«Έτσι ονειρεύομαι την αστυνομία»!
Ο ΑΝΑΠΛΗΡΩΤΗΣ ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΤΑΞΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΝΟΥΣΗΣ ΜΙΛΑΕΙ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ NEWSBOMB ΣΕ ΜΙΑ ΕΦ’ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΥΛΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Συνέντευξη στον Γιώργο Οικονόμου
Αναλυτικά η συνέντευξη του Γιάννη Πανούση:
Tελικά υπουργός… «Προσχεδιασμένο έγκλημα» ή άλλο ένα παιχνίδι της μοίρας;
«Προφανώς αυτά είναι παιχνίδια της μοίρας, διότι εγώ δεν έκανα τίποτα για να γίνω υπουργός, παρά τα όσα λέγονται πως είχα κάποια συμφωνία με τον ΣΥΡΙΖΑ κλπ. Είχα γυρίσει ξανά στο Πανεπιστήμιο, είχα ανοίξει το γραφείο μου κι ετοιμαζόμουν να κάνω τα μαθήματά μου. Υπήρξε μια πρόκληση για μένα. Τον κύριο Τσίπρα δεν τον ήξερα, μια φορά τον είχα δει στη Βουλή και είχαμε χαιρετηθεί τυπικά: «Μου είπε καλημέρα κύριε καθηγητά και του απάντησα καλημέρα κύριε Πρόεδρε». Την Τρίτη το πρωί, ημέρα της ορκωμοσίας, μου έκανε μία πρόταση. Την αποδέχτηκα και από τότε προσπαθώ να κάνω καλά τη δουλειά μου. Αυτό που θέλω να υπογραμμίσω είναι πως δεν υπήρχε τίποτα το προηγούμενο καθώς έχω ακούσει πολλές ανοησίες και από διάφορους ΔΗΜΑΡίτες οι οποίοι αντί να σκεφτούν πως έφτασαν το κόμμα στο 0,45, σκέφτονται ποιος επελέγη. Θέλω να πιστεύω πως η επιλογή μου είχε να κάνει με την ιδιότητά μου ως καθηγητή Εγκληματολογίας και με το γεγονός ότι στο Σώμα της Αστυνομίας είμαι γενικά αποδεκτός. Αυτά είναι τα κριτήρια».
Μετά τις πρώτες μέρες σας στο υπουργείο, ποια είναι η δυσκολότερη κατάσταση που πρέπει να διαχειριστείτε;
«Κοιτάξτε, αυτό το Υπουργείο δεν έχει κάποια κανονικότητα. Το απρόβλεπτο είναι το κανονικό! Κάθε στιγμή μπορεί κάτι να σου συμβεί. Θα σας πω όμως κάτι που με εξέπληξε. Χειρίστηκα τους αντιφασίστες, χειρίστηκα του αναρχικούς που έδειξαν μεγάλη ωριμότητα και οι μεν και οι δε. Χειριστικά τις Σκουριές που είχαμε ένα πρόβλημα. Διαδηλώσεις σε όλη την Ελλάδα, όλα αυτά με έναν ειρηνικό τρόπο χωρίς ν’ ανοίξει μύτη. Είχα πρόβλημα σε διάφορα γήπεδα! Δηλαδή έλεος… Είναι δυνατόν ν’ ασχολείται η αστυνομία αν θέλουν οι πρόεδροι να σκοτωθούν μεταξύ τους ή αν έχουν φιλοχωρήσει μέσα στους φιλάθλους κάποιοι άνθρωποι που θέλουν να σκοτώνουν ή να μαχαιρώνουν. Αυτό που θα συζητήσω με τον κ. Κοντονή είναι να φύγει τελείως, να μην υπάρχει αστυνομία μέσα στο γήπεδο. Αν θέλουν οι στρατοί να συγκρουστούν, ας το κάνουν».
