«Γελάω με όσους λένε ότι ο Ξηρός, ήταν προεκλογικό τρικ»
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟ ΝΙΚΟ ΣΥΡΙΓΟ
Ο Βασίλης Κικίλιας μπήκε στο υπουργείο Δημόσιας Τάξης σαν ένας ελπιδοφόρος, νέος πολιτικός και φεύγει περίπου σαν... Λούκι Λουκ. Ανεξάρτητα με την κομματική προέλευση που έχει κάποιος, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί ότι επί ημερών Κικίλια, έγιναν οι σημαντικότερες, ίσως, επιτυχίες της ελληνικής Αστυνομίας, από την εποχή της εξάρθρωσης της 17 Νοέμβρη και μετά. Κι όλα αυτά μέσα σε μόλις οκτώ μήνες... Τον συναντήσαμε- μαζί με τον Αριστείδη Χρσιτόπουλο- στο Υπουργείο. Κι αφού θυμηθήκαμε τα παλιά (τότε που έπαιζε ακόμη μπάσκετ) κατεβήκαμε στο Γυμναστήριο... Εκεί όπου ο μέχρι πρότινος Υπουργός, ξαναθυμόταν την αθλητική του πλευρά... Και τα είπαμε για όλα. Και για όλους. Από τον Ρωμανό, τον Ξηρό και τον Μαζιώτη, μέχρι τον Μίχο, τον Δένδια και τα δελτία των «8» που στάζουν αίμα... Φυσικά μιλήσαμε και για μπάσκετ αλλά και για το γήπεδο του Παναθηναϊκού... Σιγά μην δεν μιλάγαμε...
Άμυνα, άμυνα, άμυνα. Σαν παίκτης, σαν βουλευτής και τώρα σαν Υπουργός κλήθηκες να παίξεις άμυνα για όλη την ελληνική κοινωνία.
«Όπως ξέρουν οι μπασκετικοί πολύ καλά, η επίθεση φέρνει τον κόσμο στα γήπεδα και προσφέρει σόου, η άμυνα κερδίζει τους αγώνες. Το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης είναι μία άλλη ιστορία γιατί διακυβεύονται ανθρώπινες ζωές και είναι μεγάλο να νιώθεις σταθερότητα και ασφάλεια και στη φύση του ανθρώπου να πρέπει να αισθάνεται σιγουριά. Και νομίζω ότι θεσμικά και χωρίς μικροπολιτικές και ενδεχομένως κομματικές παρεκκλίσεις και συνεργαζόμενος με όλους αυτούς τους μήνες προσπάθησα να κάνω τη δουλειά μου. Και η δουλειά αυτή είχε επιτυχία γιατί αφέθηκε η ελληνική αστυνομία, τα παιδιά αυτά και το πυροσβεστικό σώμα να κάνει τη δουλειά της. Είναι η συνισταμένη των προσπαθειών όλων αυτών των ανθρώπων που είχαν ανάγκη να αισθανθούν συμβατοί με κάποιον να έχουν επαφή ψυχική, κίνητρο, παρότρυνση και όραμα».
Διοίκησες το Υπουργείο ακριβώς όπως όταν έπαιζες μπάσκετ. Ενέπνευσες τους γύρω σου και αυτό νομίζω ότι φάνηκε...
«Έχω πει πολλές φορές ότι εγώ δεν ήμουν ποτέ ο καλύτερος παίχτης, αλλά νομίζω ότι ήμουν ο καλύτερος συμπαίκτης. Και τα παιδιά μετά από πολλά χρόνια, είτε είναι συμπαίκτες είτε αντίπαλοι είναι κοντά μου και δίπλα μου και ξέρεις αυτό είναι πολύ μεγάλη ικανοποίηση και χαρά. Όταν έχεις φύγει από το χώρο και έχεις ολοκληρώσει έναν κύκλο να έχεις φίλους, να έχεις αυτούς που σε αγαπάνε, που τους εκτιμάς, που μπορείς να τους πεις μια κουβέντα και να σου πούνε, ανθρώπινα πράγματα».
Άμυνα έπαιξες και στη βουλή, μέσα στη βουλή και αναφέρομαι στο περιστατικό με τον Μίχο και τον Δένδια. Μια εσύ και μία ο Δήμας δεν του βγήκε του Μίχου να τραμπουκίσει μέσα στη βουλή. Αν δεν ήταν ο Δένδιας με τη Ν.Δ. και ήταν βουλευτής του ΚΚΕ θα το έκανες;
«Ήταν ενστικτώδες. Ξαναλέω ότι σέβομαι όλους τους συναδέλφους και αυτό δεν είναι ούτε προσποιητό, ούτε μπορεί να γίνει επί τούτου, γιατί στη διάρκεια καθορίζεται η αξία, άρα αν δεν ισχύει φαίνεται. Νομίζω ότι για πολύ-πολύ καιρό πληγώσαμε αλλήλους, ασχολούμενοι με τα στυγνά κομματικά, ενώ υπάρχουν εθνικά θέματα πολύ σημαντικά στα οποία πρέπει να συμφωνήσουμε. Είμαστε η μοναδική χώρα στον κόσμο νομίζω που έχει αλλοπρόσαλλη εξωτερική πολιτική ανάλογα με το ποιός κυβερνά. Έχει διαφορετική πολιτική στην παιδεία της και στην εκπαίδευσή της ανάλογα με το ποιος κυβερνά. Έχει διαφορετική πολιτική στα εθνικά ανάλογα με το ποιος κυβερνά. Είναι ένα λάθος το οποίο το έχουμε πληρώσει».
