Το εκρηκτικό στοίχημα του Γιάνη Βαρουφάκη

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΡΙΘΜΟΥΣ ΚΑΙ ΤΙΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΕΣ ΘΕΩΡΙΕΣ

Της Γεωργίας Λινάρδου

Διότι, αυτή τη φορά έθεσε ο ίδιος με τον εαυτό του ένα σχεδόν εκρηκτικό στοίχημα. Ο άνθρωπος που δε θέλει να εξαρτάται από κανέναν, είναι πια υπουργός Οικονομικών σε μία βαρύτατη συγκυρία για την ελληνική οικονομία.

Θα τα καταφέρει ο διόλου μονοσήμαντος Γ. Βαρουφάκης; Ο επιστήμονας που μπορεί να μιλήσει με σύνθετους οικονομοτεχνικούς όρους την παγκόσμια οικονομία, τα αίτια της χρεωκοπίας της χώρας και την ίδια ώρα ν' αρχίσει να φιλοσοφεί παρατηρώντας έναν Σύρο μετανάστη να κουνάει τη σημαία της πατρίδας του, μόνος του, σε έναν από τους μεγάλους αυτοκινητόδρομους της Δύσης.

Ο πολιτικός ο οποίος την πρώτη μέρα που μπαίνει στο υπουργείο Οικονομικών ανακοινώνει ότι θα απομακρύνει συμβούλους (την πλέον σκληρή γαλαρία της πολιτικής) για να επαναπροσλάβει τις απολυμένες καθαρίστριες.

Ο άνθρωπος που δε φοβάται να δημοσιοποιήσει τον απίστευτο πόνο που ένιωσε το 2005 όταν η μητέρα της κόρης του -18 μηνών τότε- την πήρε και έφυγαν για την Αυστραλία και να δηλώσει μετανάστης καθώς περίμενε τότε με μια τηλεκάρτα στο χέρι ν' ακούσει από την άλλη πλευρά του ατλαντικού το μωρό του.

«Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διατηρήσω φωνητική επαφή με τη μικρή Ξένια, για τρεις μήνες μονολογούσα καθημερινά δέκα με δεκαπέντε λεπτά της ώρας στο ακουστικό του τηλεφώνου, με μόνη αμοιβή κάποιους μωρουδίστικους ήχους και την ελπίδα ότι δεν θα ξεχάσει την φωνή μου», γράφει ο ίδιος.

Εκείνη η περιγραφή είναι δηλωτική των στοιχείων που κάνουν αυτόν τον -για ορισμένους αμφιλεγόμενο- οικονομολόγο, να διαφέρει από τους προκατόχους του.

«Βγαίνοντας από το παντοπωλείο, με την τηλεκάρτα στο χέρι, πέρασα τη δημοσιά που το χώριζε από τον θάλαμο και βρέθηκα μέρος μιας κοντής ουράς.

Ένας Πακιστανός εργάτης ήδη μιλούσε στη γυναίκα του, μετά εγώ, και μετά από μένα ένας Αλβανός οικοδόμος περίμενε πίσω μου να μιλήσει στην άρρωστη μητέρα του στα Σκόδρα. Αυτό ήταν. Τρεις διαφορετικές εκφάνσεις της μετανάστευσης μπροστά στον θάλαμο, δίπλα σε κάδους σκουπιδιών που ξεχείλιζαν, στρώνοντας το πεζοδρόμιο κάτω από το ετοιμόρροπο τηλέφωνο με χαλί βρωμιάς. Αν και ο μόνος καθ' όλα «νόμιμος» μετανάστης εκ των τριών, και παρά το γεγονός ότι φάνταζα σαν τη μύγα μέσ' το γάλα, οι ομοιότητές μας ήταν πολύ μεγαλύτερες απ' ό,τι φαντάζονταν οι άλλοι δύο. Ήμουν εκεί για να ακούσω τους ήχους ενός μωρού του οποίου οι μητρικοί παππούδες είχαν μεταναστεύσει στην Αυστραλία, από μια Ελλάδα που θύμιζε τόσο πολύ τη σημερινή Αλβανία, το σημερινό Πακιστάν... Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, με φίλους και γνωστούς της "υψηλής" αθηναϊκής κοινωνίας, της άρχουσας τάξης, η οποία αντιμετώπιζε τους μετανάστες ως, στην καλύτερη περίπτωση "αναγκαίο κακό"». Όλα αυτά, ο νέος υπουργός Οικονομικών τα έγραφε για το Witte de With, ένα Κέντρο Σύγχρονης Τέχνης στην Ολλανδία.

