Εξεταστική για τα Μνημόνια: Μια έντιμη συμφωνία μπορεί να βγάλει τη χώρα εκτός μνημονίων
«Μακάρι να μπορούσε η χώρα να το κάνει αύριο το πρωί, να βγει από τα Μνημόνια. Δεν μπορούμε να απευθυνθούμε στις διεθνείς αγορές γιατί τα επιτόκια είναι εντελώς απαγορευτικά. Δεν βγαίνουμε να δανειστούμε γιατί τα spreads είναι πολύ υψηλά, είναι απαγορευτικά», συμπλήρωσε χαρακτηριστικά ο κ Λιαργκόβας, ερωτηθείς από το βουλευτή του Ποταμιού, Γιώργο Αμυρά, αν μπορεί η χώρα να δανειστεί από τις διεθνείς αγορές και να βγει από τα Μνημόνια.
Αφού πρόσθεσε, δε, πως: «Μέχρι το 2017 θα χρειαστούμε 30 με 40 δισ. ευρώ για να αντιμετωπίσουμε τις ανάγκες. Αν δεν έχουμε λοιπόν ενδογενείς πόρους, αναγκαστικά θα πρέπει να τα παίρνουμε αυτά τα λεφτά απέξω. Εξ ανάγκης εξαρτόμαστε από τους διεθνείς δανειστές. Μέχρι το 2017-2018, η χώρα θα βρίσκεται σε Μνημόνια εκτός και αν υπάρξει άλλο δεδομένο», κατέληξε: «Ίσως μια άλλη έντιμη συμφωνία με τους εταίρους, μπορεί να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις ώστε σταδιακά, γιατί αυτά δεν γίνονται βραχυπρόθεσμα, να βγούμε στις αγορές. Γιατί οι αγορές είναι άγρυπνο μάτι και παρακολουθούν».
Κασιμάτης: Δεν μπορώ να κρίνω αν η Ελλάδα οδηγήθηκε σκόπιμα στο ΔΝΤ
Στο μεταξύ, παρά τις επίμονες ερωτήσεις των βουλευτών, που εστιάζονται κυρίως στους χειρισμούς του Γιώργου Παπανδρέου, ο Γιώργος Κασιμάτης απέφυγε να αξιολογήσει αν για λόγους σκοπιμότητας οδηγήθηκε η χώρα στο ΔΝΤ από τον πρώην πρωθυπουργό και πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ.
«Αν ήταν εσκεμμένα ή όχι δεν μπορώ να βγάλω απόφαση δική μου. Δεν το ξέρω. Έρχομαι εδώ ως επιστήμονας», ήταν η αρχική αντίδραση του κ. Κασιμάτη, ο οποίος κατέθεσε για δεύτερη φορά.
«Στο βιβλίο σας μιλάτε ρητά για νόθευση στατιστικών στοιχείων…», ρωτήθηκε από το βουλευτή της ΝΔ Σάββα Αναστασιάδη, για να απαντήσει:
«Η νόθευση ως πραγματικό γεγονός μπορεί να ανατραπεί στο μέλλον. Όμως, με τα σημερινά στοιχεία, αν είναι αλήθεια αυτά, αποτελούν βαρύτατο ποινικό αδίκημα, από τα βαρύτερα που μπορεί να πλήξουν ένα κράτος, ένα λαό.
«Δεν έπρεπε, είτε με εκλογές, είτε χωρίς εκλογές, να δεχτούμε παραβιάσεις θεμελιωδών δικαιωμάτων. Αυτό ξέρω. Πολιτικές εκτιμήσεις δεν θα ήθελα να πω. Δεν μπορώ να εξετάσω αν το έκανε από καλή τη πίστει. Εκείνο που δεν υπήρχε και έπρεπε να υπάρχει, σύμφωνα με τη δημοκρατική αρχή του συντάγματος, ήταν η ενημέρωση. Δεν υπήρχε. Εξεταστέο από δω και πέρα είναι γιατί έγινε; Προσωπικά, πολιτική άποψη δεν μπορώ να διατυπώσω. Δεν μπορεί να δικαιολογηθεί, πολιτικός, επιπέδου πρωθυπουργού να πει ότι "δεν το ήξερα" ή "έκανα λάθος εκτίμηση". Έπρεπε να ενημερώσει σε βασικές γραμμές τον ελληνικό λαό, να δει αντιδράσεις και να έχει καλύτερες γνωμοδοτήσεις συμβούλων, νομικών και υπηρεσιών, πάνω στις αρχές δικαίου. Δεν νοείται πρωθυπουργός να πει εκ των υστέρων "σκεφτόμουν καλά για την Ελλάδα αλλά δεν το ήξερα αυτό"»…
Λαπατσιώρας: Έξοδος της Ελλάδας στις αγορές ακόμα και με υψηλά επιτόκια αντί δανειακής συμφωνίας
Από την πλευρά του, την άποψη ότι το 2009, έπρεπε να βγούμε στις αγορές και να δανειστούμε ακόμα και με υψηλά επιτόκια, εξέφρασε ο οικονομολόγος Σπύρος Λαπατσιώρας, τονίζοντας ταυτόχρονα ότι είναι ερευνητέο γιατί υπογράφηκε από τη χώρα μας η πρώτη δανειακή σύμβαση, χωρίς η τότε κυβέρνηση να προχωρήσει πρώτα στην αναδιάρθρωση του χρέους.
