Eurogroup: Μικρές προσδοκίες… μεγάλες ελπίδες
Του Κώστα Τσιτούνα
Αν παρατηρήσει κάποιος προσεκτικά τα βήματα της στρατηγικής που ακολουθεί η ελληνική πλευρά θα διαπιστώσει ότι τόσο ο Αλέξης Τσίπρας, όσο και το οικονομικό επιτελείο της διαπραγμάτευσης (Βαρουφάκης, Δραγασάκης, Τσακαλώτος) δεν πέφτουν στην παγίδα των αριθμών.
Η ελληνική πλευρά γνωρίζει πολύ καλά ότι τόσο στη Σύνοδο Κορυφής, όσο και στο Eurogroup δεν συνομιλεί με πολιτικούς. Συνομιλεί με σκληρούς τεχνοκράτες που χρησιμοποιούν τραπεζικές μεθόδους και σε πολλές περιπτώσεις λειτουργούν ακόμα και ως εκπρόσωποι χρηματοπιστωτικών ομίλων. Πάντως πολιτικούς δεν τους λες.
Οι προσπάθειες των προηγούμενων ελληνικών κυβερνήσεων να μιλήσουν με όρους πολιτικής έπεφταν στο κενό. Για αυτό το λόγο τόσο ο Παπανδρέου, όσο και οι: Παπαδήμος, Σαμαράς και Βενιζέλος είχαν μπει στη διαδικασία του να απολογούνται στις Συνόδους Κορυφής και στα Eurogroup με τους φακέλους υπό μάλης.
Η σημερινή κυβέρνηση αρνείται να μπει στη διαδικασία των αριθμών και της λογιστικής απολογίας. Τόσο ο Τσίπρας όσο και ο Βαρουφάκης ζητούν επιμόνως πολιτική λύση και παραπέμπουν τις τεχνικές λεπτομέρειες στο Euroworking group. Στις συνομιλίες τους με τους ξένους ηγέτες προτάσσουν την ανθρωπιστική κρίση και όχι τα πλεονάσματα και τα δημοσιονομικά δεδομένα.
Η κυβέρνηση επιμένει στη «συμφωνία – γέφυρα» και αποσκοπεί στο να δοθεί χρόνος και ανάσα στην ελληνική κοινωνία μέχρι την οριστική διαπραγμάτευση. Μάλιστα διευκρινίζουν σε όλους τους τόνους ότι δεν παρουσιάζουν κάποιο σχέδιο σε βάθος τετραετίας. Οι προτάσεις της ελληνικής κυβέρνησης αφορούν ένα μεσοδιάστημα μέχρι η χώρα να σταθεί στα πόδια της και μετά θα κλειστεί μια άλλου τύπου συμφωνία που να έχει ορίζοντα τετραετίας.
Οι δανειστές επιμένουν σε παράταση του υπάρχοντος προγράμματος και εκφράζουν δυσπιστία για τις υποσχέσεις της Αθήνας για πάταξη της φοροδιαφυγής και τις διαφθοράς. Η ΕΕ ζητάει παράταση «μνημονίου» με ρήτρες απόδοσης ισοδύναμων από την Ελλάδα.
Τι σημαίνει αυτό;
Η πρόταση της Ευρώπης είναι η εξής: Να εφαρμοστεί το υπάρχον μνημόνιο που έχουν ψηφίσει Σαμαράς και Βενιζέλος και κάθε φορά που το ισοδύναμο μέτρο της νέας ελληνική κυβέρνησης αποδίδει να αφαιρείται ένα σκληρό μέτρου του τοξικού μνημονίου. Κάτι τέτοιο δεν γίνεται αποδεκτό από την ελληνική πλευρά.
Επίσης υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις που αναφέρουν ότι στα ζωτικής σημασίας θέματα όπως η φοροδιαφυγή, οι ιδιωτικοποιήσεις και το ασφαλιστικό, οι δύο πλευρές εμφανίζουν χαοτικές διαφορές.
Πάντως το ασφαλιστικό και η φοροδιαφυγή αποτελούν κομβικά σημεία διαφωνιών και ακολουθούν οι ιδιωτικοποιήσεις.
Το πιο πιθανό σήμερα στο Eurogroup είναι να εκδοθούν δυο διαφορετικές ανακοινώσεις: μια από την ελληνική κυβέρνηση και μια από τους υπουργούς Οικονομικών της Ευρωζώνης. Αν σε αυτές τις ανακοινώσει εκτός από τις διαφωνίες υπάρχουν έστω και αχτίδες σύγκλισης επί συγκεκριμένων θεμάτων, η διαδικασία θα προχωρήσει και ενδεχομένως να βρεθεί μια συμβιβαστική λύση σε ένα νέο, έκτακτο Eurogroup.
Αν κάτι τέτοιο δεν συμβεί μπαίνουμε σε αχαρτογράφητες ομολογουμένως περιοχές...