Εκλογές 2015: Το κόμμα που δεν κατεβαίνει στις εκλογές
Το μέγεθος μπορεί να προσδιοριστεί μεταξύ αυτών που θα κρίνουν την είσοδο στη Βουλή των κομμάτων που βρίσκονται στο όριο, και όσων φωτογραφίζονται ως ποσοστό που θα μείνει εκτός κοινοβουλίου, και το οποίο είναι η μεταβλητή που μειώνει ή αυξάνει την απόσταση του ΣΥΡΙΖΑ από την αυτοδυναμία.
Ώσμωση που παράγει αξιοσημείωτη κινητικότητα παρατηρείται στον πολιτικό χώρο της κεντροαριστεράς καθώς ανενεργά, εκουσίως, στελέχη και μέλη διαφόρων κομμάτων όπως το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ, οι Οικολόγοι καθώς και ανένταχτοι αριστεροί, συζητούν μεταξύ τους για το αύριο της χώρας στη βάση μιας κυβέρνησης συνεργασίας με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ.
Η επιλογή τους να μείνουν έξω από την επικείμενη εκλογική διαδικασία φαίνεται ότι δεν είναι και επιλογή τελεσίδικης απενεργοποίησης της δράσης τους από την πολιτική, και κυρίως απουσίας τους κατά την επόμενη μέρα για τη χώρα και τους Έλληνες.
Σαφώς αναζητούν προοδευτικούς δρόμους και επιζητούν μια συγκυβέρνηση σοσιαλιστών, αριστερών και οικολόγων, προκειμένου να εργαστούν για μια διαπραγματευτική επιτυχία που θα διασώζει ταυτόχρονα τη χώρα όσο και τους πολίτες, καθώς θεωρούν ότι αυτός ο διαχωρισμός ήταν και παραμένει το μείζον λάθος της ακολουθούμενης πολιτικής.
Πρόκειται για ανθρώπους που έχουν ιστορικές αναφορές και αφετηρίες από τα χρόνια της πολιτικής ηγεμονίας της κεντροαριστεράς στη χώρα και οι οποίοι συνδιαλέγονται με κορυφαία και μεσαία στελέχη και υποψηφίους σε ολόκληρο το φάσμα των κομμάτων από το ΠΑΣΟΚ έως και τον ΣΥΡΙΖΑ. Στην πλειονότητά τους προέρχονται από το ΠΑΣΟΚ, απέρριψαν ωστόσο τον Ευάγγελο Βενιζέλο, απέφυγαν την εκλογική τους συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ μετά από πρόταση του Αντώνη Κοτσακά και έμειναν σε απόσταση από το εγχείρημα Παπανδρέου.
Στην παρούσα φάση, δεν καλύπτονται, το λιγότερο, από το ΠΑΣΟΚ, το ΚΙΝΗΜΑ Παπανδρέου, τη συρρικνωμένη ΔΗΜΑΡ και τις άλλες πολιτικές κινήσεις στο χώρο, ενώ δεν βλέπουν να έχει χαραχθεί οδικός χάρτης προοδευτικής κυβέρνησης συνεργασίας με αιχμή τον ΣΥΡΙΖΑ, κάτι που θεωρούν ως τη μόνη ικανή και αναγκαία συνθήκη για να έχει τύχη το όποιο εγχείρημα μετά από το εκλογικό αποτέλεσμα.
Το άφαντο αλλά όχι και ανύπαρκτο αυτό «κόμμα», κάνει σκληρή κριτική στο ΠΑΣΟΚ του Βενιζέλου, ενώ δεν φείδονται αρνητικών σχολίων και για το κόμμα Παπανδρέου μολονότι πολλοί εξ αυτών βρέθηκαν πολύ κοντά στο εγχείρημα. Στις τάξεις τους, οι συνομιλητές έχουν αναφορά σε στελέχη που κάποτε υπήρξαν κορυφαίοι στα κόμματά τους, αλλά ο απογαλακτισμός τους βρίσκεται σε εξέλιξη μετά την διαπίστωση της αδήριτης ανάγκης για ανανέωση και απεγκλωβισμό από το παρελθόν.