Μας λέτε πως τα ΜΑΤ δεν έχουν θέση στα γήπεδα. Παρόλα αυτά το πρόβλημα δεν λύνεται τόσο εύκολα. Υπάρχει κάποιο πλάνο για την αντιμετώπιση της βίας στους αθλητικούς χώρους;
«Αυτό ξεφεύγει πλέον από μένα αλλά θα μείνω πιστός σε αυτά τα οποία έχω γράψει. Έχω πει να μην μπαίνει μέσα κανένας αστυνομικός, εκτός αν υπάρχει κάποια πληροφορία πως υπάρχουν άτομα με περίστροφα και θέλουν να σκοτώσουν κόσμο. Αυτό είναι άλλο θέμα. Αλλά σε κανονικές συνθήκες δεν υπάρχει κανένας λόγος να υπάρχουν αστυνομικοί μέσα στο γήπεδο, ούτε απ’ έξω! Να είναι μακριά, όχι προτεταμένα όπλα και ασπίδες, απλά να έχουν το νου τους αν συμβεί κάτι. Δεν είναι καλό να βλέπεις ΜΑΤ έξω από το γήπεδο. Επαναλαμβάνω αυτή είναι η πρότασή μου αλλά ο κ. Κοντονής είναι αρμόδιος και θ’ αποφασίσει».
Έχουμε ακούσει πολλά έως τώρα για τη στάση που πρέπει να έχει η αστυνομία απέναντι στον πολίτη. Τελικά, εσείς πώς ονειρεύεστε την ιδανική αστυνομία;
«Η αστυνομία έχει τρεις ρόλους, μπορεί και τέσσερις. Έναν κοινωνικό ρόλο που θέλω να τον αναθέσω στον αστυνομικό της γειτονιάς. Έναν προληπτικό ρόλο που πρέπει ο αστυνόμος να μπορεί να ενημερώνει τα σχολεία, τους δημάρχους, τα τοπικά συμβούλια, για το πώς μπορούμε να προλάβουμε καταστάσεις. Έναν αποτρεπτικό που είναι οι πεζές περιπολίες άρα δυσκολεύεις το έγκλημα και προφανώς έναν κατασταλτικό, διότι και όλα αυτά αν τα κάνεις, υπάρχουν κάποια οργανωμένα κυκλώματα που θέλουν να σκοτώσουν, να ληστέψουν, να βιάσουν οπότε αυτό δεν είναι για να παίζεις. Δεν γίνεται εσύ να είσαι άοπλος και ο άλλος να έχει καλάσνικοφ. Αλλά δεν ξεκινάμε από το κατασταλτικό, δεν είναι αυτό το πρώτο μέλημα μας, να δείξουμε την εξουσία».
Χρειάζονται κάποιες συγκεκριμένες τομές για επιτευχθεί αυτός ο στόχος;
«Χρειάζεται καλό κλίμα, ατμόσφαιρα, καλή συνεννόηση και κατανόηση. Αλλαγή κάποιων πραγμάτων και μετά εκπαίδευση για τις νέες γενιές. Να καταλάβουν ότι ο αστυνομικός δεν είναι ο μπράβος που δέρνει στον δρόμο. Θα κάνει μια κοινοτική αστυνόμευση, θα κάνει μια επιστημονική αστυνόμευση και θ’ αντιμετωπίσει το έγκλημα. Αλλά και τον χειρότερο εγκληματία τον συλλαμβάνεις χωρίς ν’ ασκείς βία, πολλώ μάλλον όταν είναι διαδηλωτής, απολυμένος, δυσαρεστημένος κλπ.»
Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να εφαρμόσετε στην πράξη, πράγματα για τα οποία έχετε αρθρογραφήσει κι έχετε διδάξει στο παρελθόν;
«Η διαφορά όταν γράφεις ένα βιβλίο, συνίσταται στο εξής: Εκεί είσαι αντιμέτωπος με την επιστημονική σου μεθοδολογία, με όσα συμβαίνουν σε όλο τον κόσμο κλπ. Όταν πας να το εφαρμόσεις πρέπει να συνεκτιμήσεις κοινωνικά, πολιτισμικά, οικονομικά, πολιτικά στοιχεία τα οποία δεν σ’ ενδιαφέρουν όταν γράφεις ένα βιβλίο. Άρα, δεν μπορείς να κάνεις μια αυτόματη μεταφορά της επιστημονικής άποψής σου στην πραγματική ζωή. Πρέπει να δεις πως το αντιμετωπίζει η κοινωνία, η αστυνομία και ποιες αντιδράσεις θα υπάρχουν. Δεν αλλάζεις γραμμή… Εγώ αυτό το οποίο πιστεύω πως πρέπει να γίνει το είπα. Τώρα ό, τι κάποιοι αντέδρασαν έτσι και κάποιοι αλλιώς θα τα λάβω υπόψη μου και θα κινηθώ στην διακριτική ευχέρεια ενός πλαισίου. Αλλά ούτε θα φορέσω καπέλο την άποψή μου, ούτε θα την εγκαταλείψω».
Στις πρώτες συνεντεύξεις σας ως Υπουργός, απαντήσατε πολλές φορές σε ερωτήματα που αφορούσαν τη στάση της αστυνομίας στο κέντρο της Αθήνας και συγκεκριμένα στις πορείες. Τι γίνεται όμως, με την παραβατικότητα που υπάρχει στην περιφέρεια;
«Η καθημερινότητα αντιμετωπίζεται από την αστυνομία, δεν χρειάζεται να δώσω εγώ κάποια συγκεκριμένη εντολή στον αρχηγό ή στους διευθυντές με οδηγίες για το πώς θ’ αντιμετωπίσουν τον τσαντάκια, τον παιδόφιλο, τον ληστή… Αυτά τα κάνει η αστυνομία στην καθημερινότητά της. Το ερώτημα είναι αν έχει μαζευτεί στο κέντρο της Αθήνας μια οργανωμένη εγκληματικότητα, τι κάνεις για μπορέσεις να την αποκεντρώσεις. Πώς να μεταφέρεις το πρόβλημα στην περιφέρεια; Δηλαδή να σώσεις το κέντρο της Αθήνας και να μεταφέρεις την εγκληματικότητα στο Παγκράτι, δεν είναι επιτυχία… Άρα, αυτά θα τα δούμε στην πορεία. Θα κάνουμε χάρτη εγκληματικότητας για να δούμε σε κάθε σημείο τι συμβαίνει. Ακόμα όμως, δεν έχω φτάσει εκεί».
Μήπως εκεί ο αστυνομικός είναι πιο «μόνος»; Με δεδομένο πως κάποιες φορές πληρώνει από την τσέπη του για να καλύψει κάποια υπηρεσιακά θέματα. Κυρίως στα νησιά συμβαίνει αυτό…
«Αυτό είναι σωστό. Και στο επίπεδο της εξάσκησης και σε επίπεδα άλλα, της προσωπικής του ασφάλειας. Μπαίνετε σε ένα καυτό ζήτημα που έχει να κάνει με τα οικονομικά. Εγώ ούτε καν εξήγγειλα στη Βουλή τα 43 εκ. ευρώ που χρωστάμε για τα αναδρομικά, όπου το Συμβούλιο της Επικρατείας αποφάσισε ό,τι είναι αντισυνταγματική η περικοπή και είπα δεν το έκανα, γιατί είναι δεδομένο. Πρέπει να το δούμε, όπως το θέμα του εξοπλισμού και των οχημάτων. Χρειάζεται μια αναδιοργάνωση της αστυνομίας αν δηλαδή θα πάμε σε ενιαία τμήματα τάξης και ασφάλειας καθώς η μετανάστευση φεύγει από εμάς ή δεν ξέρω πως θα συρρικνωθεί και πως θα γίνει η χωροταξική αναδιάταξη. Καταλαβαίνω τις ευαισθησίες πολλών κατοίκων που θέλουν να έχουν έξω από το σπίτι τους ένα αστυνομικό τμήμα. Αυτό είναι μια ταμπέλα στην ουσία αφού μέσα είναι ένας και αυτός δεν προσφέρει καμία ασφάλεια. Αν ήταν όμως, στα 500 μέτρα και είχε π.χ. 10 άτομα θα ήταν πιο αποτελεσματικό. Αυτό θέλει μια συζήτηση με τους κατοίκους, τους δημάρχους κλπ.»
