Ενεργοποίηση της «Ώρας Πρωθυπουργού» ζητά ο Θεοδωράκης
Ο κ. Θεοδωράκης που κατέθεσε σήμερα, Δευτέρα (20/04/2015) επίκαιρη ερώτηση στον πρωθυπουργό, Αλέξη Τσίπρα για το νέο πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία που προωθεί η κυβέρνηση, απευθύνεται με επιστολή του στη Ζωή Κωνσταντοπούλου και επισημαίνει πως «παρά το ότι έχουν ήδη παρέλθει 11 εβδομάδες από την έναρξη των εργασιών της τρέχουσας Κοινοβουλευτικής Περιόδου, ο πρωθυπουργός δεν έχει ακόμη ορίσει την ημέρα εκείνη της εβδομάδος κατά την οποία θα απαντά σε δύο τουλάχιστον επίκαιρες ερωτήσεις που επιλέγει, σύμφωνα με την παρ. 3 του άρθρου 129 του Κανονισμού της Βουλής».
Ο κ. Θεοδωράκης ζητεί από την Πρόεδρο της Βουλής να μεριμνήσει ώστε να οριστεί άμεσα η ημέρα εκείνη της εβδομάδος κατά την οποία ο πρωθυπουργός θα απαντάει σε επίκαιρες ερωτήσεις, «επειδή ο ίδιος ο κ. Τσίπρας, με την ιδιότητα του ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κατά την προηγούμενη κοινοβουλευτική περίοδο, είχε στηλιτεύσει την υποβάθμιση του θεσμού αυτού» και «επειδή υπάρχουν φλέγοντα ζητήματα άμεσης επικαιρότητας, που υπάγονται στην αρμοδιότητα περισσοτέρων του ενός υπουργών και για τα οποία μόνος αρμόδιος για να απαντήσει κατά το άρθρο 129 του Κανονισμού είναι ο πρωθυπουργός».
Τέλος, ο επικεφαλής του Ποταμιού αναφέρει ότι η κ. Κωνσταντοπούλου, κατά την ανάληψη των καθηκόντων της, ως Πρόεδρος της Βουλής είχε διαβεβαιώσει ότι θα διασφαλίσει την παρουσία του πρωθυπουργού στην Ολομέλεια.
Ο κ. Θεοδωράκης με την επίκαιρη ερώτηση που κατέθεσε προς τον πρωθυπουργό, καταγγέλλει ότι το νέο πολυνομοσχέδιο για την Παιδεία ίσως ικανοποιεί το παλαιοκομματικό πανεπιστημιακό κατεστημένο, τις μειοψηφικές κομματικές παρατάξεις και τα συμφέροντα που θέλουν να ελέγξουν τα Ανώτατα Ιδρύματα, αλλά είναι σε απόλυτη αντιδιαστολή με τις ακαδημαϊκές πρακτικές των ευρωπαϊκών πανεπιστημίων.
Αναφέρεται, ειδικότερα, στην κατάργηση της ηλεκτρονικής ψηφοφορίας, στην κατάργηση των Συμβουλίων των Ιδρυμάτων και την επαναφορά της συμμετοχής των κομματικών παρατάξεων στα συλλογικά όργανα, ενώ επικρίνει την «επαναφορά του πρωτοφανούς παγκοσμίως θεσμού του αιώνιου φοιτητή» γιατί «νοθεύει τον πραγματικό πληθυσμό και την αντίστοιχη χρηματοδότηση των πανεπιστημίων».