Όταν έμπαινες στην πολιτική φανταζόσουν ότι θα ζούσες αυτές τις σκηνές στη βουλή; Μπήκες στην πολιτική από το γήπεδο οπότε κι εκεί γινόταν λίγο τσαμπουκάς, αλλά αυτό που θα ζούσες μέσα στο ελληνικό κοινοβούλιο, το πίστευες ποτέ;
«Νομίζω ότι η ελληνική κοινωνία είναι η ελληνική κοινωνία και οι καθρέφτες της βρίσκονται παντού».
Τι καθρεφτίζεται; Καθρεφτίζεται η Χρυσή Αυγή;
«Εγώ δεν πιστεύω σε καμία των περιπτώσεων ότι αυτοί οι 600.000 συμπολίτες που ψήφισαν Χρυσή Αυγή είναι νεοφασίστες ή φασίστες κλπ. Νομίζω ότι η πλειοψηφία, αν δει κανείς τα ποσοστά παλαιότερων ετών της Χ. Α. ήταν 0,0,2, 0,04 % κλπ, ήταν μια αντίδραση απόγνωσης, απελπισίας που έστειλε, όμως, λάθος μηνύματα. Μία λάθος αντίδραση κατά τη γνώμη μου. Παρ 'όλα αυτά θέλω να πω σε αυτούς τους οποίους σπεύδουν να δείξουν με το δάχτυλο ότι η ψήφος είναι μυστική και δεν ποινικοποιήθηκε. Με αυτή τη λογική λειτούργησα και εντός της αστυνομίας και με αυτή τη λογική λειτουργώ γενικά. Δηλαδή νομίζω ότι κάποιος με τον τρόπο του, με το παράδειγμά του, με το πως συμπεριφέρεται και το πως επικοινωνεί αυτά τα οποία πιστεύει τις αξίες του και τις αρχές του κερδίζει τους ανθρώπους και τον κόσμο ή τους χάνει.
Η Χρυσή Αυγή παίρνει υψηλό ποσοστό σε σώματα ασφαλείας, εσύ στη θητεία σου πιστεύεις ότι κέρδισες κάποιους αστυνομικούς για να μην ψηφίσουν το τέρας;
«Εγώ νομίζω ότι, κι αυτό είναι κάτι το οποίο είναι υπερφουσκωμένο και στην παραφιλολογία κινείται πιο πολύ παρά στην πραγματικότητα, αλλά παρ' όλα αυτά έχω την αίσθηση ότι αυτοί οι νέοι άνθρωποι που είναι αγωνιστές της ζωής, θέλω να εξηγήσω ότι όλοι οι άλλοι βγαίνουμε στη δουλειά μας το πρωί και γυρίζουμε το βράδυ. Αυτά τα παιδιά πηγαίνουν στη δουλειά τους το πρωί και δεν είναι σίγουρο ότι θα γυρίσουν το βράδυ, αστυνομικοί και οι πυροσβέστες, για να μας προστατέψουν. Αυτό θέλει μέταλλο και ψυχή και προσωπικότητα και για μένα είναι κάτι εξαιρετικό. Στην κρίση των αξιών που ζούμε είναι εξαιρετικό».
Η κοινωνία, οι πολιτικοί, είχαν εγκαταλείψει, λίγο τα σώματα ασφαλείας;
«Δεν ξεχωρίζω τους ένστολους από τους υπόλοιπους ανθρώπους. Θεωρώ γενικά ότι όλες τις νέες γενιές τις καταδίκασαν οι πολιτικές του παρελθόντος, λαϊκισμοί ψευτοσυμβάσεις κάποιων μηνών με ψίχουλα σε μαρασμό και σε μελαγχολία. Δεν μπορεί να είναι αυτό το μέλλον αυτό ενός νέου ανθρώπου; Το μέλλον ενός νέου ανθρώπου πρέπει να είναι αισιόδοξο, πρέπει να μπορεί οραματίζεται να έχει το στοιχειώδες, μια δουλεία, να μπορεί να κοιτάει το αύριο με αισιοδοξία. Για να γίνει αυτό, όμως, πρέπει να σταματήσουν τα ψέματα και να πάμε σε αλήθειες. Η αλήθεια ενδεχομένως στιγμιαία και να ενοχλεί, αλλά η αλήθεια εμπεριέχει την ελπίδα για το αύριο. Το ψέμα και η υπόσχεση η ψεύτικη χαϊδεύει αυτιά σήμερα στιγμιαία. Έλα που όμως τα πράγματα τρέχουν πολύ πιο γρήγορα απ' ότι στη μεταπολίτευση και ο κύκλος κλείνει γρήγορα, άρα μετά από λίγες μέρες ενδεχομένως η τιμωρία να είναι πολύ μεγαλύτερη γι' αυτούς οι οποίοι διάλεξαν να σκανδαλίσουν τους Έλληνες».
