Σε τι συμφωνούν Σαμαράς και Τσίπρας
Μάλιστα μεταξύ αυτών είναι και στελέχη της γαλάζιας παράταξης. Ενδεικτικά και μόνο –όσο και χαρακτηριστικά- αναφέρουμε, ότι ο πρώην πρωθυπουργός Κ. Καραμανλής σε βουλευτές με τους οποίους συζητά έχει εκφράσει την απορία του, ότι «μετά τις εκλογές του 2012 δεν έχουν συναντηθεί ούτε μία φορά ο πρωθυπουργός με τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης», ενώ υπέρ της ανάληψης σχετικής πρωτοβουλίας απ’ τον Αντ. Σαμαρά για συνάντηση έχει ταχθεί δημόσια και η Ντόρα Μπακογιάννη.
Είναι γεγονός, ότι μεταξύ του Αντ. Σαμαρά και του Αλ. Τσίπρα υπάρχουν τεράστιες διαφορές, σε όλα σχεδόν τα μείζονα ζητήματα. Αυτό φυσικά δεν αναιρεί την ανάγκη μιας έστω συνάντησης, της αναζήτησης ενός πεδίου συνεννόησης μεταξύ τους, όχι συμφωνίας αλλά ενός διαύλου συνεννόησης…
Σήμερα όμως θα σας αποκαλύψουμε ότι υπάρχει ένα σημείο στο οποίο οι θέσεις του πρωθυπουργού και του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης ταυτίζονται!
Και μάλιστα πρόκειται για ένα θέμα αρκούντως σοβαρό, όσο και επίκαιρο.
Αναφερόμαστε στο σενάριο περί «κυβέρνησης ειδικού σκοπού», το οποίο προωθούν πολλοί πολιτικοί αλλά και «εξωπολιτικοί» παράγοντες, τόσο εντός όσο και εκτός Ελλάδας, επιχειρηματίες, βαρόνοι των μίντια, δημοσιογράφοι…
Ουσιαστικά όσοι προβάλλουν και προωθούν το σενάριο αυτό (μεταξύ αυτών βουλευτές του ΠΑΣΟΚ και της Ν.Δ. ,όπως η Ντόρα, ο Χρυσοχοϊδης, ο Κρεμαστινός, ανεξάρτητοι, όπως οι Λυκούδης, Καπερνάρος, Κουράκος κ.α.) ζητούν μια κυβέρνηση με τη συμμετοχή και του ΣΥΡΙΖΑ με σκοπό να εκλέξει νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας, να τελειώσει τη διαπραγμάτευση με την τρόικα, να συζητήσει την αναδιαπραγμάτευση του χρέους και… μετά να πάει η χώρα σε εκλογές.
Με κάποια παραλλαγή, εκεί κατατείνει επί της ουσίας και το κείμενο που διακινείται αυτές τις μέρες στη Βουλή από ανεξάρτητους και βουλευτές της ΔΗΜΑΡ και του ΠΑΣΟΚ.
Με ποιο πρωθυπουργό όμως θα είναι αυτή η κυβέρνηση «ειδικού σκοπού»;
Εδώ ακριβώς έρχεται η κατηγορηματική αντίθεση του Αντ. Σαμαρά, διότι όσοι διακινούν το προαναφερθέν σενάριο (μεταξύ τους και γνωστά, μεγάλα εκδοτικά συγκροτήματα… ) αφήνουν ορθάνοιχτο το ενδεχόμενο να είναι πρωθυπουργός μιας τέτοιας κυβέρνησης άλλος κι όχι ο Σαμαράς!
Κάτι δηλαδή στο πρότυπο της συγκυβέρνησης Παπαδήμου.
Κάτι τέτοιο ο νυν πρωθυπουργός το αποκλείει κατηγορηματικά. Και μάλιστα σε συνεργάτες του έχει πει ότι «εγώ Γιώργος δε θα γίνω»!
Αλλά το ίδιο κατηγορηματικά το αποκλείει αυτό το σενάριο κι ο Αλ. Τσίπρας, για δικούς του λόγους.
Γνωρίζει καλά, ότι αν υποκύψει θα εγκλωβιστεί σε μνημονιακή μέγγενη και θα έχει την τύχη του Σαμαρά τον Ιούνιο του 2012, όταν ήταν μεν η Ν.Δ. πρώτο κόμμα, αλλά με ποσοστά του 18%, ιστορικό χαμηλό της!
Επιπλέον και ακριβώς λόγω του ότι θα ταυτιστεί με πολιτικές τις οποίες αποφασιστικά απορρίπτει, θα χάσει και τη λαϊκή δυναμική που έχει αποκτήσει λόγω των αντιμνημονιακών του θέσεων.
Να λοιπόν, το σοβαρό κι επίκαιρο ζήτημα, επί του οποίου ταυτίζονται, αν και από διαφορετική αφετηρία εκκινούντες, Σαμαράς και Τσίπρας.
Με ό,τι αυτό σημαίνει. Και σημαίνει πολλά…