Υπάρχει κάποιο σχέδιο βελτίωσης ή ανάπτυξης για τις ομάδες δίκυκλης αστυνόμευσης που ήδη έχουν μια πετυχημένη παρουσία;
«Εκεί θέλει μία συζήτηση για να δούμε τι δουλειά κάνει η ΔΙ.ΑΣ. και τι δουλειά κάνει η ΔΕΛΤΑ. Ξέρουμε τι δουλειά κάνουν αλλά πρέπει να δούμε πώς θα υπάρξει μια ενοποίηση όχι τόσο πολύ όμως, γιατί η μία μπορεί ν’ αλλάξει τη νοοτροπία στην άλλη. Η κοινωνία δηλαδή, δέχεται την ΔΙ.ΑΣ., έχει πρόβλημα όμως με τη ΔΕΛΤΑ, διότι έχει συσταθεί για ν’ αντιμετωπίσει δύσκολες καταστάσεις αλλά πολλές φορές έχει περάσει τα όρια».
Στη διάρκεια της ομιλίας σας στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης κάνατε λόγο για επιστημονική αστυνόμευση και κοινοτική αστυνόμευση. Μπορείτε να μας το αναλύσετε;
«Δεν μπορεί ένας αστυνόμος να είναι υπεύθυνος για μια γειτονιά στην οποία υπάρχουν πρόσφυγες, μετανάστες, μουσουλμάνοι και να προσπαθήσει να τη διαχειριστεί σα να είναι όλοι Έλληνες Χριστιανοί. Άρα πρέπει να έχει στοιχεία του πολιτισμού των κατοίκων, της περιοχής ευθύνης του. Ταυτόχρονα δεν μπορείς να το κάνεις μόνος σου αν δεν έχεις μια επαφή με τον δήμαρχο, με τις άλλες δομές πρόληψης όποιες είναι αυτές (τοπικά συμβούλια, εκκλησία κλπ.). Άρα αυτή η κοινοτική αστυνόμευση είναι ένα καινούργιο μοντέλο. Το άλλο είναι η επιστημονική. Δηλαδή, ο αστυνόμος είναι λιγάκι CSI. Πρέπει να εξιχνιάζει τα εγκλήματα όχι μόνο με πληροφορίες, με παρακολουθήσεις κλπ. Υπάρχει ένας επιστημονικός τρόπος. Η διεύθυνση Εγκληματολογικών Ερευνών έχει αυτή τη στιγμή υποδομή και προσωπικό ειδικό για να μπορέσει να προχωρήσει σε αυτό. Αυτό δεν έχει να κάνει με το έγκλημα του δρόμου όπου πρέπει να πιάσεις τον ληστή και τον βιαστή. Δεν θα κάτσεις να κάνεις ανάλυση της έννοιας του βιασμού. Αν όμως έχεις έναν «serial killer», θέλει μια επιστημονική αντιμετώπιση του θέματος».
