Ο λόγος του Λαλιώτη, οι αντιδράσεις και το ρέκβιεμ ενός Κινήματος…
Είχε τη δυνατότητα και την αίγλη, να επηρεάζει, να καθορίζει εσωκομματικές εξελίξεις, να ωθεί σε εξελίξεις και να φτιάχνει ακόμα και έντονο παρασκήνιο.
Μα τα χρόνια πέρασαν. Οι καιροί άλλαξαν. Το ΠΑΣΟΚ πια δεν είναι αυτό που ήταν, ένα Κίνημα κραταιό, ακόμα και σε περιόδους κρίσης.
Το ίδιο και η επιρροή, η εμβέλεια Λαλιώτη.
Η παρατεταμένη άλλωστε, για πολλά χρόνια σιωπή του, μείωσε δραματικά και την εμβέλεια και επιρροή των λόγων του. Έχασε σε αίγλη, πολλά.
Έτσι και η παρέμβασή του πρόσφατα, υπέρ της ανάγκης ενότητας και μη διάσπασης του ΠΑΣΟΚ, περίπου πέρασε σαν τις άλλες δηλώσεις και τοποθετήσεις αντίστοιχου περιεχομένου, άλλων στελεχών. Τίποτα δηλαδή το ιδιαίτερο.
Κι όχι μόνο αυτό. Προκάλεσε ποικίλες αντιδράσεις, ορισμένες έντονες.
Για παράδειγμα, ο άλλοτε φίλος του Γ. Παναγιωτακόπουλος με μια δήλωση δηλητηριώδη απαξίωσε την παρέμβαση Λαλιώτη.
Τι είπε; Το πολύ απλό. Και σωστό.
Ότι όσοι σιωπούσαν όλα αυτά τα χρόνια που το ΠΑΣΟΚ αλλοίωνε σταδιακά, αλλά σταθερά τη φυσιογνωμία του, όταν γίνονταν παρακολούθημα της Δεξιάς, όταν όλο και περισσότερο έχανε την ψυχή του, τώρα που τους έπιασε η πρεμούρα να μιλήσουν για… ενότητα, είναι αργά. Και δεν γίνονται πιστευτοί!
Έχει άδικο ο ιστορικός συγκεντρωσιάρχης, όταν τα «ρίχνει» έτσι άγρια στο ιστορικό «Θείο βρέφος», που το 2000 θα ήταν 49 ετών;
Μα βρισκόμαστε στο 2014…
Επιπλέον αξίζει εδώ να αναφέρουμε ότι ελάχιστοι πλέον στο Κίνημα επηρεάστηκαν απ’ την παρέμβαση Λαλιώτη. Ελάχιστα συζητήθηκε αυτή η παρέμβαση.
Πού οι παλιές εποχές…
Όσο για το ΓΑΠ και το επιτελείο του;
Περισσότερο πολώθηκαν παρά προβληματίστηκαν.
Μάλιστα είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε, ότι ο ίδιος ο ΓΑΠ έλεγε σε συνεργάτες του, ότι «ε, όχι και ο Λαλιώτης να μας μιλά για ενότητα, ξέχασε το… Πεντελικό»;
Ουδέν λοιπόν απέφερε η παρέμβασή του…
Ο Κ. Λαλιώτης, μιλώντας σε φίλους του, έλεγε ότι «εγώ στο ΠΑΣΟΚ γεννήθηκα, στο ΠΑΣΟΚ μεγάλωσα, το πονάω».
Πάντως παραδέχεται ότι πλέον το άλλοτε κραταιό Κίνημα περνά τις ύστερες στιγμές της πορείας του.
Μιλά για ρέκβιεμ, εφόσον η διάσπαση συντελεστεί.
Έτσι δείχνει ότι η παρέμβασή του ήταν μια «υποχρέωση» που έπρεπε να βγάλει γνωρίζοντας ότι δεν θα πετύχαινε κάτι.
Αλλά σε αυτό το ρέκβιεμ οδήγησαν πάρα πολλοί. Και τη μεγαλύτερη ευθύνη έχει η ιστορική του ηγεσία. Στην οποία και αυτός ανήκει…