«Για μένα ήταν πάντα κίνητρο η αμσφισβήτηση»
Στο μπάσκετ λέγανε δεν έκανες, ήσουν άτεχνος. Έφτασες να παίξεις σε υψηλό επίπεδο, να κατακτήσεις τίτλους. Στην πολιτική σε είπαν... αθλητή. Άρα όχι ικανό για να φτάσεις πολύ ψηλά γιατί... δεν την ξέρεις τη δουλειά. Έφτασες να πάρεις το Υπουργείο. Είναι τελικά κίνητρο για σένα η αμφισβήτηση;
«Και στην ιατρική επίσης είχα αμφισβήτηση γιατί ήμουν αθλητής... Έγινα χειρουργός, έκανα μεταπτυχιακά, διδακτορικά και αν έπρεπε να δω τη ζωή μου προς τα πίσω, από κάποιους λίγους συγκεκριμένους, από αυτούς που βάζουν ερωτηματικό δίπλα στους νέους ανθρώπους, πράγματι υπήρχε η αίσθηση ότι αυτός δε μπορεί να τα καταφέρει. Υπήρξε πάντα ένα κίνητρο αυτό για μένα, αλλά έχω μάθει να βάζω στόχους και να κοιτάω μπροστά γιατί ήμουν οραματιστής της ζωής, είμαι μαχητής και δεν κοιτάω δεξιά και αριστερά. Αντίθετα τιμώ τους ανθρώπους που έχουν την άποψή τους ακόμα κι αν είναι διαφορετική και προσπαθώ με αυτό το οποίο έμαθα μες στο σπίτι μου, από τους γονείς μου, την οικογένειά μου: Να κάνω τη δουλειά μου συνειδητά και να κοιτάω μπροστά. Και αυτή είναι και η ζωή. Μικροί, μεσαίοι, μεγάλοι στόχοι στα προσωπικά μας, στα επαγγελματικά μας. Νομίζω ότι η ζωή είναι μια μάχη μια προσπάθεια. Χαίρομαι λοιπόν που και σε αυτό το κομμάτι εμένα με πίστεψε ο κόσμος με ψήφισε και επένδυσε πάνω μου. Έρχεται κάποια στιγμή το πλήρωμα του χρόνου να αποδείξει αν αξίζεις αυτή την εμπιστοσύνη ή όχι. Επειδή πολλοί δεν την άξιζαν αυτή την εμπιστοσύνη και εξαφανίστηκαν. Νομίζω ότι αυτή η θητεία των 8 μηνών στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης έδειξε σε αυτούς τους ανθρώπους που με πίστεψαν, με στήριξαν και με αγάπησαν αν πραγματικά άξιζα αυτή τη συμπεριφορά και αυτή τη στήριξη κι αν πρέπει να έχω μέλλον στην πολιτική ή όχι».
Από αυτό το οκτάμηνο ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή σου; Δηλαδή κλείνοντας τα μάτια, ποια είναι η πρώτη σκέψη που σου έρχεται στο μυαλό;
«Είναι η διαφορετική οπτική που νομίζω ότι εγώ είδα το Υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Η αίσθηση ότι δεν μπορεί να είσαι μέσα σε ένα γραφείο με μόνο 10 στρατηγούς και να διοικείς την ελληνική αστυνομία, το πυροσβεστικό σώμα κλπ. Πρέπει να είσαι έξω με τα παιδιά αυτά, τους αστυνομικούς, που καθημερινά ρισκάρουν τη ζωή τους αλλά και να είσαι έξω να ακούς ποια είναι τα προβλήματα των πολιτών και των αστυνομικών. Το έκανα αυτό φανατικά.