Ποιος θα είναι ο ρόλος της δικαστικής αστυνομίας;
«Εδώ έχουμε ένα πρόβλημα. Αυτός είναι ένας νόμος του 1993, όπου δεν εφαρμόστηκε ποτέ διότι απ’ ότι φαίνεται υπάρχουν αντιρρήσεις και από τις δύο πλευρές. Από το Υπουργείο Δικαιοσύνης και από το Δημόσιας Τάξης. Κάναμε μία συνάντηση με τον κ. Παρασκευόπουλο και ζητήσαμε από τους υπηρεσιακούς παράγοντες να μας πουν τα υπέρ και τα κατά. Έχω ζητήσει και από καθηγητές πανεπιστημίων να μου πουν τη γνώμη τους. Για να δούμε αν πρέπει να εφαρμοστεί ή όχι. Η δικιά μου η άποψη είναι «ναι», αλλά δεν μπορώ να εφαρμόσω κάτι που σας είπα στο κεφάλι του συστήματος. Πιστεύω σε 15 μέρες να έχουμε εικόνα».
«Δεν θα γίνει πολιτική εκμετάλλευση των επιτυχιών της αστυνομίας και της πυροσβεστικής», είπατε πρόσφατα. Ανύψωση του ηθικού για το προσωπικό των δύο Σωμάτων;
«Αυτό που μπορώ να σας πως είναι το εξής: Πρόσφατα η αστυνομία συνέλαβε δύο ληστές, αύριο θα το ξανακάνει. Εγώ δεν μπορώ να ποζάρω στο πλάι τους και να λέω τους «πιάσαμε». Εγώ δεν έπιασα κανέναν. Οι επιτυχίες της ΕΛ.ΑΣ. λοιπόν είναι αποκλειστικά δικές της. Η ευθύνη των αποτυχιών είναι δικιά μου διότι αυτός είναι ο ρόλος μου. Δεν έχω λόγο να πολιτικολογώ πάνω σε επιχειρήσεις της αστυνομίας».
Υπάρχει κάποια σκέψη στην Κυβέρνηση γι’ αλλαγή στο μισθολογικό κομμάτι αφού είναι δεδομένος ο υψηλός βαθμός επικινδυνότητας; Για παράδειγμα όσες νυχτερινές υπηρεσίες κι αν κάνουν οι αστυνομικοί η αμοιβή είναι συγκεκριμένη.
«Αυτό είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε. Η προσαρμογή δεν είναι σκέψη. Τα αναδρομικά και η προσαρμογή στους παλιούς μισθούς είναι δεδομένα. Το ξέρει ο κ. Δραγασάκης, το ξέρει ο κ. Βούτσης, όλος ο κόσμος. Αυτό δεν είναι μυστικό. Το ζήτημα είναι να φύγουμε πρώτα από αυτή τη συγκυρία, να ολοκληρωθούν με το καλό οι διαπραγματεύσεις και στη συνέχεια θα δούμε αυτά τα θέματα. Για την επικινδυνότητα, τα νυχτερινά, τα πενθήμερα όλα αυτά θα τα δούμε. Αλλά όταν η Ελλάδα δίνει αυτή τη μάχη στο Eurogroup δεν μπορώ να πάω να πω κοιτάξτε έχω πρόβλημα εδώ. Διότι πρόβλημα έχουν και οι δικαστικοί, οι στρατιωτικοί, οι εκπαιδευτικοί, διάφορες κατηγορίες εργαζομένων. Προφανώς και πρέπει ν’ αντιμετωπιστούν διότι αστυνόμος χωρίς λεφτά, ηθικό και status, χωρίς να τον αναγνωρίζει κανένας, να τον λένε μπάτσο και να θες να αποδώσει, δεν γίνεται».