Το 2005 η Αυστραλιανή κυβέρνηση περνά ειδική τροπολογία με την οποία καταργείται μία εβδομαδιαία εκπομπή που είχε τότε στο κρατικό ραδιόφωνο.

Τα 23 από τα 54 χρόνια της ζωής του τα έχει ζήσει στην Αγγλία, τη Σκωτία, το Βέλγιο και την Αυστραλία, την Αμερική.

Το όνομα του γράφεται με ένα «ν»: Γιάνης. Εκείνος το αφαίρεσε διότι όπως υποστηρίζει, είχε αισθητικό πρόβλημα με τα δύο «ν». «Κάποια στιγμή το έγραψα, το δοκίμασα να το γράψω με ένα "ν" και είχα μια δασκάλα, τετάρτη δημοτικού, η οποία μου το έσβησε και μου έβγαλε δύο μονάδες, που τότε το να αφαιρέσεις δύο μονάδες στο Δημοτικό ήταν τεράστιο. Το 10 το έκανε 8. Το 8 τότε σήμαινε ότι είσαι στούρνος! Και θυμώνω και αρχίζω και το γράφω συνεχώς με ένα "ν". Και κάποια στιγμή, όταν ήμουν 13, σε ένα βιβλιοπωλείο έπεσα πάνω σε ένα βιβλίο του Γιάνη Κορδάτου, ο οποίος το γράφει με ένα "ν", και λέω "να το". Τελείωσε, αυτό ήταν. Εξιλέωσις».

Τον περασμένο Απρίλιο ένα άρθρο ενάντια σε μια Τράπεζα με θέμα «τη συγκάλυψη των παρανομιών της». Όταν το άρθρο δημοσιεύθηκε με διήμερη καθυστέρηση, όπως ο ίδιος υποστηρίζει, με έκπληξη διαπίστωσε ότι ακριβώς από πάνω του υπήρχε διαφημιστικό banner της συγκεκριμένης τράπεζας.

Ακολούθησαν δεκάδες αναφορές στο social media «αποδόμησης» των ισχυρισμών του. Ομως, δεν είναι αυτό το θέμα. Μιλά με έναν πρώην φοιτητή του. Ο νεαρός του λέει: «Εργάζομαι εδώ και κάποιους μήνες στο γραφείο Τύπου της τράπεζας για την οποία γράψατε. Κάποια στιγμή χτες το απόγευμα μας μάζεψαν, μας μοίρασαν το άρθρο σας (σημ. πριν... αναρτηθεί) και μας ζήτησαν να ετοιμάσουμε tweets και σχόλια αποδόμησής σας. Με ρώτησαν, μάλιστα, αν σας είχα ποτέ καθηγητή στο πανεπιστήμιο, γνωρίζοντας ότι είμαι απόφοιτος του Καποδιστριακού. Είπα ψέματα ότι δεν σας είχα πετύχει.