Το περίφημο βίντεο που έχει κάνει ρεκόρ στο «Youtube» κι όλοι λένε μπράβο, είναι αυτό που πήγες στην Πάτρα. Ανθρώπινη αντίδραση έτσι; Δηλαδή φαντάζομαι δεν το χες στο μυαλό σου, πηγαίνοντας εκεί να τα χώσεις στους υψηλόβαθμους επειδή έλειπαν οι απλοί αστυνομικοί;
«Εγώ κάνω ταξίδια σε όλη την Ελλάδα. Και στο εξωτερικό κάνω σημαντικά ταξίδια, ενισχύοντας συνεργασίες και σχέσεις που έχουν να κάνουν με την ασφάλεια της χώρας. Το έγκλημα δεν είναι τοπικό, είναι διασυνοριακό, είναι παγκόσμιο πλέον. Αλλά και μέσα στην Ελλάδα γιατί ήθελα να δω τα προβλήματα του κόσμου και των Ελλήνων αστυνομικών και πυροσβεστών σε όλη την Ελλάδα, από τον Έβρο μέχρι τα νησιά το καλοκαίρι. Αυτό μου έδωσε την δυνατότητα και να έχω πιο καθαρή εικόνα και αυτοί οι άνθρωποι να με νιώσουν πιο κοντά τους γιατί πραγματικά το ήθελα αυτό. Και προσπάθησα να είμαι ειλικρινής και αληθινός. όλοι οι άνθρωποι έκαναν λάθη και εγώ. Δεν υπάρχει κανείς αλάνθαστος ειδικά όταν θέλει πράττει, αλλά προσπαθώ μόνιμα να διορθώνομαι και να βελτιώνομαι και να ενισχύω τα θετικά και αυτό να είναι προς όφελος αυτών οι οποίοι με έστειλαν σε αυτή την θέση. Δηλαδή έχουμε ξεχάσει ότι είναι αντιπροσωπευτική δημοκρατία. Εμείς οι 300 είμαστε αυτοί οι οποίοι εκπροσωπούμε τους άλλους 10.000.000 που δε χωράνε μέσα στη βουλή. Από το διαφωτισμό, από τη γαλλική επανάσταση και μετά στέλνουνε αντιπροσώπους τους στο κοινοβούλιο. Είσαι δημόσιος λειτουργός, είσαι υπηρέτης των συμφερόντων των πολιτών. Κάπου αυτό ξεθώριασε στη μεταπολίτευση, ξεχάστηκε».
Μήπως επειδή οι βουλευτές έγιναν υπηρέτες των συμφερόντων απλά και όχι των πολιτών;
«Δεν θέλω να είμαι μηδενιστής και δε θέλω να βάλω όλους στον ίδιο κουβά. Θέλω να πω, όμως, ότι τα πρότυπα γενικά και οι αξίες, επειδή η κρίση που ζούμε επειδή δεν είναι μόνο οικονομική είναι και ηθική και αξιακή, χάθηκαν στο διάβα της μεταπολίτευσης, ισοπεδώθηκαν με εφήμερα, με επίπλαστα και βιαστικά. Μια ζωή μια χώρα και ένας λαός δε μπορεί να ζει χωρίς ήρωες δε μπορεί να ζει χωρίς πρότυπα χωρίς παραδείγματα».
«Σε 55.000 Αστυνομικούς, πάντα θα υπάρχουν και κάποιοι που δεν σέβονται τον όρκο τους»
Εσύ ποιον είχες πρότυπο μεγαλώνοντας;
«Πάντα με κινητοποιούσε και θαύμαζα ανθρώπους οι οποίοι αντίθετα με τις πιθανότητες, αντίθετα με αυτό που ενδεχομένως ήταν δημοφιλές στιγμιαία, έκαναν πράγματα για το σύνολο παρά για τον εαυτό τους και το πιστώθηκαν αυτό αργότερα από την ιστορία. Έχουμε παράδοση ως χώρα τέτοιων ανθρώπων που στην εποχή τους δε δικαιώθηκαν για να δικαιωθούν πολύ αργότερα ή μετά θάνατον. Τον Αλκιβιάδη τον εξοστράκισαν, τον Κολοκοτρώνη τον φυλάκισαν τον Καποδίστρια τον δολοφόνησαν, ο Ελευθέριος Βενιζέλος έχασε στις εκλογές, πιστέψαμε στο λαϊκισμό, πιστέψαμε στο ψέμα, στις εύκολες υποσχέσεις. Θέλω να πιστεύω ότι είναι έμπειρος πλέον ο κόσμος και υποψιασμένος, να πω έτσι απλά δεν τσιμπάει».
