Μινχάου: Τα τρία λάθη της καμπάνιας του «ναι»

Οι αντίπαλοί του, τόσο στην Ελλάδα όσο και στην ΕΕ, έκαναν λάθος λόγω μιας σειράς εσφαλμένων εκτιμήσεων, εξηγεί ο Μινχάου, επισημαίνοντας τρεις εξ αυτών.

Το μεγαλύτερο λάθος ήταν η ξεκάθαρα ενορχηστρωμένη παρέμβαση από αρκετούς υψηλόβαθμους αξιωματούχους της ΕΕ, που είπαν ότι ένα «όχι» θα οδηγούσε σε Grexit.
Οι Έλληνες σωστά ερμήνευσαν αυτές τις απειλές ως προσπάθεια ανάμειξης στη δημοκρατική διαδικασία της χώρας τους.

Το δεύτερο σφάλμα της καμπάνιας του Ναι ήταν η αποτυχία να εξηγηθεί πώς το πρόγραμμα θα μπορούσε να λειτουργήσει από οικονομικής άποψης.
Δεν υπάρχει έγκριτη οικονομική θεωρία, βάσει της οποίας μια οικονομία που βίωσε οκτώ χρόνια ύφεσης να χρειάζεται νέο γύρο λιτότητας προκειμένου να επιτευχθεί οικονομική προσαρμογή.

Το τρίτο μνημειώδες λάθος ήταν η αλαζονεία. Οι υποστηρικτές του Ναι νόμιζαν ότι το είχαν δεδομένο, εξηγεί ο αρθρογράφος, αναφερόμενος επίσης στο επιχείρημα ότι το Grexit θα έφερνε μια οικονομική καταστροφή, λες και η καταστροφή δεν είχε ήδη συμβεί.

Εάν είσαι άνεργος για πέντε χρόνια, χωρίς καμία προοπτική για δουλειά, δεν κάνει καμία διαφορά εάν τα χρήματα που δεν παίρνεις είναι σε ευρώ ή σε δραχμές.

Άρα ποιες είναι πλέον οι επιλογές, αναρωτιέται ο Μινχάου. Το τελικό συμπέρασμα είναι πως θα είναι πιο δύσκολο να επιτευχθεί τώρα μια συμφωνία. Μετά το "Όχι" η ελληνική κυβέρνηση θα επιμείνει σε μια πολύ διαφορετική συμφωνία με λιγότερη ύφεση. Θα επιμείνει -και θα έχει δίκιο να το κάνει- σε ελάφρυνση χρέους κάτι που συνάδει με τους τελευταίους υπολογισμούς του ΔΝΤ.

Στην πραγματικότητα, υποστηρίζει ο Μινχάου, ο μόνος τρόπος για να εξαναγκάσεις τη Γερμανία σε συζητήσεις για ελάφρυνση χρέους είναι να αρχίσεις να πτωχεύεις. Αυτό δεν πρόκειται να συμβεί με διαφορετικό τρόπο. Ωστόσο, σε αυτό το σημείο υπάρχει μεγάλη πιθανότητα για Grexit.

Ίσως η πιο ρεαλιστική συμφωνία τώρα είναι μια συμφωνία που θα καλύπτει μόνο την αναχρηματοδότηση του ελληνικού τραπεζικού συστήματος. Η ελληνική κυβέρνηση πτωχεύει έναντι των πιστωτών της, ενώ οι πιστωτές παύουν να παρέχουν νέα κεφάλαια στην Ελλάδα. Αυτό θα ελαχιστοποιούσε τη δέσμευση κάθε πλευράς, αλλά μια τέτοια ρύθμιση είναι και αυτή γεμάτη δυσκολίες.

Εν τέλει, είναι καλύτερο να μη σκέφτεται κανείς το Grexit ως μια επιλογή που η ελληνική κυβέρνηση θα μπορούσε είτε να κάνει είτε όχι, καταλήγει ο αρθρογράφος. Είναι μια επιλογή που κανείς δεν θα προτιμούσε. Το Grexit είναι αυτό που συμβαίνει όταν όλες οι άλλες επιλογές έχουν εξαντληθεί. Και αυτή τη στιγμή δεν έχουν απομείνει και πολλές.

Σχετικές ειδήσεις

• Νουαγιέ: Το ελληνικό χρέος δεν δύναται να αναδιαρθρωθεί
• Νέες προτάσεις από την Ελλάδα περιμένει το Eurogroup
• Αποτέλεσμα δημοψήφισμα 2015 - Ντε Γκίντος: Ανοικτός σε τρίτο πακέτο ο Ισπανός ΥΠΟΙΚ