Σήμερα που αναρτήθηκε το άρθρο σας, από τις οκτώ το πρωί τρεις από εμάς ασχολούμαστε συνεχώς με το να ανεβάζουμε στο Twitter τα ήδη έτοιμα μηνύματα και να απαντάμε χυδαία σε όποιον τολμήσει να σας υπερασπιστεί. Έπρεπε να σας το πω. Νιώθω τύψεις γι' αυτό που κάνω, αλλά, κ. Βαρουφάκη, αυτήν τη δουλειά βρήκα με το πτυχίο του τμήματός μας. Άλλα όνειρα είχα, αλλά τι να κάνω, δόξα τω Θεώ λέω». Αυτά τα δημοσιοποιεί ο ίδιος.

Είναι απορίας άξιο, αν θα μείνει πιστός από το νέο του πόστο, σε αυτήν την ιδιοσυγκρασία που εύκολα δε συναντάς σε τεχνοκράτες, πόσο μάλλον σε πολιτικούς και ειδικά σε υπουργούς Οικονομικών.

Θα αποτελέσουν όλα αυτά που διαθέτει, τη σωστή μαγιά για τις διαπραγματεύσεις με την Τρόικα και τη σύγκρουση με ένα εγχώριο κατεστημένο που ενίοτε ξεκινά την αποδόμηση των ανθρώπων με το αν είναι ξυρισμένοι, αν το πουκάμισο τους είναι μέσα στο παντελόνι και αν ο «ναρκισσισμός» τους είναι... ελεγχόμενος;

Δεν θα' ναι η πρώτη φορά που θα περάσει δύσκολα. Η διαφορά είναι ότι τώρα κουβαλά στις πλάτες του έναν ολόκληρο λαό, ενώ τότε τα πρώτα χρόνια του στο Πανεπιστήμιο ως καθηγητής που πάλευε μαζί με άλλους συναδέλφους του να αναβαθμίσει τα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά, είχε στις πλάτες του λιγότερα βάρη.

«Δε θα ξεχάσω ποτέ ένα πρωί, στημένος ώρες έξω από τον Ειδικό Λογαριασμό, περιμένοντας να μάθω γιατί η πληρωμή του εισιτηρίου ενός ξένου καθηγητή δεν γινόταν, κάποια στιγμή, βγαίνει υπάλληλος από το γραφείο, κρυφά, με παίρνει σε μια γωνιά και μου ψιθυρίζει: "Κύριε Βαρουφάκη επειδή τυχαίνει να ήμουν φοιτητής σας, και σας εκτιμώ, σας παρακαλώ φύγετε, μην περιμένετε άσκοπα. Υπάρχει εντολή από τον Χ συνάδελφο σας (σημ. ο οποίος λύνει και δένει στο παρασκήνιο, με το αζημίωτο φυσικά) να σας σπάσουν τα νεύρα, να μην γίνει καμία πληρωμή για το διδακτορικό πρόγραμμα, έως ότου παραιτηθείτε".»

Είναι επίμονος ο νέος υπουργός Οικονομικών. Σε πρόσφατες δηλώσεις του στο Channel 4 υποστήριξε πως: «Θα καταστρέψω τη βάση πάνω στην οποία έχει κατασκευαστεί ένα σύστημα, ένα δίκτυο που ρουφά άγρια την οικονομική δύναμη απ' όλους τους άλλους στην κοινωνία».

Για να δούμε.

Το στοίχημα που ο Γ.Βαρουφάκης βάζει αυτή τη φορά με τον εαυτό του ήταν εκρηκτικό.

Θα μείνει ο ίδιος που έλεγε το 2012 πως: «Αν υπάρχει ένα αγαθό που με κάνει ευτυχισμένο, δεν είναι άλλο από το συναίσθημα ότι δεν εξαρτώμαι, δε φοβάμαι να πω αυτό που πραγματικά πιστεύω»;

Σχετικές ειδήσεις

• Γιάνης Βαρουφάκης: Γιατί γράφει το όνομά του με ένα «ν»
• Γ. Βαρουφάκης: Σχόλιο για τη διαφωνία περί κυρώσεων κατά της Ρωσίας
• Γ. Βαρουφάκης: Ένας... διαφορετικός υπουργός Οικονομικών