Αυτό το σκεπτικό ακολουθούν και απέναντι στους ηγέτες των κομμάτων, στις λίστες υποψηφίων των οποίων, αρνήθηκαν να συμμετάσχουν. Αν και παρέμειναν στο σπίτι τους, εντούτοις αναμένουν την επόμενη περίοδο να δραστηριοποιηθούν και να πιέσουν στη κατεύθυνση να αλλάξει η χώρα προσανατολισμό και να κινηθεί αριστερότερα, χαράζοντας βαθιά διαχωριστική γραμμή από την κεντροδεξιά και τη σοσιαλδημοκρατία τύπου Βενιζέλου.
Με τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ τους χωρίζει χάσμα πολιτικής, ενώ με τον Γιώργο Παπανδρέου δεν «συναντήθηκαν» επειδή δεν αποκήρυξε τη δεξιά και το μνημόνιο, αλλά και δεν όρισε το ΚΙΝΗΜΑ σαν δύναμη συνομιλητή και συνεργαζόμενου με τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσον αφορά τους ανθρώπους από τη ΔΗΜΑΡ, είναι σαφές ότι μετά τον επώδυνο διαχωρισμό της «ήρας από το στάρι», συναντώνται και πάλι με παλιούς τους συντρόφους, αναζητώντας μια νέα «συμπόρευση». Οι ίδιοι παράγοντες επέλεξαν να μείνουν εκτός ΣΥΡΙΖΑ καίτοι συνομίλησαν και συνομιλούν με την Κουμουνδούρου. Ουδέποτε ωστόσο, δεν συνομίλησαν με το ΠΟΤΑΜΙ του Σταύρου Θεοδωράκη καθώς εκτιμούν ότι πρόκειται για « κεντροδεξιό κίνημα συμφερόντων».
Το βέβαιο είναι ότι θεωρούν πολύ δεξιότερα τα κόμματα που δυνητικά θα μπορούσαν να συνεργαστούν με τον ΣΥΡΙΖΑ, και πολύ υψηλό και δύσκολο το στοίχημα για όσα επαγγέλλεται το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα. Η χρυσή ισορροπία ανάμεσα στο ρεαλισμό της πολιτικής και την ουτοπία της αριστερής λύσης είναι πάντα το ζητούμενο για τους ίδιους.
Η εκλογική δύναμή τους μπορεί να υπολογιστεί, με δεδομένη την εικόνα κομφετί που παρουσιάζουν τα κόμματα μετά τα δύο μεγαλύτερα, εφόσον θεωρηθεί ότι η επιρροή τους σε ψηφοδέλτια σε προηγούμενες εκλογές κυμαινόταν μεταξύ 3 και δεκάδων χιλιάδων σταυρών, έκαστος.
Σημειώνεται ότι τροχιές στην ίδια φυγόκεντρο διαγράφουν και πολλοί που απηύδησαν από τις εξελίξεις ή αποκλείστηκαν από τις λίστες υποψηφίων του ΠΑΣΟΚ, του Κινήματος και του ΣΥΡΙΖΑ. Αξιοσημείωτο είναι ότι δεν έχουν βρει συνομιλητές ούτε στο «κόμμα που δεν κατεβαίνει στις εκλογές», όπως θα ορίζαμε τους περισσοτέρους πιο πάνω.
Ενδεικτικά, (η λίστα είναι μακρά) οι «πολίτες» της πολιτικής, συμπεριλαμβανομένων αυτών που συγκρούονται μεταξύ τους και που αποκλείστηκαν από τα δύο σκέλη του χώρου του ΠΑΣΟΚ και όχι μόνον, είναι:
Δημήτρης Ρέππας, Απόστολος Κακλαμάνης, Μαριλένα Κοππά, Μανώλης Όθωνας, Πάνος Μπεγλίτης, Θανάσης Παπαγεωργίου, Γιάννης Παρασκευάς, Λευτέρης Τζιόλας, Νίκος Ζαμπουνίδης, Φλώρος Κωνσταντίνου, Νίκος Αφεντουλίδης, Θεοχάρης Τσιόκας, Γιάννης Μαγκριώτης, Γιάννης Αμοιρίδης, Σπύρος Βούγιας, Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου, Κατερίνα Μπατζελή, Άννα Διαμαντοπούλου, Χάρης Καστανίδης, Γιάννης Ραγκούσης και Μαρία Δαμανάκη.