Είσαι σπίτι, ανοίγεις την τηλεόραση, βλέπεις το δελτίο των 8 μ. μ., των 9 μ. μ., διαρρήξεις, δολοφονίες, κλέβει ο άλλος για ένα κομμάτι ψωμί,.. Νιώθεις τύψεις;
«Πρώτα απ' όλα σε αυτούς τους 8 μήνες δεν έχω βρεθεί ποτέ σπίτι για να δω το δελτίο των 8! Ποτέ! Εντυπωσιακό, αλλά προφανώς τα μαθαίνω όλα και μάλιστα πιο νωρίς. Θεωρώ ότι τα χω δώσει όλα αυτούς τους 8 μήνες, ό,τι είναι ανθρωπίνως δυνατό από την πλευρά μου. Αυτός ο οποίος τα δίνει όλα είναι εντάξει με τη συνείδησή του. Έκανα το μάξιμουμ της προσπάθειάς μου, με όλη μου την καρδιά. Και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Και κρίνομαι από αυτό. Νομίζω ότι έχει πολύ μεγάλες επιτυχίες η ελληνική αστυνομία αυτούς τους 8 μήνες. Συλλάβαμε τρεις σκληρούς τρομοκράτες, έγινε διαλεύκανση πολύ σημαντικών εγκλημάτων, του Κουμανταρέα, έγινε απαγωγή της ανιψιάς του προέδρου του Αστέρα Τρίπολης, την βρήκαμε, εξαρθρώσαμε σημαντικές συμμορίες, βαρέως ποινικού εγκλήματος. Όμως εκεί πέρα που υπάρχει η ανέχεια, η πείνα και που αναμειγνύεται η παράνομη μετανάστευση, δηλαδή η πείνα είναι κακός σύμβουλος, το μικρό έγκλημα θα υπάρχει, γι' αυτό εμείς προσπαθήσαμε να βγάλουμε όλη την αστυνομία στους δρόμους. Να προσπαθήσουμε να προστατέψουμε τον πολίτη. Σε μια πόλη πολυπολιτισμική όπως είναι η Αθήνα πλέον και χώρα όπως η Ελλάδα με τεράστιες πιέσεις, με παράνομη μετανάστευση, πάντα θα υπάρχουν θέματα και προβλήματα, αλλά αυτή είναι η μάχη του καλού με το κακό, και πάντα πιστεύω ότι στη διάρκεια το καλό κερδίζει το κακό. Αυτός ήταν ο προορισμός ο δικός μου εδώ πέρα στο Υπουργείο Δημοσίας Τάξης. Να εμφυσήσω την αίσθηση της ασφάλειας. Νομίζω ότι κερδήθηκε αυτό το στοίχημα».
Κακούς αστυνομικούς, μπάτσους που λένε συνάντησες; Δηλαδή ήρθανε στο γραφείο σου τέτοιες περιπτώσεις; Αστυνομικής βίας, υπερβολικής...
«Η λέξη μπάτσοι δε μου αρέσει με ενοχλεί, αλλά η αλήθεια είναι ότι πάντα σε ένα σύνολο και στους 55.000 αστυνομικούς που είναι ένας πολύ μεγάλος αριθμός υπάρχουν κι αυτοί οι οποίοι τον όρκο τους δεν τον σέβονται. Κι αυτό είναι πληγή για την ελληνική αστυνομία και δυστυχώς υπάρχει σε όλα τα επαγγέλματα. Υπάρχει και στους γιατρούς, στους δικηγόρους, στους δημόσιους υπαλλήλους και στους επιχειρηματίες. Θέλω να ελπίζω ότι μόνιμα θα μειώνεται αυτός ο αριθμός έναντι αυτών οι οποίοι με συναίσθηση του καθήκοντος κάνουν τη δουλειά τους. Πάντως όταν υπήρχαν τέτοια παραδείγματα ήμασταν κάθετοι, κατηγορηματικοί και απόλυτοι.
Πόσα λεφτά παίρνει ένας αστυνομικός που βγαίνει στους δρόμους;
«Παίρνει πολύ πιο λίγα από αυτά τα οποία θα άξιζε και αυτό είναι ένα ακόμα λόγος που αυτά τα παιδιά αξίζουν το σεβαστό μας, γιατί είναι νέα παιδιά μέσα στην κρίση. Μία άλλη γενιά πέρασε καλά με ιδανικά. Αυτοί και όλοι οι άλλοι νέοι άνθρωποι καλούνται να πληρώσουν το λογαριασμό και τους βάζουμε κ όλο το βάρος πάνω στις πλάτες τους. Είναι δυσανάλογο της προσπάθειάς τους και των κινδύνων του επαγγέλματος αλλά θεωρώ ότι είναι μαχητές της ζωής κι αυτοδημιούργητοι άνθρωποι είναι παιδιά της διπλανής πόρτας και τι θέλουν; Τι αποδείχτηκε ότι χρειάζονται; Γιατί εγώ χρήματα δεν είχα να τους δώσω, αυτή είναι η αλήθεια. Χρειάζονται ένα χτύπημα στην πλάτη, ένα μπράβο για τις προσπάθειές τους, την αίσθηση ότι εκτιμάται αυτό το οποίο κάνουν. Και κάποιοι από αυτούς που είναι και πολλά χρόνια στο σώμα, δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους έναν Υπουργό. Δηλαδή όχι να τους πει κι ένα μπράβο. Δεν είχαν δει ποτέ στη ζωή τους. Ποτέ! Είναι συγκλονιστικό να δουλεύει κανείς για μια υπηρεσία για χρόνια ολόκληρα και να μην τύχει μια φορά να δει τον πολιτικό του προϊστάμενο. Γι' αυτό , λοιπόν, θεώρησα σημαντικό να ταξιδέψω σε όλη την Ελλάδα και να δω όσο πιο πολλούς πυροσβέστες και αστυνομικούς και ανθρώπους του Υπουργείου γίνεται και να καταλάβω από κοντά τι πραγματικά είναι αυτό το Υπουργείο Δημοσίας Τάξεως και προστασίας του πολίτη».
