Ο ξένος Τύπος για την εκλογή προέδρου
Την ανακοίνωση της υποψηφιότητας του Στάυρου Δήμα για την προεδρία της Δημοκρατίας καθώς και τις κυοφορούμενες πολιτικές εξελίξεις, στην περίπτωση μη επίτευξης της απαραίτητης πλειοψηφίας στον τρίτο γύρο σχολιάζει ο διεθνής τύπος.
Σε δημοσίευμα των Νιου Γιορκ Τάις επισημαίνεται χαρακτηριστικά πως: «με την απόφασή του, αυτή την εβδομάδα, να επιταχυνθεί η επιλογή του νέου Προέδρου, ο πρωθυπουργός της Ελλάδας Αντώνης Σαμαράς, έθεσε στη χώρα ένα μοιραίο δίλημμα: είτε να επιλέξει την παραμονή του στην εξουσία ή να ανοίξει την πόρτα σε μια ριζική αναθεώρηση των πολιτικών λιτότητας που καθόρισαν την ελληνική οικονομία για πέντε χρόνια (…)Η εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας μετατρέπεται πλέον σε ψήφο εμπιστοσύνης για την κεντροδεξιά κυβέρνηση του κ. Σαμαρά, καθώς εάν την κερδίσει θα διαθέτει τη στήριξη που χρειάζεται για να συνεχίσει τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα, ενώ εάν αποτύχει θα προκηρυχθούν πρόωρες εκλογές τις οποίες αναμένεται να κερδίσει ο ΣΥΡΙΖΑ, σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, αποκτώντας έτσι τη δυνατότητα να εφαρμόσει τις υποσχέσεις του για κατάργηση της λιτότητας»
Άρθρο της Γουόλ Στριτ Τζέρναλ αναφέρει πως «ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, επέλεξε τον πρώην Ευρωπαίο επίτροπο Σταύρο Δήμα, ως υποψήφιο για την Προεδρία της Δημοκρατίας, στο πλαίσιο ενός πολιτικού παιχνιδιού που θα μπορούσε να βυθίσει τη χώρα σε μια νέα περίοδο αστάθειας, καταδεικνύοντας την πίεση που συνεχίζει να ασκεί η μακρόχρονη ευρωπαϊκή κρίση στο πολιτικό σύστημα»
Το περιοδικό Fortune βλέπει στον ορίζοντα εκλογές και ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία: «η Ελλάδα και η ευρωζώνη θα περάσουν ανατριχιαστικά Χριστούγεννα, εξαιτίας της υψηλού ρίσκου απόφασης του πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, να επισπεύσει την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας, φέρνοντας νωρίτερα στην εξουσία ένα κόμμα που δηλώνει ότι είναι καλύτερη η πτώχευση παρά η αποπληρωμή των δισεκατομμυρίων ευρώ που έλαβε η χώρα στο πλαίσιο των σχεδίων διάσωσης».
Στο ίδιο μήκος κύματος και ο αυστριακός τύπος. Χαρακτηριστικοί οι τίτλοι των σχετικών δημοσιευμάτων: Ντι Πρέσε: «Ο Σαμαράς θέλει αναμέτρηση δυνάμεων με τους αντιπάλους των μεταρρυθμίσεων». Ντερ Στανταρντ: «Η αντίθετη στη λιτότητα Αριστερά πανηγυρίζει: Η Ελλάδα μπροστά σε πρόωρες εκλογές»
Ενδεικτικότερο είναι το δημοσίευμα της αυστριακής «Ντι Πρέσε», στο οποίο αρχικά σημειώνεται πως, έπειτα από την απόφαση του Eurogroup για μια «τεχνική παράταση» του ελληνικού προγράμματος βοήθειας, ο Έλληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, κάνοντας μια φυγή προς τα εμπρός και για να δημιουργήσει σαφείς πολιτικές συνθήκες για σκληρές διαπραγματεύσεις με τους δανειστές, επέσπευσε την προγραμματισμένη για τον Φεβρουάριο εκλογή του νέου Προέδρου.
Στον ιταλικό τύπο, σε ολοσέλιδο άρθρο της εφημερίδας Λα Ρεπούμπλικα τονίζεται, μεταξύ άλλων, πως «Το ελληνικό βραχυκύκλωμα δεν είναι κεραυνός εν αιθρία. Η πυριτιδαποθήκη "Ελλάδα" βράζει εδώ και μήνες. Η βαρύτατη θεραπεία, η οποία επιβλήθηκε από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ως αντάλλαγμα για το δάνειο 240 δισ. ευρώ, έφερε αντιφατικά αποτελέσματα. Η χώρα, κοιτάζοντας την πραγματικότητα με το βλέμμα των λογιστών, βγήκε από το τούνελ: Το ΑΕΠ, του χρόνου, θα αυξηθεί κατά 2,9%. Στα τέλη Οκτωβρίου, καταγράφηκε πλεόνασμα 3,5 δισ. ευρώ. Η κρίση όμως, άφησε μια βαρύτατη κοινωνική κληρονομιά: Ένα τέταρτο του ΑΕΠ εξανεμίστηκε, η ανεργία αγγίζει το 26%, τα εισοδήματα των οικογενειών, εξαιτίας των περικοπών στους μισθούς και στο κοινωνικό κράτος, μειώθηκαν κατά 40%»
Αναλυτής δε, της ιταλικής οικονομικής εφημερίδας Il Sole 24 Ore σχολιάζει χαρακτηστικά πως:«η Ελλάδα, για μια ακόμη φορά, δεν θέτει υπό αμφισβήτηση την ευρωζώνη εξαιτίας των ποσών που αποτελούν αντικείμενο διαπραγμάτευσης: Γίνεται αναφορά σε επιτόκια επί του ελληνικού χρέους, ύψους 7 δισ. ευρώ και σε "τρύπα" του προϋπολογισμού ύψους 2,5 δισ. ευρώ, σύμφωνα με εκτιμήσεις του ΔΝΤ, οι οποίες συχνά αποδείχθηκαν λανθασμένες. Η Αθήνα κάνει κάτι πολύ πιο σημαντικό: Θέτει την ευρωζώνη ενώπιον του ίδιου της του εαυτού. Τι είδους ένωση θέλει να είναι; Μια ένωση αλληλέγγυων χωρών ή μια ένωση οικονομιών οι οποίες αναγκάζονται να συγκλίνουν μόνον εξαιτίας των διαφόρων συνθηκών και από τις αποστολές της όποιας τρόικας που ελέγχει τον σεβασμό των συμφωνιών;»