«Με δεδομένο ότι το χρέος θα αυξανόταν και θα δυσχέραινε τόσο την εξυπηρέτηση του όσο και την δημοσιονομική εξυγίανση της χώρας με την υπογραφή της δανειακής σύμβασης, θα έπρεπε να επιλέξουμε την έξοδο μας στις αγορές και να δανειστούμε ακόμα και με υψηλά επιτόκια», τόνισε χαρακτηριστικά ο κ. Λαπατσιώρας.
Καταθέτοντας στην Εξεταστική Επιτροπή που διερευνά τις συνθήκες υπαγωγής της χώρας στα μνημόνια, ο κ. Λαπατσιώρας υποστήριξε ότι είναι πάγια τακτική του ΔΝΤ να επιμένει στην επιβολή ενός ίδιου αντιαναπτυξιακού προγράμματος, ενώ χαρακτηριστική ήταν η απάντηση του, όταν ρωτήθηκε αν συμφωνεί με τα όσα ανέφερε νωρίτερα ο επικεφαλής του γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, ότι σε περίπτωση που δεν υπογραφεί μια έντιμη συμφωνία, η Ελλάδα θα αναγκαστεί να παραμείνει στο μνημόνιο.
«Το αντικειμενικό πρόβλημα το οποίο υπάρχει μπροστά μας, είναι το χρηματοδοτικό κενό. Η κάλυψη του μπορεί να γίνει με δάνειο, αναδιάρθρωση του χρέους ή έξοδο στις αγορές», ανέφερε χαρακτηριστικά.
Στην επισήμανση βουλευτή, αν θα πρέπει αυτή την περίοδο που τα επιτόκια είναι απαγορευτικά υψηλά, η χώρα να βγει στις αγορές, ο κ. Λαπατσιώρας σημείωσε ότι η προηγούμενη κυβέρνηση είχε κάνει μια δειλή έξοδο στις αγορές και πρόσθεσε ότι στο πλαίσιο μιας νέας συμφωνίας, μπορεί να συμβεί και αυτό.
Σε άλλη ερώτηση βουλευτών αν θα ήταν πιο ελπιδοφόρο για τη χώρα η επιστροφή στη δραχμή, ο κ. Λαπατσιώρας επεσήμανε:
«Είναι μια συζήτηση που έχει πάρει μεγάλη έκταση. Θεωρώ ότι τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε είναι προβλήματα κουλτούρας των θεσμών. Είναι πολύ μεγαλύτερα, από ένα νόμισμα, τα ζητήματα που υπάρχουν. Αφορούν ένα δευτερογενές επίπεδο και το νόμισμα δεν είναι ένα από τα προβλήματα της ελληνικής κοινωνίας».
«Ένα Grexit ποιόν θα επιβάρυνε;» ρωτήθηκε ο κ. Λαπατσιώρας, για να απαντήσει:
«Δεν το θεωρώ πιθανό ενδεχόμενο. Αυτό το γεγονός στις παρούσες συνθήκες και με τους όρους που θα συνέβαινε, όπως στήριξη από την ΕΚΤ για συναλλαγματική ισοτιμία δεν απαντά στα μεγάλα προβλήματα και θα συνιστά μια ακόμη μεγάλη υποτίμηση της αγοραστικής δύναμης των πλατειών κοινωνικών στρωμάτων. Θεωρώ ότι δεν αποτελεί το πρώτο πράγμα που πρέπει να σκέφτεται κανείς».
Τέλος, ο κ. Λαπατσιώρας ερωτηθείς για το θέμα των αποκρατικοποιήσεων συμπεριλαμβανόμενου και του ΟΛΠ, δήλωσε κάθετα αντίθετος με τον τρόπο που γίνονται γιατί όπως είπε, είναι ξεπούλημα, και δεν συμβάλουν σε ένα μακροπρόθεσμο σχεδιασμό της ελληνικής οικονομίας.
«Το πρώτο πράγμα που πρέπει να λύσουμε είναι ο στρατηγικός σχεδιασμός. Στο βαθμό που συζητάμε για μεικτή οικονομία πρέπει να σκεφτείς ποια πράγματα μπορεί να διοικήσει καλύτερα ο ιδιωτικός τομέας. Θα πρέπει να σκεφτούμε ποιους στόχους εξυπηρετεί το μάνατζμεντ», σημείωσε.
Απαντώντας, δε, σε άλλη ερώτηση για το αν υπάρχει κομμάτι του χρέους που είναι επαχθές ή επονείδιστο κατέληξε:
«Το επαχθές είναι μια νομική έννοια που αφορά το διεθνές δίκαιο. Αυτό που πρέπει να αντιμετωπίσουμε είναι τις δομές της ελληνικής οικονομίας που παράγουν χρέος. Όλο το χρέος που έχει συσσωρευτεί, συσσωρεύτηκε για να ανακυκλώνει το χρέος το οποίο υπήρχε».