Κάνεις αύριο-μεθαύριο έναν γιο. Θα τον έκανες αστυνομικό; Με το χέρι στην καρδιά.
«Πρώτα απ'όλα θα κάνω παιδιά γιατί τα αγαπώ πολύ. Πιστεύω ότι οι νέοι άνθρωποι πρέπει να αφήνονται, να δοκιμάζουν διάφορα στην παιδική τους ηλικία και στην εφηβεία τους για να καταλάβουν ποιο είναι το ταλέντο τους και τι αγαπάνε να κάνουν».
Αν σου έλεγε μεγαλώνοντας ότι μπαμπά θέλω να γίνω αστυνομικός, θα τον άφηνες;
«Θα καθοδηγήσω τα παιδιά μου και θα προσπαθήσω να τα μορφώσω. Θεωρώ ότι αυτό είναι το μεγαλύτερο παράσημο που μπορεί να έχει ένας νέος άνθρωπος, να έχει εικόνες να έχει Παιδεία, όχι αναγκαστικά εκπαίδευση, αλλά παιδεία! Και θα τα αφήσω να διαλέξουν το δρόμο τους. Είναι ένα θέμα αυτό ξέρεις μερικές φορές οι γονείς θέλουν να ζήσουν τα δικά του όνειρα μέσα από τα παιδιά τους, αλλά πρέπει να αφήνονται οι νέοι άνθρωποι να έχουν την περπατησιά τους».
«Ο Ρωμανός, ο Ξηρός, ο Μαζιώτης... Δεν υπάρχει συναίσθημα σε αυτή τη διαδικασία»
Πότε άκουσες το μεγαλύτερο μπράβο από τη μάνα σου και τον πατέρα σου, όταν σήκωσες το Κύπελλο με τον Πανιώνιο, όταν πήρες το πτυχίο της Ιατρικής ή όταν έγινες Υπουργός; Πότε ένιωσες ότι αυτό μπράβο είναι το καλύτερο που έχεις ακούσει; Πότε τους έχεις έκανες ευτυχισμένους;
«Δε μπορώ να το ξέρω αυτό. Πάντως είμαστε μια δεμένη και αγαπημένη οικογένεια και είναι δίπλα μου και οι γονείς μου και η αδελφή μου και στις χαρές και στις λύπες. Έχουν υπάρξει και τα δύο. Αυτή είναι η ζωή επαναλαμβάνω είναι μια μάχη. Αλλά σε κάθε περίπτωση νομίζω ότι πιο πολύ απ' όλα καμαρώνουν επειδή είμαι αξιοπρεπής. Επαναλαμβάνω έχουν χαθεί οι αξίες. Οι πιο πολλές ενδεχομένως. Κι εμένα μου αρέσει έτσι να περνάω στη ζωή μου. Αυτό κάνει να σε σέβονται και οι φίλοι σου αλλά κι αυτοί οι οποίοι είναι απέναντί σου».
Μαζιώτης, Ξηρός... Υπήρξε κάποιος «κακός» που δεν έπιασες και ήθελες λίγο παραπάνω χρόνο για να τον πιάσεις;
«Δεν εμπεριέχει συναίσθημα αυτή η διαδικασία. Είναι ένας επίπονος και διαρκής αγώνας αυτός ενάντια στη τρομοκρατία. Δυστυχώς αυτοί οι άνθρωποι, αυτή η κατάσταση η νοσηρή, έχει αίμα και πόνο και θανάτους. Νομίζω ότι η Ελληνική Αστυνομία, όλες οι υπηρεσίες αλλά και η αντιτρομοκρατική έκαναν σοβαρά, επαγγελματικά και συνειδητά τη δουλειά τους. Γι' αυτό και αυτός ο οποίος δεν επιδιώκει το εφήμερο και το ψεύτικο και το γρήγορο, αλλά βαδίζει σε ένα δρόμο αξιοποιώντας στοιχεία με επαγγελματισμό τελικά δικαιώνεται στη διάρκεια. Κι αυτό έγινε σε αυτούς τους μήνες».
Τι απαντάς σε όσους πιστεύουν ότι η υπόθεση Ξηρού ήταν προεκλογικό τρικ, προεκλογικό σόου;
«Γελάω με αυτό και γελάμε όλοι στην Ελληνική Αστυνομία γιατί αν σκεφτεί κανείς ότι μέσα σε 7,5 μήνες συλλάβαμε τον Μαζιώτη που ήταν νούμερο ένα τρομοκράτης και τον ταυτοποιήσαμε με το χτύπημα στο κέντρο της Αθήνας, πήγε να ανατινάξει το κέντρο στον αέρα. Συλλάβαμε το Σταμπούλο και αποτρέψαμε ένα πολύ σοβαρό χτύπημα στον Πειραιά με απρόβλεπτες συνέπειες για θεσμούς και επιχειρηματίες. Και συλλάβαμε και τον Χριστόδουλο Ξηρό και αποτρέψαμε το πιο μεγάλο τρομοκρατικό χτύπημα που θα είχε συμβεί ποτέ στη χώρα, θα τίναζε στον αέρα τις φυλακές Κορυδαλλού, γύρω σχολεία, βρεφονηπιακούς σταθμούς, γήπεδα πολυκατοικίες με σπίτια, θα χάνονταν ζωές αθώων. Νομίζω πως μόνο κανείς για προεκλογικό τρικ δε μπορεί να μας κατηγορήσει».