Aναφορικά με το κομμάτι της τρομοκρατίας, υπογραμμίσατε πως χρειάζεται βαθύτερη ανάλυση μέσα στη Βουλή με τη συμμετοχή όλων των κομμάτων; Υπάρχει κάποιο ξεκάθαρο σχέδιο;
«Εγώ δεν το καταλαβαίνω αυτό που γίνεται. Το 2002 είχα γράψει, συλλάβατε την «17 Νοέμβρη» που «γεννήθηκε» το 1974. Γιατί δεν κάνατε μία ανάλυση πώς «γεννήθηκε», πώς έμεινε, ποιους στοχοποίησε; Όχι ποιος εκτέλεσε. Όχι… Ερχόμαστε στη νέα τρομοκρατία. Ωραία δεν τελείωσε το 2002, εμφανίστηκε ξανά με άλλες μορφές. Συλλαμβάνονται κάθε τόσο διάφοροι άνθρωποι. Γιατί δεν μελετάει η Βουλή το πολιτικοκοινωνικό φαινόμενο; Όχι αν συνελήφθη ο τάδε… Τι είναι αυτό το πράγμα που νέοι άνθρωποι μπαίνουν σε μία τέτοια αντίληψη ότι βάζοντας τρεις βόμβες ή σκοτώνοντας νομίζουν ότι αλλάζουν το ρουν της ιστορίας; Που δεν ισχύει κιόλας».
Ποια είναι η πρόταση για τα κέντρα κράτησης μεταναστών;
«Αυτό θα το αναλάβει η κυρία Χριστοδουλοπούλου, θα είναι αρμοδιότητες δικές της. Αλλά επειδή ακόμα ασχολούμαστε εμείς, αυτό που είδα με τα μάτια μου ούτε φυλακές είναι, ούτε ανοιχτοί χώροι είναι, ούτε εγκληματίες είναι αυτοί. Οι συνθήκες είναι άθλιες και πρέπει να τελειώνουμε με αυτή την ιστορία. Αυτό το μοντέλο πρέπει σταδιακά να κλείσει. Να κατηγοριοποιηθούν οι κρατούμενοι σε παιδιά, γυναίκες, αιτούντες άσυλο, άρρωστους, εκείνους που είναι 18 μήνες, 6 μήνες και να πάρουμε ανάλογα μέτρα. Σε ανοικτές δομές. Όπου είναι εποπτευόμενη ελευθερία διότι πολλοί νομίζουν ό,τι θα βγουν έξω οι 4.500 που είναι σε όλη την Ελλάδα και αν βγουν έξω θα ξεκινήσουν οι ληστείες και οι βιασμοί. Αυτά θα τα ελέγξουμε…»
Το γεγονός πώς προσωπικά έχετε τη στήριξη από το σύνολο των κομμάτων, σας δίνει μεγαλύτερη δύναμη για να προχωρήσετε το έργο σας ή αυξάνει τις ούτως η αλλιώς πολλές ευθύνες;
«Θεωρώ πως η θητεία μου ως βουλευτής αλλά και η θητεία μου στον Πανεπιστημιακό χώρο έδωσε κάποιες εγγυήσεις, κάτι το οποίο είχε ως συνέπεια να υπάρχει θετική στάση των κομμάτων ως προς την επιλογή μου. Εγώ δεν παίζω αντικομματικά, δεν κάνω δηλώσεις για τους προηγούμενους, για τα κόμματα. Αυτό που κοιτάω είναι να κάνω καλά τη δουλειά μου. Πιθανόν κάποιες ιδεολογίες των κομμάτων να μην συμφωνούν με τις δράσεις μου. Τα συζητάω όλα αυτά. Έχω την άποψή μου. Είναι μια καλή βάση και μια δικαίωση αλλά στην πορεία θα τα δούμε όλα αυτά».
Αποτελεί και προσωπικό στοίχημα η επιτυχία σε αυτό το Υπουργείο;
«Προφανώς δεν πας κάπου για ν’ αποτύχεις. Ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη δεν είναι δημοφιλές πρόσωπο γενικότερα. Εγώ λόγω του παρελθόντος μου, έχω μια προβολή. Θεωρητικά δεν πρέπει να έχω καμία και η άποψή μου είναι αυτό που είπα και στην αρχή, πρέπει να δώσω στον κόσμο να καταλάβει τη συμφιλίωση και μετά να τελειώσω με τα μίντια. Εμένα η δουλειά μου δεν είναι να βγαίνω στα ΜΜΕ. Η δουλειά μου είναι να κάνω σωστά αυτά που έχω σχεδιάσει. Θα ενημερώνω τον κόσμο, θα ξεκινήσει το «briefing» μια φορά την εβδομάδα με όλους τους δημοσιογράφους, αλλά δεν θα προσπαθήσω να γίνω… χαριτωμένος».
