμε αυτά τα οποία θα έπρεπε να θέσει ο κ. Σαμαράς σε αυτή την συνάντηση με την Μέρκελ ή αν θέλετε αυτά που δεν θα πει σήμερα ο Έλληνας πρωθυπουργός:

1. Γενναίο κούρεμα χρέους που θα επιτρέψει στη χώρα να σταθεί στα πόδια της .

2. Πάγωμα για ένα εύλογο διάστημα στις πληρωμές των τοκοχρεολυσίων προκειμένου η χώρα να καλύψει άλλα χρηματοδοτικά κενά και να μην χρειαστούν επιπλέον δάνεια

3. Ανάκτηση από τη χώρα μας του ελέγχου των δημόσιων Οικονομικών και των φορολογικών επιλογών

4. Αναζήτηση μιας οριστικής φόρμουλα για τα κόκκινα δάνεια των νοικοκυριών προκειμένου να αποπληρωθούν τα ποσά ανάλογα με τα εισοδήματα, δίχως περαιτέρω κέρδος για τις τράπεζες.

5. Να δοθούν κίνητρα και χρήματα από τους ευρωπαϊκούς μηχανισμούς για επενδύσεις προκειμένου να ανοίξει η αγορά εργασίας και να μειωθεί η μάστιγα της ανεργίας

6. Να αντιληφθεί η Γερμανία ότι η εσωτερική υποτίμηση της αγοραστικής δυνατότητας του Έλληνα δεν οδηγεί πουθενά διότι με τον τρόπο αυτό χάνεται η καταναλωτική αγορά της Ελλάδας, μιας χώρας με ιδιαίτερη γεωστρατηγική θέση στην Ευρώπη. Είμαστε το τελευταίο σύνορο της Γηραιάς Ηπείρου και αυτό το ξέρουν πολύ καλά οι Γερμανοί.

7. Επίλυση του ελληνικού προβλήματος μπορεί να γίνει με όρους πολιτικούς και στο πλαίσιο της κοινοτικής αλληλεγγύης. Καμία άλλη χώρα κράτος της Ε.Ε. δεν είχε τόσο σκληρή αντιμετώπιση στην ιστορία του Ευρωπαϊκού εγχειρήματος.

8. Να τεθεί με ξεκάθαρο και κατηγορηματικό τρόπο και μάλιστα επί γερμανικού εδάφους ότι το ζήτημα των πολεμικών αποζημιώσεων ήταν, είναι και θα παραμείνει ανοικτό για την Ελλάδα, μέχρι να δοθεί η οριστική λύση από τα διεθνή δικαστήρια στα οποία θα προσφύγει η χώρα.

9. Να μπει «ρήτρα ανάπτυξης» στην αποπληρωμή του χρέους. Δηλαδή θα εξοφλούμε τα δάνεια που χρωστάμε, με βάση την ανάπτυξη που θα έχει κάθε χρόνο η ελληνική οικονομία.

Τα υπόλοιπα θα τα μάθουμε σε λίγες ώρες, όταν ο κ. Σαμαράς και η κ. Μέρκελ θα παραχωρήσουν κοινή συνέντευξη Τύπου όπως είναι προγραμματισμένο. Και βεβαίως είναι προφανές πως αν το αποτέλεσμα της συνάντησης δεν είναι το αναμενόμενο οι εξελίξεις σε πολιτικό επίπεδο θα είναι καταιγιστικές.

Διαβάστε επίσης:

Με «μικρό καλάθι» ο Σαμαράς στο Βερολίνο