Τα 3+1 μοιραία λάθη του Αντώνη Σαμαρά
Του Διαμαντή Σεϊτανίδη
Η πρώτη θα συντελεστεί το μεσημέρι της Δευτέρας, 29/12 όταν η Βουλή των Ελλήνων θα απορρίψει τον πολιτικό του εκβιασμό για παραμονή του στην εξουσία και –μέσω της μη εκλογής Προέδρου της Δημοκρατίας- θα οδηγήσει τη χώρα σε πρόωρες εκλογές.
Η δεύτερη θα συντελεστεί το βράδυ των εκλογών, όταν η χειρότερη κυβέρνηση της Μεταπολίτευσης, η συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου, που στάθηκε ανίκανη να αξιοποιήσει την τεράστια βοήθεια των δανειστών μας και οδήγησε τους Έλληνες στα χειρότερα αδιέξοδα που θα μπορούσαν να βρουν μπροστά τους, θα τελειώσει το βίο της.
Η διπλή αυτή στρατηγική ήττα έρχεται ως αποτέλεσμα σειράς στρατηγικών λαθών του ιδίου του Σαμαρά:
Το πρώτο μεγάλο και βαρύ λάθος του είναι ότι παραβίασε το πνεύμα του Συντάγματος, που ζητεί συναινέσεις πολιτικών δυνάμεων για εκλογή Προέδρου. Ο πρωθυπουργός αντί να αναζητήσει αυτές τις συναινέσεις με πολιτικούς χώρους και πάνω σε πολιτική βάση, έκανε το μόνο πράγμα στο οποίο ιστορικά έχει αποδείξει ότι τα καταφέρνει: Ατομικές μεταβολές στάσης βουλευτών, χωρίς πολιτικό υπόβαθρο, και κλήση άλλων βουλευτών σε αποστασία από τα κόμματά τους. Κι αυτό το λάθος πληρώνει, καθώς δεν αποστάτησαν όσοι θα ήθελε ή θα περίμενε, με βάση τις διαρροές στον Τύπο των προηγούμενων μηνών και τις διαβεβαιώσεις στους δανειστές μας ότι μπορεί να βρει τους 180 βουλευτές. Έτσι, Πρόεδρος δεν εκλέγεται!
Το δεύτερο, πολύ σοβαρό λάθος του είναι ότι δεν κατάφερε να κρύψει πως τελικός του στόχος δεν ήταν η αποφυγή εκλογών, αλλά η πολιτική επιβίωση του ιδίου και της μικρής ακροδεξιάς ομάδας που κινεί τα νήματα της συγκυβέρνησης: Ενώ αρχικά έλεγε ότι εκλογές ισοδυναμούν με... χάος κι εκτροπή, στη συνέχεια, όταν στην ατζέντα έπεσε το ενδεχόμενο κυβέρνησης ειδικού σκοπού με άλλον πρωθυπουργό, τότε το γύρισε στις δήθεν «καθαρές λύσεις», δηλαδή ή εκλογή Προέδρου Δημοκρατίας και παραμονή του στη θέση του πρωθυπουργού, ή εκλογές! Αυτές οι οβιδιακές μεταμορφώσεις έχουν καταρρακώσει την όποια αξιοπιστία είχε στο εκλογικό σώμα και προδιαγράφουν το αποτέλεσμα των επερχόμενων εκλογών. Γι αυτό και στη συνέντευξή του το βράδυ του Σαββάτου, 27/12, μόνο απειλές, ύβρεις και «τσάμπα μαγκιές» είχε να πει. Ούτε ένα νέο πολιτικό επιχείρημα!
Το τρίτο του σφάλμα, είναι ότι πίστεψε πως τα ποικιλώνυμα συμφέροντα που τον στήριξαν ψυχή τε και σώματι κατά τη διάρκεια των εφιαλτικών αυτών δυόμιση χρόνων, θα συνέχιζαν να τον στηρίζουν μέχρι τέλος. Ωστόσο, όταν αυτά τα συμφέροντα είδαν πως ο πρωθυπουργός έχει μείνει χωρίς πολιτικό κεφάλαιο, χωρίς αξιοπιστία, χωρίς να μπορεί να θέσει το παραμικρό σοβαρό διακύβευμα προς το εκλογικό σώμα, τον εγκαταλείπουν χωρίς κανέναν δισταγμό. Κι έτσι, ο κ. Σαμαράς βαδίζει προς τις εκλογές της Νέμεσης, χωρίς να έχει κοντά του ούτε τους πολίτες (αυτούς ποτέ δεν τους είχε) ούτε τα στοιχισμένα συμφέροντα. Μόνος βαδίζει προς το πολιτικό του τέλος...
Αυτά τα τρία σφάλματα, εδράζονται πάνω στην πρωτοφανή αποτυχία της συγκυβέρνησης της οποίας ηγείται για έναν μήνα ακόμα ο κ. Σαμαράς. Μιας κυβέρνησης που έλαβε βοήθεια, μεγαλύτερη από κάθε άλλο κράτος στη γη. Μιας κυβέρνησης που αποδείχτηκε ανίκανη να πραγματοποιήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία της χώρας, την αλλαγή του αναπτυξιακού μας μοντέλου από αυτό που επί δεκαετίες στηρίχτηκε στην κατανάλωση με δανεικά, σε ένα άλλο, στηριγμένο στην παραγωγή και τη δημιουργία πλούτου για τη χώρα και τους πολίτες της. Αυτή η πλήρης κι εκκωφαντική αδυναμία Σαμαρά είναι που τον οδηγεί σε βέβαιη ήττα στις εκλογές, πράγμα που το γνωρίζει καλά και γι αυτό προσπαθεί με κάθε τρόπο, κάθε μέσο να αποφύγει τη λαϊκή ετυμηγορία.
Στη διετία 2012- 2014 η Ελλάδα έχασε μια από τις μεγαλύτερες, αν όχι τη μεγαλύτερη ευκαιρία που είχε να ξεκολλήσει από τη στασιμότητα και να στραφεί προς μια βιώσιμη ανάπτυξη. Οι πολίτες θα αποδώσουν τις ευθύνες όταν προσέλθουν στις κάλπες του Ιανουαρίου. Μένει να τις αποδώσει στο πραγματικό τους μέγεθος και η Ιστορία...