Με δεδομένο πως έχετε μια μεγάλη πορεία σε αυτό τον χώρο, μπορείτε να δώσετε μια υπόσχεση στον πολίτη που κάποιες φορές αισθάνεται απροστάτευτος; Αλλά φυσικά και στον αστυνόμο και τον πυροσβέστη που καθημερινά δίνουν τη δική τους μάχη;
«Νομιμότητα, προσφορότητα, αποτελεσματικότητα, κοινωνικός και δημοκρατικός έλεγχος. Διαφάνεια, πάταξη όλων των κυκλωμάτων. Από τα κυκλώματα που δίνουν άδειες δακτυλίου μέχρι εκείνα που δίνουν άδειες οπλοφορίας. Από τα κυκλώματα που πιθανόν να έχουν ακραίες θέσεις, μέχρι εκείνα της διαφθοράς. Όλα αυτά τα έχω στο μυαλό μου και θα προσπαθήσω να τα κάνω. Σας είπα χρειάζεται και λίγο τύχη αλλά ξέρω ακριβώς τι πρέπει να γίνει».
Πάνω στο κομμάτι της διαφθοράς, έχετε διαπιστώσει κάποιες παρατυπίες;
«Όχι παρατυπίες… Αντιλήψεις. Εγώ δεν είμαι υπέρ του λαϊκισμού ούτε των σκανδάλων. Έπιασα έναν ή βρήκα έναν. Εφόσον κάποιος είναι επίορκος θα μετακινείται και θα γίνονται οι προβλεπόμενες διαδικασίες. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θα βγω στις εφημερίδες και θα κάνω σπέκουλα πάνω σε ονόματα. Δεν έχω μπει ακόμα σε θέματα εσωτερικής παρανομίας. Βλέπω κάποιες νοοτροπίες λειτουργίας. Κάποια κατεστημένα αλλά μέχρι εκεί».
Αυτό που λέτε είναι μια προαναγγελία για κάποιες λειτουργικές αλλαγές στο Εσωτερικών Υποθέσεων;
«Δεν έχω πάει μέχρι εκεί ακόμα. Δεν έχω σκεφτεί κάτι πάνω σε αυτό. Καταρχήν δεν το έχει επισκεφτεί ακόμα το Εσωτερικών Υποθέσεων. Ήταν αυτή τη βδομάδα να βγω να πάω στη Θεσσαλονίκη και την Πελοπόννησο αλλά θα το κάνω την επόμενη για να δω και λίγο την Περιφέρεια. Θα πάω και στις υπηρεσίες αλλά δεν έχω ξεκινήσει να λέω: Ποιος είναι αυτός; Άλλαξέ τον. Πρέπει να δούμε πρώτα πως λειτουργεί η δομή. Προφανώς όταν κάποιος είναι διεφθαρμένος ή αυτονομημένος να κάνει ό,τι του έρθει στο κεφάλι, θ’ αλλάξει αλλά όχι με κραυγές».
Σχετικά με τις πρώτες ημέρες της Κυβέρνησης;
«Κοιτάξτε δόθηκε μια ανάσα. Ο Έλληνας σήκωσε κάπως το κεφάλι του και αισθάνεται περήφανος για κάποια πράγματα. Ελπίζει σε πολλά και προσδοκά πολλά. Υπάρχει εμπιστοσύνη και ανοχή αλλά όλα αυτά θα κριθούν στην πράξη τόσο στο οικονομικό πεδίο όσο και στο κοινωνικό πεδίο. Προφανώς και είναι θετική η πρώτη εικόνα».