Πυρήνες της φωτιάς, Ρωμανός. Μιλάμε για παιδιά 18-19 χρονών. Γιατί παίρνουν αυτά τα παιδιά τα όπλα στα χέρια τους. Έχεις κάτσει να τα δεις σαν παιδιά;
«Από όποια πλευρά κι αν το δω έχω δύο επισημάνσεις. Η μία είναι ότι οι νέοι άνθρωποι δικαιούνται να κάνουν και λάθη και ενδεχομένως πρέπει να τους δίνονται ευκαιρίες και να τους συγχωρούνται τα λάθη. Τα λάθη είναι ανθρώπινα. Η άλλη πλευρά είναι ότι υπάρχουν όρια στη ζωή και η ανθρώπινη ύπαρξη και η ζωή είναι μη διαπραγματεύσιμη. Δε μπορώ λοιπόν να δεχτώ πώς κάποιος, οτιδήποτε βιώματα και να έχει, οτιδήποτε και να έχει περάσει στη ζωή του, όσο μίσος κι αν έχει διαφωτιστεί ότι μπορεί να φτάσει στο σημείο εν ψυχρώ να πάρει τη ζωή ενός ανθρώπου. Είναι κάτι το οποίο εγώ δε δέχομαι».
Αν ο Ρωμανός έπαιζε μπάσκετ πιστεύεις θα είχε φτάσει σε αυτό το σημείο; Δηλαδή, εσένα το μπάσκετ σε βοήθησε να κοινωνικοποιηθείς;
«Δεν το ξέρω αυτό. Αυτό το οποίο ξέρω και μπορώ να συμβουλέψω όλους τους γονείς είναι ότι ένας πολύ ωραίος τρόπος είναι να μεγαλώνουν τα παιδιά τους μέσα από τον αθλητισμό. Όχι κατ' ανάγκη από τον πρωταθλητισμό, από τον αθλητισμό. Μέσα στα γήπεδα. Εκτονώνεται το παιδί μαθαίνει να κοινωνικοποιείται, έχει φίλους κερδίζει και χάνει πέφτει κάτω ξανασηκώνεται ξαναπροσπαθεί. Αυτή είναι η ζωή είναι μια μάχη».
«Οι αγώνες πρέπει να κρίνονται εντός των τεσσάρων γραμμών»
Από τα χρόνια του μπάσκετ τι έχεις κρατήσει, δηλαδή αυτό που άκουσες τόσα χρόνια από τους προπονητές, από τον κόσμο, τι έχεις κρατήσει; Ποιό είναι το μάθημα το μεγαλύτερο που έχεις πάρει;
«Ό,τι κι αν συμβαίνει να μην τα παρατάω ποτέ».
Ποιός σου έχει πει τη μεγαλύτερη σοφία που έχεις ακούσει από τους προπονητές σου; Ήσουν πάντα από τα αγαπημένα παιδιά των προπονητών.
«Είχα την ευκαιρία και την τύχη να έχω πολύ καλούς και Έλληνες και ξένους προπονητές. Νομίζω ότι από τον καθέναν πήρα ό,τι μπορούσα. Ο κάθε άνθρωπος έχει τη σοφία του και τις ικανότητές του και τη γνώση του και κανέναν άνθρωπο δε μπορείς να πετάς στα σκουπίδια. Ακόμα και αυτοί που νομίζει ότι λένε πράγματα που είναι πάνω ή έξω από αυτά που εσύ πιστεύεις έχουν να σου προσφέρουν κάτι αν τους ακούσεις πραγματικά. Κι εγώ έχω μάθει να ακούω τους ανθρώπους».
Πρόσφατα ο Παναθηναϊκός έχασε ένα παιχνίδι στα χαρτιά που είχε κερδίσει μέσα στο γήπεδο. Είναι βαρύ αυτό για έναν αθλητή;
«Εμένα γενικά δε μου αρέσει να σχολιάζω γενικά τη δικαιοσύνη και τις αποφάσεις της. Δεν το χω κάνει ποτέ. Γενικά θεωρώ ότι οι αγώνες κερδίζονται και χάνονται εντός των τεσσάρων γραμμών και νομίζω ότι αυτό είναι κοινός τόπος σε όλες τις περιπτώσεις. Άρα λοιπόν όποτε δε συμφέρει είναι πλήγμα για τον αθλητισμό».
«Ο Παναθηναϊκός χρειάζεται μεγαλύτερο γήπεδο απ'αυτό που έχει»
Είσαι υποψήφιος βουλευτής στην Α' Αθηνών εκεί που βρίσκεται η Λεωφόρος. Τι έχεις να πεις για το γήπεδο του Παναθηναϊκού; Έχει γίνει πολύ μεγάλη κουβέντα.
