Η «τρομοκρατία» της Νέας Δημοκρατίας και το φάντασμα του Μακάρθυ...

Της Γεωργίας Λινάρδου

Η προεκλογική διάθεση της Νέας Δημοκρατίας επιστρέφει στον Μακάρθυ, στον Κόκκινο Τρόμο, στις Μαύρες Λίστες και στη λογική της Κεντρικής Υπηρεσίας Πληροφοριών. Της γνωστής ΚΥΠ η οποία ιδρύθηκε το 1953 με εμμονή την αντιμετώπιση του κομμουνισμού εντός της χώρας.

Τον Νοέμβριο του 2014 ο υπουργός της κυβέρνησης του Α.Σαμαρά, Μ. Βορίδης δήλωνε στο πλαίσιο εκδήλωσης της παράταξης της ΝΔ: «...αν αρχίσω να σας μετράω κομμουνιστές ζωγράφους, κομμουνιστές ηθοποιούς, κομμουνιστές ποιητές, κομμουνιστές τραγουδιστές, αυτούς που τραγουδάμε, βλέπετε τον τρόπο που συγκροτείται η ιδεολογική ηγεμονία. Αυτοί παράγουν επιρροή, παράγουν νομιμοποίηση». Στα χνάρια σύνταξης της Μαύρης Λίστας του Χόλιγουντ ή κάπως έτσι;

Ο ίδιος πολιτικός ο οποίος είναι προφανές ότι διέπεται από τον... Κόκκινο Τρόμο της ιστορίας (ωσάν άλλος μέσος Αμερικανός ο οποίος τρέμει την ώρα και τη στιγμή που οι σοβιετικοί θα του εκτοξεύσουν πυρηνικό πύραυλο στο σπίτι του), προσφάτως επανέλαβε με άλλα λόγια: «Δεν πρόκειται να τους αφήσουμε ό,τι κι αν είναι εκείνο το οποίο θα χρειαστεί να κάνουμε. Ό,τι υπερασπίστηκαν οι παππούδες μας γενναία με τα όπλα θα το υπερασπιστούμε εμείς με την ψήφο μας την επόμενη Κυριακή».

Κι εκεί που θεωρείς ως καλόπιστος ψηφοφόρος ο οποίος ακόμη ταλαντεύεται για το τι θα ψηφίσει, ότι η περίπτωση του πολιτικού αυτού είναι μεμονωμένη, δίχως γενικότερη κομματική κάλυψη, πηγαίνεις να ξαπλώσεις.

Μόνον που έχεις ξεχάσει την τηλεόραση ανοιχτή κι αυτή αρχίζει να εκτοξεύει όχι έναν, αλλά πολλούς... τρόμους μαζεμένους.

Είναι το τελευταίο προεκλογικό σποτ της Νέας Δημοκρατίας που έφτασε στο σημείο να τρομοκρατεί στεγνά τους ψηφοφόρους μιμούμενη μεθόδους εκεί στα μέσα του 20ου αιώνα και στο πλαίσιο μιας αισχρής συρραφής ότι: αν ο μέσος εργαζόμενος ψηφοφόρος δεν ψηφίσει Νέα Δημοκρατία, όταν θα πάει στην τράπεζα δε θα βρει χρήματα, αν ο συνταξιούχος κάνει λάθος στην κάλπη, επίσης δε θα βρει χρήματα, ότι θα γίνουν ταραχές και... Αυτές και άλλες τρομολαγνικές προβλέψεις.

Ο Αμερικανός νομικός Ντέιβιντ Κόουλ ο οποίος έχει μελετήσει προσεκτικά τον μακαρθισμό και την επιρροή του όχι μόνον στην πολιτική των σημερινών ΗΠΑ έχει πει: «Αυτό που μάθαμε από την Ιστορία είναι το πώς να καμουφλάρουμε την επανάληψη των λαθών μας και όχι το πώς να αποφεύγουμε τα ίδια τα λάθη».

Στην Ελλάδα δεν έχουμε μάθει ούτε το ένα, αλλά κυρίως ούτε το άλλο.

Στη χώρα μας, μπορεί οι ειδήσεις απ' όλο τον κόσμο να φτάνουν γρηγορότερα πια απ' ότι τότε, φαίνεται όμως πως βρισκόμαστε στο σημείο μηδέν, διότι έχουμε απολέσει την κριτική σκέψη. Δε γίνεται από τη μία η κυβέρνηση να προβάλλει το επιτυχημένο έργο στην πάταξη της τρομοκρατίας και την ίδια ώρα να τρομοκρατεί με άλλα εργαλεία -ναι, με άλλα εργαλεία- αλλά να τρομοκρατεί τον όποιον κακομοίρη δεν έχει στον ήλιο μοίρα. σ.σ., διότι οι... άλλοι, δεν τρομοκρατούνται έτσι κι αλλιώς.

«Καληνύχτα και Καλή Τύχη» (Good Night and Good Luck, 2005, είναι μια κινηματογραφική περιήγηση στα σκοτεινά χρόνια του μακαρθισμού σε σκηνοθεσία Τζορτζ Κλούνεϊ).

Τι μας απομένει, ώστε να πάψουμε να φοβόμαστε την «ξανθιά περούκα» του τρομοκράτη, ανεξαρτήτως ποιος την φορά και τι κρατά κάθε φορά στο χέρι του ή στη σκέψη του;

Η λογική. Η αλήθεια.

Σε δήλωση του ο Τζορτζ Κλούνεϊ με αφορμή την υποψηφιότητα για έξι όσκαρ της ταινίας εκείνη, είχε πει: «Σήμερα ενημερωνόμαστε πολύ λιγότερο απ' ό,τι 15 χρόνια πριν. Ένας πρώτος σημαντικός λόγος είναι το γεγονός ότι δεν διαβάζουμε πλέον. Όταν ήμουν παιδί, υπήρχαν τρία βασικά δίκτυα ενημέρωσης που πρόβαλλαν τα ίδια περίπου πράγματα. Η ενημέρωση ενσωματωνόταν στα "πιστεύω" και την ιδεολογία του καθενός και έτσι διαμόρφωνε τη γνώμη του. Σήμερα με τα τόσο πολλά δίκτυα και τα είδη των ειδήσεων που προβάλλονται δεν είναι εφικτό να διαμορφωθεί μια κοινή αλήθεια»...

Καληνύχτα, λοιπόν.

Σχετικές ειδήσεις

• Μπακογιάννη: Αυτά που εμείς προτείνουμε είναι μετρημένα
• Μεϊμαράκης: Δεν ψηφίζουμε για το χθες, ψηφίζουμε για το αύριο
• Εκλογές 2015 - ΣΥΡΙΖΑ: Αυτοδυναμία ή συνεργασία;