«Πρώτα απ' όλα θέλω να πω για το γήπεδο ότι αποδείχτηκε περίτρανα πως ό,τι λέγεται προεκλογικά δεν ισχύει. Άρα, καλά θα κάνουν αυτοί οι οποίοι ασχολούνται με τα κοινά και την πολιτική να αφήσουν τα γήπεδα και τον αθλητισμό έξω από αυτό το κομμάτι. Πιστεύω πως ισχύει ό,τι λέγεται μετεκλογικά. Και σε κάθε περίπτωση ως άνθρωπος του αθλητισμού θα θελα να πω ότι όλες οι μεγάλες ομάδες θα πρέπει να έχουν γήπεδο. Άρα και ο Παναθηναϊκός πρέπει να φτιάξει γήπεδο, πιο μεγάλο από αυτό το οποίο έχει».
Γιατί;
«Γιατί ούτως ή άλλως πλέον η ελληνική πολιτεία δε μπορεί να χρηματοδοτεί τον ελληνικό αθλητισμό. Δε βγαίνει! Υπάρχουν άνθρωποι που πεινάνε. Οφείλει να εφαρμόσει πολιτικές κοινωνικής αλληλεγγύης και για τα βασικά. Όμως, ένας πολύ ωραίος τρόπος για να αναπτυχθεί και να είναι αυτόφωτη μια ομάδα είναι να έχει τμήματα υποδομής, για να στηρίζει την επαγγελματική της ομάδα, να έχει ένα γήπεδο που μέσα μπορεί να έχει εστιατόριο, μπουτίκ, να είναι τέτοιος ο χώρος που να μπορούν να έρθουν οικογένειες να παρακολουθούν. Να γίνει υγιής οργανισμός οικονομικά, να μη χρειάζεται τη χορήγηση κοινώς για να μπορέσει να επιβιώσει. Έτσι έχουν λειτουργήσει όλα τα ευρωπαϊκά και τα παγκόσμια μοντέλα επιτυχημένων ομάδων, με σοβαρή, σταθερή διοίκηση, μεγάλο προπονητή κατά τη γνώμη μου κορμό Ελλήνων παιχτών όπως πρέπει να έχει μια ελληνική ομάδα, πολύ καλούς ξένους και κυρίως κόσμο υγιή. Άρα είναι αυταπόδειχτη η άποψή μου και προφανής. Σε κάθε περίπτωση, όμως, θα υπερασπιστώ μέχρι τέλους αυτό το οποίο θα έπρεπε να αποτελεί κανόνα και δεν αποτελεί κανόνα στην Ελλάδα. Δεν πρέπει να μπλέκεται η πολιτική με τον αθλητισμό. Άρα, απέφυγα ως υποψήφιος Περιφερειάρχης να δώσω υποσχέσεις προεκλογικά όταν τέθηκε το θέμα και καλώς γιατί γήπεδο δεν έγινε. Άρα, όλοι όσοι το υποσχέθηκαν χωρίς να είναι σίγουροι ότι μπορούν να το υλοποιήσουν είναι μη αξιόπιστοι. Εδώ φτάσαμε το 2015 στην πολιτική που πρέπει πρώτα να κάνεις και μετά να λες».
Γιατί να ψηφίσω Κικίλια;
«Γιατί φέρνει νέο ύφος και νέο ήθος».
Πιστεύεις ότι έχει ελπίδες να το γυρίσει η Ν.Δ.;
«Τώρα ρωτάς έναν μαχητή της ζωής και του αθλητισμού αν μέσα στη μάχη το πιστεύει ότι μπορεί να νικήσει. Φυσικά».
Οι γυναίκες ποιόν προτιμούν τον παίκτη, το γιατρό ή τον Υπουργό περισσότερο; Πότε είχες την καλύτερη σχέση με το ασθενές φύλο;
«Πάντα είχα καλή σχέση με τις γυναίκες. Τις αγαπάω και δε μπορούμε να κάνουμε χωρίς τις γυναίκες στη ζωή μας. Απλά νομίζω ότι έχει έρθει η ώρα να διαλέξω μία και εκείνη εμένα βέβαια, γιατί θέλω να κάνω οικογένεια και θέλω να κάνω και παιδάκια».
Είμαστε κοντά στο να νοικοκυρευτείς;
«Ε, δε μιλάω για προσωπικά μου».
Το μεγαλύτερό σου όνειρο;
«Να βλέπω ανθρώπους ευτυχισμένους γύρω μου και δίπλα μου. Και για να γίνει αυτό, δε χωρούν ψέματα, θέλει αλήθεια και πολλή δουλειά. Κι όπως το έχω τηρήσει ευλαβικά όλους αυτούς τους μήνες κι απέδειξα ότι με τη δουλειά όλα γίνονται, αυτό προβλέπω για το μέλλον. Όχι για κάποιους μόνο, αλλά για όλους».